Αυξημένη συμμετοχή στις εκλογές του ΤΕΕ σε όλη τη χώρα

Με σαφώς μεγαλύτερη συμμετοχή σε σχέση με την προηγούμενη διαδικασία του 2013 διεξάγονται από το πρωί οι εκλογές του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας τόσο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όσο και σε κάθε πρωτεύουσα νομού της χώρας. Επίσης, στο εκλογικό κέντρο του ΟΑΚΑ άσκησε το εκλογικό του δικαίωμα και ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών κ. Χρήστος Σπίρτζης, ο οποίος έχει θητεύσει στο παρελθόν στη θέση του προέδρου του ΤΕΕ.

Από νωρίς το πρωί της Κυριακής, στον προαύλιο χώρο και στις εσωτερικές εγκαταστάσεις του ποδηλατοδρομίου του ΟΑΚΑ στο Μαρούσι, όπου λειτούργησε το εκλογικό κέντρο του ΤΕΕ στην Αθήνα, πλήθος μηχανικών έκανε έντονη και δυναμική την παρουσία του στη διάρκεια της ημέρας.

Τα περίπτερα των παρατάξεων τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο, εκατέρωθεν του διαδρόμου της κεντρικής εισόδου του ποδηλατοδρομίου, οι πολύχρωμες αφίσες, τα αναρτημένα πανό, ακόμη και τα μπαλόνια, με τα λογότυπα, τα συνθήματα και τα εκλογικά μηνύματα των παρατάξεων διαμόρφωσαν το εκλογικό σκηνικό.

Σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ σε σχέση με την εξέλιξη της εκλογικής διαδικασία, αλλά και της προεκλογικής περιόδου, ο πρόεδρος του ΤΕΕ Γιώργος Στασινός διαπίστωσε «πολύ καλό κλίμα μεταξύ των παρατάξεων», όπως είπε, επισημαίνοντας ότι «παρά τα μικροπροβλήματα, οι σχέσεις μεταξύ συναδέλφων είναι πολύ καλές».

 «Η αυξημένη συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία καταδεικνύει ότι αυτό που έχουν υποστεί οι μηχανικοί τα τελευταία χρόνια έχει φέρει τους μηχανικούς πιο κοντά στο ΤΕΕ», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Απ΄ την πλευρά του ο πρόεδρος του συλλόγου πολιτικών μηχανικών Ελλάδας κ. Βασίλης Μπαρδάκης, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, διαπίστωσε ιδιαίτερα αυξημένη συμμετοχή των μηχανικών στις εκλογές του ΤΕΕ τόσο στην Αθήνα όσο και στα περιφερειακά τμήματα σε όλη τη χώρα. «Οι συνάδελφοι παρά τη δύσκολη επαγγελματική καθημερινότητα που βιώνουν, αναγνωρίζουν ότι το επιμελητήριο κάνει αναπτυξιακές προτάσεις και μπορεί με ανανεωμένη εντολή να είναι ακόμα πιο δυναμικό και εύστοχο», δήλωσε, προσθέτοντας ότι «ελπίζουμε στην στήριξη των συναδέλφων» διαβεβαιώνοντας ότι «θα δουλέψουμε για καλύτερες επαγγελματικές συνθήκες».  

Σύμφωνα με το ΤΕΕ, η διαδικασία των εκλογών του ΤΕΕ είναι η πλέον σύγχρονη στη χώρα, καθώς τα ψηφοδέλτια των υποψηφίων σκανάρονται και αυτόματα «διαβάζονται» οι σταυροί προτίμησης. Μάλιστα, τα πρώτα αποτελέσματα ανά παράταξη αναμένονται αυθημερόν.  

Σε συνέχεια των δηλώσεών του ο κ. Στασινός τόνισε ότι «το χτύπημα της οικονομικής κρίσης στον κλάδο των μηχανικών είναι μεγαλύτερο από όλους τους άλλους επιστημονικούς κλάδους. Παλεύουμε για την επιβίωση», είπε. Όπως εξήγησε, «το 2015 διαγράφηκαν από το ΤΕΕ 4.000 μηχανικοί και φαίνεται ότι το 2016 θα διαγραφούν περισσότεροι από 6.000. Με αυτόν τον ρυθμό σε 7-8 χρόνια δεν θα υπάρχουν μηχανικοί στον τόπο μας. Πρέπει να κάνουμε πράγματα για να κρατήσουμε το επιστημονικό δυναμικό της χώρας».

Επεσήμανε δε καταλήγοντας, ότι «η οικοδομή έχει νεκρώσει αφού έχει μειωθεί κατά 95%, ενώ πραγματικά έργα δεν υλοποιούνται»,  προσθέτοντας πως «με 38% ασφαλιστικές εισφορές και υψηλή φορολογική κλίμακα οι μηχανικοί της χώρας βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση».

Σημειώνεται ότι οι κάλπες θα παραμείνουν ανοικτές μέχρι τις επτά το απόγευμα.

Και είπε ο Τσίπρας στον Βελουxιώτη: Ησύχασε κάναμε κυβέρνηση

Το επικοινωνιακό επιτελείο του Τσίπρα επιχειρεί να διασώσει κάτι από τα ψήγματα αριστεροσύνης του αναγκάζοντας τον πιο σκληρό μνημονιακό πρωθυπουργό να κυκλοφορεί με ένα βιβλίο για τον Άρη Βελουχιώτη.

Άραγε έχει διαβάσει ποτέ ο Τσίπρας τον ιστορικό λόγο του Αρη στη Λαμία; 

Και αν ναι έφτασε στο σημείο που μιλάει για αυτούς που πρόδωσαν τον αγώνα του ελληνικού λαού και τον παρέδωσαν στους Γερμανούς;

Αξίζει νομίζουμε να θυμηθούμε το συγκεκριμένο απόσπασμα:

«Έχουμε ντοκουμέντα στα χέρια μας, πού μας αποδείχνουν, ότι οι άνθρωποι αυτοί είχανε σκοπό να ρίξουνε μόνο τρεις τουφεκιές στο Αλβανικό μέτωπο κι ύστερα να μας παραδώσουν στους φασίστες… . Αυτοί δεν πίστευαν σ’ αυτά και περιμένανε πως θα καμφθεί. Γι’ αυτό το έπος της Αλβανίας είναι ολοκληρωτικά έργο του λαού. Είναι έργο του λαού που το πραγματοποίησε με το μένος που είχε ενάντια στο φασισμό και το ζυγό του Μεταξά, με θυσίες και ηρωισμούς.

Έτσι, μας ξαναδέσανε στη σκλαβιά.

