Ας αρχίσουμε με κάποιες ερωτήσεις που αναζητούν απαντήσεις.
Πρώτη. Ένας πολίτης
που τοποθετεί τον εαυτό στη Δημοκρατική παράταξη – με τα ιερά τέρατα της
πολιτικής που την υπηρέτησαν στο παρελθόν – θα έδινε ποτέ την ψήφο του σε ένα
κόμμα που έχει επικεφαλής τη Φώφη Γεννηματά και επιτελείς τον Γ. Παπανδρέου,
τον Γ. Τούντα και κάποιον Πόντα;
Δεύτερη. Ένα παλιό ή
νεότερο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ – που έχει ενστερνιστεί τις αρχές του και σταμάτησε
να το ψηφίζει όταν είδε να εγκαταλείπονται από τις ηγεσίες του – θα ψήφιζε ποτέ
ένα κόμμα στο λογότυπο του οποίου εμφανίζεται… συνιστώσα με πρόβλεψη να
εξαφανιστεί εντελώς;
Τρίτη. Ένας άνθρωπος
που έχει τα λογικά του θα εμπιστευόταν ποτέ την ψήφο του στις… «Κινήσεις
Πολιτών», την «ΕΔΕΜ» και το «ΚΙΔΗΣΟ»; Θα μπορούσε ποτέ να πιστέψει ότι
εκπροσωπούν κάτι, όταν αυτοί που εμφανίζονται να υπογράφουν έχουν ήδη κριθεί
και απορριφθεί;
Τέταρτο. Κάποιος που
διατηρεί τη σοβαρότητά του θα μπορούσε φανταστεί ότι τον εκπροσωπεί ένα κόμμα
που… δεν υπάρχει ακόμη, αλλά θα βγάλει πρώτα επικεφαλής και μετά θα υπάρξει;
Μπορεί ένα τέτοιο κόμμα να αντικαταστήσει στο πολικό φάσμα το ΠΑΣΟΚ; Μπορεί να
γίνει η Γεννηματά… νέος Ανδρέας Παπανδρέου; Θου Κύριε.
Πέμπτο. Υπάρχει
άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα που να πιστεύει ότι μπορεί να συνυπάρξουν σε κόμμα
κάποιοι που διαφωνούν μεταξύ τους ακόμη και στο είδος του κόμματος που θα
δημιουργήσουν; Άλλος θέλει Κεντροαριστερά και άλλος σκέτο Κέντρο, άλλος θεωρεί
εκσυγχρονιστή τον Μητσοτάκη και άλλος τον βλέπει σαν αυτό που είναι: συνεχεία
της ιδίας οικογένειας. Το κοινό που έχουν είναι ότι στο παρελθόν υπήρξαν
αποτυχημένοι και έχουν αποδοκιμαστεί ήδη από την κοινωνία.
Έκτο. Φαντάζεται
κανείς ότι η «κυρία Γεννηματά» – όπως την έλεγε ένας… ομόλογός στη στο
«συνέδριο» – και ο Βαγγέλης Βενιζέλος, μπορούν να εκπροσωπήσουν τη Δημοκρατική
παράταξη όταν νομίζουν ότι σ’ αυτήν ανήκει ο… Μητσοτάκης και ο Άδωνις, αλλά όχι
ο Τσίπρας;
Έβδομο. Αν αυτό το
κόμμα στηρίζει την εκλογική του επιβίωση σε ψηφοφόρους που μετακινήθηκαν από το
ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ, πως μπορεί να περιμένει ότι θα επιστρέψουν για να βρουν
μπροστά τους και… πάνω τους εκείνους εξαιτίας των όποιων έφυγαν;
Το κόμμα που δεν θα υπάρξει
Οι προφανείς απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αν
πρέπει να είναι κάποιος ευτυχής για όσα συνέβησαν στο «συνέδριο» – με… ατομικές
προσκλήσεις – της ΔΗΣΥ, είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Το ετερόκλιτο πλήθος των πρώην αξιωματούχων του ΠΑΣΟΚ – συν κάτι
σουλατσαδόρους και φευγάτους – ένα πράγμα κατάφερε: να του χαρίσει την
Κεντροαριστερά. Ο Γιάννης Πανούσης τώρα δικαιώνεται. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί
τις κοινωνικές ομάδες που γιγάντωσαν το ΠΑΣΟΚ και υπογράφει τις ιδέες που
συγκίνησαν την κοινωνία.
