πρόζα για μια εφήμερη θαλπωρή - του φώτη μισόπουλου

''....υπάρχει πάντα η ανάγκη ν' αντισταθούμε...'' 

ΑΝΤΡΕΙ ΒΑΙΝΤΑ 

 οι στάχτες

.....γιατί η αυριανή μέρα δεν ξέρουμε σε ποιον ανήκει, - ίσως στα ονόματα μιας ανόμοιας ψευδαίσθησης - δυο ή περισσότερες κρίσιμες λέξεις από ένα ποίημα μακρινό που αντήχησε καθώς καταγράφεται η ζωή

- ή η υγρή μοναξιά ξυπνάει με την κραυγή -αυτό το τεράστιο σώμα στη νύχτα όπως βαραίνει το απόμακρο χέρι του αγνώστου ή κάποιος που ναυάγησε συνεχίζοντας να μιλάει ολομόναχος σαν τη γαλήνη του φτωχού,

- ή όταν ζητάει το έλεος σα να έχει αποκτήσει τη δωρεά της περιπλάνησης ο τελευταίος Μαθητής - πλένω με στάχτες για να χαθεί το μυστήριο και το αίμα,- ο ιδρώτας από τα χνώτα του αετού θα με βρίσκει παντού, 

άλλοτε πάλι δεν είχαν τίποτα να πουν ο ένας στον άλλο -/ μες στη μεγάλη σιγή ακούμε τη γέννησή μας που έρχεται ξανά 

 ....έτσι ας μην αποφεύγουμε τους εφιάλτες ή τις τύψεις - αυτά οδηγούν στην αγιοσύνη με το στόμα της Άνοιξης και του Καιρού, - κατάδικος ή δήμιος έχουν τον ίδιο άγγελο - προσεχτικά την προσευχή μας για τις μεγάλες σιωπές του Ήλιου, - μην ξυπνήσει-

κι όταν ανοίγω την πόρτα οπισθοχωρώ ελαφρά για να μ' εγκαταλείψει η γυναίκα, - μαθητευόμενη στο φορτωμένο αγιόκλημα, μες σε δωμάτια ξερακιανά, - σαν την επιδερμίδα της σταφίδας απλωμένη για λίγο στο φιλιατρό, - υπάρχει, αλήθεια, ένας Θεός μοναδικός, για τον λύκο και τον έρωτα - αυτή, λοιπόν, ξεγλιστράει μυστικά όπως το μπράτσο του πεθαμένου με τη χαμένη προσήλωση - ''πώς καταλάβατε ότι είχα πεθάνει'', ρώτησα, ''τα πουλιά έχουν μάθει να φεύγουν, περιφέρουν τη μοίρα πάνω απ' τη θάλασσα- ο Θεός δεν ζει, ξέρετε - ΕΚΟΙΜΗΘΗ'' -/

-''κύριοι, πρέπει να είμαστε καχύποπτοι - ένα πρωί θα μεταφέρουμε το Λείψανο της Μεγάλης Ανωνυμίας των Πόλεων - ούτε ένας δρόμος φιλόξενος στην έρημο που σέρνεται - ακόμα και της πιο αθόρυβης εκφοράς η σκόνη'', - θα επινοηθούν κάμποσες ιστορίες και θρύλοι κάθε ιερής αγανάκτησης

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .....μια μέρα θα δείτε, - θα συναντηθούμε στο εστιατόριο των θεών [1] 

[μικρή παύση]  

ΑΜΛΕΤ : [με βαθιά υπόκλιση θεατρίνου] ......τότε, θα παίξει αποκλειστικά για σάς ο θίασός μου.// 

[Σκοτάδι. Φως. Ησυχία] 

ο θίασος 1

ΑΜΛΕΤ : ......σε γνωρίζω στην τωρινή ομορφιά - δυστυχώς είμαι αξιόπιστος μόνο στον εαυτό μου, - επειδή είτε θέλω είτε όχι ανήκω σ' αυτόν [παύση]

ΟΦΗΛΙΑ : ........ηδονίζομαι όταν βλάπτω την ελευθερία της σκέψης σου,- με γοητεύει η οικειότητα και η αχρειότητα ταυτόχρονα - η χυδαιότητα της αξιοπιστίας, έτσι κι αλλιώς είναι ένα δάνειο κατασκεύασμα - ακούστε τη φωνή του εκφωνητή - σταχυολογεί εικόνες ανάρμοστες να ειπωθούν με άλλο τρόπο [παύση]

Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : [κάνει χορευτικές πιρουέτες] ......άκουγα τον ήχο ενός ραδιοφώνου που έπαιζε στο πίσω δωμάτιο - ήταν αλήθεια, τελικά. Ένα ραδιόφωνο κρυμμένο προσεκτικά....

