ελεγεία για τον Ρασκόλνικοφ ή η γραβάτα - του φωτη μισοπουλου

Με το αιμάτινο αποτύπωμα πάνω της μπορεί να σκέφτηκε : ήταν η γραβάτα που φόραγε ο Χριστός

ΓΟΥΊΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ [1]

Les anges sont blancs

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ [2]

.....τα γαλαζωπά βλέφαρα αφήνουν να διακρίνεται ένα αμυδρό λευκογάλανο μισοφέγγαρο άνθρωποι με κάτι μάτια που σε τρομάζουν έχω συγκρατήσει τόσα πολλά στη μνήμη όπως τα κουπιά όταν κοιμούνται στην πλώρη σε στιγμές οριστικής αγαλλίασης - με κάθε κίνηση λάμπουν ανάλαφρα κι ανεπαίσθητα - είμαι έτοιμος λοιπόν να επωφεληθώ από την κρίση αυτής της τρέλας ή όπως σωπαίνουν ξαφνικά τα κύματα πριν τη νεροποντή - δε θα ξεχάσουμε τους νεκρούς το ξέρω η Επανάσταση σκέφτηκε με αλτρουισμό - καμιά φορά το βράδυ περνούσε ο σύντροφος Ρασκόλνικοφ από τα ίδια μέρη πυροβολώντας με σύνεση το χιόνι προσεκτικά σα να ετοίμαζε τα εναλλακτικά σχέδια για την επόμενη εξέγερση - είχε ασυναίσθητα υιοθετήσει τη στάση της απόρριψης - η Σόνια έλεγε - λίγο αργά για επισκέψεις πελατών - της έπαιρνε για παράδειγμα πολύ καιρό να ψάχνει και να ξαναψάχνει - να ταξιδεύει πίσω στα χρόνια - ξέκοβε πάνω στη σκοτεινή άμμο η εγρήγορση δεν επέτρεπε λεπτό ανακούφισης ήταν πολύ κουρασμένη να κάνει επισκόπηση των συμπερασμάτων που έβγαιναν απ' την ιστορία φτάνει μόνο να μπορούσαν να γίνουν οι απαιτούμενες δωροδοκίες χωρίς να κινδυνεύσει εκείνος - τα παράθυρα ήταν αφώτιστα η είσοδος άδεια Σύντροφε Φιόντορ Μιχαήλοβιτς του λέω ως τότε θα έχουμε φύγει - μετά απ' αυτό περίμενα ότι η Δίκη θα με βάραινε λιγότερο κάπως έτσι βασανίζεται η Σόνια όταν την πιάνουν οι αϋπνίες τις ζεστές νύχτες και το καλοκαίρι δε λέει να τελειώσει ή το όνειρο της περασμένης πανσέληνου ακολουθούσε το δρόμο πιστά αλλά ένα βράδυ τη ρώτησα γιατί δεν απαντούσε στα γράμματά μου - Ήταν ο Άλλος έκανε απρόσμενα και επίμονα - βέβαια κάποτε έρχεται η τελευταία γεύση του νοτισμένου ύπνου l' Inferno succhiava il sudore del Purgatorio [3] το φως έπεφτε από τα χέρια του Αρχάγγελου στις κρυφές πεδιάδες - απέραντα χρόνια αφότου άρχισε να εργάζεται και να μαζεύει χρήματα - πράγματα που ισοδυναμούν με απάτη και κλεψιά για το είδος τους