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ – που εξαφανίζεται και τυπικά άλλωστε – εκπροσωπεί, σαν
κολαούζος της Δεξιάς, άλλες κοινωνικές ομάδες και αλλά συμφέροντα. Πάντως όχι
εκείνους στους οποίους απευθύνθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου και τα πολιτικά στελέχη
που τον περιέβαλαν, άσχετα αν αργότερα οι περισσότεροι εξοβελίσθηκαν.
Αυτό το κόμμα συσπειρώνει πρόσωπα που
έβλαψαν τη χώρα και κατέστρεψαν το ΠΑΣΟΚ, υβριστές του Ανδρέα Παπανδρέου και
σχετιζόμενους με συμφέροντα και μιντιάρχες
Όσοι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα διαβλέπουν ότι αυτό το «νέο κόμμα» δεν θα
υπάρξει ποτέ. Θα αυτοανατιναχθεί στην πορεία και στην προσπάθεια να βγάλει
αρχηγό, αν όχι στην αδυναμία να αποφασίσει… πότε θα τον βγάλει και τι θα είναι:
ενιαίο κόμμα ή συνασπισμός; Δεν θα καταφέρει ούτε ψηφοδέλτια να φτιάξει, καθώς
η παρέα του Παπανδρέου μετέχει για τσιμπήσει καμία έδρα και να… αυτονομηθεί –
σαν να ψάχνουν για κορόιδα.
Αυτή η απόπειρα, αποτυπώνει τη συγκόλληση της κενοδοξίας πρώην
παραγόντων του ΠΑΣΟΚ που ήδη είναι στο περιθώριο και άλλων αεριτζήδων. Το «νέο κόμμα
της Κεντροαριστεράς» δεν έχει ιδεολογική βάση, και συστήνεται για να καταργηθεί
το ΠΑΣΟΚ και να εξαφανιστούν οι ιδέες του – γι’ αυτό άλλωστε και σπονσάρεται.
Θα αυτοακυρωθεί από τις αντιδικίες (καθώς οι έδρες θα είναι λίγες) και από
τις εσωτερικές αντιφάσεις. Ήδη η ομάδα Παπανδρέου, αξιώνει να έχει αυτό το
κόμμα ως αιχμή της πολιτικής του τη.. δικαίωση του ανθρώπου που οδήγησε τη χώρα
σιδηροδέσμιά σε διεθνή οικονομικό έλεγχο.
Κόμμα δεν ιδρύεται οταν παρουσιάζεται ενα νέο λογοτυπο, το οποιο ο Παυλος
Αλέπης χαρακτήρισει < πολύχρωμη μαιμού>.
Η δυστυχία του να είσαι πρώην
Ποια τύχη μπορεί να έχει ένα κόμμα στο ρετιρέ του οποίου θα υπάρχουν οι
εξής:
Η Φώφη Γεννηματά στην οποία οι κυβερνήσεις που μετείχε λόγω ονόματος
κυρίως, δεν της εμπιστευθήκαν ποτέ χαρτοφυλάκιο – υφυπουργός ή αναπληρώτρια
ήταν- και στις εκλογές, παρά τα μεγάλα χίλια λάθη του ΣΥΡΙΖΑ πήρε 6%.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος που πήρε 4%. Ο Γ. Παπανδρέου, που εκτός των άλλων που
αφορούν το προφίλ του βαρύνεται με το ανοσιούργημα του Μνημονίου, τη διάλυση
και διάσπαση του ΠΑΣΟΚ και έχει αποδοκιμαστεί από το εκλογικό σώμα.
Τη ΔΗΜΑΡ με το 0,5%, που δεν έχει τίποτε περισσότερο από το καθαρό πρόσωπο
του Θεοχαρόπουλου. Τον Νίκο Μπίστη, τον Γιάννη Τούντα και τον Πόντα.
Αυτό το κόμμα συσπειρώνει πρόσωπα που έβλαψαν τη χώρα και κατέστρεψαν το
ΠΑΣΟΚ, υβριστές του Ανδρέα Παπανδρέου και σχετιζόμενους με συμφέροντα και
μιντιάρχες, υπό την πατρωνία του Κ.Σημίτη. Σημείωσε κανείς ποιοι ήταν στο
προεδρείο του «συνέδριου» και τι έχουν πει κατά καιρούς για το ΠΑΣΟΚ και τον
ιδρυτή του;
Στο «συνέδριο» που εξαφάνισε τον Ανδρέα
Παπανδρέου δεν μετείχε το ΠΑΣΟΚ. Ήτοι δεν εκπροσωπήθηκαν οι άνθρωποι που
παραμένουν ανιδιοτελώς ακόμη στις γραμμές του
Αυτοί είναι οι «επιστρέψαμε» την «κυρίας Γεννηματά». Αυτοί θα
συγκινήσουν την κοινωνία; Οι αποτυχημένοι θα συγκροτήσουν το κόμμα που θα
φτάσει μέχρι και πρώτο, όπως αυτοβαυκαλίσθηκαν διάφοροι στο «συνέδριο».
