Aπό τον unexpert
Σαφώς το πόσο σάπιος και αυταρχικός κρυφοφασίστας είναι ο Ερντογάν δεν κάνει «καλούς» τους αποτυχημένους επίδοξους χουνταίους της Τουρκίας.
Μια
χούντα ως ξεκάθαρος εδραιωμένος φασισμός αφήνει και λιγότερα περιθώρια
αντίστασης. Πάντως ούτως ή άλλως όσοι αντέδρασαν και βγήκαν στους δρόμους,
πιστεύω, δεν το έκαναν για τη δημοκρατία αλλά από προσωπολατρία στον
νεοσουλτάνο και επειδή έχουν μασήσει το σανό της ισλαμικής βέρσιον του Ερντογάν για αξίες
και παράδοση ως χρυσωμένο χάπι για το νεοφιλελευθερισμό.
Πάντως το να θες
συναισθηματικά να πέσει με αυτούς τους όρους ο Ερντογάν επειδή τον απεχθάνεσαι-που το
συμμερίζομαι πλήρως– είναι
πολιτικά μεγάλο λάθος και κυριαρχία των συναισθημάτων πάνω
στο πολιτικό κριτήριο.
Πολύ πιθανώς το πραξικόπημα να είχε την κρυφή στήριξη
της δύσης με πολλούς συμμετέχοντες αλλά ως δοκιμή. Αυτό που έσωσε το
νεοσουλτάνο είναι ότι όντως βγήκε ο κόσμος-οι οπαδοί του κυρίως- στους δρόμους
απέναντι στα τανκς. Και άρα και για τη δύση πέρασε το τεστ, εφόσον είναι
λαοφιλής και ελέγχει αρκετό κόσμο είναι ακόμα χρήσιμος ως πολιτικός παράγοντας.
Ενώ φυσικά και το ΝΑΤΟ δεν θα ήθελε ένα ακόμα ανοιχτό εμφύλιο σε όλη την έκταση
της Τουρκίας.
Επίσης ο μόνος μεγάλος πολιτικός θεσμός/
κόμμα της Τουρκίας το People’s Democtratic Party, που μπορεί κανείς να αποδεχτεί στα
σοβαρά ως δημοκρατικό ήταν εναντίον του πραξικοπήματος. Κάτι λογικό γιατί η
χούντα θα έκανε άμεσα, λειτουργώντας υπέρ της
αστικής τάξης και με μόνο σκοπό
την αναβάθμιση της δύναμης του στρατού ως θεσμό, αυτό που ΄κάνει
ο Ερντογάν, αργά και με σαλαμοποίηση. Κάτι που δίνει χρόνο και δυνατότητες
αντίστασης, ενώ η χούντα δεν θα
τα έδινε αυτά. Και αν και τώρα πια θα γυρίσει πιο «δυνατός» από ποτέ ο Ερντογάν, δεν μπορεί να
εξαφανίσει τα αληθινά βαθιά προβλήματα.
Πάντως από ότι καταλαβαίνω την όλη
αντίσταση στο πραξικόπημα μένουμε Ερντογανάκηδες την έκαναν, αν και ομολογουμένως με αυτοθυσία . Να
πούμε όμως ότι Αλλάχ Ακμπάρ φώναζαν οι υποστηρικτές του Ερντογάν σε κάτι βίντεο και live feeds και όχι ζήτω η δημοκρατία, αν και από την άλλη δεν ήταν
κατανοητά για μένα λόγω γλώσσας τα υπόλοιπα που φώναζαν.
Πάντως το συμπέρασμα είναι αυτό που κινεί πια τις
μάζες -πλην Κούρδων και αριστερών Τούρκων- στην γείτονα χώρα είναι ο ισλαμισμός. Και αυτός ως ιδεολογική νομιμοποίηση και
«απάλυνση» μέσω μιας ηθικής ρητορείας αξιών
και παράδοσης, του σκληρού νεοφιλελερισμού στη χώρα , δηλαδή με το
πιο πανάρχαιο και δυνατό σανό,
την θρησκεία (την χρήση της προς
χειραγώγηση για να είμαστε ακριβείς).
