Όταν οι Γάλλοι ανακαλύψουν το οικονομικό πρόγραμμα του Φιγιόν, που είναι αίμα και δάκρυα, ίσως να αλλάξουν γνώμη.

του Μάρκ Λαζάρ 

Αν η νίκη του Φρανσουά Φιγιόν επικυρωθεί στον δεύτερο γύρο, κάτι που αυτή τη στιγμή δείχνει βέβαιο, πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που αλλάζει ριζικά το πολιτικό σενάριο για την Αριστερά. Τόσο ο Φρανσουά Ολάντ όσο και ο Μανουέλ Βαλς ήλπιζαν ο υποψήφιος της κεντροδεξιάς να είναι ο Νικολά Σαρκοζί. Στην περίπτωση αυτή, θα στήριζαν την εκστρατεία τους στον αντισαρκοζισμό. Τώρα, τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα. Ο υποψήφιος της Αριστεράς θα πρέπει να παρουσιαστεί ως αντίπαλος του οικονομικού φιλελευθερισμού και του πολιτισμικού συντηρητισμού του Φιγιόν. Όπως συμβαίνει λοιπόν συνήθως στη Γαλλία στις προεκλογικές εκστρατείες για την προεδρία της χώρας, θα εμφανιστεί και πάλι στο προσκήνιο ο παλιός ανταγωνισμός μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. 

Η Αριστερά θα πρέπει να γυρίσει στις ρίζες, ξεπερνώντας τη διάκριση ανάμεσα στη δύναμη της διακυβέρνησης και στη δύναμη της αμφισβήτησης.

Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν εδώ και μήνες ότι οι Γάλλοι δεν θέλουν μια νέα υποψηφιότητα του Φρανσουά Ολάντ, όπως δεν ήθελαν και μια νέα υποψηφιότητα του Νικολά Σαρκοζί. Ο σημερινός πρόεδρος έχει να λύσει μια σχεδόν άλυτη εξίσωση. Αν δεν θέσει εκ νέου υποψηφιότητα, θα είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο στην ιστορία της Πέμπτης Δημοκρατίας και θα πρόκειται χωρίς αμφιβολία για μια σαφή παραδοχή της αποτυχίας της θητείας του. Αν αντίθετα ο Ολάντ αποφασίσει να είναι υποψήφιος, κινδυνεύει να χάσει στις primaires του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ακόμη και στον πρώτο γύρο όπως συνέβη με τον Σαρκοζί. Και τότε θα έχει γελοιοποιηθεί στα μάτια τόσο της Γαλλίας όσο και ολόκληρου του πλανήτη.

Ο Μανουέλ Μακρόν, από την πλευρά του, θέλει να φύγει από τη μέση ο Αλέν Ζιπέ για να πάρει με το μέρος του ένα κομμάτι των ψηφοφόρων του τελευταίου που δεν θα ψηφίσουν τον Φιγιόν. Υπάρχουν όμως και οι ψηφοφόροι της Αριστεράς που πήγαν να ψηφίσουν στον πρώτο γύρο των primaires της κεντροδεξιάς για να μη βγει ο Σαρκοζί. Αν είναι πράγματι το 10 ? 15%  όσων έλαβαν μέρος, θα μπορούσαν στη συνέχεια να ψηφίσουν τον Μακρόν.

Μένει ο σημερινός πρωθυπουργός. Ο Μανουέλ Βαλς κάνει ότι μπορεί για να εμποδίσει τον Ολάντ να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα. Απέναντι στον Φιγιόν, θα πρέπει όμως να θέσει υποψηφιότητα «εν θερμώ», όσο βρίσκεται ακόμη στην πρωθυπουργία και ακολουθεί μια πολιτική που διχάζει την Αριστερά. Ο ίδιος έχει πει εδώ και μήνες ότι υπάρχουν δύο Αριστερές που δεν μπορούν να συμφιλιωθούν. Τώρα όμως αρχίζει και αλλάζει στάση, απευθύνοντας εκκλήσεις για ενότητα. Το ερώτημα είναι: γίνεται πιστευτός;

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν ακόμη πολλές άγνωστες παράμετροι. Όποιος νομίζει ότι ο νικητής του δεύτερου γύρου των primaires της κεντροδεξιάς θα είναι σίγουρα ο επόμενος πρόεδρος της χώρας κάνει λάθος. Όταν οι Γάλλοι ανακαλύψουν το οικονομικό πρόγραμμα του Φιγιόν, που είναι αίμα και δάκρυα, ίσως να αλλάξουν γνώμη. Η μεγάλη συμμετοχή στον πρώτο γύρο δείχνει ότι οι Γάλλοι ενδιαφέρονται για την πολιτική και θέλουν να εκφραστούν. Στις δημοκρατίες μας, κάθε έκπληξη είναι πλέον πιθανή.

(Πηγή: La Repubblica)