Η Βρετανία θα είναι ο πρωταγωνιστής του Γ' παγκοσμίου πολέμου.

Μία από τις μεγαλύτερες τσόντες τις ιστορίας της ανθρωπότητας αναμφίβολα είναι η Βρετανία.

Η Βρετανία ήταν και είναι πάντα ο πρωταγωνιστής μέσω του οποίου η Νέα Τάξη δημιουργεί πολέμους.

Η Βρετανία είναι και σήμερα το αγαπημένο παιδί της Νέας Τάξης μετά τις ΗΠΑ.

Με το Brexit εξασφάλισε προστασία , από τα «προσφυγικά» κύματα μουσουλμάνων από την Μέση Ανατολή, και τώρα καλεί τώρα «εκ του ασφαλούς» τις ευρωπαϊκές χώρες να ενωθούν κατά της Ρωσίας και να σταματήσουν τις υποτιθέμενες «κτηνωδίες» της στην Συρία, την οποία στην πραγματικότητα ΗΠΑ και σύμμαχοι έχουν βυθίσει στο χάος μέσω των ισλαμιστών που ελέγχουν.

«Πρέπει να επιδείξουμε μία ισχυρή και ενωμένη στάση απέναντι στην ρωσική επιθετικότητα», ανέφερε η πρωθυπουργός της τσόντας, Τερέζα Μέι, με περισσή υποκρισία.

Στόχος του Λονδίνου, σε πλήρη συνεννόηση με την Ουάσιγκτον, είναι η πλήρης ρήξη Ευρώπης-Ρωσίας στο πλαίσιο προετοιμασιών για το ενδεχόμενο ξεσπάσματος παγκόσμιας σύρραξης, σενάριο το οποίο κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος.

Την ίδια ώρα, Αμερικανοί στρατιώτες σπεύδουν στην Νορβηγία, ενώ  Φινλανδία και Εσθονία κατηγόρησαν τους Ρώσους για παραβίαση του εναερίου χώρου τους με τους Φινλανδούς σε δύο περιπτώσεις να σηκώνουν, όπως ισχυρίζονται,  πολεμικά αεροσκάφη για αναχαίτιση πάνω από τον Κόλπο της Φινλανδίας, κατηγορία που το Κρεμλίνο αρνείται.

Αίσθηση κάνει, εν τω μεταξύ, δήλωση του Αντρέι Ιλαριόνοφ, οικονομικού συμβούλου του προέδρου Πούτιν μεταξύ 2000 και 2005, ο οποίος είπε στην σουηδική εφημερίδα Svenska Dagbladet:

«Τμήμα της Γεωργίας, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας των Βαλτικών κρατών και της Φινλανδίας  είναι χώρες όπου ο Πούτιν διεκδικεί κυριότητα».

Όπως αντιλαμβάνεστε υπάρχει και από τις δύο πλευρές όρεξη για σύγκρουση, παρότι ένα πόλεμος θα χαλούσε αφενός τα σχέδια της Νέας Τάξης για «ειρηνική» επιβολή παγκόσμιας διακυβέρνησης, αφετέρου την ανοδική γεωοικονομική πορεία της «Αρκούδας».

Με αυτούς τους ρυθμούς την κατάσταση δεν θα σώζει ούτε ο Κίσινγκερ, ο οποίος κατά καιρούς έβρισκε προσωρινές διπλωματικές λύσεις, όταν το θερμόμετρο ανέβαινε.