βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πρωτοφανούς κλίμακας «μεγάλο κόλπο» μαζικής κλοπής το οποίο έχει ήδη συμφωνηθεί ανάμεσα σε μη εκλεγμένους αξιωματούχους της ΕΕ, την Τράπεζα της Αγγλίας και τις αρχές των ΗΠΑ.

Οι μετοχές πέφτουν σε όλο τον κόσμο και οι επενδυτές ανησυχούν ότι η επόμενη παγκόσμια κρίση έχει ήδη αρχίσει, γράφει το Ινστιτούτο Global Research. Υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα και νευρικότητα μεταξύ των οικονομολόγων και των αναλυτών τάσεων. Οι κυβερνήσεις προσπαθούν να καθησυχάσουν τις νευρικές αγορές παραπληροφορώντας, με την ελπίδα ότι η εμπιστοσύνη μεταξύ των μερών δεν θα εξατμιστεί.

Όπως ισχυρίζεται ο αρθρογράφος Γράχαμ Φανμπέργκεν, εάν ξεσπάσει μια άλλη κρίση τα χρήματα που έχετε κερδίσει, για τα οποία έχετε φορολογηθεί και έχετε καταθέσει σε μια τράπεζα για μια βροχερή μέρα ή για ένα απρόσμενο έξοδο δεν θα είναι ασφαλή, κι αν το νομίζετε, κάνετε λάθος.

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πρωτοφανούς κλίμακας «μεγάλο κόλπο» μαζικής κλοπής το οποίο έχει ήδη συμφωνηθεί ανάμεσα σε μη εκλεγμένους αξιωματούχους της ΕΕ, την Τράπεζα της Αγγλίας και τις αρχές των ΗΠΑ.

Ο αναλυτής στηρίζει τις υποψίες του σε μια σειρά δηλώσεων, υπαινιγμών και γεγονότων που λαμβάνουν χώρα παγκοσμίως και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.Όπως ισχυρίζεται, σε ένα έγγραφο που εξέδωσαν από κοινού η αμερικανική Fed και η Τράπεζα της Αγγλίας, στις 10 Δεκεμβρίου 2012 περιλαμβάνεται η εξής φράση: «Οι καταθέτες μπορεί να συμβάλουν στην ανακεφαλαιοποίηση μιας χρεοκοπημένης τράπεζας».

Σύμφωνα με τον Φανμπέργκεν, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει επίσης εξετάσει τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης σε ένα σενάριο στο οποίο η έκθεση σημαντικών συστημικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (SIFI) δεν περιλαμβάνουν μεγάλο χρέος προς εταιρείες χαρτοφυλακίου ή σε μητρικές τράπεζες, αλλά αντ “αυτού περιλαμβάνει ασφαλισμένες καταθέσεις λιανικής που πραγματοποίησαν οι θυγατρικές της. Σύμφωνα με ένα τέτοιο σενάριο, τα συστήματα εγγύησης των καταθέσεων μπορεί να υποχρεωθούν να συμβάλουν στην αύξηση του κεφαλαίου της εταιρείας.

Το bail-in των καταθετών δεν είναι φόβητρο αλλά είναι ήδη πραγματικότητα, παγκοσμίως.

Τόσο οι ΗΠΑ όσοι και οι βρετανικές αρχές έχουν παραδεχθεί ότι οι καταθέσεις υπόκεινται σε πιθανά «κουρέματα» σε περίπτωση χρεοκοπίας μιας μεγάλης τράπεζας. Αυτή είναι ουσιαστικά μια αποδοχή από τη βρετανική κυβέρνηση ότι το σύστημα εγγύησης των καταθέσεων μέχρι ύψους £ 85.000 είναι εσφαλμένη και ότι η υπόσχεση περί προστασίας των καταθετών είναι απλά μια καθησυχαστική υπόθεση που δεν υποστηρίζεται οικονομικά.

