το τελευταίο θαύμα - του φωτη μισοπουλου

the circle without chalk

Σας επαινέσανε βιβλία μου

γιατί μόλις είχα έρθει από την επαρχία

ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ ΛΟΥΣΤΡΑ [1α]

Ο Μπράουνινγκ ; Ίσως. Στην περίπτωσή του το αίσθημα μετουσιώνεται σε σκέψη

FERNANDO PESSOA, HΡΟΣΤΡΑΤΟΣ [1β]

il delitto

.....κάποτε οι σωσίες χάνονται τότε ψάχνεις με το μάτι μια βολική γωνιά να τελειώσεις το κρασί σου συνήθως είναι περασμένα μεσάνυχτα και σκέψου δε σε γνωρίζει κανείς η μπουκάλα κυκλοφόρησε από χέρι σε χέρι ο τελευταίος αφού ήπιε την πέταξε ψηλά στον αέρα δεν σάς το 'χα πει είχα πεθάνει εν τω μεταξύ στην απόσταση ανάμεσα σε μια ανατριχίλα και τη γόπα ενός τσιγάρου ζωντάνευα μόνο για να φέρω το ποτήρι στο στόμα κι αμέσως ματαβαλλόμουν και πάλι σε άγαλμα το φως ερχόταν όπως λέγαμε την κατάλληλη στιγμή ή τώρα ή ποτέ κλείσε τα παντζούρια μπορεί να μάς δουν αυτή τη στιγμή και μετά η ολοκληρωτική σιωπή το τρίξιμο του κρεβατιού μου προκαλούσε άγχος τελικά την ερωτεύτηκα τα παιχνίδια της σκιάς δεν έρχονται μόνο από τα παράθυρα αλλά λίγο πολύ από παντού από τους τοίχους τις σχισμές του ντουλαπιού από τα έπιπλα οι κινήσεις μου μοιάζουν αυτόματες άλλωστε είμαι νεκρός πίσω από τη λάμψη της πυρκαγιάς στο φεγγαρόφωτο καθώς το μαχαίρι καρφώνεται στο πλευρό αλλά αυτή είναι μια από τις ιστορίες που δεν σάς είπα και δεν υπάρχει λόγος ν' ανησυχούμε για τους γείτονες τα ξέρουν όλα δεν έχουν το μυαλό τους σ' εμάς ακούστε δεν σαλεύουν πια κι ας είναι τα μοναδικά πτώματα παραφυλάν σιωπηλά πίσω από τους τοίχους με το μυστήριο στις παλάμες σαν να έχουν επιζήσει απ' την χειρότερη εισβολή κουνώντας πέρα δώθε το δάχτυλο στη σκανδάληέπειτα ήταν κι ένας άλλος λόγος που μ' έκανε επιφυλακτικό ήθελαν ν' απολαμβάνουν όλη αυτή την αθλιότητα φορούσα κι εγώ το βαρύ παλτό και το καπέλο στο ίδιο χρώμα για να ξορκίζω όσους με θυμόταν πάμφτωχο διωγμένο απ' το άσυλο κι η γυναίκα που ήταν γυμνή από τη μέση και πάνω επαινέθηκε στάθηκε στη μέση του δωματίου για μια μεγάλη αναμνηστική με τους νεκρούς που είχαν γεννηθεί σε άλλη πόλη το σπίτι ήταν γεμάτο θορύβους ανεπαίσθητοι μακρινοί με τη μορφή ξυπνήματος σα να μιλούσε ασφυκτικά με το απόκρυφο και το σκοτάδι η αποσύνθεση οι παραβιασμένeς πόρτες η ραγδαία εξουθένωση η κινούμενη άμμος

