ο ορέστης στο δρόμο που χάραξε ο άμλετ - του φώτη μισόπουλου

Σάς επαινέσανε βιβλία μου

γιατί μόλις είχα έρθει από την επαρχία

ΕΖRA POUND, LUSTRA

.....μ' ένα πιστόλι - η την κάννη βαθιά στο στόμα- ακόμα και τα έπιπλα φαίνονται περισσότερα στο χώρο σου κι οι λέξεις που προφέρεις μοιάζουν απείθαρχα έντομα, σφυρίζεις πανάρχαιους θρύλους των Ατρειδών, αιώνες τώρα βάζω τα δυνατά μου -''το θέατρο είναι κλειστό'', κλασσική περίπτωση στον Απολυμαντή του Μπάρροουζ ή στην Ηλέκτρα - βάζω, λοιπόν, τα δυνατά μου, για να χωρέσει ό,τι πονάει, αθόρυβα- ποιο είναι λέω το αντικλείδι για όλ' αυτά, τι χρώμα έχει μια εκδίκηση, - πίσω απ' τη στίβα με τα ξύλα γέρνεις την κοφτερή λάμψη της λάμας που σε πρόδωσε, ισόβιοι θιασάρχες μέσα στη φτώχια εξολοθρεύουν την ανάμνηση να υπάρχεις αλλού - και υπάρχεις - σβήσαμε εδώ και πολύ καιρό, διάλεξα να τελειώνουν όλα γρήγορα, μ' ανακούφιση από την απουσία, στο πρώτο κύμα από το αίμα που χτυπούσε στην προκυμαία, όλα φαίνονται ήρεμα σαν εξαπάτηση, ''ξανασκεφτήκατε ποτέ την αυτοκτονία ή το φόνο;;'', - ο Άμλετ έβγαλε φωτογραφίες ταυτότητας ίδιες μ' εκείνες τις παλιές που είχε ο Ορέστης, δανεικές κι αγύριστες, μακρυνές φωνές από λιθόστρωτα, το συρτάρι είχε μια κλειδαριά με συνδυασμό, μου πήρε έναν ολόκληρο αιώνα να το ανοίξω, φωνές ήρθαν στο διάδρομο του σπιτιού - όχι των ανακτόρων, ''τι κάνεις ;;'', ''προσπαθώ να κουμαντάρω τη ζωή χωρίς ηρεμιστικά και χωρίς μαλάκες που τους πληθαίνει η Γένεση αφόρητα'', ''λοιπόν, και μ' ένα δάσος από φτερά στο κεφάλι''- ορδές ηθοποιών και πιγκουίνοι, - το κάνω για να σταθώ με βλασφημία - τι είν' αυτό πάλι;;- ποιος το είχε πει,

.....ο Άμλετ παρακαλούσε να προσληφθεί στο θίασο, περιφέραν μίσος και γερατειά, Smith & Wesson -γυαλιστερό και με συνέχειες- ή/και συνέπειες γυαλιστερές, - κάποιος τελικά ''χύνει το δηλητήριο στο αυτί του βασιλιά, - ο Γκονζάγο'', μπορεί οι ίδιοι οι πρίγκιπες, οι διάδοχοι του θρόνου, οι γελωτοποιοί, οι βασίλισσες που έχασαν τα μεγάλα δαχτυλίδια, οι παλλακίδες- πεθαίνουν οι έρωτες με μαγικά και δηλητήρια απ' τις Τραχίνιες ακόμα, το 'ξερε η Οφηλία αιχμηρή σαν δευτερόλεπτο που φεύγει, η Κλυταιμνήστρα κι η Ηλέκτρα- όταν νοιώθω τόσο φοβερό πόνο, λέω, ''είμαι ζωντανός, έχω κάποιο φυσικό λόγο να υπάρχω'', μεγάλα δαχτυλίδια, λοιπόν, στα γούστα της πιο αμέτοχης πόρνης σιωπής, σάρκινοι όγκοι χαμογελαστοί δίπλα στις κυρίες των τιμών που βγάζουν το ψωμί τους, το εξυπνότερο σεξ το 'κάναν οι υπηρέτες, πάντοτε, είναι κάποιες εποχές που τα φθινόπωρα παρίστανται διαφορετικά, το 38άρι στα χέρια του Ορέστη σηματοδοτεί φόνο, όπως τα χάπια στην τσέπη του Άμλετ θα προδικάσουν την αυτοχειρία του - το ήξεραν όλοι- ακόμα κι ο απολυμαντής, που κατ' ουσία ήταν νεκρομάντης, ταξίδευε αδιάκοπα κουβαλώντας δώρα στην ερωμένη ή ο άλλος που περπατούσε με τη σιγουριά του κωλόπαιδου στα μπιλιάρδα ή οι φιλάρεσκοι και τρομαγμένοι αυλικοί ξαπλωμένοι στις μπάντες σε στάση λωτού, δεν έχω καμιά ανάμνηση, - έχουν αυτοί , ''είκοσι γαμημένα λεπτά να σε πάρει ο ύπνος, να δω την Ελσινόρη από ψηλά'', οι ηλίθιοι ξυπνάνε μετά από τριάντα χρόνια, αγαπούν τους ίδιους παλιούς φωνογράφους, ντύνονται ντεμοντέ, ο μόνος τρόπος ν' αυξήσουν την εκδίκηση - και να τους χαίρονται. Like.

