Η δεδηλωμένη των δουλωμένων

Έξι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου δήλωσαν ότι θα ψηφίζουν ό,τι θέλει ο Τσίπρας, ό,τι τους πει ο Τσίπρας, βρέξει - χιονίσει, μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι ή δεν μας πέσει, μας πλακώσουν στις καρπαζιές τα βατράχια ή μας κλάψουνε οι ρέγκες. 

Δεν πρόκειται απλώς για κάρτα μπιάνκα, αλλά για κάτι πρωτοφανές (και αυτό) στα κοινοβουλευτικά χρονικά: έξι βουλευτές δηλώνουν δούλοι, σκλάβοι, σκλαβούνοι, υπομείονες του Μεγάλου Βασιλιά – ο Δαρείος θα τους περιφρονούσε και ο Ξέρξης θα τους εράβδιζε. Όχι ο Τσίπρας. 

Όρκο σε «ό,τι πει ο φύρερ» έδιναν μόνον οι σκλαβωμένοι στους ναζιστές Γερμανοί. Ουδείς βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει στον Τσίπρα τέτοιον όρκο! Μόνον οι έξι σκλάβοι. 

Ο επίλογος της τραγωδίας μας είναι κωμωδία. Κι αυτό είναι χειρότερη τραγωδία. 

Όταν ο Τσίπρας αποκαλεί βλάκες ή εθνικιστές, ακροδεξιούς και φασίστες όσους δεν στέργουν στη Συμφωνία των Πρεσπών, εννοεί και το 50% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ; Διότι τόσοι είναι εκείνοι που δεν μπορούν να καταπιούν τις υπαγορεύσεις του κ. Πάιατ και των ΗΠΑ. 

Ο ίδιος ο Τσίπρας, αν ήταν αριστερός, δεν θα έπρεπε να καταδεχθεί τη δουλόφρονα δήλωση των έξι. (Ακόμα-ακόμα, αν ο πρωθυπουργός ήταν στοιχειωδώς οξύνους, όλα αυτά θα τα διέπραττε εν κρυπτώ). Αντιθέτως απολαμβάνει τη δέσμευση των δουλικών και την αναγάγει σε υπόδειγμα πολιτικής συμπεριφοράς και πολιτικής σταθερότητας. Διότι τον Τσίπρα δεν τον απασχολούν «τα δύσκολα εύγε των σοφιστών», αλλά οι έπαινοι των Δυτικών Δυνατών και το γουργούρισμα των υποποδίων του καρεκλοκενταύρων. 

Και δεν φθάνουν αυτά τα πρωτοφανή (διαλυτικά όσον και αποκρουστικά) αλλά ο πρωθυπουργός και ο κ. Καμμένος εμφανίζονται μπροστά στα μάτια των Ελλήνων με τον πιο αποκαρδιωτικό τρόπο. Ως άλλος αποδιοπομπαίος τράγος εν υαλοπωλείο ο κ. Καμμένος κλαίει τώρα με κροκοδείλια δάκρυα (για το Σκοπιανό), απειλεί και κορυβαντιά, μια Αυλή των Θαυμάτων από μόνος του που πάει για αμόκ. 

Όσο για τον Τσίπρα, τόσα χρόνια που είμαι στο κουρμπέτι, πρώτη φορά βλέπω τέτοια γυριστή! Υποψιάσθηκε λέει ότι ο κ. Καμμένος θα έριχνε την κυβέρνηση και τον προφύλαξε από τέτοιο φτου-κακά-κακό. Με έναν λόγο ο Τσίπρας δολοφόνησε πολιτικώς τον συνέταιρό του για να μην κάνει ο τελευταίος καμιά μαλακία εναντίον του ιδίου αυτού εαυτού. 

Είναι προφανές ότι ο Τσίπρας δεν θεωρεί βλάκες μόνον όσους αντιτίθενται στη Συμφωνία Τσίπρα - Πάιατ - Ζάεφ, αλλά όλους μας. Ουδείς άλλος αν δεν θεωρούσε τους άλλους βλάκες θα κατέφευγε σε τέτοια παιδαριώδη επιχειρήματα. Το ερώτημα πλέον είναι πόσο χαμηλότερα μπορούμε να πέσουμε; Και με τι περαιτέρω κόστος; 

Έξι δούλοι και 145 βουλευτές (υβριζόμενοι και μόνον εξ αυτού του γεγονότος) συναποτελούν μια πράγματι «πρώτη φορά» τσιρκουλέτα – ούτε καν τσίρκο. Το ερώτημα του κυβερνάν παρέλκει. Το μόνον που απομένει να γίνεται έως τις εκλογές θα είναι η προσπάθεια του Τσίπρα να πείσει τους εγχώριους Δυνατούς (κυρίως τους διαπλεκόμενους) καθώς και τους ξένους Επικυρίαρχους, ότι είναι ακόμα χρήσιμος για τις δουλειές τους, ότι μπορεί ακόμα να κάνει το μαύρο άσπρο, να κάνει την κωλοτούμπα γυριστή και ότι μπορεί να εξαπατήσει για μιαν ακόμα φορά τον λαό. Όμως το πολλάκις εξαπατάν και το παμπολλάκις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού. Ο άνθρωπος αυτός (παιδαριωδώς μεν αλλά αποτελεσματικά, διότι σ’ αφήνει άναυδο) είναι ικανός να σε απολύσει και να ζητήσει την ευγνωμοσύνη σου που θα πάρεις επίδομα ανεργίας. Θυμίζει πλέον «τον πατροκτόνο που έκλαιγε στο δικαστήριο, επειδή έμεινε ορφανός». Έξι δούλοι κι ένας Δαναός που φέρει δώρα πονηρά – μπιχλιμπίδια, διορισμούς και επιδόματα – είναι ικανή συνθήκη για μια τραγωδία-μπουρλέσκ. Δηλαδή για μια τραγωδία ο σώζων εαυτόν σωθήτω…

topontiki.gr