...το λείψανο προέρχεται από το πτώμα / WALTER
BENJAMIN
...γιατί η τέχνη δεν είναι για τους πολλούς ούτε
είναι για τους λίγους, είναι πάντα για τον καθένα χωριστά / ΣΑΙΞΠΗΡ / ΑΜΛΕΤ /
μτφρ. Γ. ΧΕΙΜΩΝΑΣ
.....έχω επιζήσει μέχρι σήμερα όπως τα βήματα ενός
ανθρώπου ή το κατάλυμα της νύχτας του ''η κηδεία σου είναι για αύριο καθώς
έρχεσαι μέσα από ένα χωράφι σίκαλης'' πρόλαβε και το έγραψε ο Τζόυς - κάπου
όταν δεν είχε μείνει σταγόνα να πιει κανείς, - καλύτερα αν ήταν θαμμένο ή
γραμμένο με τον τρόπο των νεκρών στη Νέκυια κάθε ναυάγιο - εννοώ των ένδοξων
νεκρών όχι εκείνων που πιάσανε τζάμπα τόπο ανέραστα, από θυμό έχω κερδίσει τη μάχη της
κλειδαρότρυπας γιατί ή ο τοίχος
είναι η πανάκεια της τυφλότητας ή η ανερμήνευτη ειλικρίνεια είναι σωτηρία που
έρχεται από τον εραστή της θεάς- la dea ex macchina, ανήκουστη - τα κουπιά που μας αγκάλιασαν με τη σκιά που έγερνε κατά τη θάλασσα - καθώς λογάριασε το
θέλημα που τα προόρισε όλα απ' την αρχή όσοι ηλικιώθηκαν είναι υπόδουλοι έως τα
έσχατα, θέατρο σκιών που εκ-ποιείται απολεσθείσα ποίηση, εκείνος ο Παράδεισος
στην υστεροφημία του Μίλτον κανένας δεν χειροκρότησε ζητούσα ένα σκοτεινό
αστικό μύθο για να σωθώ οι μολυβένιοι στρατιώτες στροβιλίζονται στη φωτιά χωρίς
μπαλαρίνες, - αρκετά από τα πτώματα που ξέραμε παλεύουν να σωθούν να γίνουν
λείψανα ανάμεσα σε τοπογραφίες αναμνήσεων, εφήμερες εξεγέρσεις κι οδοφράγματα -
διηγείσαι τη ζωή ενός άλλου χτύπου στη πόρτα κι εξαφανίζεσαι παληομοδίτικες
τακτικές για να γλυτώνεις το σαρκίο σου καταδίωξη επώδυνη κοιτάζοντας το
ανέμελο είδωλό σου και τελικά είσαι συ, ένα από τα σαράντα ανάπηρα εκμαγεία
- ο
στρατιώτης με το λειψό πόδι απόκτησε μιαν ερημιά ένα καινούριο στιβαρό άκρο και
μια βαθιά θλίψη στεκόμαστε δίπλα σιαμαίοι ακουμπώντας στον άλλο ή στον έτερο
εαυτό ή ο Δον Ζουάν ή ο Μπωντλαίρ ανώφελα χειρόγραφα - τους χρωστάω τις πιο
σφαγιασμένες λυρικότητες οι άλλοι πρόδωσαν σε μεταφυσικές σοφιστείες την τύχη
μου έπρεπε να επιδείξω κάτι που αλλάζει τη ζωή οι φαύνοι που περιπολούν με τα
κοπάδια τους ή τα φτηνά ξενοδοχεία σαν άβυσσοι που καταπίνουν την μακρόχρονη
σιωπή των ερώτων σε τρίτο πρόσωπο, - θέλω να πω, ο Μολυβένιος Στρατιώτης έχασε
απρόοπτα το μέρος της καρδιάς Κυριακή απόγεμα άρρητη προειδοποίηση τελευταία
στιγμή τελευταία και ύστατη πνοή ενώ θα πέφτει διαθλασμένο φως ανυποψίαστο
χειραψίες μ' ακρωτηριασμένα χέρια - ωμό και κυνικό συμβάν - ο Άμλετ είναι
ευκολότερο να προσχωρήσει στους κυνηγημένους μποέμ μαζί του ο Τίρσο [1] ''πέτρινος συνδαιτυμόνας'' πολύ θα τo 'θελε η
λαγνεία του ν' αποπλανήσει την Τζέην Ώστεν - και αντίστροφα, βέβαια, [2] είναι απλά καθήκον της μνήμης η ερωτική ανακωχή έως
την επόμενη αποπλανητική περίοδο ευρωστίας και πριαπισμού- της άγριας φύσης
-
μεγάλοι δάσκαλοι και μεγαλόσχημοι ρήτορες θεολογούν στη λαγνεία που υποψιάστηκε
ο Μολίνα [3] δεν πρόλαβε ούτε τον προθάλαμο στον Παράδεισο του