.....η Ηλέκτρα, άλλαζε τόπους και δωμάτια για να χωρέσει η σιωπή, δεν υπάρχουν σελίδες ν' αποδώσει ο έρωτας δικαιοσύνη στα καταστρώματα, δε ξέρω αν τα σκέφτηκαν αυτά ο Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκες ή η Ρόζα Καμπάρκας ή ο Ηράκλειτος,- παλιές πουτάνες στο κουρμπέτι, θα δείξουν το δρόμο στην τελεσίδικη αφάνεια σε όσους όσες ζούνε σε ύπνο διαρκή,- μάς πληροφόρησε γι' αυτά ο Σέξτος ο Εμπειρικός στα ενύπνιά μας :

Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : Κρίμα, δεν αφήσαμε τους ρομαντικούς να εξουσιάζουν τις κλίνες μας

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : Δυστυχώς. Τώρα πληρώνονται οι φιλοφρονήσεις σαν παρεκτροπές

Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : Στην κυριολεξία θα ήθελα να λάβω μια επιστολή, όπου στο τέλος της να έγραφε ''ο στοργικός σου θείος Λ. Μπ.'' ή έστω ακόμα ''ξεχάσατε τα βιβλία σας, μεσιέ''- ''πετάξτε τα, αρκεί να υπάρχουν αρπαχτικά εκεί που θα πέσουν - δική σας φροντίδα''

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : Θ' αναζητήσω την βοήθειά σας καθώς θα είμαι στη Βιβλιοθήκη των Νεκρών - μ' ενδιαφέρει μόνο εκείνο που διάβαζε τα χαμηλόφωνα βράδια ο Πεσσόα - ''Astrology and Birth Control'', ελπίζοντας σε μια καλύτερη ενσάρκωση ή ακόμα εκείνη την περίφημη επιατολή του Adolfo Casais Monteiros με ημερομηνία 13.1.1935, καταχωρημένη στ' Αρχεία του Σύμπαντος - εσείς, μούγραφε θα ζήσετε την παραχάραξη της Ιστορίας στη σκιά μιας Σίβυλλας, ενός Προφήτη [μικρή παύση]

Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....καλύτερα της ιερής εταίρας η συντροφιά, συγχωρεί τη βλασφημία μας, την έλλειψη διορατικότητας

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : Ίσως γι' αυτό τα ''ετερώνυμα'' πενθούν - φοβούνται γεγονότα όπως το συγκεχυμένο τέλος του αιώνα ή το χάος που θα γεννήσει ένα ποίημα/

Ο Ορέστης θα είναι ο Γκάρι Λιούις, ή και ο Άμλετ- θα γυρίσει ανυποψίαστος για όλα, απ΄το Βιετνάμ ή τη Βαγδάτη - ίδια παντού θα είναι η ζωή όσο κι αν στήνεις γέφυρες σα συλλογιέσαι από δω ως εκεί, τον Αίγισθο ή την Κλυταιμνήστρα, - ποιος θα πάρει την απόφαση να ξεχάσουμε, ποιοι θα βρεθούμε στα Επιφάνεια του θεού ή τον Κλαύδιο,- οι νύχτες έγιναν κυρτές όπως οι φλέβες του πεθαμένου που αποσκίρτησε στραγγίζοντας- ή τη Γερτρούδη.

