Συνεχίζεται η
ελεύθερη πτώση του Χρηματιστηρίου Αθηνών με τις μεγαλύτερες απώλειες να
σημειώνονται στις μετοχές των τραπεζών.
Οι
τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν πριν από λίγο καιρό και πιο πριν και ακόμα
πιο πριν για να σωθούν, καταρρέουν. Ξανά.
Τί
διάολο; Σε μαύρη τρύπα πέφτουν τα χρήματα; Φυσικά. Πού αλλού να έπεφταν δηλαδή;
Βέβαια,
το καλό με την κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών είναι ότι θα τις
ξανανακεφαλαιοποιήσουμε εμείς. Με τα λεφτά μας. Τέλειο;
Και φανταστείτε ότι μπήκαμε στο μνημόνιο για να σώσουμε γαλλικές και γερμανικές τράπεζες. Μιλάμε για μεγάλη πλάκα!
Παράλληλα,
στα πρόθυρα κατάρρευσης είναι και η Deutsche Bank – και άλλες μεγάλες τράπεζες
του εξωτερικού – με τη μετοχή της να πέφτει μέσα σε 2 μέρες κατά 14,5%, οπότε
καταλαβαίνουμε ότι τόσα χρόνια οι Γερμανοί ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους
και οι γερμανικοί φούρνοι δεν έκοβαν αποδείξεις για τα pretzel.
Έξω
από το ευρώ και επιστροφή στο μάρκο γρήγορα!
Για
να καταλάβετε λίγο τα μεγέθη, σκεφτείτε ότι η Deutsche Bank είναι εκτεθειμμένη
σε παράγωγα και σε αγορές κατά τουλάχιστον 80 τρις δολάρια, δηλαδή 20 φορές το
ΑΕΠ της Γερμανίας.
Εν
τω μεταξύ, τo παγκόσμιο χρέος είναι 100 τρις. Γαμάτο;
Αυτός
είναι και ο λόγος που πολλοί λένε ότι η Deutsche Bank είναι πολύ μεγάλη για να
σκάσει – 5 φορές μεγαλύτερη από τη Lehman Brothers.
Δε
ξέρω αν έχετε δει την ταινία The Big Short. Αν δεν την έχετε δει, να τη δείτε.
Μια
τέτοια μπίζνα έχει γίνει κι εδώ. Παίκτες που σορτάρουν στην χρεωκοπία της
τράπεζας για να πλουτίσουν. Και η Ελλάδα παίκτης είναι. Απλά πολύ μικρός. Σαν
εκείνα τα πιτσιρίκια στην ταινία, μόνο που εμείς δεν έχουμε τον Brad Pitt να
μας σώσει.
Ωραία,
οι συστημικές τράπεζες χρεωκοπούν. Ε και; Ας τις αφήσουμε να χρεωκοπήσουν.
Γιατί
οι τράπεζες πρέπει να σώζονται μονίμως με κρατικό χρήμα; Επιχειρήσεις δεν είναι
κι αυτές; Αν δε μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, να βάλουν
λουκέτο και να ρευστοποιήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία για να αποζημιώσουν
τους καταθέτες.
Θα
σας πω εγώ γιατί δεν συμβαίνει αυτό. Γιατί υπάρχουν οι αγορές που ελέγχουν το
χρέος και κερδίζουν από αυτό. Ζούμε στον κόσμο των αγορών.
Κάτι
αντίστοιχο συμβαίνει και με τα κανάλια. Αντί να ακούμε μαλακίες για 4
τηλεοπτικές άδειες που το μόνο που θα καταφέρουν είναι να ενώσουν τους
ολιγάρχες, πρέπει πολύ απλά να τους ζητηθεί να ξεπληρώσουν τα χρέη τους. Κι
όποιος δε μπορεί, να το κλείσει το μαγαζί.
Όποιο
κανάλι δε μπορεί να λειτουργήσει με όρους αγοράς, να ρίξει μαύρο. Όχι να
υπάρχουν για να παίρνουν αβέρτα τα αφεντικά τους τα θαλασσοδάνεια.
Γιατί
όμως δεν θα γίνει ποτέ αυτό; Γιατί πολύ απλά οι ολιγάρχες κρατάνε τους
πολιτικούς από τα αρχίδια. Με το ένα χέρι τα αρχίδια του Τσίπρα και με το άλλο
του Μητσοτάκη.
Πάντως,
μην περιμένουν οι τράπεζες και τα κανάλια να τους συμπαρασταθούν οι στρατιές
των φτωχών και των ανέργων στον αγώνα τους για επιβίωση.
Τα
όρια έχουν εξαντληθεί και το βλέπεις παντού γύρω σου.
Άνθρωποι
να ξυπνούν από όνειρα με φωτιές και πυρηνικά να πέφτουν, χωρίς να τους καίγεται
καρφί.
Όλο
και περισσότεροι δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για το επερχόμενο χάος που θα έρθει
με μαθηματική ακρίβεια.
Θα
είμαστε όλοι εκεί.
Τρώγοντας
ανέμελοι πατατάκια στο μπαλκόνι μας ή αραχτοί σε κάποια παραλία.
(Ανήθικο
δίδαγμα: Το κακό με την επικαιρότητα επί μνημονίου είναι ότι επαναλαμβάνεται με
έναν απόλυτα εκνευριστικό τρόπο. Πραγματικά θαυμάζω όσους καταφέρνουν να
γράφουν κάθε μέρα κάτι πρωτότυπο. Μπράβο παιδιά! Συνεχίστε. Εγώ στέρεψα.)
(Ανήθικο
δίδαγμα no. 2: Περιμένω σχόλια ότι αν κλείσουν τα κανάλια θα μείνουν χωρίς
δουλειά τεχνικοί, ρεπόρτερ κτλ. Ε, και αν κλείσουν οι τράπεζες θα μείνουν
άνεργοι τραπεζικοί υπάλληλοι και καθαρίστριες. Τι να κάνουμε τώρα; Ο καρκίνος
πάντως πρέπει να φύγει.)
Δημοσίευση σχολίου