Δάντη ξανά το ίδιο θολό χάος ο Κουτσός Στρατιώτης ταξίδεψε πάνω σ' ένα φύλλο
στο ρηχό ρυάκι του δρόμου αυτοί που βούλιαξαν είναι που σώθηκαν μια λέξη που τη
φοβάσαι σαν το ανθρώπινο είδος όπως η άκρη της μπότας του Tomas de Torquemada[3*] ή το
ημερολόγιο ενός διαφθορέα του Κίργκεγκωρ η απύθμενη γνώση μαγεύει όπως ένα πέος
σοφό που κινείται στην αιώνια απιστία φωτογραφίες απ' το στέρνο των ναυαγίων ή
των γυναικών ''δεν έχω όνομα'' είπε ο Στρατιώτης - παρασυρμένος στον πιο
σκοτεινό υπόνομο [4]
[κουκλοθέατρο, μόνο ο Δον Ζουάν αποτελεί πραγματικό
ανθρώπινο πρόσωπο]
Α' ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ : .....όταν παρέλθει η εκεχειρία και
είσαι υπό παραίτηση η ταπεινωτική απαίτηση σε σπρώχνει παντού σαν μια βραχνή
φωνή που σε παιδεύει
Β' ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ : ......εκείνων που επέζησαν ανέλπιστα
μες στη συγκρατημένη αγωνία λίγο πριν χαράξει
Γ' ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ : .....μια λήθη θεραπευτική γεμάτη
στίγματα μια σύντομη φράση ένας χαιρετισμός - δεν ψιθυρίζεις παρά την άμμο που
έφαγες στο ερημικό ακρογιάλι [γελάει][παύση]
ΜΟΛΥΒΕΝΙΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ : .....όλα δικά σας, λοιπόν, -
ο κόσμος των ψεύτικων θεών γυρεύει εκδίκηση, αγγίγματα που μεγαλώνουν τους
τοίχους ή τα πρόσωπα - την ιδιωτική εξορία μας
Α' ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ : .....χαρισμένα μεγαλόκαρδα από τους
ίδιους και τις ερωμένες με τα κρυφά ονόματα της Κίχλης [5][μικρή παύση]
ΜΟΛΥΒΕΝΙΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ : .....βλέπω ν' αναδύονται
πλαστικές Αφροδίτες ντενεκεδένιες λήκυθοι από ένα βάθος απύθμενο σχεδόν
προιστορικό προκατακλυσμιαίο όπως η ειρήνη των όπλων που τελειώνει παγερά χωρίς
θωπείες [παύση]
ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ : [απευθυνόμενος στους αρουραίους] :
.....χαιδεύω την γνωστή φωνή απ' τ' όνειρο στο πίσω μέρος της άξεστης ευγένειάς
σας - θα επιστρέψω στον μυστικότερο Δείπνο όπως ο Μαθητής που χάθηκε ανάμεσα σε
μονολόγους ή Αργοναύτες ή το Μεγάλο Ψάρι που ξεβράστηκε στην αγκαλιά της
μπαλαρίνας δίχως όνομα, χωρίς τον Ιωνά στα σπλάχνα, μ' ένα σύντροφο χωλό
ακοίμητο του Οδυσσέα.... [σκοτάδι - φως]
Α' ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ : Κυρίες και Κύριοι, θα παίξουμε για
σάς κάτι σύντομο με τίτλο ''ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ Ν' ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΓΝΩΜΕΣ''[5][υποκλίνεται-ενδεχόμενες μουσικές παραπομπές στη
sonata for 2 pianos and percussion του
Bella Bartok]
Β' ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ : .....κι αν δεν μπορείς να συντηρήσεις
τα σκυλιά σου άσ' τα, θα μάς
πάρουν τα μεσάνυχτα, - θάμαι στη σύναξη με τα πουλιά στα δέντρα στην
πίσω αυλή
Γ' ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ : .....θα γλυτώσω την λαγνεία της πόλης
η σιωπή έχει κι ένα κρυφό ρολόι να την ακούς
ΜΟΛΥΒΕΝΙΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ : .....μου αρέσεις - σαν ξένο
κομμάτι ψωμί και σαν παράθυρο που σοφίζεται σκιές για να περάσει την πρώτη
νύχτα του γάμου
Β' ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ : ....έλα, δε μιλάω πια, με νοήματα
διώχνω ό,τι έχω ανάγκη ούτε μια λέξη παραπάνω ούτε ησυχία
Α' ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ : .....κάθε τι αξιώνεται μια μοίρα στην απουσία του, στην ώρα του,
πάντα στα μεγάλα άδεια του μυαλού σκεπάζεις τις οπές κι έτσι όλα είναι γυρισμός
που αποξενώνει και δε χρειάζεται [παύση]
ΜΟΛΥΒΕΝΙΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ : ....αύριο μεθαύριο θα
παίξουν χαρτιά μαζί μου οι παλιοί εραστές - αγεωγράφητοι - θα κοιτάζουν με
μίσος και τέφρα αλλά ξέχασα να σάς πω : έχω πεθάνει πέρυσι, είμαι νεκρός όπως ο
ήχος μιας αράχνης ανάμεσα σε κεραυνούς [σκοτάδι]
[ο μονόλογος : μπαίνει ο Άμλετ, με πατερίτσες,
ντυμένος μολυβένιος στρατιώτης. Φως]
....το Δουβλίνο είναι ο Τζόυς - μονάχα για τέσσερις
ή πέντε ανθρώπους πένθησα τόσο όχι για άλλον, βέβαια,
- γι' αυτόν τον ανεξάντλητο βροχοποιό, - σκέψεις που
με οδήγησαν στη χρεωκοπία μιαν ώρα προκαθορισμένη -
είναι αυτό που δεν ειπώθηκε μεταξύ μας ή απ' τον
ίδιο και τον ηδονικό Ελπήνορα όπως μια απόδραση που καταγράφεται στ' Αρχεία του Σύμπαντος ή τις Βιβλιοθήκες
των Νεκρών και μένεις μετέωρος παρ' όλη τη νεροποντή, ούτε λέξη για το θέμα, -την
αόριστη αναπηρία της Επανάστασης ο χρόνος κατακερματισμένος σαν ανεπίκαιρο
μυθιστόρημα, έτσι και η πιο
εκπληκτική ιστορία καταντάει ερείπιο - οι απελπισμένες προσπάθειες μιας
γυναίκας με σελήνη άγνωστη ή
ακόρεστη και ξαφνική. Αλλά όχι πλήρη.
....η γραβάτα του ήταν προσεχτικά σφιγμένη, στη
σκηνή χωρούσε ολάκερο το ποίμνιο - ο αυτοκράτορας, οι σάτυροι, εκείνος - καλόπιασε τους πάντες με τη σύλληψη
μιας μεγαλοφυούς ιδέας - οι φοβίες οι κάθε είδους διαστροφές τα πένθιμα εμβατήρια ο κόσμος της νύχτας οι
μεταμφιεσμένοι εσωστρεφείς εγώ μετα την αποξένωση η καρδιά μου που αναπνέει έξω απ' το σώμα το συκώτι του Προμηθέα τα
τυφλά μάτια του Τζόυς ένα σπάνιο ουίσκι 25 ετών
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[Α], από τα ποιήματα του γράφοντα : Όταν ο Άμλετ δεν
συνάντησε τον Τζόυς, Ο Άμλετ στο Παρίσι, Ποιος ο λόγος ν' ακούσεις γνώμες,
Μακρόχρονη σιωπή [fb]
[1], Tirso de Molina ετερώνυμο του Γκαμπριέλ Τέγιεθ [γράφει τον Δον
Ζουάν-στην πρωτη παραλλαγή] [βλ. https://el.wikipedia.org/wiki/Δον_Ζουάν]
[2], Ο Δον Ζουάν γοήτευσε και την Τζέιν Όστεν για
την σκληρότητα και την λαγνεία του [βλ. ο.π.]
[3], Ο Δον Ζουάν ως θεολογικό ''μήλον της έριδος''
Απ' τον Μεσαίωνα στον Κίρκεγκωρ] [βλ. ο.π.]
[3*], υποννοείται με το όνομα αυτό ο ''Μέγας
Ιεροεξεταστής'' [Φ.Μ.Ντοτογιέφσκι]
[4], Ο μολυβένιος στρατιώτης,
http://taparamythiatisgiagias.blogspot.gr/2014/11/blog-spot_5.html
[5], Γ. Σεφέρης, Κίχλη -ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΚΙΧΛΗΣ
Δημοσίευση σχολίου