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....όπως η καμπύλη ενός ώμου γυναικείου που διεγείρει την πίστα, μια βραδιά που προμηνύει βροχή [γελάει]

Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......σταθείτε λίγο σ' αυτό που θ' απαγγείλω, είναι απ' τον ρόλο μου :''.....μετανιωμένος ο Ιησούς διέταξε τη συκιά να ζωντανέψει, εκείνη όμως ήταν νεκρή'' [2][μικρή παύση] 

ΑΜΛΕΤ : .......θα προτιμούσα να ήμουν εκπαιδευτής σκύλων παρά σκηνοθέτης - το καλοκαίρι θα ήταν η αφορμή για κάθε κατάκτηση ή επινόηση, - δε σάς χρειάζομαι και τόσο όσο φαντάζεστε και οι φωνές σας είναι αντιπαθητικές [παύση/ λίγο φως]

 .......πολλά άχρηστα πράγματα, αλλά ούτε ίχνος σιωπής πίσω μου - πώς να πιστέψω τα βήματα που έρχονταν από κείνο το αλλαγμένο παρελθόν και του 'λεγα ''θείε, είναι καλύτερα το κηροπήγιο στην άκρη της στέγης, να το βλέπει κι ο τυφλός'', αυτός όμως ήταν ανένδοτος κι ένα βράδυ προσευχήθηκε τόσο πολύ που ξαναμπήκε στη θέση της η Κλίμακα του Ιακώβ για όσους καθυστέρησαν, αλλά πάντα κάποιος αργοπορεί περισσότερο μέσα στο ιδιωτικό του Purgatorio, κι έτσι, σύντροφοι, κάποτε θάναι δίκαιος ο κόσμος κι εγώ που με βλέπετε μ' ετούτη την χαλεπή μορφή θα παραμονεύω δίπλα σε θαύματα και θεραπείες λεπρών 

Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ........''δεν έχω συγγενείς'', μου είπε, ''έν' απόγεμα γεννήθηκα στη θέση τους''

ΟΦΗΛΙΑ : .......γιατί σε μια στιγμή μπορεί να σταθεί μπροστά μας η πρώτη απώλεια : ''μη με λησμονήστε'' - ''τι νόημα θα έχει τότες η Δευτέρα Παρουσία''

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....έχω ετοιμάσει τα χαρτιά μου, αδερφοί, κι έχω διερμηνέα έτοιμο για την πιο ιερόσυλη αβεβαιότητα [μικρή παύση] 