Αν πάρει κάνεις έναν – έναν και ανασύρει το παρελθόν τους θα φρίξει. Μια
κάστα πρώην. Είναι μετρημένοι στα δάκτυλα όσοι τίμησαν τα αξιώματα που τους
ανέθεσαν οι πολίτες και το ΠΑΣΟΚ και οι περισσότεροι δεν θα έχουν κανένα ενεργό
ρόλο. Αυτά θα τα αναλάβει ο… Θ. Μαργαρίτης, η Αντωνίου και ο Πρωτόπαπας.
Στο «συνέδριο» που εξαφάνισε τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν μετείχε το ΠΑΣΟΚ.
Ήτοι δεν εκπροσωπήθηκαν οι άνθρωποι που παραμένουν ανιδιοτελώς ακόμη στις
γραμμές του γιατί ασπάζονται την ιδεολογία του όπως διατυπώθηκε στην ιδρυτική
πράξη του από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Μετείχαν «παραγονταραίοι». Διαμεσολαβητές. Πρόσωπα που βαρύνονται με τον
τρόπο που άσκησαν την εξουσία, όχι μόνο από τη Βουλή και την κυβέρνηση, αλλά
και από τον συνδικαλισμό και την τοπική αυτοδιοίκηση. Ρεβανσιστές και
καριερίστες που ψάχνουν θέση και ρόλο, πιστεύοντας ότι έχουν ξεπλυθεί οι
αμαρτίες τους. Την τιμή του ΠΑΣΟΚ διέσωσε ο Παύλος Γερουλάνος και λίγοι ακόμη.
Το ΠΑΣΟΚ είναι αλλού
Η πραγματική βάση του ΠΑΣΟΚ απουσίαζε, ακριβώς γιατί η παρουσία της θα
εμπόδιζέ τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Την κατάργηση των συμβολών του και του ονόματος
του.
Αυτή η βάση παρακολουθούσε από μακριά να την εμπαίζουν εκείνοι που ακύρωσαν
το ΠΑΣΟΚ και σήμερα δεν ντράπηκαν να αναθέσουν στον Μπίστη – και ότι συμβολίζει
πολιτικά, μια χαρά παιδί είναι κατά τα λοιπά – να παρουσιάσει με σαρδόνιο ύφος
το… «νέο λογότυπο».
Άκουσαν ότι την πιστοποίηση στο νέο κόμμα θα αναλάβει ένας αξιοπρεπής και
σεβαστός επιστήμονας χωρίς καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Το αντίθετο: περισσότερο
αντιπαπανδρεικός και από τον Σημίτη.
Άκουσαν ομιλητές που προσπαθούσαν να δώσουν αποκλειστικό αντί-ΣΥΡΙΖΑ
χαρακτήρα στη σύναξη και είδαν «συνέδρους» που χειροκρότησαν τον Μητσοτάκη και
τον εκπρόσωπο του Καμένου, αλλά όχι τον Δημ.Τζανακόπουλο, τον οποίο ο Βενιζέλος
– υμνητής του Σαμαρά και του Γεωργιάδη – κάλεσε να αποδοκιμάσουν.
Σ’ αυτό το σκηνικό – που θύμισε κάποιες στιγμές σύναξη κομπλεξικών που βγάζουν
τα απωθημένα τους κατά του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου – αποτελούν τραγικές
φιγούρες πρόσωπα σαν τον Κ. Λαλιώτη, που κυλιέται στην ενοχική σιωπή του πάλι,
τη Βάσω Παπανδρέου, τον Μίλτ. Παπαϊωάννου, τον Θαν. Τσούρα τον Ν. Σηφουνάκη,
τον Απ. Κακλαμάνη, τον Στέφ. Τζουμάκα που δεν προσκλήθηκε καν, όπως και ο Αλ.
Παπαδόπουλος, τον Νίκο Χριστοδουλάκη και άλλους με διαυγή διαδρομή και
αγωνιστικές περγαμηνές που παρακολουθούσαν αμίλητοι – αλλά και άβουλοι – τη
διαγραφή της ιστορίας τους, της ιδεολογίας και της γενιάς τους. Από τη
«συμμαχία των κληρονόμων».
Του Γ. Λακόπουλου
Δημοσίευση σχολίου