Θυμίζουν σταυροφορίες οι δικαιολογίες που επικαλούνται οι διάφορες πλευρές για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους στο δράμα του λαού της Συρίας.


Στο όνομα του σταυρού έγιναν τα εγκλήματα τότε και στο όνομα της Δημοκρατίας τώρα, αλλά τότε όπως και τώρα οι πραγματικοί λόγοι αποκρύπτονταν και αποκρύπτονται επιμελώς με την ανοχή όλων.


Το θέμα της Συρίας δεν είναι καινούργιο. Άρχισε να φαίνεται όταν πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο χασάπης Μπούς, ο οποίος μετά την επέμβαση στο Ιράκ, στοχοποίησε την Συρία αλλά τον σταμάτησε το Ισραήλ το οποίο, σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να δει κάτι άλλο στη θέση του Άσαντ, απλά γιατί δεν ήξερε τι θα είναι αυτό.


Τότε ο Ερντογάν έπεισε τη δύση ότι το όνειρό του για "ισλαμική δημοκρτία" σαν τη δική του, θα έδινε λύση στα προβλήματα της περιοχής και ότι η Τουρκία μπορούσε να είναι ο χωροφύλακας των συμφερόντων τους.


Το Ισραήλ είχε τις επιφυλάξεις του και εκ των υστέρων δικαιώθηκε, γιατί ήξερε ότι δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη σε ισλαμιστές.



Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι πίστεψαν εν μέρει τον Ερντογάν με αποτέλεσμα να ετοιμάσουν την αντιπολίτευση για την ανατροπή του Άσαντ. Η εκπαίδευση του στρατού του Ισλαμικού κράτους ξεκίνησε σε στρατόπεδα της Τουρκίας και του χασάπη Βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, χωρίς, ΗΠΑ και Ευρώπη, να πάρουν υπόψη τους ότι μπορεί να πάθουν ότι έπαθαν και στο Αφγανιστάν, όπου οι Ταλιμπάν που εξόπλισαν για να στρέψουν εναντίων των Ρώσων, έγιναν τελικά οι μεγαλύτεροι εχθροί τους.


Ο Ερντογάν έβλεπε ότι στο όνομα του Ισλάμ γεννιόνταν η νέα Οθωμανική αυτοκρατορία και ο ίδιος φόρεσε την κελεμπία του Σουλτάνου.  


Από την πλευρά του ο Άσαντ, αδυνατούσε να δει την υποβόσκουσα αντίδραση του λαού του στον φασιστικό τρόπο που διοικούσε τη χώρα. Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο.


Όταν εμφανίστηκαν οι Τζιχαντιστές ο Συριακός στρατός έβλεπε και καλωσόριζε τα αδέρφια του. Μεραρχίες ολόκληρες αντί να πολεμήσουν συντάχθηκαν με το Ισλαμικό κράτος και όλοι μαζί φώναξαν Αλάχ.



Η Δύση απέτυχε όπως με τον Σάχη της Περσίας, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αυτό που σήμερα όλοι μαζί φωνάζουν "εχθρό"


Ο σημερινός ¨εχθρός", με ότι συνεπάγεται αυτό, είναι το δικό τους δημιούργημα και κάποια στιγμή πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματά τους.



Βέβαια έτσι όπως εξελίχτηκαν τα γεγονότα, ποτέ δεν θα αναζητηθούν ευθύνες και κανείς δεν πρόκειται να ψάξει την αλήθεια γιατί η αλήθεια είναι μη διαχειρίσιμη.


Στην Συρία σήμερα οι οβίδες δεν έχουν χρώμα. Όλοι πουλάνε και όλοι καρπούνται τα μέγιστα στηριζόμενοι πάνω σε ένα ψέμα που το λένε Ισλάμ.
Για να δει κάποιος το μέγεθος της απάτης, δεν έχει παρά να αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν να διακινούνται τεράστιες ποσότητες πετρελαίου από το Ισλαμικό κράτος και κανείς να μην ξέρει, πώς γίνεται η διακίνηση, πού καταλήγει το πετρέλαιο και προπάντων με τι αντάλλαγμα.


Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο και τα κοράκια δεν διστάζουν να θυσιάζουν ένα λαό για να διαμοιράσουν τα ιμάτια.



Το αποτέλεσμα αυτού του πολέμου, που είναι η ντροπή της ανθρωπότητας, θα είναι ακόμα ένα μοίρασμα πίτας, όπου όλοι θα λάβουν αυτό που τους αναλογεί, προκειμένου να έρθει η Δημοκρατία στη Συρία, που πλέον, σε τίποτε δεν θα θυμίζει κράτος, αλλά ένα μόρφωμα που θα το λεηλατούν κατά το δοκούν. 

"Πηγή:neinnewsgr.blogspot.gr"

Δημοσίευση σχολίου