Μα ο λαός μας δεν ήτανε σε θέση να συνεχίσει το έργο του αυτό. Όσο φλογερά κι αν ήτανε τα στήθη του, η φλόγα αυτή δεν θα άντεχε στα σιδερόφρακτα μεγαθήρια των φασιστών, μια που είχε μέσα του και την προδοσία των ηγετών του. Έτσι αναγκάστηκε να υποκύψει, μα όχι σαν ηττημένος. Γιατί αυτή η συνθηκολόγηση που έκαναν, υπογράφηκε πριν ακόμα πολεμήσει ο στρατός μας. Αυτή δεν ήτανε ήττα του λαού μας, μα ήττα και χρεοκοπία των καθεστώτων που μεσολάβησαν από το 1821-1941. Γι αυτό κι ο λαός μας τιμωρεί σήμερα την ήττα αυτή και θα την τιμωρήσει αργότερα πιο σκληρά ακόμα.

Έτσι ήλθαν οι Γερμανοί στον τόπο μας και μας σκλαβώσανε. Μα για μας, για το λαό μας, καμιά κηλίδα δε θα μπορούσε να προσαφθεί, ότι εγκαταλείψαμε τα εδάφη μας. Αυτή θα κολλούσε, όταν δεν ξεσηκωνόμαστε.

Τι μπορούσαμε να περιμένουμε απ’ αυτούς που φορούσαν τα κλακ και τα μπακαλιαράκια; Τι μπορούσαν να μας πούνε αυτοί; Το μόνο που βρίσκανε να μας λένε ήτανε:

Ησυχία, παιδιά, και τάξη. Κάναμε κυβέρνηση, ησυχάστε. Αυτό όμως θέλανε κι οι Γερμανοί».

ΠΗΓΗ

Επιδόθηκε στην κυβέρνηση από τους εκπροσώπους της Τρόϊκας το σχέδιο συμφωνίας

Επιδόθηκε στην κυβέρνηση από τους εκπροσώπους των θεσμών το σχέδιο συμφωνίας και σύμφωνα με αξιωματούχο του υπουργείου Οικονομικών, υπάρχουν ορισμένα ανοικτά ζητήματα, στα οποία συνεχίζονται οι τεχνικές διαπραγματεύσεις.

Οι μεγαλύτερες διαφορές εντοπίζονται στα εργασιακά θέματα, καθώς και σε ζητήματα που άπτονται του δημοσιονομικού κενού και κάποια της παιδείας. Για το δημοσιονομικό κενό, ο ίδιος παράγοντας ανέφερε ότι υπάρχει μεταξύ των δύο πλευρών μια απόσταση 50 εκατ. ευρώ για το 2017 (που δεν συνιστά πρόβλημα για τον νέο προϋπολογισμό που κατατίθεται αύριο στη Βουλή), ενώ για το 2018 οι θεσμοί εμμένουν σε δημοσιονομικό κενό ύψους 600 εκατ. ευρώ, όπως υποστήριζαν και κατά την πρώτη άφιξή τους στην Αθήνα.

Σύμφωνα με το οικονομικό επιτελείο, στόχος είναι έως την Τρίτη (οπότε ολοκληρώνεται η δεύτερη αποστολή των επικεφαλής των κλιμακίων) να έχει φτάσει η διαπραγμάτευση σε τέτοιο σημείο, ώστε να μπορεί να υπάρξει συμφωνία εξ αποστάσεως.

Χρονικό ορόσημο παραμένει το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου, όπου θα υπάρξουν και τα μέτρα διευθέτησης του χρέους, με τα οποία συνδέεται και το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων από το 2019 και μετά.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Το τέλος της παγκοσμιοποίησης;

Ο Ιταλοί μάλλον θα χρησιμοποιήσουν το δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου για να δώσουν «ένα χαστούκι» στη διεφθαρμένη πολιτική ελίτ και στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο εκπροσωπούν οι ελεύθερες αγορές – επίσης στην Ευρωζώνη και στη Γερμανία.

"Η έλευση του προέδρου Obama στην Ελλάδα, η επίσκεψη των αρχαιολογικών χώρων, η γιορτή της δημοκρατίας που οργάνωσε, οι αντίστοιχες ομιλίες του και η ανάρτηση στο Λευκό Οίκο του βίντεο με την Ακρόπολη, δεν ήταν καθόλου τυχαία – αφού ο Αμερικανός έχει πλήρη συναίσθηση του ότι, η πατρίδα μας είναι πράγματι το λίκνο της Δημοκρατίας που σήμερα κινδυνεύει να χαθεί, από την άνοδο απολυταρχικών καθεστώτων.

Τυχαία δεν ήταν ούτε η επιλογή της Γερμανίας από ολόκληρη την υπόλοιπη Ευρώπη, αφού η μεγαλύτερη απειλή για τη Δημοκρατία στην ΕΕ είναι η πρωσική κυβέρνηση της χώρας – εάν συνεχίσει να επιβάλλει την πολιτική λιτότητας, επειδή την εξυπηρετεί όσον αφορά την απομύζηση των εταίρων της".

Άποψη

Οι Βρετανοί επέλεξαν να εγκαταλείψουν την ΕΕ, δίνοντας προτεραιότητα στα συμφέροντα της δικής τους χώρας και στο κλείσιμο των συνόρων τους. Οι Αμερικανοί εξέλεξαν τον κ. Trump, ο οποίος τοποθετεί στο επίκεντρο της πολιτικής του το συμφέρον των Η.Π.Α. –  θέλοντας να αλλάξει τις διεθνείς συμφωνίες και να ελέγξει τις μεταναστευτικές ροές.

Τα εθνικιστικά κόμματα στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στην Αυστρία, στη Φινλανδία, στην Ουγγαρία, στην Πολωνία και αλλού αυξάνουν συνεχώς την επιρροή τους, ενώ οι Ιταλοί καλούνται να αποφασίσουν στο δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου για το μέλλον της χώρας τους – όπου το βασικό τους θέμα δεν είναι τόσο η συνταγματική μεταρρύθμιση , όσο η παγκοσμιοποίηση και η παραμονή τους ή μη στην Ευρωζώνη.

Στα πλαίσια αυτά, εύλογα ανησυχούν οι χρηματαγορές, προσευχόμενες να ψηφίσουν ΝΑΙ οι Ιταλοί, αφού κινδυνεύουν τα δικά τους συμφέροντα – με την έννοια πως μέσω αυτών οι ελίτ διοικούν τον πλανήτη, επιβάλλοντας τις εντολές τους στους πολιτικούς που τις υπηρετούν έμμισθα. Το γεγονός αυτό φαίνεται καθαρά από την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της Ιταλίας (απόδοση δεκαετών ομολόγων), τα οποία είναι πλέον αρκετά υψηλότερα από αυτά της Ισπανίας (γράφημα).

Εξέλιξη επιτοκίων της Ιταλίας (γαλάζια καμπύλη) και της Ισπανίας (μπλε), σε σχέση με τα γερμανικά.

