«Είμαι πουτάνα – και λοιπόν;»

Αυτή η φράση της, κάποτε, εθνικής μας πορνοστάρ, που την είχαν αναπαράγει όλα τα ΜΜΕ της εποχής, δεν είναι τυχαία. Εκφράζει όλη την χυδαία, ισοπεδωτική νοοτροπία του συρμού, ή οποία με ένα «και λοιπόν;» ή “και τι έγινε;” αξιώνει ό,τι αξίζει να απαξιωθεί και απαξιώνει ό,τι είναι αξιωμένο.

«Επειδή το είπε ο Μαρξ, δηλαδή;» «Το είπε ο Βολταίρος – και λοιπόν;» «Και ποιός είναι ο Όμηρος, δηλαδή;”» «Και τι έγινε που το τραγούδησε ο Ρήγας Φεραίος, δηλαδή...» «Και που το έγραψε ο Σολωμός, τι έγινε δηλαδή; Σιγά...» είναι φράσεις που ακούγονται καθημερινά σε πραγματικούς ή διαδικτυακούς καφενέδες, με αποκορύφωμα το «Γιατί, είναι πιο ξύπνιος από μένα αυτός;» όπου «αυτός» μπορεί να είναι ο Αϊνστάιν.

Μέσα στην μεταμοντέρνα υποκουλτούρα που έχει κατακλύσει μυαλά και νοοτροπίες, ο,τιδήποτε μπορεί να συμπυκνωθεί σε κλισεδάκια που δεν απαιτούν καμμια γνώση, καμμια κριτική σκέψη και καμμια νοητική λειτουργία. «Επειδή το είπε ο τάδε, δηλαδή;»

Είναι ο γρήγορος και άκοπος τρόπος να περάσει την δική του «θέση» ο κάθε απολίτικος μπουχέσας, αλλά και όποιος νομίζει ότι έχει «πολιτική άποψη».

Είναι ο τρόπος να περάσει την άποψή του κάποιος, όχι επειδή αυτή έχει αξία, αλλά επειδή την λέει ΑΥΤΟΣ!!! Είναι ένας καθημερινός, «κρυμμένος» φασισμός, που βάζει στο ίδιο τσουβάλι τον Σπαλιάρα με τον γιατρό Παπανικολάου, που διαγράφει ο,τιδήποτε δεν «συμφέρει», εκφράζεται με κλισεδάκια παντός καιρού και, σε τελευταία ανάλυση, αναπαράγει και στηρίζει τον ανοιχτό φασισμό.

Έτσι φτάνουμε στο να μην μιλάει κανένας, παρά μόνο ο Πορτοσάλτε, η Στεφανίδου, ο παρατρεχάμενος «παράγων» και η Λίτσα Στριγγλίτσα.

Προκόπης Μπίχτας