....un théâtre impossible - του φωτη μισοπουλου

μικρό μονόπραχτο για μαριονέτες

.....- μιλώ για μαμούθ σε σπηλιές και για αγγέλους, για το μυστικό που κάνει το χρώμα ν' αντέχει στο χρόνο, για προφητικά σονέτα, για το καταφύγιο της τέχνης. Κι αυτή είναι η μόνη αθανασία που εσύ κι εγώ θα μοιραστούμε........

VLADIMIR NABOKOV, LOLITA [1]

Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ : [ΣΚΗΝΙΚΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΧΕΙΜΩΝΕΣ] -

Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ : .......το ναυάγιο ή μια πόλη - η τρυφερή γυμνή μορφή που λατρεύεις μεταλλάζει φιλήσυχα, διφορούμενα - θα επιστρέψω στο ξέφωτο, στενεύουν τη νύχτα, μη σάς νοιάζει ποιος είναι ποιος υπάρχει - το τεράστιο μαύρο μάτι του Θεού - στο σκοτεινό χιτώνα των βλεφάρων Του τα μαυρισμένα δάχτυλα σαν υπνοβάτες γεννάνε τις τελευταίες απόπειρες κι αν σταματήσει το βλέμμα είναι αυτά που κρύβονται ανήσυχα ή πονεμένα από τη νέα αιτία - μια στήλη καπνού - ''είναι κανείς εδώ ;'' σαν ν' ακουμπώ το κατάλληλο κέρμα όπου η τύχη οφείλει απάντηση στα χρόνια της ενήλικής μου περιπλάνησης - ειλικρίνειες απεγνωσμένες - Αυτός όμως με κοίταζε ώσπου ανοίγει μια πόρτα με γκρίζα πρόσωπα, κάποιοι καχύποπτοι βιβλιοθηκάριοι στέκουν με λίγα ή χωρίς λόγια με διακεκομμένα χαμόγελα μην ελπίζεις πάντα απ' το χέρι δολοφόνου στο μέλλον - είναι όπως όταν βρίσκομαι κιόλας σ' ένα άλλο συναίσθημα ικεσίας, κάποτε ορίζονται γύρω μου τα πάντα σαν να μη μεγαλώνουν ποτέ

Γιατί στο βάθος του νερού η κίνηση αμφιβάλλει για την αθώα της ύπαρξη - πάνω απ' τη θάλασσα κι ανάμεσα στους λόφους χρειάζεται μεγάλη ποσότητα σιωπής για την επαγρύπνηση - πνιγμένα αντικείμενα που επιπλέουν όπως τα ετερώνυμα του ποιητή μες στην προσωρινότητα, στο φόβο, αυτό το θαυμαστό γεγονός της επινόησης - ένας άντρας ασθμαίνων εγωπαθής σχεδόν μεταθανάτιος, θα επιζήσουμε σ' αυτό το βασίλειο της ακτής και μ' άλλο ύφος στην αφήγηση - ακόμα και τότε η τραγωδία των πραγμάτων θα φαίνεται ανεκτή, -κρυφακούω που ουρλιάζουν τις νύχτες, - όπου κι αν βρίσκεται αυτός ο κόσμος είναι μαζί μας και η εκδίκησή του δεν ήταν τίποτε, - μονάχα πρωθύστερες φαντασιώσεις ή ένας δρόμος παλιός που μπορεί να προκαλεί φθόνο - έχω κρατήσει θέση σ' εκείνο το ανερμάτιστο τρένο ψηλαφίζοντας μέσα στη μνήμη - στοιχηματίζω την απροχημάτιστη φυγή μου, πρέπει να συνοψίσω κάτι πιο πέρα απ' το τοπίο με τα Ετερώνυμα

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ -

[ΣΑΝ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΧΛΕΥΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΔΕΞΙΟΤΗΤΑ] / [ΣΚΗΝΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ] :

Α' ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ : .....στη γη που συνταιριάζονται οι κόγχες των σπιτιών απαντούν οι συγκρούσεις κι ο ουρανός καταφέρνει την μοναξιά - τα κενά του δρόμου δίχως τα ίχνη της αποχώρησης -, σε προσκαλώ στη Δολοφονία του Συγγραφέα - παλιά συμπεράσματα που δεν μπορούν να εξηγήσουν καμιά αγαλλίαση καμιά συχώρεση που γνέφει τον εαυτό της [μικρή παύση]

