Η πορεία της αριστεράς χωρίς αριστερά.

Με την τοποθέτησή του στο θέμα των διαφωνούντων βουλευτών ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε ότι πλέον φυσικός του σύμμαχος είναι ο Γιούνκερ.

«Η επιλογή αυτή των συντρόφων μας, καθιστά ουσιαστικά έωλη τη στήριξη της πρώτης στην ιστορία του τόπου κυβέρνησης της αριστεράς, καθώς πλέον είμαι αναγκασμένος να συνεχίσω μέχρι και την ολοκλήρωση της συμφωνίας, με κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε μειοψηφικό αριθμό βουλευτών σε σχέση με το συνολικό αριθμό των 300 αντιπροσώπων», επεσήμανε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μιλώντας σε κυβερνητικά στελέχη, σε σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου, σχολιάζοντας την στάση που κράτησαν οι 32 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που καταψήφισαν τα προαπαιτούμενα μέτρα.

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο Πρωθυπουργός κατά τη σύσκεψη αναφέρθηκε και στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ όπου, κατά την εκτίμησή του, οι εναλλακτικές προτάσεις που θα μπορούσαν να κατατεθούν στη Σύνοδο Κορυφής δεν έδιναν διέξοδο στο «εκβιαστικό δίλημμα» με το οποίο τέθηκε αντιμέτωπη η κυβέρνηση.

«Κατόπιν τούτων ζήτησα από την Κ.Ο. και τον κάθε βουλευτή ξεχωριστά να τοποθετηθούν στο ερώτημα αν ο εκβιασμός είναι αληθινός ή πλαστός. Και ζήτησα να αποφασίσουμε μαζί, αν είναι πλαστός, όλοι να ψηφίσουμε "όχι". Αν, όμως, αποφανθούμε ότι είναι αληθινός, όλοι μαζί να μοιραστούμε την ευθύνη» ανέφερε ο κ. Τσίπρας.

«Το γεγονός ότι δεν εκφράστηκε ουσιαστική και τεκμηριωμένη αντίρρηση περί της αληθινής ισχύος του εκβιασμού, καθιστά την επιλογή 32 βουλευτών της Κ.Ο. να μη μοιραστούν την ευθύνη, τόσο με εμένα προσωπικά όσο και με τους υπόλοιπους 110 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ως μια επιλογή που έρχεται σε σύγκρουση με τις αρχές της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης, και σε μια κρίσιμη ώρα δημιουργεί ένα ανοιχτό τραύμα στο εσωτερικό μας», τόνισε ο Πρωθυπουργός.

Σύμφωνα με τις πηγές του Μεγάρου Μαξίμου, ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε ότι «προσωπικά, δεν δύναμαι να επιτρέψω σε κανένα, μετά τα όσα πέρασα έξι μήνες, να θεωρεί ότι έχει ισχυρότερο δίλημμα συνείδησης έναντι των κοινών μας αρχών, αξιών, θέσεων και ιδεολογικών αναφορών».

Η παραπάνω τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα τον φέρνει αντιμέτωπο με την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ που είναι η ιδεολογία του και την οποία κάποιοι θέλουν να ονομάζουν ιδεολογικές αγκυλώσεις.

Ο πρωθυπουργός μίλησε για κυβέρνηση αριστεράς τη στιγμή που ο ίδιος ταυτίστηκε πλήρως με τις θέσεις της δεξιάς και πλέον απολαμβάνει της εμπιστοσύνης ακόμα και το ακροδεξιού τμήματός της.

Την αλλαγή αυτής του της στάσης την αποδίδει στο εκβιαστικό δίλημμα που του τέθηκε στη σύνοδο κορυφής και ζητάει από τον καθένα να τοποθετηθεί για το εάν ο εκβιασμός ήταν αληθινός η πλαστός.

Με αυτό το ερώτημα καθιστά πλέον το πολιτικό πρόβλημα, πρόβλημα στρατηγικού σχεδιασμού που παύει να έχει σχέση με αρχές, αξίες, θέσεις και ιδεολογικές αναφορές.

Ακόμα και έτσι όμως, δηλαδή να δεχτούμε ότι έχει δίκιο ο πρωθυπουργός, το ερώτημα είναι ποια είναι τα όπλα με τα οποία θα αντιπαρατεθείς αυτά τα διλήμματα ;

Αν απαρνηθείς τις αξίες, τις αρχές, τις θέσεις και τις ιδεολογικές σου αναφορές τότε είναι βέβαιο ότι θα ηττηθείς, πράγμα που εξάλλου έγινε.

Είτε λοιπόν ο εκβιασμός είναι πλαστός είτε αληθινός ο Τσίπρας θα ήταν χαμένος γιατί απλά δεν ήταν έτοιμος, προκειμένου να κερδίσει τα πάντα, να χάσει τα πάντα και δεν ήταν έτοιμος γιατί κλονίστηκε η πίστη του σε αυτό που ο ίδιος έλεγε, ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.

Το μεγαλύτερο έγκλημά του είναι αυτό που έγινε μέσα στη βουλή, που επέτρεψε στον κάθε Φίλη να αμφισβητήσει τα ποιο ισχυρά του όπλα και πάνω από όλα την Κωνσταντοπούλου, η τοποθέτηση της οποίας ήταν η δύναμη με την οποία μπορούσε να νικήσει.

Έχει έναν λαό που του βροντοφώναξε ότι μπορεί να πεινάσουμε, αρκεί ότι πάθουμε να το πάθουμε όλοι μαζί και αυτήν την δύναμη δεν την εκμεταλλεύτηκε.