[Μικρή θεατρική σκηνή και μέσα σ' αυτήν μια σχεδόν φορητή σκηνή κουκλοθεάτρου. Τα πρόσωπα συνωστίζονται να παίξουν στο μικρό αυτό άνοιγμα. Πολύ φως. Μουσική με ακκορντεόν - δυνατά. Ξαφνικά ησυχία]

ΑΜΛΕΤ : Τα σύννεφα, έδιναν κάποιο λόγο ύπαρξης - ο αετός ξεσπούσε σε λυγμούς στοργής όπως ο Γκάρι χωρίς το όπλο, ''σάς περίμενα από καιρό πολύ'', είπε ο Προμηθέας μπροστά στα πλήθη ή εγώ απέναντι στον Ρόζενκραντζ ή ο Ορέστης στον Πυλάδη -πριν ακόμα χαράξει και με βαθύτερη παρηγοριά ταξίδεψα μέχρι το δάσος που φυλλορροούσε, το ξέσπασμα της βροχής και του άνεμου ήταν δυό κρίσιμες λέξεις κι ένα δέντρο [παύση]

ΟΡΕΣΤΗΣ : Η ομίχλη ξεψυχούσε, ''δεν μπορώ να μείνω εδώ αιωνίως'', παραπονέθηκε ο αετός- τον άκουσα- /

....έφταναν οι θερμές μέρες με χρώματα βασιλικά και σκοτωμένα- σαν καθρέφτες - τα αινίγματα μες στην καρδιά μας γυρίζουνε κι αυτά στο σπίτι, καχύποπτα - και οι γυναίκες του Μεγάλου Ανατολικού σχεδόν έτοιμες, - πόσο άλλαξαν κατεβαίνοντας τα βουλεβάρτα...

ΑΜΛΕΤ : Τι αφόρητη ζωή ! πώς την υπομένετε αγαπητέ φίλε:: - και τελικά μπορεί να ζούμε μόνο μια φορά, - όλες τις υπόλοιπες ψάχνουμε μικρές αγγελίες ή πόλεις με οδοφράγματα στα δειλινά για να ερωτευτούμε

....για καιρό όταν γυρίζεις στο σπίτι βλέπεις τον Γκάρυ ή τον Άμλετ, δεν έχει σημασία, κοιτάζουν το κενό για 8 ή 9 μήνες - μετά το πλήθος και τη στάχτη, λες, ποιος;; ποιος;; ο Τζ. τετελεσμένος ή ακόρεστος το Φρ. Λ. η Κ. η Μητέρα ο Μπ. ο Μπ. ο έτερος πεθαμένος ανέκκλητα ο Ρ. ο Μπρ. ο Σρ. οι χτύποι του ρολογιού ο Πατέρας ο Οχτώβρης ο Λου. ο Βερ. όλοι αυτοί παραπάνω από τόσους νεκρούς το αγόρι ο Καναδός ο Μπιγκ. η ρουφήχτρα ο Μύλος ο Άντυ ο Πρόγονος του Πατέρα η Μετάνοια τα άχυρα στη σάρκα της Ν. ο Χ. ο άνθρωπος που με είχε σηκώσει ο Αν. η κυρία ο Σπ. ο Τζ. ξανά ο Σρ. το γυμνό δωμάτιο ο δικαστής ο Χ. ξανά η γνωμάτευση η Ντ. ο κύριος Μακ. ο Μπ. το γρασίδι ο Τ.Π. η Νικόλ το χρέος ο Πρίγκηπας το πρώτο γεύμα ο Μ. το λιβάδι του Μπ. το σακκάκι του η γριά ο άλλος Μπ. η Ντ. το ζεύγος η μις Καρ. ο Τζ. ο Λεσ. το αξιοθέατο η Ανν ο Ε. ο Τζ. ο Τζ. ο Ντ. το ιππικό ο θείος Μ. ο σημαδεμένος κανένας εκείνη η Κυριακή ο Μ. ο Σν. η Μαίρη ο Μπ. Τ. η 25χρονη οι άλλοι η Λορ. ο Μπ. και ο ήλιος στην άκρηο Φ. τα μαντάτα ο εφημέριος το κοπάδι ο Λούφυ το σκυλί μου ο Νταν η Ρουθ ο Μ. το τρένο ν. 20 ο Κο. η κυρία Κο. η Κ. πάλι το δέντρο έξω το πλοιο ο δανειστής το αερόστατο ο Γ. ο Γκ ο Τζ. Λ. ο εμιγκρές ο άλλος που δεν ήταν εκει πιο εδώ.