Οι G-20 συναντήθηκαν το περασμένο έτος στην Αυστραλία για να συζητήσουν νέους κανόνες για τις τράπεζες σε περίπτωση νέας οικονομικής καταστροφής. Η ακτιβίστρια υπέρ των οικονομικών μεταρρυθμίσεων Έλεν Μπράουν λέει ότι αυτοί οι νέοι κανόνες θα επιτρέπουν στις τράπεζες να πάρουν χρήματα από τους καταθέτες και τους συνταξιούχους σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η Μπράουν ισχυρίζεται πως αν και οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν λέξεις, ώστε να μην είναι προφανές το τι έχουν κάνει, στην ουσία, οι κυβερνήσεις, δεν είναι πλέον υπεύθυνες για τη διάσωση των μεγάλων τραπεζών. Υπάρχουν περίπου 30 σημαντικές για το σύστημα διεθνείς τράπεζες. Αυτές θα πρέπει να σώσουν τον εαυτό τους, και ο τρόπος που θα μπορούν να το κάνουν είναι με τα χρήματα των πιστωτών τους. Η μεγαλύτερη κατηγορία των πιστωτών σε οποιαδήποτε τράπεζα είναι οι καταθέτες.

Περίπου την ίδια εποχή, η νέα συμφωνία σε επίπεδο ΕΕ για το κούρεμα καταθέσεων υπογράφτηκε στις 12 Νοεμβρίου του 2013 και προειδοποιεί τις χώρες μέλη να προετοιμαστούν.Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διέταξε 11 χώρες της ΕΕ να θεσπίσουν την οδηγία BRRD για την τραπεζική εξυγίανση και ανάκαμψη (BRRD) εντός δύο μηνών ή να κινδυνεύσουν να βρεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι, οι κανόνες περιλαμβάνουν το κούρεμα που αποσκοπεί στην άρση ευθύνης του κράτους όταν οι τράπεζες καταρρεύσουν, ρίχνοντας το βάρος σε πιστωτές – μεταξύ των οποίων υπολογίζονται και οι καταθέτες.

Η Αυστρία κατάργησε πλήρως τις εγγυήσεις των τραπεζικών καταθέσεων, τον Απρίλιο με την πλήρη κύρωση της ΕΕ και ελάχιστες τυμπανοκρουσίες.

Το «πείραμα» της Κύπρου

Στην συνεχιζόμενη δεινή οικονομική κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ίσως το μεγαλύτερο μέχρι τώρα «τράνταγμα», όσο αφορά τον τραπεζικό τομέα, έλαβε χώρα στην Κύπρο, παρόλο που η ΕΕ έχει επιδείξει μια τρομερή ικανότητα να αλλάξει τους κανόνες κατά βούληση, ανάλογα με την κλίμακα της καταστροφής – βλέπε Ελλάδα. Η περίπτωση της Κύπρου, έδωσε στον κόσμο μια γεύση από το μελλοντικό τραπεζικό τοπίο της ΕΕ.

Στον άμεσο απόηχο της τραπεζικής κρίσης της Κύπρου, πολλά οικονομικά μέσα μαζικής ενημέρωσης άρχισαν να αναρωτιούνται αν η Κύπρος αποτελεί πρότυπο για μελλοντικά bail-ins σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση ή αλλού στον κόσμο. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΝΑΙ. Ένα κούρεμα έως και 60% ίσχυσε για κάποιους στην Κύπρο.

Κάθε χώρα θα θεσπίσει τη δική της εκδοχή της οδηγίας BRRD. Το ποιας χώρας οι αποταμιευτές είναι πιο ευάλωτοι είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Η κίνηση προς μια οικονομία χωρίς μετρητά η οποία έχει επιταχυνθεί τους τελευταίους μήνες καθιστά τους καταθέτες ολοένα και πιο ευάλωτους.