Η αγωνία τους έχει σχέση με το κατά πόσον οι Ιταλοί Πολίτες θα εξεγερθούν εναντίον της πολιτικής ελίτ της χώρας τους, όπως οι Βρετανοί στο παρελθόν και οι Αμερικανοί πρόσφατα – για το εάν θα βρεθεί δηλαδή ένα κόμμα που θα καταφέρει, υιοθετώντας ένα μείγμα απομονωτισμού, φόβου απέναντι στους ξένους και προστατευτισμού, να επηρεάσει εκείνες τις μερίδες του πληθυσμού που είναι οι μεγάλοι χαμένοι της παγκοσμιοποίησης, εν προκειμένω επίσης της νομισματικής ένωσης.

Στα πλαίσια αυτά, εάν η πλειοψηφία των Ιταλών θεωρεί τον εαυτό της χαμένο από το ελεύθερο εμπόριο, από τα ανοιχτά σύνορα και από το ευρώ, τότε θα οδηγήσει στην εξουσία κόμματα που είναι εναντίον της Ευρωζώνης, του συστήματος και των ελίτ – πριν από όλα το κίνημα των πέντε αστέρων του γνωστού κωμικού. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό το γράφημα που ακολουθεί από το 2014, το οποίο είναι ακόμη επίκαιρο.

Επεξήγηση γραφήματος: Ο οριζόντιος άξονας αφορά τη μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ των παραπάνω χωρών, από το 2008 έως το 2013. Ο κάθετος άξονας αναφέρεται στο ποσοστό του πληθυσμού που θεωρεί πως το διεθνές εμπόριο αύξησε τους μισθούς των εργαζομένων στο κράτος του.

.

Με βάση το γράφημα, διαπιστώνεται πως υπάρχει μία θετική σχέση μεταξύ της εξέλιξης του ΑΕΠ και της τοποθέτησης των Πολιτών απέναντι στο διεθνές εμπόριο – άρα στην παγκοσμιοποίηση. Στο επάνω μέρος η πλειοψηφία των Πολιτών στις αναπτυσσόμενες οικονομίες όπως η Κίνα, το Βιετνάμ και η Ινδονησία, το ΑΕΠ των οποίων αυξήθηκε σημαντικά, τάσσονται υπέρ της παγκοσμιοποίησης.

Αντίθετα στο πιο κάτω αριστερό μέρος του γραφήματος, στην τελευταία θέση, εμφανίζεται η Ιταλία – οι Πολίτες της οποίας έχουν τη χειρότερη δυνατή άποψη, όσον αφορά το ελεύθερο εμπόριο και την παγκοσμιοποίηση, θεωρώντας πως βλάπτουν το βιοτικό τους επίπεδο. Ακολουθούνται δε από τους Ιάπωνες, από τους Γάλλους, από τους Αμερικανούς και από τους Έλληνες.

Περαιτέρω, το αποτέλεσμα μίας ακόμη έρευνας (γράφημα), όπου ρωτήθηκε ο πληθυσμός εάν το εμπόριο με τις άλλες χώρες δημιουργεί θέσεις εργασίας στη δική τους, ήταν παρόμοιο – με την Ιταλία στην τελευταία θέση, αφού μόλις το 13% Πολιτών της απάντησαν θετικά. Ξανά δε ακολουθούν η Ιαπωνία, οι Η.Π.Α. και η Γαλλία – οπότε δεν πρέπει να έχουμε μεγάλες αμφιβολίες σχετικά με τις προοπτικές της κυρίας Le Pen, εκτός από αυτές του κ. Renzi.

Επεξήγηση γραφήματος: Δημιουργεί το ελεύθερο εμπόριο θέσεις εργασίας στη χώρα σας;

.

Συμπερασματικά λοιπόν δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία σχετικά με το ότι, η πλειοψηφία των Ιταλών είναι εναντίον της παγκοσμιοποίησης – όπως επίσης οι Πολίτες των περισσοτέρων ανεπτυγμένων οικονομιών της Δύσης. Βέβαια, στις 4 Δεκεμβρίου δεν διεξάγονται εκλογές στη Ιταλία, αλλά ένα απλό δημοψήφισμα – το οποίο όμως πιθανότατα θα χρησιμοποιήσουν οι Πολίτες για να δώσουν με τη σειρά τους «ένα χαστούκι» στη διεφθαρμένη πολιτική ελίτ και στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο εκπροσωπούν οι ελεύθερες αγορές.

Το «χαστούκι» θα αφορά επίσης την Ευρωζώνη και άρα τη Γερμανία, αφού οι Ιταλοί γνωρίζουν πολύ καλά πως είναι αδύνατον να επιβιώσουν αξιοπρεπώς εντός της, λόγω της πολιτικής «φτωχοποίησης του γείτονα» (μερκαντιλισμός) που ακολουθεί η πρωσική κυβέρνηση – κάτι που, εφόσον συμβεί, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, οδηγώντας στη διάλυση της νομισματικής ένωσης. Κάτι ανάλογο έκαναν οι Έλληνες στο παρελθόν, ψηφίζοντας ΟΧΙ κάτω από πολύ πιο δύσκολες συνθήκες – είχαν όμως την ατυχία να μην τους σεβαστεί κυβέρνηση τους, η οποία προέβη στη μεγαλύτερη κυβίστηση όλων των εποχών.

 ΠΗΓΗ

Σε τεντωμένο σχοινί οι σχέσεις Αθήνας και Άγκυρας

Λεπτές ισορροπίες στις ελληνοτουρκικές σχέσεις επιχειρεί να κρατήσει η Αθήνα, καθώς βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν όλο και πιο απρόβλεπτο Ερντογάν και μια Τουρκία η οποία ελάχιστα πλέον δείχνει να χαλιναγωγείται από το «καρότο» της προσέγγισης και της σχέσης  της με την  Ευρώπη.

Ο κ. Τσίπρας βρίσκεται μπροστά σε δύσκολες επιλογές που απαιτούν κινητοποίηση και υπευθύνους και λεπτούς χειρισμούς, καθώς  διακυβεύονται πλέον κρίσιμα εθνικά συμφέροντα που θα σφραγίσουν το μέλλον και την επιβίωση του Ελληνισμού και δεν περιορίζονται απλώς στην διαχείριση των Μνημονίων που επιχειρεί να διεκπεραιώσει με επιτυχία ο κ. Τσίπρας αποδεχόμενος τις απαιτήσεις των δανειστών.

Η στροφή που σηματοδότησε στην πορεία της Τουρκίας η απόπειρα του πραξικοπήματος , δεν μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστες τις ελληνοτουρκικές σχέσεις οι οποίες δοκιμάζονται και θα δοκιμαστούν ακόμη περισσότερο το αμέσως προσεχές διάστημα, στο Κυπριακό, στο προσφυγικό, αλλά και στην ηγεμονική και αναθεωρητική ατζέντα του Ταγίπ Ερντογάν, την στιγμή που η Τουρκία μπαίνει σε όλο και πιο φυγόκεντρη τροχιά από την Ε.Ε.

