Το βράδυ του πραξικοπήματος στην Τουρκία όλοι είδαμε εικόνες στις
οποίες οι πραξικοπηματίες έβαλαν εν ψυχρώ κατά του πλήθους. Σε πάνω από 200 ανήλθαν
οι νεκροί όμως ο λαός βγήκε στους δρόμους και έσωσε τον Ερντογάν.
Τον θάνατο εκείνης της νύχτας αξιοποίησε ο Ερντογάν για να
ενισχύσει τις εξουσίες του ενώ παράλληλα άνοιξε τις πόρτες των φυλακών και τις γέμισε
με πολιτικούς του αντιπάλους και όχι μόνο.
Μεταφέραμε τότε την άποψη (εδώ) ότι το πραξικόπημα το έστησε ο ίδιος ο Ερντογάν για να καταλύσει την δημοκρατία
στην Τουρκία.
Σήμερα επίσημο πρωτόκολλο των γεγονότων της νύχτας του
πραξικοπήματος το οποίο υπογράφει ο τότε γενικός εισαγγελέας στην Άγκυρα
συνηγορεί στην άποψη ότι ο Ερντογάν γνώριζε τα σχέδια ανατροπής του και τα
αξιοποίησε για να ενισχύσει την εξουσία του και στην πραγματικότητα τίποτε από όσα
είδαμε δεν ήταν αληθινό.
Το θέμα επαναφέρει η γερμανική εφημερίδα Berliner Zeitung η οποία αναφέρει:
«Όσο περισσότερος χρόνος περνάει τόσο πιο
σαφές γίνεται ότι η τουρκική ηγεσία υπό τον πρόεδρο Ερντογάν γνώριζε για τα
σχέδια πραξικοπήματος, ότι τα άφησε να εξελιχθούν και, πιθανότατα, τα
κατηύθυνε. Εκρήξεις βομβών που δεν έγιναν ποτέ, νεκροί σε ένοπλες συγκρούσεις
που δεν υπήρξαν ποτέ.
Το πρωτόκολλο της εισαγγελίας που
δημοσιεύθηκε τώρα -η γνησιότητά δεν αμφισβητείται- είναι ένα έγγραφο το οποίο
δεν θα μπορούσαν να συντάξουν καλύτερα ούτε οι θιασώτες των θεωριών συνομωσίας.
Το πρωτόκολλο φέρνει στο φως τα έργα και τις ημέρες του νέου ‘βαθέος κράτους'
στην Τουρκία. Πρόκειται για όλους εκείνους τους ισλαμιστικούς-εθνικιστικούς
κύκλους στην κυβέρνηση και τη δικαιοσύνη που έκαναν προφανώς όλα εκείνα για τα
οποία κατηγορούν τους αντιπάλους τους: μετέτρεψαν ένα στρατιωτικό σε πολιτικό
πραξικόπημα για να αφανίσουν τους εχθρούς τους. Αισθάνονταν μάλιστα τόσο
σίγουροι που εισήγαγαν το εν λόγω πρωτόκολλο σε επίσημα δικαστικά έγγραφα. Το
τουρκικό πραξικόπημα είναι ένας βάλτος από τον οποίο βγαίνουν όλο και πιο
βρωμερές φυσαλίδες. Αυτό ισχύει και για το κίνημα Γκιουλέν, μυστικά κομάντο του
οποίου ήθελαν την ανατροπή της κυβέρνησης και που προφανώς έπεσαν σε παγίδα. Σε
μια δημοκρατία όλα αυτά θα τροφοδοτούσαν πολλές εξεταστικές επιτροπές. Ακόμη κι
αν αληθεύει ότι οι γκιουλενιστές ήθελαν με τη δημοσιοποίηση του πρωτοκόλλου να
αποδείξουν την αθωότητά τους και να ρίξουν την ευθύνη του πραξικοπήματος στην
κυβέρνηση, αυτό δεν υποβαθμίζει τη σημασία του. Στην Τουρκία κανείς δεν τολμά
να μιλήσει για το θέμα. Για πόσο ακόμη;».
Δημοσίευση σχολίου