Αποχαιρετώντας το αριστερό όνειρο του ΣΥΡΙΖΑ

Στις αρχές του χρόνου, με το σχηματισμό της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πολλοί πιστέψαμε ότι η άκαρπη λιτότητα έλαβε τέλος. Το όνειρο όμως έγινε εφιάλτης που έφερε το μνημόνιο 3. 

Ένα από τα γνωστότερα κλισέ που αφορά την αριστερή πολιτική ιδεολογία είναι το εξής:  «Η Αριστερή θεωρία είναι καλή ως θεωρία αλλά δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη». Το πολιτικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ που αυτόπροσδιορίζεται ως κόμμα της αριστεράς όχι μόνο απαρνήθηκε όλα τα αντιμνημονιακά του επιχειρήματα που το έφεραν στην εξουσία, αλλά μετατράπηκε και το κόμμα που λέει «Ναι σε όλα». Αυτή του η στάση αναζωπύρωσε οριστικά το κλισέ που θέλει την αριστερά ως ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι για έναν κόσμο ιδανικό γεμάτο ισότητα και αγάπη.

Αν κάποιος μελετήσει με ψυχραιμία την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στον κυβερνητικό θώκο, είναι εύκολο να διαπιστώσει ότι από την πρώτη κιόλας κυβέρνηση του Ιανουάριου δεν υπήρχε διάθεση ρήξης με την ευρωπαϊκή κοινότητα και η «Λίστα Βαρουφάκη» αποδείκνυε του λόγου το αληθές. Η πολιτική καινοτομία συνήθως απαιτεί ρήξεις και όχι «μαλώματα» σε μια προϋπάρχουσα κατάσταση που γέννησε το φαινόμενο της οικονομικής κρίσης. Η τόνωση του τραπεζικού συστήματος μέσω της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών που υποτίθεται θα φέρει την ανάπτυξη της οικονομίας, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί επιλογή αριστερού τύπου.  Θέλοντας και μη ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε το αριστερό όνειρο για να μπορέσει να κρατηθεί στην κυβέρνηση καλύπτοντας το πολιτικό κενό που γέννησε η απώλεια της πολιτικής ταυτότητας που προκλήθηκε από την κυριαρχία των οικονομικών όρων στην άσκηση της πολιτικής.

Η απώλεια ιδεολογικοπολιτικού προσανατολισμού που προκάλεσε η επικράτηση της οικονομίας έναντι της πολιτικής ιδεολογίας είναι αυτή που ευθύνεται για την συρρίκνωση των παλαιών πολιτικών δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η απομόνωση του ΚΚΕ στην απολιθωμένη ρητορική του προηγούμενου αιώνα και η εμφάνιση απολιτίκ πολιτικών δυνάμεων που αναλώνονται στον τρόπο διαχείρισης της κυβερνητικής εξουσίας, όπως αυτές εκφράζονται από το ΠΟΤΑΜΙ και την ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ, είναι ένα ακόμα επακόλουθο της επικράτησης των οικονομικών δεικτών έναντι της ιδεολογίας. Όλα αυτά οδήγησαν στο να αλωνίζει ανενόχλητη η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απουσία αντιπάλου.

Η επικράτηση της μνημονιακής πολιτικής που προκάλεσε 25% ανεργία (έναντι 10% προ κρίσης) σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται την ανάκαμψη της οικονομίας. Η συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας μέσω των περικοπών παροχών υγείας, προνοιακών επιδομάτων και συντάξεων ή η αναχαίτιση του «Παράλληλου Προγράμματος» αποδεικνύει όχι μόνο τον αποπροσανατολισμό της κυβέρνησης αλλά και την αδυναμία της στην άσκηση της εξουσίας. Η τόνωση της οικονομίας μέσω του ΕΣΠΑ, που καθυστερεί με τη σειρά του, καταδεικνύει την έλλειψη πολιτικής βούλησης για να παρθούν ευεργετικές αποφάσεις που αφορούν το σύνολο της κοινωνίας και όχι για μόνο τους οικονομικά ισχυρότερους που είναι οι μόνοι που θα έχουν ευκολότερη πρόσβαση στο κοινοτικό χρήμα που διακινούν τα διάφορα επιδοτούμενα από το ΕΣΠΑ προγράμματα της αγοράς.

Δεν ήταν γραφτό του ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιήσει το αριστερό όνειρο, έτσι είμαστε αναγκασμένοι να βιώνουμε τον άκαρπο μνημονιακό εφιάλτη. Είμαστε ακόμα στην αρχή του και ακολουθούν δυσκολότερες μέρες. Μην απογοητευόμαστε!! Η οικονομική κρίση δεν προέκυψε από το πουθενά. Ο αναστοχασμός γύρω από την πολιτική που οδήγησε στο φαινόμενο της οικονομικής κρίσης και η ανάκτηση ενεργού ρόλου από τους απλούς πολίτες, που στις μέρες μας αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως απλούς θεατές ανήμπορους να επηρεάσουν τα πολιτικά τεκταινόμενα, ίσως είναι η μόνη λύση για να απαλλαγούμε από πολιτικά μορφώματα που είναι κατώτερα των προσδοκιών μας. Καλή και μαχητικότερη χρονιά να έχουμε!

 Γράφει, ο Ανδρέας Κολίσογλου.

thinkover.gr