Οι πολύ θετικές αναφορές για τα ελληνικά συμφέροντα που υπάρχουν στην Έκθεση της Κομισιόν για την Τουρκία (casus belli, σχέσεις καλής γειτονίας ,παραβιάσεις και υπερπτήσεις κλπ), τείνουν να αποδειχθούν άνευ ουσιαστικής αξίας, καθώς πλέον είναι σαφές ότι δεν τίθεται τουλάχιστον για το ορατό μέλλον θέμα ανοίγματος κεφαλαίων των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αλλά αντίθετα δημιουργούνται  συνθήκες που καθιστούν πιθανότερο το πάγωμα των ευρωτουρκικών σχέσεων.

Η ροπή προς τον αυταρχισμό, η πλήρης καταπάτηση ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων, η φυλάκιση των βουλευτών του τρίτου μεγαλύτερου κόμματος, το πογκρόμ εναντίον των αντιπολιτευόμενων ΜΜΕ και οι φυλακίσεις δημοσιογράφων, αγγίζουν τον σκληρό πυρήνα των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών και δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά για μια υποψήφια προς ένταξη χώρα.

Η προεδρική εκλογή στην Γαλλία που πιθανότατα θα κριθεί μεταξύ της Μαρίν Λεπέν και ενός εκ των Ζιπέ ή Σαρκοζί είναι προφανές ότι θα ορθώσει ένα ψηλό τείχος στις σχέσεις με την Τουρκία, ενώ η δημόσια αντιπαράθεση του γερμανού υπουργού εξωτερικών Στάινμαγιερ και πιθανότατα νέου προέδρου της Γερμανίας, με την τουρκική κυβέρνηση είναι ενδεικτικές του κλίματος που επικρατεί και στο Βερολίνο. Η Γερμανία μάλιστα παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή και ενόχληση τις προσπάθειες του Ερντογανικού καθεστώτος να κινητοποιήσει τούρκους μετανάστες στην Γερμανία, ώστε να κινηθούν εναντίον των οπαδών του PKK και των αντιπολιτευόμενων κομμάτων. Με δεδομένη την αντιτουρκική στάση της Αυστρίας, της Ολλανδίας, του Λουξεμβούργου και άλλων χωρών, είναι προφανές ότι οι Ευρωτουρκικές σχέσεις μπαίνουν σε βαθιά κατάψυξη. Γι’ αυτό φροντίζουν καθημερινά ο Ταγιπ Ερντογαν και άλλοι τούρκοι αξιωματούχοι με δηλώσεις τους εναντίον της Ε.Ε.

Σε ότι αφορά μάλιστα το ενδεχόμενο επαναφοράς της θανατικής ποινής  είναι δεδομένο ότι αυτομάτως διακόπτονται οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία.

Όμως ο κ. Ερντογάν έχει δείξει ότι δεν διστάζει να παίξει το σκληρό χαρτί του μεταναστευτικού, απειλώντας ότι αν δεν απελευθερωθεί η βίζα για τους τούρκους πολίτες και αν δεν εκπληρώσει η Ε.Ε. τις οικονομικές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει για το προσφυγικό, τότε θα καταρρεύσει η Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας και όπως ρητά απείλησε «θα δούμε τι θα κάνει η Ε.Ε., με 3 εκατομμύρια πρόσφυγες...». Η Ελλάδα η οποία βρίσκεται σε ιδιαίτερα δύσκολη φάση καθώς η οικονομική κρίση δοκιμάζει τις αντοχές της κοινωνίας και έχει θέσει υπό αμφισβήτηση το αξιόμαχο και την αποτρεπτική ισχύ των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αντιμετωπίζει με δέος το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται σε σχέση με την Τουρκία.

Το Σάββατο τα στοιχεία τα οποία ανακοίνωσε το Συντονιστικό ανέφεραν ότι υπήρχαν καταγεγραμμένοι περισσότεροι από 62.200 μετανάστες και πρόσφυγες στο ελληνικό έδαφος, και η Αθήνα πλέον βρίσκεται έρμαιο των διαθέσεων του Ερντογάν, καθώς η Ε.Ε. έχει φροντίσει να ενισχύσει την φύλαξη των συνόρων των χωρών των Δυτικών Βαλκάνιων με την Ελλάδα, ώστε να δημιουργηθούν στεγανά εγκλωβίζοντας τις μεταναστευτικές ροές στο Ελληνικό έδαφος.

Ο τούρκος υπουργός εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου απέφυγε να συναντήσει τον ομόλογο του, Ν. Κοτζιά στην Αττάλεια, ενώ το τηλεφώνημα Τσίπρα – Ερντογάν, μάλλον δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα λόγω της σκληρής στάσης του τούρκου προέδρου στο κυπριακό αλλά και στο θέμα του αιτήματος έκδοσης των 8 τούρκων αξιωματικών.

Ο κ. Τσίπρας που προσπάθησε να εμφανισθεί υποστηρικτικός του Ταγίπ Ερντογάν σε ότι αφορά τις σχέσεις με την Ε.Ε. γνωρίζει ότι η βαρύτητα της Ελλάδας στο εσωτερικό  της Ε.Ε., ιδίως σε ότι αφορά την Τουρκία είναι παντελώς αποδυναμωμένη. Συγχρόνως όμως η Αθήνα κινδυνεύει να εμφανιστεί ότι επιδεικνύει την μεγίστη ανοχή προς το τουρκικό καθεστώς ,την στιγμή που όχι μόνο ο κ. Ερντογάν παραβιάζει κάθε έννοια ανθρωπινού και δημοκρατικού δικαιώματος, αλλά απειλεί ευθέως την Ελλάδα με αλλαγή συνόρων και εμφανίζεται με μαξιμαλιστικές θέσεις στο Κυπριακό.

Οι αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας και οι δηλώσεις του Τ. Ερντογάν  περί «συνόρων της καρδιάς» ακυρώνουν κάθε προσπάθεια συνεννόησης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο… Με τις καθημερινές έμπρακτες αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο ο κ. Ερντογάν εμποδίζει ουσιαστικά κάθε δυνατότητα επίτευξης συμβιβαστικής λύσης στο θέμα των διερευνητικών επαφών για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, και εμπεδώνει πλέον και στην τουρκική κοινή γνώμη, την πεποίθηση ότι τα νησιά του Αιγαίου αδίκως αφαιρέθηκαν από την Τουρκία ως διαδόχου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Οι δηλώσεις υποστήριξης του Ταγίπ Ερντογάν από τον κ. Τσίπρα και οι υποσχέσεις για μετριοπαθή στάση στο εσωτερικό της Ε.Ε. (χαρακτηριστικό είναι ότι το ελληνικό ΥΠΕΞ είναι από τα λίγα που δεν αντέδρασαν στην φυλάκιση βουλευτών του HDP, που ήταν μάλιστα και καλεσμένοι στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ), ελάχιστη αξία έχουν για την τουρκική ηγεσία, καθώς γνωρίζει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις της Ε.Ε.