                               .....αγκαλιάστε με - κάποια άλλη στιγμή θαρθεί η συντριβή μου.// 

ο δεκάλογος των αστεριών ή η Ανάσταση : ο κοπετός της Αντιγόνης  

.....σανδάλια πηδάλια κι ένα όνειρο μ' αυτά κληρονομιά του κόσμου χωρίς λέξεις ή η ανημπόρια της υιοθεσίας του Προμηθέα ή ήρεμος στην αναζήτηση του αετού ο ανεκπαίδευτος όχλος τα άσπρα πέταλα απ' τις καμέλιες οι κάτωχροι δρυοκολάπτες ούτε γη ούτε μη γη ή η δροσιά της γυναίκας με τον μακρύ λαιμό και τα δάκρυα σαν επιστροφή με το αίμα με την ψυχή ο εαυτός στη μοναξιά της αγωνίας όπως σήμερα η καθημερινή όψη του πέλαγου προς το παρόν το πέλαγος χωρίς την Κίρκη η εγκατάλειψη με ή χωρίς σκέψη δίχως το υπόλοιπο μιας άλλης σκέψης το βάθος του κρατήρα στην υπόνοια του πιο στεγνού θαλασσινού τοπίου η φωνή του Προμηθέα και του Άμλετ ο Άμλετ Θνήσκων καθώς ο Αχιλλέας ανάμεσα στις τριήρεις αντιπερισπασμοί φιλοφρονήσεις διεξαγωγή εράνου αόρατη άθλια παλλαική και τυχάρπαστη ο κόσμος ανησυχία στο ακροατήριο ο καθένας σε μια ατέλειωτη ερωτοτροπία με τον διπρόσωπο αετό του ή τον δικέφαλο αετό του κανείς άλλος κανείς άλλος λόγος ακρωτηριασμένος για καλό και για κακό ευτέλειες όπως η κατανόηση η μοίρα και η φυσική των πραγμάτων η συγκρουση ανελέητη με την ομορφιά ανόθευτη τα επιχειρήματα των δακρύων εκτοπισμένη θλίψη για τούτο μόνο υδάτινο κλέος υγρή κατάπληξη μ' ένα ουρλιαχτό η αποσύνθεση του ύπνου απαλή σαν παλάμη η εξαφάνιση εξουδετέρωση του μίσους όχι φόβος ονόματα οικογενειακά πένθη διαστροφές ή αρετή καθήκον η είσοδος της πολιτείας η πύλη από κει τέλος τέλος αγάπη του αετού έρχονται οι τραπεζίτες ανάμεσα από τον χορό η αρπαγή της Ωραίας Ελένης κύριοι γρήγορα γρήγορα όλο το πλήθος οι αναμάρτητοι όχλοι στο στιλπνό ευάερο εστιατόριο των θεών  στο χώμα χθόνιο ή ουράνιο μα αγοραίο τρόπαιο ''ο Διας τραπεζίτης'' [3] η Αίθουσα των Τριάντα Δύο Ανέμων κατανοητή για κατασχέσεις ονείρων για τις αυτοχειρίες στη συνέχεια .//        

ο θίασος 2 - η Οφηλία πεθαίνει

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .......οι κύριοι που μπαίνουν κοκκινίζοντας- με τις δύο πόρνες της Αποκάλυψης - στο βεστιάριο, ιδού.....  

ΑΜΛΕΤ : ......ο δικός μου πατέρας έρχεται με συνοδία στρατιωτών - και κρύβει την αλήθεια [μικρή παύση]-/ ζητώ συγνώμη - με την κουβέντα παρασύρεται κανείς 

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .......ο ύπνος μου ήταν μάλλον ελαφρύς συμφιλιωμένος με την γυναικεία σάρκα 

ΑΜΛΕΤ : .....συνήθως δεν γίνεται αυτό - το αυτοκίνητο με την Οφηλία στα κόκκινα, - μόνο αυτό είναι εξοικείωση   

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .......οι εκκλήσεις προς τον Θεό ανεβαίνουν χωρίς λέξεις  

ΑΜΛΕΤ : .....κάτι τέτοιο είχε κατά νου ο Κλαύδιος [παύση]     

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ......βγάζοντας ένα ουρλιαχτό τρόμου, το άρπαζα και το έσφιγγα στο στήθος μου - το συκώτι μου - έπειτα το άφηνα στο τραπέζι που έκλεινε για πρόδειπνο ο αετός    

ΑΜΛΕΤ : .......έτσι όμως γίνατε άνθρωπος των γραμμάτων και των τεχνών

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ......το άρωμα από τα τριαντάφυλλα πέφτει κάπως βαρύ   

Α' ΠΟΡΝΗ : ......θα προχωρήσω ως την άκρη του τάφου κι ύστερα στρέφοντας την πλάτη θα πω αυτά τα απλά λόγια : όλες ήταν ομορφότερες από μένα. Εξιλέωση   

Β' ΠΟΡΝΗ : ........οφείλω να επανορθώσω, μετά την κηδεία δεν υπάρχουν νεκροί - μόνο αδικημένοι  

Α' ΣΥΝΟΔΟΣ : ......μια μέρα η Οφηλία θα είναι βιβλική, θα αναφέρεται σε κάποια Διαθήκη - έστω και μεταφορικά ή σε αλληγορία

ΑΜΛΕΤ : ......ακολουθούσε ένα προαίσθημα αφής, όπως οι τυφλοί, όπως εκίνοι που ζουν το πεπρωμένο των άλλων από υποχρέωση

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .......Οφηλία : πολύ ωραίο όνομα για μια γυναίκα, κυρίως όταν φεύγει. [Σκοτάδι]

ΑΥΛΑΙΑ

  

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ  

[1]  πρφρ από -/Αντρέ Ζιντ, Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης, Καστανιώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, 2010   

[2] Ζοζέ Σαραμάγκου, Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον, Καστανιώτης, μτφρ. Αθηνά Ψυλλιά, 2010

[3] Αντρέ Ζιντ ο.π.