....τώρα σηκώνομαι πολύ πρωί, εξακολουθώ ν' αγοράζω εφημερίδα, ο πόνος στα πόδια ή στην πλάτη είναι ίδιος, στα γαμημένα μυαλά κυριαρχεί αποκλειστικά το κέρδος- μαθαίνω ποιος έχει ξοφλήσει, πληρώνω στη μαύρη αγορά το ενδιαφέρον των άλλων, ο Ορέστης είναι πάντα έτοιμος να πατήσει τη σκανδάλη με το δικό μου κλεμμένο 38άρι κι ο Άμλετ αλλάζει διακόσιες γνώμες το λεπτό λόγω της μαριχουάνα ή της προσευχής του Κλαύδιου, αναρωτιέμαι τι θάκαναν οι δυο τους αν είχαν την ίδια μάνα, τον ίδιο πατέρα κι αυτή τον ίδιο εραστή, κάτι που δε πέρασε απ' το μυαλό της Ηλέκτρας, - χαμένος έως πολύ χαμένος, ξεχνώ τα πάντα, ακόμα και την Οφηλία - φέτος παντρεύεται, το λέει τ' ωροσκόπιό της, ταξιδεύει διαρκώς, η δουλειά της βλέπετε, mezzo artista-mezzo turista, τους περιμένω στο βάθος της μυθολογίας μου, στους λαβυρίνθους που μου αφιέρωσαν οι χαρτοκλέφτες αυτού του στενού διαδρόμου που τελειώνει πέρα απ' το άπειρο, εκείνα τα 6 χρόνια θέλω να ήταν κενά-χωρίς απολυμαντές και στριπτίζ-ο Γκάρι, λοιπόν, ατενίζει το κενό

- δεν είναι γιος μου - θα μπορούσε να ήταν, -/η ενδεχόμενη πηγή η πλήξη το υπόγειο αυτά που δεν άγγιξα η φωνή με το σύννεφο η σκιά της τα πεντακόσια νομίσματα ο απόηχος του Μ. ο Κου. η σορός το πρωινό στις 10.00 η αυλή ο τελειόφοιτος η γκόμενα το 8% ετησίως η απομάκρυνση ο Π. ο παλιός εφημέριος η παληοσειρά το χακί πουκάμισο ο Τζ. τα σκουλήκια η καρδιά ως μέσα βαθιά όταν σε τρέφω όταν σου γνέφω όταν δεν είμαι ή είμαι νεκρός φορώντας τα οστά μου.

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

1. ΟΡΕΣΤΗΣ, Διαδίκτυο

2. ΣΑΙΞΠΗΡ, ΑΜΛΕΤ, μτφρ. Γ. Χειμωνάς, ΚΕΔΡΟΣ, 1988

3. LIFO.GR-/Aρχείο, -Η πιο δραματική συνέντευξη που έδωσε ποτέ ο Τζέρι Λιούις [μεταφρασμένη στο ΠΕΡΙΟΔΙΚΌ του Θανάση Λάλα από το Interview του Warhol, 1985]