Ο κ. Τσίπρας θα κληθεί να δοκιμασθεί τις επόμενες εβδομάδες στο πεδίο της πραγματικής και σκληρής διπλωματίας, που η κάθε απόφαση του δεν θα επιφέρει απλώς ένα Μνημόνιο η capital controls, αλλά θα σφραγίζει το μέλλον του Κυπριακού, τις εξελίξεις στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την δυνατότητα της Ελλάδας να αποφύγει να μετατραπεί σε δορυφόρο της Τουρκίας όπως επιδιώκει η τουρκική πολιτική.

Και σε αυτό το δύσκολο παιγνίδι η Αθήνα προσέρχεται αποδυναμωμένη, χωρίς διαπραγματευτικά όπλα, αγωνιώντας απλώς για το ενδεχόμενο ο κ. Ερντογάν να ανοιγοκλείσει την στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών οδηγώντας σε πραγματική ασφυξία και πλήρη αποσταθεροποίηση τα νησιά του Αιγαίου. Την στιγμή, που είναι βάσιμη πλέον η  πιθανότητα να βρεθεί στο δίλημμα είτε να βάλει μια (ακόμη) ταπεινωτική και εθνικά επιζήμια υπογραφή σε παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο (έστω και με χρονοδιάγραμμα αποχώρησης μερικών δεκάδων μηνών) είτε να φορτωθεί την ευθύνη, όχι μόνο από την διεθνή κοινότητα αλλά και από την κυπριακή κυβέρνηση, για το ναυάγιο της Συμφωνίας που θα δηλώσουν πιθανότατα ότι έχουν καταλήξει οι Ν. Αναστασιάδης και Μ. Ακιντζί…

 liberal.gr

Ινστιτούτο Bruegel: «Βλέπει» και τέταρτο μνημόνιο το 2018

Οι επιλογές για τους πιστωτές της Ελλάδας μετά το 2018 είναι «είτε μια μεγάλη αναδιάρθρωση χρέους είτε ένα τέταρτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα» δηλώνει σε συνέντευξή τυ στα Νέα Σαββατοκύριακο ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών Μελετών Brugel Ζολτ Νταρβάς.

«Ακόμη κι αν η Ελλάδα έχει, όπως αναμένω, ανάπτυξη την περίοδο 2017-2018, άρα και συνεπακόλουθη μείωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ, αυτό θα παραμείνει σε αρκετά μεγάλο ύψος, ενώ ένα 80% του χρέους θα οφείλεται στον επίσημο τομέα.

» Την ίδια στιγμή, τόσο η οικονομική όσο και η πολιτική κατάσταση στη χώρα θα χαρακτηρίζεται από μεγάλη αβεβαιότητα. Κάτω από τέτοιους όρους, για μένα παραμένει απίθανο να καταφέρει η Ελλάδα να δανειστεί από τις αγορές με ένα λογικό επιτόκιο.

» Οι επιλογές είναι λοιπόν δύο: είτε μια μεγάλη αναδιάρθρωση είτε ένα τέταρτο πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας. Αυτό που περιμένω ότι θα συμβεί είναι κάποιας μορφής αναδιάρθρωση χρέους με χρονικές επεκτάσεις στην ωρίμανση των ομολόγων, μαζί με χαμήλωμα ή πάγωμα των επιτοκίων, χωρίς πάντως αυτά να είναι αρκετά «για να αποφύγει η Ελλάδα ένα τέταρτο πρόγραμμα» δηλώνει ο κ. Νταρβάς.

Οι απολύσεις είναι γεγονός και ο Τσίπρας κάνει πως δεν το ξέρει.

Επιδιώκει να «βγάλει από πάνω της» την ταμπέλα των απολύσεων-  Απαραίτητο ένα «κοινωνικό πλάνο» για να προστατευτούν όσοι μείνουν άνεργοι, λένε από το υπ. Εργασίας - Στις εσωτερικές αντιθέσεις των θεσμών «ρίχνουν» την ευθύνη της καθυστέρησης της συμφωνίας επί των εργασιακών - Αμετακίνητοι οι δανειστές για κατώτατο μισθό και συλλογικές διαπραγματεύσεις

Της Μαίρης Λαμπαδίτη

Το plan b για να αποκρούσει την επίμονη αξίωση του ΔΝΤ για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και αύξηση του ορίου των απολύσεων από 5% στο 10% μηνιαίως ετοιμάζει η ηγεσία του υπουργείου εργασίας εν αναμονή της επόμενης συνάντησης με το κουαρτέτο. Οι ομαδικές απολύσεις αποτελούν το σημείο –κλειδί για την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης ενώ ακολουθεί το θέμα της απεργίας και ανταπεργίας (λοκ άουτ) καθώς και το αίτημα του υπουργείου εργασίας για επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Η ελληνική πλευρά προτείνει να αναλάβει κάποια άλλη ανεξάρτητη αρχή ( πχ. ΟΜΕΔ, ΟΑΕΔ) την προέγκριση των απολύσεων προκειμένου να αφαιρεθεί η αρμοδιότητα από τον υπουργό εργασίας όπως απαιτούν οι δανειστές. «Για μας το βασικό είναι να υπάρχει προέγκριση, ex ante έλεγχος και αυτός να είναι πραγματικά ουσιαστικός για να μη μείνει απροστάτευτος ο εργαζόμενος», επεσήμανε ανώτατος αξιωματούχος

Για να συζητηθεί ωστόσο το αίτημα της επιχείρησης που θέλει να προχωρήσει σε απολύσεις θα πρέπει να έχει παρουσιαστεί το «κοινωνικό πλάνο» για την προστασία όσων μείνουν άνεργοι. Το κοινωνικό πλάνο μπορεί να προβλέπει, για παράδειγμα, χρηματοδότηση προγραμμάτων κατάρτισης και επανεκπαίδευσης απολυμένων, κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών όσων είναι κοντά στην σύνταξη, επιδοτούμενη εργασία μειωμένου ωραρίου με στόχο την αποφυγή απολύσεων κ.α.

Την ίδια ώρα κόκκινη γραμμή αποτελεί το όριο των απολύσεων καθώς η ελληνική πλευρά ζητά να μην αλλάξει.

