Για την έξαρση του λαϊκισμού γράφουν οι Financial Times, και αναφέρονται στην
αριστερή Ελλάδα συγκρίνοντας, όχι τον ΣΥΡΙΖΑ με την Χρυσή Αυγή, αλλά τον Τσίπρα
με την Χρυσή Αυγή : «Το φάρμακο που προτείνουν είναι στην καλύτερη περίπτωση
αμφιλεγόμενο. Αλλά
η ασθένεια είναι πραγματική. Αν οι κυβερνώσες ελίτ συνεχίσουν να μην προσφέρουν
πειστικές θεραπείες, μπορεί πολύ σύντομα να ηττηθούν και μαζί τους και η
προσπάθεια να παντρευτεί η δημοκρατική διακυβέρνηση με μια ανοικτή και
συνεργατική παγκόσμια τάξη».
Η αλήθεια είναι αυτή και τη ζούμε στην
Ελλάδα πιο πειστικά από ποτέ. Στη Γαλλία έχουν τη Λεπέν, στις ΗΠΑ είναι ο
Τραμπ, στην Ιταλία ο Γκρίλο, στη Βρετανία ο Μπ. Τζόνσον και ο Φάρατζ. Η
κυριαρχία του λαϊκισμού που σαρώνει τα πάντα απλά και μόνο γιατί οι πολιτικές
και επιχειρηματικές ελίτ είναι αδύναμες και δεν μπορούν να προσφέρουν πειστικές
θεραπείες.
Αυτό ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα μέσα στα
χρόνια του μνημονίου. Η εύκολη ατάκα, το ψέμα, η ψευδαίσθηση, η αυταπάτη
κυριάρχησαν από τη στιγμή που η αστική τάξη δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει τις
εξελίξεις. Ο Αλέξης Τσίπρας από τη μια
και η Χρυσή Αυγή από την άλλη είναι οι κερδισμένοι ακριβώς αυτής της
έλλειψης εναλλακτικής πρότασης. Κάτι πήγε να γίνει την περίοδο της
διακυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Άνθρωποι με ιδεολογικές διαφορές συνασπίστηκαν μπας
και σώσουν την Ελλάδα. Άλλοι το έκαναν από προσωπική φιλοδοξία. Άλλοι για να
διασωθούν. Άλλοι δεν δίστασαν να βάλουν την πατρίδα πάνω από το προσωπικό τους
συμφέρον και την πολιτική τους επιβίωση.
Κάτι κατάφεραν, κάπου πήγαινε η χώρα,
είχε μια κατεύθυνση η οικονομία, υπήρχε η αίσθηση της ελπίδας ότι πάει να γίνει
μια σοβαρή προσπάθεια. Δεν έφτανε μόνο αυτό. Ο λαϊκισμός κυριάρχησε, η απάτη
βγήκε μπροστά και κυρίευσε τον ελληνικό λαό επειδή ακριβώς οι κυβερνώσες ελίτ
δεν κατάφεραν να στηρίξουν την όποια προσπάθεια πήγε να γίνει.
Έτσι ήρθε στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι
διατηρήθηκε η Χρυσή Αυγή παρά τις δολοφονίες και τις δικαστικές περιπέτειες.
Έτσι, μπήκε στη Βουλή ο Λεβέντης. Έτσι, βρίσκονται στην κυβέρνηση και σε καίρια
πόστα οι ψεκασμένοι. Έτσι, ένα τσούρμο αναρχοαυτόνομοι έχουν βάλει κοστούμια
και το παίζουν υπουργοί. Κι έτσι, μια ισχυρή ομάδα από το χώρο του κέντρου και
της δεξιάς επιμένει σε παλαιές συνταγές διακυβέρνησης με υποσχέσεις χωρίς
αντίκρισμα. Ο λαϊκισμός είναι εδώ, ισχυρός και κατατρώει τις σάρκες αυτής της
χώρας. Μιας χώρας η οποία μετά από 8 χρόνια βαριάς λιτότητας, μνημονίων,
διαπραγματεύσεων και ουσιαστικής υποδούλωσης στους ξένους, θα έπρεπε να έχει
βάλει μυαλό. Έβαλε άραγε; Μπορεί να το αποδείξει; Θα τον ξαναπιάσουν κορόιδο με
τις φιέστες στο Σύνταγμα για το… Σύνταγμα και τις ψεύτικες υποσχέσεις για περισσότερη
δημοκρατία από τον Τσίπρα;
Αλλά το κυριότερο: Οι κυβερνώσες ελίτ
έχουν αλλάξει, έχουν εκπονήσει ένα συνολικό σχέδιο εξόδου της χώρας από την
κρίση; Η Νέα Δημοκρατία, ως βασικός εκφραστής του αστικού κόσμου, έχει αλλάξει;
Μπορεί να γίνει η φωνή που θα κυριαρχήσει του λαϊκισμού;
Ακόμη κι αν γίνει κυβέρνηση η ΝΔ του Κυρ.
Μητσοτάκη το ερώτημα είναι αν έχει ξεφύγει από τον δικό της λαϊκισμό. Αν μπορεί
να ξεχάσει τα λάθη του παρελθόντος και να δουλέψει για να ξανασταθεί η χώρα στα
πόδια της. Κυρίως δε, μπορεί να αποδείξει ότι έχει μια σχετική σοβαρότητα
απέναντι σε τύπους όπως ο Βαρουφάκης, η Ζωή, ο Λάκης Λαζόπουλος και μια πλειάδα
«μαντρόσκυλων» που σκούζουν όσο το καραβάνι της Αριστεράς προχωρά;
Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για τη ΝΔ
αλλά και για τις σοβαρές πολιτικές δυνάμεις του τόπου που εκπροσωπούν τον
αστικό κόσμο. Το μεγάλο στοίχημα της φιλελευθεροποίησης της χώρας όπου δεν θα
κυριαρχεί η ρεμούλα, τα θαλασσοδάνεια, οι κολλητοί, οι κουμπάροι, οι διορισμοί,
οι εργολάβοι, τα βύσματα, τα φακελάκια, οι νταβατζήδες και όλοι όσοι
κατέστρεψαν τη χώρα.
Μπορεί άραγε να γυρίσει το καράβι της
Ελλάδας ή απλά ζούμε τους τελευταίους σπασμούς της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας
και όλα τα άλλα περί Νέας Μεταπολίτευσης είναι κουραφέξαλα;
Αυτή είναι η
Νέα Μεταπολίτευση, αυτό πρέπει να είναι το όραμα για την Ελλάδα του 2021. Ο
πόλεμος κατά του λαϊκισμού, η επικράτηση του μέτρου, του οράματος, των
πραγματικών προτάσεων διεξόδου κι όχι των αυταπατών.
Δημοσίευση σχολίου