17 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπογράφουν και βλέπουν ως λύση την παραίτηση Τσίπρα.

17 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ λένε παραιτήσου.

17 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπογράφουν κείμενο στο οποίο ζητούν να υπάρξει συλλογική αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν στο κόμμα εξαιτίας της μνημονιακής στροφής του Αλέξη Τσίπρα.

Ορθό το κείμενο ορθές και οι παράμετροι βάση των οποίων προσδιορίζονται οι λόγοι για τους οποίους υπάρχει σύγκρουση στο εσωτερικό του κόμματος. Σήμερα όμως όλα αυτά αλλά και κάθε προσπάθεια σύγκλισης, δεν είναι απλά ένα ευχολόγιο αλλά απαιτεί αλλαγή θέσης κάποιου εκ των μερών και το ερώτημα είναι ποιος είναι διατεθειμένος να μετακινηθεί.

Για τον Τσίπρα αυτό είναι αδύνατον καθόσον είναι πλέον υποταγμένος και δεσμευμένος απέναντι στους τοκογλύφους. Είναι άλλο πράγμα να δεσμεύεσαι και να πουλάς το λαό και άλλο πράγμα να δεσμεύεσαι απέναντι στα βαμπίρ.

Άρα οποιοδήποτε κείμενο όση σοφία και καλή πρόθεση και εάν περιέχει, δεν παύει να απευθύνεται μόνο στη μία πλευρά.

Δηλαδή ζητάει από τους βουλευτές που καταψήφισαν τα μνημόνια, να είναι ανακόλουθη με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και να αποδεχτούν τις εντολές του Σοιμπε και της Μέρκελ.

Αν αυτό είναι λύση τότε το κείμενο μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει βάση συζήτησης για κάθε φωνή που θα αντιτίθεται στα μνημόνια και πρέπει να πειστεί να συμβιβαστεί.

Επειδή όμως μονόδρομοι στις λύσεις δεν υπάρχουν, μία προσεκτική ανάγνωση του κειμένου, πραγματικά μπορεί να αποτελέσει βάση εξελίξεων που θα βγάλουν την Ελλάδα και το ΣΥΡΙΖΑ από τα αδιέξοδα των μνημονίων.

Ο Αλέξης Τσίπρας πολλές φορές ανέφερε ότι η καρέκλα δεν είναι αυτοσκοπός, αν αυτό το πιστεύει τότε ας παραιτηθεί από πρόεδρος του κόμματος και ας διευκολύνει τις εξελίξεις για να μπορέσει η νέα ηγεσία να αποδείξει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος πέραν αυτών που επιβάλουν οι φασιστικές ηγεσίες που κυριαρχούν αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη.

Μία τέτοια στάση του Τσίπρα, πραγματικά είναι πράξη ύψιστης εθνικής ευθύνης.

Τα κείμενο των 17 όπως δόθηκε στον τύπο.

Οι βουλευτές και οι βουλεύτριες που υπογράφουμε το κείμενο αυτό ψηφίσαμε με διαφορετικούς τρόπους («Ναι», «Όχι», «Παρών») για το νέο Μνημόνιο. Το κείμενο δεν αποτελεί αιτιολόγηση της ψήφου μας – αυτό δεν μπορεί να γίνει, ασφαλώς, σε ένα ενιαίο κείμενο.

Αποτελεί μια απόπειρα να καταγράψουμε την κοινή αγωνία αλλά και τα συγκλίνοντα σκεπτικά μας για το παρόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος στο οποίο ανήκουμε και από το οποίο αντλήσαμε την έμπνευση, την ορμή και την πολιτική δύναμη που μας έφερε ως εδώ. Ασφαλώς, η ψήφος έναντι του Μνημονίου έχει εξαιρετικά βαρύνουσα σημασία. Ωστόσο, και ενώ η καθεμία και ο καθένας αναλαμβάνει το βάρος της επιλογής του, ενώ οι διαφορετικές στάσεις στην ψηφοφορία δημιουργούν πολιτικές αποστάσεις και εμπόδια, ταυτόχρονα υπάρχουν σοβαρά κοινά σημεία και ισχυροί δεσμοί, σε προσωπικό, πολιτικό και αξιακό επίπεδο.

Πίσω από το «Ναι», το «Όχι» και το «Παρών», πέρα από τις προφανείς διαφορές, υπάρχουν παρόμοιες, ακόμα και κοινές αντιλήψεις. Αυτά τα κοινά προσπαθεί να εκφράσει, σε μια πρώτη μορφή, το κείμενο. Και είμαστε ανοιχτοί στην κριτική για όσα λέμε, για τις αντιφάσεις και τις ελλείψεις μας· τις γνωρίζουμε, αλλά τις θεωρούμε αναπόφευκτες, ακόμα και προωθητικές, σε σχέση με τις ακλόνητες βεβαιότητες που δεν οδηγούν, κατά τη γνώμη μας, πουθενά. Η αποδοχή της μνημονιακής συμφωνίας έρχεται ως αποτέλεσμα αποτέλεσμα ενός σκληρού εκβιασμού προς την ελληνική κυβέρνηση υπό την απειλή μιας άτακτης χρεοκοπίας, η οποία, δεδομένων των συνθηκών, θα έπληττε πρωτίστως τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα. Η μνημονιακή αυτή συμφωνία επιτείνει την ύφεση και ενισχύει την κοινωνική αδικία. Η συμφωνία δεν είναι βιώσιμη, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά, πολύ περισσότερο καθώς έρχεται να εφαρμοστεί σε μια κοινωνία η οποία έχει ήδη πολλά υποστεί τα τελευταία χρόνια. Αναγνωρίζουμε τα λάθη που έγιναν στη διαπραγμάτευση, απουσία μάλιστα σοβαρού κυβερνητικού σχεδιασμού εναλλακτικών δρόμων και διεξόδων.