Το όριο σήμερα είναι στο 5% και μέχρι 30 απασχολούμενους για επιχειρήσεις με πάνω από 150 εργαζομένους, ενώ η σχετική κοινοτική οδηγία προβλέπει ως και 10% των εργαζομένων, σε επιχειρήσεις που απασχολούν 100 - 300 εργαζομένους.

Πάντως η λύση στο θέμα των απολύσεων, είναι πιθανόν να δοθεί πριν από την απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου για την υπόθεση της ΑΓΕΤ καθώς ο πιέζει ο χρόνος να κλείσει η συμφωνία έως τις 5 Δεκεμβρίου.

Το υπουργείο εργασίας αποδίδει την καθυστέρηση της διαπραγμάτευσης στα εργασιακά στις εσωτερικές αντιθέσεις των θεσμών. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ το ΔΝΤ θέτει μετ΄επιτάσεως το θέμα της αύξησης του ορίου των απολύσεων, οι εκπρόσωποι της ΕΕ παραμένουν σιωπηλοί.

Η ελληνική πλευρά θέτει σε υψηλή προτεραιότητα την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων – συμβάσεων που θα συνοδεύονται από επαναφορά της επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων και την επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης για τον εργαζόμενο. «Η επιχειρηματολογία μας χτίζεται στην λογική πως δεν έχουμε αποκέντρωση των διαπραγματεύσεων αλλά κατάρρευση» τονίζει ανώτατο στέλεχος.

Αμετακίνητοι παραμένουν οι δανειστές στο θέμα του καθορισμού του κατώτατου μισθού από το κράτος απορρίπτοντας την επαναφορά της αρμοδιότητας στις συλλογικές διαπραγματεύσεις των κοινωνικών εταίρων. Η συζήτηση για το θέμα θα επιδιωχθεί να μετατεθεί για το 2018.

Κόκκινη γραμμή για την κυβέρνηση αποτελεί και το θέμα της απεργίας και της ανταπεργίας. Αποκρούει οποιαδήποτε αλλαγή και συζητά μόνο ήπιες παρεμβάσεις στο συνδικαλιστικό νόμο.

Οι τελικές αποφάσεις για τη διατήρηση των κόκκινων γραμμών ή αντίθετα την υπαναχώρηση από αυτές θα ληφθούν από το Μέγαρο Μαξίμου το οποίο θεωρεί «εμβληματικό » το θέμα των εργασιακών για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης που θα οδηγήσει στη ρύθμιση του δημόσιου χρέους.

Τα σχέδια του Τραμπ για την αμερικανική οικονομία «οδηγούν» το ράλι του δολαρίου - Πόσο θα συνεχιστεί

Διεύρυνε το ράλι έναντι του ευρώ το αμερικανικό νόμισμα αντανακλώντας την αισιοδοξία των επενδυτών ότι οι πολιτικές του Ντόναλντ Τραμπ θα πυροδοτήσουν πιο γρήγορα την νομισματική σύσφιξη από τη Fed.

Το δολάριο έχει καταγράψει 10ήμερο ανοδικό σερί έναντι του ευρωπαϊκού νομίσματος, το μακρύτερο ράλι από την έναρξη κυκλοφορίας του το 1999.

Το δολάριο επίσης έχει καταγράψει τη μεγαλύτερη διήμερη άνοδο έναντι του γεν από τη δεκαετία του 1980.

Την ίδια στιγμή οι αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων έχουν καταγράψει άνοδο λόγω των δεσμεύσεων του Ντ. Τραμπ ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε νέες δαπάνες στον προϋπολογισμό.

«Το μομέντουμ για το δολάριο παραμένει ισχυρό. Η κίνηση θα συνεχιστεί. Μπορεί να δούμε κάποια κατοχύρωση κερδών κοντά στην Ημέρα των Ευχαριστιών αλλά νομίζω ότι οι αγορές θα συνεχίζουν να αγοράζουν το δολάριο» σχολιάζει ο Vassili Serebriakov, αναλυτής FX στην Credit Agricole CIB.

Το δολάριο έκλεισε την Παρασκευή με άνοδο 0,4% στο $1,0588 έναντι του ευρώ στη Νέα Υόρκη, σε νέο υψηλό επίπεδο από τον Δεκέμβριο. Το αμερικανικό νόμισμα έκλεισε με άνοδο 0,7% στα 110,91 γεν.

Ο δείκτης δολαρίου έχει ανέλθει σε νέο υψηλό από τον Φεβρουάριο. Ο δείκτης έχει ενισχυθεί κατά 1,5% από την αρχή του έτους, γυρίζοντας τις απώλειες σε κέρδη.

newmoney.gr

Αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους: Μηχανισμός υποδούλωσης των εργαζομένων

Μέσα από αυτό το προπαγανδιστικό σχήμα διαστρέφεται τελείως η σχέση ανάμεσα στο χρέος και τα μνημόνια και μυθοποιούνται οι υποτιθέμενες «ανακουφιστικές» συνέπειες από τη συζητούμενη αναδιάρθρωση.

Σηματοδοτώντας με τον ανασχηματισμό το σχεδιασμό για επιτάχυνση της υλοποίησης του τρίτου μνημονίου χωρίς περιττές και χρονοβόρες «αυτοκριτικές» και «ενοχικά σύνδρομα», ο Αλέξης Τσίπρας ισχυρίζεται παράλληλα ότι το μνημονιακό του success story έχει και «δώρο», ως ανταμοιβή για τη μνημονιακή συνέπεια, την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Μέσα από αυτό το προπαγανδιστικό σχήμα διαστρέφεται τελείως η σχέση ανάμεσα στο χρέος και τα μνημόνια και μυθοποιούνται οι υποτιθέμενες «ανακουφιστικές» συνέπειες από τη συζητούμενη αναδιάρθρωση.

Για άλλη μια φορά, η μνημονιακή αργκό δεν είναι η γλώσσα της αλήθειας αλλά η γλώσσα της παραποίησης της αλήθειας.

Η απάτη της νέας αναδιάρθρωσης

Τι είναι η αναδιάρθρωση του χρέους και σε τι αποσκοπεί; Η θετική σημασία της αναδιάρθρωσης συνδέεται με κάποια «ελάφρυνση» των βαρών από το χρέος. Τι είδους ελάφρυνση όμως και μέχρι ποιου σημείου; Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Η Ελλάδα έχασε τη δυνατότητα να δανείζεται από τις αγορές για να χρηματοδοτεί τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και να αναχρηματοδοτεί το χρέος της (δηλαδή να πληρώνει τόκους και χρεολύσια) την άνοιξη του 2010. Οι καπιταλιστικές αγορές θεώρησαν στην πράξη ότι το χρέος, που τότε κινούνταν στα επίπεδα του 125% του ΑΕΠ, ήταν μη βιώσιμο. Τα μνημόνια επιβλήθηκαν για να μειώσουν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και έτσι ‒υποτίθεται‒ να κάνουν το χρέος βιώσιμο και να ξαναβγεί η Ελλάδα στις αγορές.