Α' ΕΤΕΡΩΝΥΜΟ : ........το νερό κάνει στάση για λίγο όπως μια λέξη στο σύδεντρο ή μια διεστραμμένη φράση που θα εξιστορήσει αν ήμουν υπαρκτός, θα γίνει οριστικό ένα σταχτί μισόφωτο ανάμεσα στα Βιβλία και τις Σκάλες, μια σκιώδης ανυπαρξία

Β' ΕΤΕΡΩΝΥΜΟ : ......κι ένα πρωί πυροβολείς τη φωνή σου σα να είναι πρόσωπο - είναι πιο δυνατή από σένα έχει αποστηθίσει τα Βιβλία ενός αρχαίου κόσμου που μόλις ξεπροβάλλει [παύση]

Β' ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ : ........περάστε, λοιπόν, σαν στο σπίτι σας - ας σκύψει η όμορφη ανάσα που είναι πρόσωπο - οι νεκροί θα κρύβουν αναίσχυντα τον αριθμό τους Ένα γλυκερό βαρύ άρωμα πόρνης που μένει πάντα - μέσα μου - Κερδίζουν τα ξόρκια - φανταχτερά αραβουργήματα της νύχτας, η γη μπροστά σε κάθε πόρτα είναι γυμνή από τα πέλματα καθώς σφίγγουν τη σκόνη με ανάμεικτη προσμονή

Α' ΕΤΕΡΩΝΥΜΟ : ......''Πάρε το καπέλο και το σακάκι σου, άγνωστα ευεργετήματα που δεν ξέρουν τι έχουν διαπράξει'' - πίσω απ' τα υφάσματα ακούγεται ολόκληρος ο συρφετός που σκέφτεται με απρόβλεπτους θορύβους [παύση]

Β' ΕΤΕΡΩΝΥΜΟ : .......κάνετε μεγάλο λάθος - σάς εμπιστεύτηκα ο,τι έμαθα [γελάει]

Α' ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ : .......δεν υπάρχουν - δε φιλοδοξώ να συναντήσω τους Ποιητές - το φεγγάρι στα σκοτεινά δωμάτια αξίζει επιδοκιμασίες, ύστερα κλείνουν κάθε χαραμάδα, οι ίδιοι μιλούνε για υποθέσεις αθέατες Καταστολισμένοι με λουλούδια Αναστατώνονται ελάχιστα - θα έλεγα - στα Διαπύλια ίσως, - μ' ευκολύνει να θυμηθώ, - εκεί που περιμένουν οι λεμβούχοι

[το Α' ΕΤΕΡΩΝΥΜΟ κάθεται, - σταυρώνει ελαφρά τις γάμπες - μικρή παύση]

Β' ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ : ........ανακατωσούρες, δεν ακούω ποτέ προλόγους

Α' ΕΤΕΡΩΝΥΜΟ : .....πόσο συγκινητικό αλήθεια θα είναι, - τα γεγονότα προσαρμοσμένα στους χαρακτήρες

Α & Β' ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ [μαζί] : .....έτσι γράφονται τ' αριστουργήματα [μικρή παύση]

Β' ΕΤΕΡΩΝΥΜΟ : ....προέρχομαι από ένα αξιοθρήνητο μυθιστόρημα : στο τέλος έπρεπε να πω ή να γράψω : ''ας αφήσουμε την πραγματική αθώωση, μου αποδεικνύει μια αβάσταχτη ζωή'' [παύση] [λίγο φως] - θα μπορούσε να ειπωθεί ειρωνικά κάπως έτσι : ''- μιλώ για μαμούθ σε σπηλιές με αγγέλους, για το μυστικό που κάνει το χρώμα ν' αντέχει στο χρόνο, για προφητικά σονέτα, για το καταφύγιο της τέχνης

[μεγάλη παύση]

Κι αυτή είναι η μόνη αθανασία που εσύ κι εγώ θα μοιραστούμε....

Α' ΕΤΕΡΩΝΥΜΟ : .....ωστόσο : παραμένει ένα αναπόδειχτο μαθηματικό θεώρημα όπως κοιτάζεις το δάπεδο νεκρός και για την ώρα είσαι λεύτερος