Η νομοθεσία του bail-in που δρομολογείται από τη BIS μέσω της Τράπεζας της Αγγλίας, της ΕΚΤ, της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ και της Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) σχεδιάζεται στην πραγματικότητα για να προστατευθούν οι τράπεζες, επιτρέποντάς τους να κατάσχουν τις καταθέσεις και όχι για τον ευγενή στόχο – «να προστατεύσουν τους φορολογούμενους». Το νέο σύστημα της ΕΕ θα τεθεί σε ισχύ από το 2016, αλλά ήδη από τον Ιανουάριο μπορεί να επισπευσθεί σε περίπτωση τραπεζικών καταρρεύσεων κατά τη μεταβατική περίοδο.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιβεβαίωσε ότι καταθέτες με περισσότερα από 100.000 ευρώ συμμετέχουν σε ενδεχόμενη διάσωση, μετά τους μετόχους και τους ομολογιούχους. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο αριθμός 100.000 είναι αυθαίρετο μέγεθος, και υπάρχει πιθανότητα το ποσό αυτό να μειωθεί αν μια αφερέγγυα κυβέρνηση βρεθεί αντιμέτωπη με ένα καταρρέον τραπεζικό σύστημα όπως δείχνει η εμπειρία της Κύπρου.

Η συμφωνία περιγράφηκε ως νίκη για τους φορολογούμενους, ωστόσο, οι κίνδυνοι και οι επιπτώσεις της διάσωσης με συμμετοχή των αποταμιευτών συμπεριλαμβανομένων των καταθέσεων οικογενειών και των καταθέσεων των ήδη πιεζόμενων μικρομεσαίων επιχειρήσεων έχουν ήδη γίνει εμφανή στην Κύπρο.

Η Τράπεζα της Αγγλίας επεκτάθηκε πρόσφατα παρουσιάζοντας τέσσερα πρακτικά βήματα για τις μελλοντικές διαδώσεις χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Αυτά τα τέσσερα βήματα είναι: Σταθεροποίηση, αποτίμηση και συνάλλαγμα, επανεκκίνηση, και αναδιάρθρωση. Παρά το γεγονός ότι η προσέγγιση των τεσσάρων βημάτων είναι αρκετά λεπτομερής, δεν αντιμετωπίζει τους ελέγχους κεφαλαίου που θα απαιτηθεί ώστε να αποφευχθεί ένα bank run. Εκεί είναι όπου το παράδειγμα της Κύπρου είναι χρήσιμο.

Η Κύπρος ήταν η πρώτη φορά που οι έλεγχοι των κεφαλαίων επιβλήθηκαν εντός της Ευρωζώνης. Η Ελλάδα ακολούθησε. Πολλές χώρες της ΕΕ έχουν ήδη κάποιο είδος ελέγχων όσον αφορά την κυκλοφορία του χρήματος.

Τα διδάγματα από την Τράπεζα της Αγγλίας και το σχέδιο της ΕΕ για Κύπρο και Ελλάδα είναι κατ “ουσίαν ότι οι καταθέτες δεν θα τύχουν καμίας ειδοποίησης αν η τράπεζά τους πρόκειται να διασωθεί. Το bail-in θα μπορούσε πιθανότατα να συμβεί κατά τη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου. Οι κεφαλαιακοί έλεγχοι θα μπορούσαν να επιβληθούν στις τράπεζες της χώρας κατά τη διάρκεια του bail-in και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κατόπιν.

Από την 1η Ιανουαρίου 2015, το Financial Services Compensation Scheme της Βρετανίας (FSCS), που προστατεύει καταθέσεις μέχρι £ 85.000 ανά άτομο ανά ίδρυμα μειώθηκε σε £ 75.000, σύμφωνα με το παράλογο πρόσχημα της ισοτιμίας της στερλίνας. Αυτή η κίνηση προκάλεσε σοβαρές αμφιβολίες ως προς τα κίνητρά της. Η Τράπεζα της Αγγλίας έχει μειώσει τις εκθέσεις της και έχει ενσωματώσει σχέδιο διάσωσης bail in με μειωμένο ποσό εγγύησης καταθέσεων. Κάποιος λοιπόν λογικά αναρωτιέται ποιος είναι ο λόγος, καταλήγει το άρθρο.

Είναι βέβαιο ότι με τα τρις λογιστικών εγγραφών που κυκλοφορούν στον πλανήτη, η «φούσκα» κάποια στιγμή θα σκάσει και κάποιοι ετοιμάζονται να χάσουν… τα λιγότερα.

 "Πηγή: Global Reaserch"