Ωστόσο, ύστερα από 7 χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών προγραμμάτων, το έλλειμμα του προϋπολογισμού έχει μειωθεί δραστικά χάρη στις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και δαπάνες για το κοινωνικό κράτος σε συνδυασμό με τη φορολεηλασία εις βάρος των εργαζόμενων τάξεων, το χρέος όμως αντί να γίνει βιώσιμο έχει εκτοξευτεί σε επίπεδα πάνω από το 175% του ΑΕΠ! Δηλαδή, ως αποτέλεσμα της υλοποίησης των μνημονιακών προγραμμάτων, αυξήθηκε θεαματικά κατά 50 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ! Αν ήταν μια φορά μη βιώσιμο το 2010 και ‒υποτίθεται γι’ αυτό‒ επιβλήθηκαν τα μνημόνια, τώρα είναι 100 φορές περισσότερο. Από δω ξεκινάει η συζήτηση για τη νέα αναδιάρθρωση, που πρέπει να έχει τη μορφή κάποιας «ελάφρυνσης».

Πόση «ελάφρυνση» και με τι στόχο; Αν ο στόχος είναι αυτός βάσει του οποίου επιβλήθηκαν τα μνημόνια, δηλαδή να μειωθεί τουλάχιστον κάτω από τα επίπεδα του 2010 (κάτω από 125% του ΑΕΠ), τότε πρέπει να γίνει μια γενναία διαγραφή χρέους, δηλαδή κεφαλαίου, κατά τουλάχιστον 30%. Αλλά αυτή η ιδέα έχει απαγορευτεί διά ροπάλου ‒Σόιμπλε και όχι μόνο‒ στις σχετικές συζητήσεις. Αν όμως ο στόχος δεν είναι η αποκατάσταση της βιωσιμότητας έστω με τους δικούς τους ορισμούς, τότε ποιος είναι; Τον έχουν ομολογήσει οι ίδιοι: όχι η βιωσιμότητα του χρέους, αλλά η βιωσιμότητα της εξυπηρέτησής του. Τι σημαίνει αυτή η «πονηρή» διατύπωση; Ότι η Ελλάδα μπορεί να μείνει για πολλές δεκαετίες στο μέλλον επί της ουσίας χρεοκοπημένη, αρκεί να εξασφαλίζεται ότι μπορεί να πληρώνει τόκους και χρεολύσια. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα παραμείνει επί πολλές δεκαετίες αποικία χρέους, επί της ουσίας χρεοκοπημένη, με το «μηχανισμό» του χρέους να διαιωνίζει τα μνημόνια και τον διεθνή-ιμπεριαλιστικό οικονομικό έλεγχο για πολλές δεκαετίες!

Οι... Μένγκελε του κουαρτέτου των δανειστών, του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Κομισιόν, του ESM, μέσα από τις διαφωνίες και τις συμπτώσεις τους, ψάχνουν τη «βέλτιστη» λύση με βάση την εξής κεντρική ιδέα: πρέπει να βρεθούν τα ρεαλιστικά όρια αντοχής της ελληνικής κοινωνίας στο ξεζούμισμα ώστε να εξυπηρετείται το χρέος, δηλαδή να πληρώνονται τα χρεολύσια και οι τόκοι.

Οι διαφωνίες τους οφείλονται στο ότι λογοδοτούν σε διαφορετικά συμφέροντα, έχουν επομένως δευτερεύοντα χαρακτήρα. Το ρεπορτάζ λέει ότι έχουν συμφωνήσει σε μια τέτοια φόρμουλα «βιωσιμότητας», που σημαίνει ρυθμίσεις για τα επιτόκια, μια νέα περίοδο χάριτος και μια νέα επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής. Ώστε ο «Έλλην ασθενής», δηλαδή οι εργαζόμενες τάξεις της Ελλάδας, να αντέξει βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα στο ξεζούμισμα για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποιο «αντίδωρο» ως επιβράβευση για την «καλή διαγωγή» στην υλοποίηση του μνημονίου, αλλά για τον «εξορθολογισμό» και τη μακροημέρευση του καθεστώτος ακραίας λιτότητας και εκμετάλλευσης των μνημονίων.

Και επειδή είναι έτσι, η στάση πληρωμών σε συνδυασμό με τη μη αναγνώριση και τη διαγραφή του χρέους είναι η μόνη απάντηση από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Η  Επιτροπή για το Χρέος

Η Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους ξαναπιάνει δουλειά! Ο Νίκος Βούτσης, πρόεδρος της Βουλής ύστερα από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, «επικύρωσε» τη μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα ευθύνης του καταργώντας την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, την οποία είχε συστήσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου στη διάρκεια της δικής της θητείας στο αξίωμα της προέδρου της Βουλής. Παρότι ο Νίκος Βούτσης φρόντισε να «σβήσει τα ίχνη» από τη δράση της Επιτροπής διαγράφοντας από τον ιστότοπο της Βουλής το Προκαταρκτικό της Πόρισμα του Ιούνη του 2015 (!), οι ρεβανσιστικές του ενέργειες δεν αποδείχθηκαν ικανές ούτε για να σκεπαστεί από τη λήθη το έργο της Επιτροπής στην πρώτη φάση της λειτουργίας της ως επιτροπής της Βουλής, αλλά ούτε για να αποτρέψουν τη συνέχιση των εργασιών της ‒πλέον με νέα νομική μορφή, νέο πλαίσιο λειτουργίας αλλά και νέες δυνατότητες.

Η Επιτροπή Αλήθειας συγκροτήθηκε επίσημα στις 4 Απριλίου 2015 με πρωτοβουλία της τότε προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου. Η ουσιαστική της συγκρότηση είχε ξεκινήσει δύο μήνες νωρίτερα, αφού από το Φεβρουάριο του 2015 ο Ερίκ Τουσέν είχε δεχτεί να αναλάβει το συντονισμό του επιστημονικού έργου της Επιτροπής. Δεδομένης της συγκυρίας της αργόσυρτης διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, που στα τέλη του πρώτου εξαμήνου του 2015 ήταν φανερό ότι πλησίαζε στο οριακό σημείο, η Επιτροπή Αλήθειας πύκνωσε τις εργασίες της και κατάφερε να ολοκληρώσει σε σύντομο χρόνο και να δώσει στη δημοσιότητα το Προκαταρκτικό Πόρισμα για το ελληνικό δημόσιο χρέος τον Ιούνιο του 2015, περίπου δύο μήνες ύστερα από την επίσημη συγκρότησή της. Το πόρισμα χαρακτήρισε το σύνολο του χρέους προς τους δανειστές παράνομο, απεχθές, επονείδιστο και μη βιώσιμο, τεκμηριώνοντας αυτούς τους χαρακτηρισμούς με βάση διεθνείς συνθήκες, αποφάσεις του ΟΗΕ, το δίκαιο της ΕΕ αλλά και τα καταστατικά των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών που συμμετείχαν στη διαχείριση του ελληνικού δημόσιου χρέους στο πλαίσιο των δανειακών συμβάσεων που συνόδευσαν το λεγόμενο ελληνικό «πρόγραμμα προσαρμογής», δηλαδή τα μνημόνια.