Ο ισλαμισμός
με μια θεσμοθετημένη από τα ιερά
κείμενα φιλανθρωπία δίνει ψίχουλα
στην φτωχολογιά, ενώ οι άπειρες
γκρούπες, οργανώσεις και τοπικές σχολές του ισλαμισμού δίνουν ένα ρόλο
και πολλές φορές εισόδημα σε
άτομα υπό περιθωριοποίηση.
Είναι κάτι αντίστοιχο με τις δικές μας άπειρες ΜΚΟ
στη δύση.
Θεωρώ τον ισλαμισμό την
ψευδεπίγραφη πολιτισμική δήθεν πολιτική “απάντηση”, στον πλέον σκληρό
καπιταλισμό στα ιστορικά πλαίσια των χωρών του Ισλάμ. Και τον θεωρώ κάτι
αντίστοιχο με την ψευδεπίγραφη απάντηση κενής ρητορείας στο σκληρό καπιταλισμό,
του (δήθεν) “διαφωτισμού” και “ανθρωπισμού” που πουλάνε στην δύση μέσα στα δικά
της ιστορικά πλαίσια.
Είναι εντυπωσιακή η ομοιότητα σε δομές, σε χρηματοδότηση από τους πλούσιους και σε σκοπούς ιδεολογικής ηγεμόνευσης πλήρως συμβατούς με την εξουσία και τον καπιταλισμό. Εντάξει επειδή στην περίπτωση του Ισλάμ μιλάμε για θρησκεία και επειδή υπάρχει και η “μικρή λεπτομέρεια” ότι εκεί πέφτουν συνέχεια βόμβες και έχουμε χώρες κατεστραμμένες θα έχουμε και ανεξέλεγκτα off-shots όπως το Ισλαμικό κράτος.
Πάντως η βία δεν είναι εγγενής ούτε στο
Ισλάμ, αλλά απλώς “προσαρμογή” σε ένα ήδη εξαιρετικά βίαιο περιβάλλον. Κάτι που
οδηγεί στην παρανοϊκή τρομοκρατία ως εξαγωγή και κυριαρχία της βίας παγκόσμια,
με ένα βρώμικο ρόλο που παίζουν οι μυστικές υπηρεσίες της δύσης και του Ισραήλ,
στη λογική “το ξέρουμε, το βοηθάμε ή δεν το βοηθάμε, το αφήνουμε ή δεν το
αφήνουμε να συμβεί ή απλώς δεν μπορούμε να το σταματήσουμε, αλλά αν συμβεί το
διαχειριζόμαστε υπέρ μας και ξανά από την αρχή”
Πάντως μάχη μεταξύ Ερντογάν και μουλά Γκιουλέν, που έχει ισχυρό έρεισμα στο
στρατό, στο δικαστικό σύστημα κ.α., ως
ηγέτες ισλαμιστές, ήταν η όλη
ιστορία, όπως
δείχνουν τα πράγματα έως τώρα. Ο
Ερντογάν στις δηλώσεις του τον πιο πολύ χρόνο τον ξόδεψε κατηγορώντας τον
“κάτοικο της Πενσιλβανίας” (Γκιουλέν). Μια και εδώ και καιρό, κάπου τα χάλασαν
στην μάσα και στην νομή της εξουσίας οι
δύο τους , ενώ είχαν ξεκινήσει μαζί παλιά. Από
την άλλη νομίζω ότι ο Κεμαλισμός
έχει ήδη σχεδόν ψοφήσει στην
Τουρκία και είναι πολύ αδύναμος. Κάτι λογικό γιατί ο Ερντογάν τα καταφέρνει το
ίδιο καλά στον εθνικισμό και στην κρατική καταστολή, ενώ έχει πάρει μαζί του
τον πιο συντηρητικό σουνίτικο κόσμο, πουλώντας σχεδιασμένα και για χρόνια σανό
για “αξίες και παράδοση” ως διέξοδο (δηλ. τη μη υπαρκτή για μένα πολιτισμική
απάντηση σε κάθε κρίση) μαζί με τη γνωστή νεοφιλελέρικη “ανάπτυξη για όλους”.
everythingispolitics.wordpress.com
Δημοσίευση σχολίου