Με τόσο έντονη προπαγάνδα επί τρεις σχεδόν μήνες, όταν όλα τα μεγάλα κανάλια της Τουρκίας καθημερινά από το πρωί μέχρι το βραδύ έδειχναν συνέχεια τον Ερντογάν να κάνει θριαμβευτικές συγκεντρώσεις με αμέτρητα πλήθη, με ένα πρόεδρο να αλωνίζει όλη την Τουρκία σπάζοντας ρεκόρ προεκλογικών συλλαλητηρίων, με τους δυο δημάρχους της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης κυριολεκτικά να ουρλιάζουν υπέρ του Ερντογάν, με την μεγάλη προβολή του σαν ο μεγάλος ήρωας του Ισλάμ που υψώνει ανάστημα στους δυτικούς σταυροφόρους, η μεγάλη του νίκη, όπως την πρόβαλλαν στο τουρκικό δημοψήφισμα με μόνο 51,4% εν μέσω έντονων ενστάσεων της αντιπολίτευσης για παρατυπίες, φαντάζει ουσιαστικά σαν ήττα με σοβαρές συνέπειες.
Η μεγαλύτερη συνέπεια είναι ότι στην χώρα παγιώθηκε ένας διχασμός που μέχρι σήμερα κανείς δεν είχε καταφέρει να το επιτύχει σε τέτοιο σημείο και αυτό το κατόρθωσε ο Ερντογάν
Αν αναλύσει κανείς τα αποτελέσματα του τουρκικού δημοψηφίσματος, θα δει ότι οι φτωχές περιοχές χωρίς οικονομική αξία όπου κατοικούν επί το πλείστον χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, νίκησαν τις περιοχές οικονομικής ανάπτυξης και τις μεγάλες πόλεις, ενώ ο γεωγραφικός διχασμός αυτή την φορά φάνηκε πολύ έντονα καθώς δυτικά και νοτιοανατολικά ψήφισαν εχθρικά προς τον Ερντογάν, ενώ η Ανατολία ήταν μαζί του. Το εντυπωτικό είναι ότι έχασε την Άγκυρα που ήταν μεγάλο προπύργιο του κόμματος του, γεγονός που δείχνει ότι η αντίδραση στην πρόθεση του να γίνει ο νέος σουλτάνος ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι την είχε υπολογίσει. Από εδώ και πέρα θα έχει να κάνει με μια εξωτερική αντίσταση που μάλλον θα μεγαλώνει όσο προχωρεί στα δικτατορικά του σχέδια.
Εκείνο που ενδιαφέρει εμάς, είναι τι συνέπειες θα έχει η όλη κατάσταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με ανοιχτά πολλά μέτωπα. Το φυσιολογικό, εκτός απροόπτου, είναι για κάποιο χρονικό διάστημα να έχουμε εκεχειρία μέχρι να ξεκαθαριστούν ορισμένα πράγματα, δηλαδή το πόσο θα πάρει «φόρα’ ο Ερντογάν προς εκπλήρωση των επιδιώξεων του για απόλυτη κυριαρχία. Ο κίνδυνος όμως είναι μόνιμος, καθώς ο ισλαμικός εθνικισμός από τον σκέτο εθνικισμό των αντιπάλων του, είναι πιο επικίνδυνος και μαζί με την εθνικιστική υστερία χρησιμοποιεί και το θρησκευτικό στοιχείο ειδικά στα Βαλκάνια.
Αλλά το πιο επικίνδυνο είναι ότι μετά από μια αμφίβολη νίκη μπορεί να θελήσει να κάνει κάτι το εντυπωσιακό, όπως μια μεγάλη πρόκληση στο Αιγαίο, για να κερδίσει ξανά τις χαμένες εντυπώσεις του στον τουρκικό λαό και στους εθνικιστές του Μπαχτσελί που δεν τον ακολούθησαν όσο περίμενε. Εδώ υπάρχει ζωντανό το ζήτημα των 18 νησιών που θα έχουμε μπροστά μας και θα εδώ θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για… κάθε ενδεχόμενο.
Πηγή:nikosxeiladakis.gr
Δημοσίευση σχολίου