Επανεκκίνηση με νέα μορφή

Ύστερα από την κατάργησή της ως επιτροπής της Βουλής, η Επιτροπή συνέχισε να λειτουργεί άτυπα, δημοσιοποιώντας το Σεπτέμβρη του 2015 το δεύτερο πόρισμά της, με το οποίο χαρακτηριζόταν επίσης παράνομο, απεχθές, επονείδιστο και μη βιώσιμο το νέο χρέος που προέκυψε με τη δανειακή σύμβαση του τρίτου μνημονίου.

Το τριήμερο 5-7 Νοεμβρίου, ωστόσο, η Επιτροπή συνήλθε στην Αθήνα και επιβεβαίωσε το πλάνο για τη συνέχιση και ολοκλήρωση των διαδικασιών της υπό νέα νομική μορφή, του σωματείου.

Με την ολοκλήρωση του τριημέρου των εργασιών της, σε ανοιχτή παρουσίαση-εκδήλωση, δημοσιοποίησε τις αποφάσεις της:

·         Προετοιμασία των δύο επόμενων πορισμάτων της για τις συνέπειες της διαχείρισης του χρέους πάνω α) στις ελληνικές τράπεζες, και β) στο ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα.

·         Ενασχόληση με το ιδιωτικό χρέος (νοικοκυριών και επιχειρήσεων) και τον τρόπο διαχείρισής του στο πλαίσιο του μνημονιακού προγράμματος και ιδιαίτερα του τρίτου μνημονίου.

·         Παρέμβαση στη δίκη του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή) κ. Γεωργίου για την αλλοίωση-«φούσκωμα» του ελλείμματος του 2009 και γενικότερα των ελληνικών στατιστικών στοιχείων. Με την παρέμβασή της στη δίκη, η Επιτροπή θα στραφεί όχι μόνο κατά του κ. Γεωργίου αλλά και κατά όλων των «συναιτίων» και «συνυπαιτίων», περιλαμβανομένων και των εκπροσώπων των διεθνών οργανισμών, του ΔΝΤ, της Κομισιόν, της ΕΚΤ κ.λπ.

·         Διερεύνηση (μέσω έρευνας αλλά και ακροάσεων) των ευθυνών προσώπων που διετέλεσαν σε θέσεις ευθύνης.

·         Παρουσία-παρέμβαση στη διαδικασία διαπραγμάτευσης για τη νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με δηλώσεις, ανακοινώσεις κ.λπ.

·         Συγκρότηση Παρατηρητηρίου για το ελληνικό δημόσιο χρέος και συλλογή στοιχείων για την παραβίαση συνθηκών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

·         Συγγραφή της «Μαύρης Βίβλου» για το ελληνικό δημόσιο χρέος.

Μια σημαντική αλλαγή είναι ότι στο πλαίσιο της λειτουργίας της ως σωματείου, η Επιτροπή θα δώσει μεγαλύτερο βάρος σε δράσεις αντιπληροφόρησης αλλά και στη δημιουργία ομάδων έρευνας, φιλοδοξώντας να οργανώσει με διαδραστικό τρόπο και να «απλώσει» προς τα κάτω τη δραστηριότητά της.

Πρόεδρος της νομικής μορφής σωματείου είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου και αντιπρόεδρος ο συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης. Το συντονισμό του επιστημονικού έργου της Επιτροπής θα έχει και στο εξής ο Ερίκ Τουσέν. Από ελληνικής πλευράς, στο έργο της Επιτροπής έχουν δηλώσει συμμετοχή οι Λεωνίδας Βατικιώτης, Άρης Χατζηστεφάνου, Σπύρος Μαρκέτος, Δέσποινα Σπανού, Μωυσής Λίτσης, Φ. Μαζαράκης κ.ά.

Η επανεκκίνηση λειτουργίας της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους έρχεται την «κατάλληλη στιγμή» που το ζήτημα της νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους είναι στην επικαιρότητα, με την κυβέρνηση να το παρουσιάζει ως το «μεγάλο δώρο» για τη μνημονιακή της συνέπεια. Είναι η στιγμή που χρειαζόμαστε μια μεγάλη-ενωτική καμπάνια για το χρέος, που να αναδεικνύει ότι δεν το δημιούργησαν ούτε επωφελήθηκαν απ’ αυτό οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές τάξεις αλλά οι τραπεζίτες, οι τοκογλύφοι και το κεφάλαιο, ότι επομένως πρέπει να καταγγελθεί ως αθέμιτο, επονείδιστο, απεχθές και νη βιώσιμο, ότι πρέπει να παλέψουμε για τη μη αναγνώρισή του, τη στάση πληρωμών σε χρεολύσια και τόκους για την αποπληρωμή του και τη διαγραφή του.

*Δημοσιεύτηκε στην "Εργατική Αριστερά", φύλλο 371 (9/11/16).

545 πλειστηριασμοί σε έναν μήνα και ανακοινώθηκαν ακόμα 1125

Μην τρώτε κουτόχορτο. Στόχος των μνημονίων είναι οι εμπράγματες αξίες και το φωνάζουμε από την εποχή του παπανδρεϊκού μνημονίου.

Σήμερα και σε διάστημα μόνο ενός μήνα έχουν γίνει 545 πλειστηριασμοί, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα που έχει δημιουργηθεί γι' αυτό τον σκοπό και η οποία ενημερώνεται σε πραγματικό χρόνο.

Παρά δηλαδή την αποχή των συμβολαιογράφων, οι πλειστηριασμοί ακινήτων, είτε από τράπεζες είτε από φυσικά ή νομικά πρόσωπα διπλασιάστηκαν, καθώς, όπως σημειώνει η Καθημερινή, μόλις χθες ανακοινώθηκαν 1.125 πλειστηριασμοί με ημερομηνίες πραγματοποίησης είτε το 2016 είτε το 2017. Στις 10 Οκτωβρίου, οπότε και ξεκίνησαν οι πρώτες αντιδράσεις, είχαν ανακοινωθεί 580 πλειστηριασμοί. Στις 10 Νοεμβρίου, ο αριθμός τους είχε σχεδόν διπλασιαστεί αφού ήρθαν να προστεθούν άλλοι 545.