Όλα αυτά βέβαια στο πλαίσιο –και αυτό είναι το πιο σημαντικό– ενός εξαιρετικά αρνητικού συσχετισμού διεθνώς, με τους εκβιασμούς των δανειστών να δίνουν τον τόνο. Είναι σαφές ότι σε καμία περίπτωση οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ευρώπης δεν θα ευνοούσαν μια αριστερή κυβέρνηση, προκειμένου να καταργήσει τις πολιτικές λιτότητας και να αποδώσει κοινωνική δικαιοσύνη.

Σήμερα, απαιτείται η κυβέρνηση να επανακαθορίσει τη στάση της στις νέες συνθήκες και δεδομένα. Είμαστε βέβαιοι ότι η εφαρμογή του Μνημονίου δεν μπορεί να συγκροτεί σχέδιο για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, ούτε όμως ο διαχωρισμός με βάση το νόμισμα και μόνο μπορεί να αποτελέσει εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο για τις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται, καθώς το πάση θυσία Grexit δεν συγκροτεί βιώσιμη λύση.

Το «Όχι» του δημοψηφίσματος δημιούργησε μια πολύ σημαντική κοινωνική δυναμική. Είναι για μας σημαντικό κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας όπως οι άνεργοι, η νεολαία, οι εργαζόμενοι να μην οδηγηθούν στη ματαίωση – κάτι που συμβαίνει όσο δεν φαίνεται άλλη προοπτική εκτός του Μνημονίου.

Πρέπει, επειγόντως, να βρούμε τρόπους να μην επικρατήσει η λογική του μνημονιακού μονόδρομου. Οφείλουμε να αναζητήσουμε εναλλακτικές λύσεις, να επεξεργαστούμε συγκροτημένα ένα νέο πολιτικό σχέδιο το οποίο θα μπορέσει να δώσει διέξοδο στην ελληνική κοινωνία. Πέραν όλων αυτών, τις προηγούμενες μέρες, με αποκορύφωμα την Πέμπτη, βιώσαμε στη Βουλή διαδικασίες ακραίας αντιπαράθεσης ανάμεσα σε συντρόφους, που μας λυπούν και μας κάνουν να ντρεπόμαστε, καθώς διαρρηγνύουν δεσμούς συντροφικότητας, εκτίμησης και αγάπης στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Αναγνωρίζουμε ότι η ενότητα έχει δεχτεί σοβαρό πλήγμα, αρνούμαστε όμως να δεχτούμε τη διάσπαση σαν προαποφασισμένο γεγονός. Και το αρνούμαστε, όχι για να συγκαλύψουμε έντονες πολιτικές διαφορές ούτε λόγω ενός «ένδοξου παρελθόντος»· αλλά γιατί θεωρούμε ότι η όποια πορεία πρέπει να αποφασιστεί με όρους πολιτικής ειλικρίνειας, συντροφικότητας και κομματικών διαδικασιών, που λείπουν.

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να επεξεργαστούμε όλοι και όλες μαζί, να προτείνουμε και να εφαρμόσουμε ένα σχέδιο απεμπλοκής για το τώρα και για το άμεσο μέλλον, καθώς και να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν το μέλλον της ευρωζώνης, της ευρωπαϊκής Αριστεράς, της πορείας μας από δω και μπρος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διεκδικήσει την ψήφο του λαού με ένα πρόγραμμα που θα προκύψει από το συνέδριο και θα ανταποκρίνεται στη νέα κατάσταση και στους προγραμματικούς και στρατηγικούς του στόχους. Είναι σημαντικό να οδηγηθούμε εκεί συντεταγμένα, χωρίς η πόλωση να καθορίζει τα πάντα, μακριά από χαρακτηρισμούς περί «προδοτών», «ανταρτών» και «αποστατών», μακριά από αντισυντροφικές συμπεριφορές, αιφνιδιασμούς και εύκολες απαντήσεις.

Οι βουλευτές και οι βουλεύτριες που συνυπογράφουμε το κείμενο, είτε ψηφίσαμε «Ναι» είτε «Όχι» είτε «Παρών», αισθανόμαστε όλες και όλοι το βάρος της αποτυχίας. Και είμαστε αποφασισμένοι να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ ενωμένος στις συνεδριακές διαδικασίες που πρέπει να ξεκινήσουν αμέσως. Και είναι αυτονόητο, για μας, ότι το συνέδριο και οι διαδικασίες του πρέπει να διεξαχθούν πριν τις εκλογές.

Κώστας Δερμιτζάκης

Ηρώ Διώτη

Κώστας Ζαχαριάς

Κατερίνα Ιγγλέζη

Αννέτα Καββαδία

Μαρία Κανελλοπούλου

Χρήστος Καραγιαννίδης

Βασιλική Κατριβάνου

Φάνης Κουρεμπές

Γιώργος Κυρίτσης

Θωμάς Κώτσιας

Βάσω Λέβα