Έλεος πια, λυπηθείτε μας !

Déjà vu διαρκείας. Τα έχουμε ξαναζήσει. Τη σκληρή διαπραγμάτευση, τις... ηρωικές μάχες, τα ξενύχτια στο Χίλτον, τις (δήθεν) κόκκινες γραμμές, τις αντιδράσεις, τις πύρινες ανακοινώσεις σωματείων. Φτάνει πια. Λυπηθείτε μας. Αν είναι να τα βρείτε, όπως άλλωστε διαφαίνεται, βρείτε τα να τελειώνουμε. Δεν υπάρχει πλέον κανείς που να δίνει σημασία στις επικοινωνιακές κορώνες. Μεταξύ σας το κάνετε...

Έχουμε που έχουμε το μαρτύριό μας με αυτά που τραβάμε καθημερινά, έχουμε και εσάς από πάνω να μας τρολάρετε και να παριστάνεται τους επαναστάτες. Αρκεί! Το παιχνιδάκι αυτό έχει κουράσει. Να είχε ουσία, μάλιστα. Το καταλαβαίνω. Αλλά έτσι όπως στήνεται για μία ακόμη φορά το σκηνικό, καταντά γελοίο. Το μόνο που συμβαίνει, μέσα από όλες αυτές τις αναβολές και τις καθυστερήσεις που δεν φέρνουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα ως προς την ουσία της συμφωνίας, αφού στο τέλος πάντα... κερδίζουν οι Θεσμοί, είναι να χάνεται πολύτιμος χρόνος που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί δημιουργικά για τη χώρα. Έτσι ώστε να μην ευημερούν μόνο κάποιοι αριθμοί, αλλά να σταματήσει και η κατρακύλα στην κοινωνία. 

Επαναλαμβάνω. Αν ήταν να βγει κάτι, αν επρόκειτο περί πραγματικής αντιπαράθεσης... νισάφι. Αλλά δεν είναι έτσι. Η μόνη πραγματικά κόκκινη γραμμή αυτής της κυβέρνησης είναι η άρνηση της πατρότητας του Μνημονίου. Δεν το αποδέχονται... Μωρέ μπράβο! Σπουδαία αντίσταση! Λες και νοιάζεται κανείς αν αποδέχονται ή όχι μέσα τους ένα δυσβάσταχτο Μνημόνιο χειρότερο από οτιδήποτε άλλο έχει επιβληθεί σε αυτή τη χώρα, τη στιγμή που και το υιοθετούν και το εφαρμόζουν. Εισήγαγαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την ορολογία της "υιοθεσίας" για να μην δεχθούν την "πατρότητα". Και ποια η διαφορά δηλαδή;

Το ότι η συμφωνία μπορεί να μην κλείσει στις 5 Δεκεμβρίου αλλά να πάει για ένα έκτακτο Eurogroup τον Ιανουάριο – και πάντως πριν την ορκωμοσία Τραμπ – δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Δεν αλλάζει τίποτε. Μην ξεχνάμε ότι η "Αυγή" που όπως και να  το κάνουμε... έχει τις πηγές της... έχει αναφέρει ως πιθανή ημερομηνία συμφωνίας σε έκτακτο Eurogroup την 10η Ιανουαρίου. Αν και ορισμένοι κυβερνητικοί έχουν ελπίδες να προλάβουν και στις 5 Δεκεμβρίου. Ή και αργότερα μέσα στο μήνα. Είτε έτσι είτε αλλιώς θα συμφωνήσουν. Και συμφωνία της κυβέρνησης σημαίνει "υποταγή" στα "θέλω" των Θεσμών. Τελεία και παύλα. 

Γιατί λοιπόν όλη αυτή η φασαρία; Τι νόημα έχει; Τόσο μεγάλη ανάγκη το έχει το άλλοθι της δήθεν διαπραγμάτευσης η κυβέρνηση; Και προς ποιον; Για την κοινωνία; Αστείο... Για το εσωτερικό των κομμάτων; Ακόμα πιο αστείο. Εκείνοι προκειμένου να διατηρηθούν στην εξουσία είναι ικανοί να απεμπολήσουν τα πάντα. Σιγά... Επίσης, δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο, αλλά όταν κλείσει η συμφωνία, απορώ, θα διατηρηθούν οι φλογερές ανακοινώσεις από την πλευρά ορισμένων φορέων. Θα βγουν απέναντι; Γιατί αλλιώς, δεν έχουν και μεγάλη σημασία όσα σήμερα λέγονται… Έτσι δεν είναι; 

Να τελειώνουμε λοιπόν για να πάει το πράγμα παραπέρα. Αρκετές απώλειες έχει υποστεί η χώρα λόγω της δήθεν ΣΥΡΙΖαντίστασης. Ας μην προστεθούν κι άλλες σε αυτές. Έχει κοστίσει πολύ ακριβά το παραμύθι της σκληρής διαπραγμάτευσης και το εμπόριο της αριστεροσύνης. Κάποια στιγμή ας πούμε επιτέλους σε αυτή τη χώρα τα πράγματα με το όνομά τους. Και ας αναλάβει και ο καθένας τις ευθύνες που του αναλογούν.

ΥΓ: Νομίζω ότι πρέπει να ζητήσω συγγνώμη! Υπάρχει πράγματι μία αλλαγή επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η διαπραγμάτευση δεν γίνεται στα υπουργεία, αλλά στο Χίλτον. Τεράστια εξέλιξη. Έτσι, για να δουν και οι Θεσμοί τι σημαίνει αντίσταση… Αλήθεια, κύριοι της κυβέρνησης, την επόμενη φορά που θα έχει Hilton by night, προβλέψτε και κανέναν καφέ για τους δημοσιογράφους που ξεροσταλιάζουν εκεί Ντροπή είναι…

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

ΠΗΓΗ