........γυρίζει και προχωράει τρέχοντας στην αυλή - θυμήσου το. Στράφηκα να κοιτάξω αναχωρώντας για δύο θάλασσες που δε συναντιούνται θολά βήματα ή ανάκατες φωνές που μάς βγάζουν από τη σκέψη ή το στερέωμα αυτής της περίεργης υποταγής μερικοί κρατούσαν όπλα μισοκλείνοντας τα μάτια κάποιο είδος συντριβής ώστε ν' αποφεύγεις τη λεωφόρο Νιέβσκι - ανεπιτυχείς - πάντως ελκυστικοί αντιπερισπασμοί - υπόθεση αποφασισμένη από τα πριν - το κατάντημα και ο χαμός του ανθρώπου ο,τι χρειάζεται να ξέρουμε μισή χιλιετία μετά την ασκητική μας : - Φιόντορ Μιχαήλοβιτς ! - Φιόντορ Μιχαήλοβιτς ! - πρόκειται για το δικό μου mal du siècle στην αποβάθρα - ύστερα απ' το έγκλημα ο Ρασκόλνικοφ έχανε τα λόγια του χειρονομώντας στον κόσμο μέσα στον οποίο διέπλεε ''Το βράδυ όμως θα ερωτευθούμε βαθιά από τύψεις για την Επανάσταση'' ούρλιαζε : Μια εποχή παγετώνων δεν βλέπω να αντέχει πολύ αυτή η σκονισμένη Κόλαση η άμμος καταβρόχθισε τις αποτελειωμένες φωνές η καταστροφική δύναμη που σε σπρώχνει στη λύτρωση δίχως τρόμο ΣΟΝΙΑ : .....σου δίνω προθεσμία μέχρι απόψε ως το ηλιοβασίλεμα τα ρουθούνια που ξεχύνονται στο πρόσωπό σου όπως δυστυχούν οι εξεγέρσεις και γίνονται μοχθηρές για να προλέγουν τα μελλούμενα -/ και την άλλη μέρα ένοιωσε ανακούφιση γιατί ο παλιός φανοστάτης από μια αρχαία συμφορά κινείται τυφλός στην ταραχή που κυριεύει την κοφτερή λεπίδα κάποιας σκέψης προσποιούμενος κατά ένα τρόπο αβίωτο σα να ήταν το θέλημα του Θεού ο δρόμος ένας και μοναδικός πολλαπλασίαζε τις δικές του εκδοχές ο καθρέφτης υπενθύμισε αυτό που όλοι ήξεραν μα κανείς δε τολμούσε κοίταξα από την πόρτα το πρώτο πράγμα που είδα αφορούσε την εικόνα της κόκκινης εντυπωσιακής γραβάτας Τον έπνιγε και τον πλάκωνε το στήθος ένα τεράστιο σκοτεινό βουνό alla fin' dei conti Raskolnikov era un ragazzo di colore [4] - ακούστε : ή εγώ ήμουν αναποφάσιστος ή τα μεγάλα εγκλήματα του αιώνα τούτου είχαν συντελεσθεί

......έτσι μίλησε η Σόνια για όλους και για όλα και προς τον τάφο εκείνο τον μακρινό αλλά και προς τον νεκρό εαυτό της όμως κανείς δεν ομολόγησε ξεκάθαρα επειδή ο ήλιος αντίκριζε το τζάμι βουβή αντιπαράθεση κι η αλήθεια εξαρτιόταν σχολαστικά απ' το τσιγάρο πάνω στα κάγκελα που τίναζε τη στάχτη αργά όπως να έξυνε μολύβι - μεθοδικά - τα χέρια της δεν έτρεμαν καθόλου όριζε ένα επικίνδυνο και τολμηρό κατόρθωμα εκείνη τη φορά ήταν τόση η ταραχή της κι απλά περιορίστηκε στα ξερά γεγονότα τουλάχιστο στην αρχή όλα τα 'μαθα τον κρατάω από παντού ξεφώνιζε χαρούμενη ξέρω τις βρομιές του το ξύλο να το παίρνει το νερό απόλυτη ησυχία στο δάσος άκουσα ξανά το πουλί και το ποτάμι και μετά ήρθε ο πυροβολισμός ούτε που σημάδεψε καθόλου τρεις σφαίρες έκλεισε τον κύλινδρο δεν ήθελε να σκέφτεται όσα πηγαινόφερναν στο μυαλό του μια από δω μια από κει παράλληλα με τις προσπάθειες του ξέχειλου κόσμου μού έβαλε στα χέρια το όπλο απ' τη λαβή για ποιο λόγο δεν ξέρω σημάδι όπως εσύ λαχταρώντας τόσα και τόσα μα πάνω απ' όλα έναν τρυφερό λόγο κι ένα καθαρό βλέμμα πανάρχαια λόγια που η γριά έλεγε και ξανάλεγε σαν μελωδία στα παιδιά της η Σόνια δεν ζούσε εδώ και τριάντα χρόνια το βογκητό που έβγαινε απ' το στόμα ασταμάτητα μετατρεπόταν σε θρήνο κι η παράτολμη απόφαση να τον ακολουθήσει εκείνος τώρα βλέπει τα πάντα τα δυο μικρά γυάλινα φλυτζάνια του καφέ στο ίδιο ακριανό τραπέζι δεν ήταν έτοιμος να ζήσει θυμήθηκε την προσπάθεια διατήρησε την ευθεία πορεία μεθυσμένος ο καπνός βγήκε βαρύς σε τούφες απ' τα ρουθούνια Τους είχε προετοιμάσει ή μάλλον προειδοποιήσει η υπόθεση αυτή τελείωνε στο μεγάλο υπόγειο σύντροφε Φιόντορ Μιχαήλοβιτς - όπως κανείς καιροφυλακτεί μέσα στη νύχτα όπως οι θάλασσες δεν συναντιούνται ανάμεσά τους κι ένα εμπόδιο τις υπερβαίνει εις τον αιώνα alla fin' dei conti Raskolnikov era un ragazzo del colore [5] κι ''η γραβάτα ήταν λερωμένη αλλά δε βαριέσαι σε νέγρο θα πήγαινε'' [6]