Έχω παρακολουθήσει πολλές ομιλίες Αμερικανών αξιωματούχων στην Ουάσιγκτον αλλά ποτέ σαν αυτήν… Ίσως, τα οκτώ χρόνια της διακυβέρνησης του Μπάρακ Ομπάμα να με ανάγκασαν να ξεχάσω ότι στην υπερδύναμη δεν ζουν άνθρωποι μόνο με ιδέες που δεν έχουν σχέση με τη Θρησκεία. Ίσως να οφείλεται και στην παγκοσμιοποίηση που διέλυσε και τις ιδεολογίες -εκτός αυτής που πρεσβεύει το δόγμα «είμαστε πολίτες του κόσμου».
Η ομιλία του Ελληνοαμερικανού νέου Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, του δεύτερου πιο ισχυρού προσώπου στην αμερικανική πρωτεύουσα, με επανέφερε στην …τάξη. Υπό την έννοια ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Είναι και αυτοί που έχουν την Θρησκεία ως το άλφα και το ωμέγα της ζωής τους. Που υποστηρίζουν με πάθος την Ορθοδοξία, τον Χριστιανισμό, την Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Ακούγοντας τον Ελληνοαμερικανό Ρέινς Ηρακλή Πρίμπους να λέει ότι η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ ήταν θέλημα Θεού, δεν μπορώ να μην ομολογήσω ότι σοκαρίστηκα. Βεβαίως, είναι δικαίωμα του να το πιστεύει, άλλωστε ζούμε σε μία δημοκρατική χώρα. Αλλά, άφησε ξεκάθαρα να εννοηθεί ότι η θρησκεία θα έχει υψηλή θέση στη νέα αμερικανική κυβέρνηση, κάτι που απουσίαζε από την προηγούμενη. Η αλήθεια είναι ότι οι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι στην Ουάσιγκτον λίγες φορές λάβαμε ανακοίνωση από το Λευκό Οίκο που να αναφέρει ότι «σήμερα η Προεδρική Οικογένεια εκκλησιάστηκε κ.λπ. κ.λπ.»… Αυτό προφανώς θα αλλάξει…
«Πρέπει να πάρουμε την ευκαιρία που μας έδωσε ο Θεός και να επιτύχουμε τους στόχους που ο σπουδαίος νέος μας πρόεδρος έχει θέσει, να κάνουμε την Αμερική μεγάλη ξανά», ανέφερε ο νέος προσωπάρχης του Λευκού Οίκου, ο οποίος μίλησε με τρομερό πάθος, αγάπη, και αφοσίωση για την Ορθοδοξία.
Πολλοί ανατρίχιασαν κυριολεκτικά και δεν το έκρυψαν όταν τον άκουσαν να λέει τα εξής:
“Θέλουμε να βάλουμε την έννοια της θρησκευτικής ελευθερίας, τον Πατριάρχη μας, την Κωνσταντινούπολη και την αναγνώριση των εμποδίων που αντιμετωπίζει η ορθόδοξη εκκλησία στο επίκεντρο αυτού του Λευκού Οίκου. Θα ήθελα να δω την ημέρα που ο πρόεδρος των ΗΠΑ να εμφανίζεται στην εκκλησία στην Κωνσταντινούπολη, να αναγνωρίζει την καταπίεση και τον αγώνα που δίνει. Δεν είναι μόνο σύμβολο για την ορθόδοξη εκκλησία αλλά και για τους πιστούς σε όλον τον κόσμο όταν έχεις Χριστιανικά κεφάλια να κείτονται στις ακτές της Μεσογείου και το ISIS να κερδίζει έδαφος σε όλον τον κόσμο”.
Και ανατρίχιασαν ακούγοντας τα παραπάνω διότι δεν ομιλεί πλέον ως ένας ιδιώτης, αλλά ως ο πιο στενός συνεργάτης του Ντόναλντ Τραμπ…
Προσωπικά εντυπωσιάστηκα με μία άλλη ρήση του, που αφορούσε αυτό ακριβώς που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, την άνοδο του λαϊκισμού και αυτών των ηγετών που κυριαρχούνται από φανατισμό. Είπε τα εξής:
“Δεν είναι περίεργο που οι άνθρωποι εδώ, στην Αμερική, στη Βρετανία, και περιμένετε και θα δείτε, στη Γερμανία μετά, σε όλον τον κόσμο οι άνθρωποι θέλουν κάποιον που θα παλέψει γι’ αυτούς. Διψούν για κάποιον που θα είναι πραγματικός. Αυτό που λείπει στους ανθρώπους είναι το πραγματικό, έχουν κουραστεί από τους πλαστικούς πολιτικούς, είτε είναι από την Αθήνα είτε από την Ουάσιγκτον, το πλαστικό δεν λειτουργεί πλέον”.
Η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα είναι σίγουρα υπερήφανη για τα παιδιά της. Ο κ. Πρίμπους συνεχίζει μία παράδοση πολλών ομογενών πολιτικών, που εκτός του Σπύρου ‘Αγκνιου, την τίμησαν, την ανέβασαν πολύ ψηλά. Είναι η πρώτη φορά που ένα παιδί της Ομογένειας θα παίρνει αποφάσεις για την Αμερική και τον κόσμο. Αυτή την ώρα ουδείς μπορεί να προβλέψει εάν θα επιτύχουν αυτός και το αφεντικό του, ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Έδωσε, όμως, το στίγμα τους. Είναι δεξιοί, συντηρητικοί, χριστιανοί, και πάνω απ’ όλα έχουν την πατρίδα και την οικογένεια. Είναι σίγουρα εκρηκτικό το «μείγμα». Αλλά ο νέος προσωπάρχης έδειξε και μία ηρεμία και νηφαλιότητα, που αν μπορέσει και επιβάλει στο αφεντικό του και γενικότερα τους συναδέλφους του στον Λευκό Οίκο, θα προσφέρει σημαντική υπηρεσία και στις ΗΠΑ και σε όλο τον πλανήτη. Στην ουσία είναι αυτός και ο προϊστάμενος του, που κρατούν στους ώμους τους την Αμερική…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Πάντα, σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν παιδιά της Ομογένειας φτάνουν στον Λευκό Οίκο, ρωτούμε τί θα πράξει για την Ελλάδα και την Κύπρο. Είναι πολύ εγωϊστικό το ερώτημα διότι τα παιδιά αυτά έχουν πρωτίστως υποχρέωση στην πατρίδα τους, την Αμερική, όχι στην πατρίδα των γονιών και των παππούδων τους. Ο κ. Πρίμπους ενδιαφέρεται πολύ για το Οικουμενικό Πατριαρχείο και φαίνεται να πιστεύει ότι τα πάθη των Ιεραρχών μας οφείλονται αποκλειστικά στην τουρκική κυβέρνηση. Σαν Άρχοντας του Τάγματος του Αγίου Ανδρέα γνωρίζει. Απομένει να δούμε τι θα πράξει…
*Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατιού στο site του mignatiou.com
Δημοσίευση σχολίου