Προμηθέας

....όλα τα έπραξα για τους Βοργίες θα προτιμούσα τα πτώματα αυτά να ήταν δικά μας κι η ζωή μια κλεψύδρα με άμμο αργή την πιο αργή την πιο βασανιστική απ' όλες για να μετράω τους νεκρούς σα να άξιζαν τα μάτια ή τα χέρια μια αιωνιότητα ή απ' το κορμί της γυναίκας πάλι απόμειναν λίγα τρυφερά σημεία μού δάνεισε το χέρι της δε θα 'πρεπε αυτή η χειρονομία να καταλήξει σε κάτι φτηνό Εξακριβωμένα Εκείνος ή μάλλον ήμουν Εκείνος ανοίγοντας αμέσως το γιλέκο πρόσφερα ένα κομμάτι απ' το συκώτι μου στο πουλί όπως στον Σάυλωκ της Φερράρα Έρκολε ντ' Έστε και το πορτρέτο του το μπράτσο της ήταν τώρα στο δικό μου δωμάτιο ανάμεσα στα δάχτυλα εκεί που ενώνεται η μοίρα του δείκτη με το μεσαίο δάχτυλο υπήρχε το αιδοίο της το ίδιο μπορεί να συνέβαινε και με τα χείλη πάνω στην κοιλιά της θάλασσας επέστρεφα να πάρω μαζί μου την κοπέλα και το καλάθι με τις φράουλες o άνεμος ξεσήκωνε τους θανατοποινίτες απότομα απ' το φως του κήπου στην υγρασία του δρόμου ο λήθαργος η πολύχρονη νάρκη να κλείσω τα μάτια να επιστρέψω πίσω να μπω στα ίδια βήματα να μάθουν κι οι υπόλοιποι ότι σιχαίνομαι τα ποντίκια όπως τ' αποφάγια που κλέψανε όσοι δεν ήταν στην απόδραση κι ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρα τώρα δείχνουν ζωντανοί πως μοιράζονται το κελί μαζί μου σου μιλώ εγώ τυφλός απ' το 'να μάτι εγώ που διακόπτω ανευλαβώς τις προσευχές σου σέρνεσαι με το στόμα κάποιου άλλου κρατώ το κλουβί μιας σαύρας βαμμένης σε χρώματα δωματίου χωρίς τα ποιήματα των πεθαμένων και το σάλιο τους δεν βρίσκει ανάπαυση το σκοτάδι πέρα απ' την ανταπόκριση που έχει στο κοινό η παντομίμα σου θα σε θυμάμαι γιατί δεν μ' αναζήτησες ποτέ μάθε. Με συνέλαβαν κάποτε οι κραυγές των σωμάτων κρατούν δεμένο το στόμα οι αλυσίδες των λέξεων που δεν μιλήθηκαν σκιές χτυπούν ρυθμικά τα πόδια σαν εφιάλτες άγγελοι φιλονικούν για ένα κομμάτι σάρκας μου σάπιο από καιρό φυλακή που τη στριμώχνει ο χρόνος γέρνεις το κεφάλι σου αυτάρεσκα στις φτηνές ευχές των γενεθλίων σου

Birth Control

......ξένος στο χώμα κάπου για να χωρέσει η σιωπή σελίδες ατόφιες ο Μπράουνινγκ ίσως στην περίπτωσή του το αίσθημα μετουσιώνεται σε σκέψη ν' αποδώσει ο έρωτας δικαιοσύνη στα καταστρώματα δεν ξέρω αν το σκέφτηκε ο Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκες ή η Ρόζα Καμπάρκας παλιά πουτάνα στο κουρμπέτι θα δείξει το δρόμο ο Ηράκλειτος μιας τελεσίδικης αφάνειας σε όσους-ες ζούνε σε ύπνο διαρκή πληροφόρησε γι' αυτά ο Σέξτος ο Εμπειρικός και στα ενύπνιά μας αφήσαμε τους ρομαντικούς να εξουσιάζουν τις κλίνες μας Δυστυχώς Τώρα πληρώνονται οι φιλοφρονήσεις ως παρεκτροπές έχετε ψωμί των 5 σέντς παρακαλώ κυρία μου; είναι οι ανάρμοστες αλήθειες των ρωμαίων στην κυριολεξία ήθελα να λάβω μια επιστολή όπου στο τέλος της να έγραφε ο στοργικός σου θείος Μώρυ Μπάσκομπ ή έστω ακόμα ξεχάσατε τα βιβλία σας μεσιέ και στα κοράκια να τα πετάξεις δική σου φροντίδα θα έλεγα αναζητώ βοήθεια καθώς θα είμαι στη Βιβλιοθήκη των Νεκρών μ' ενδιαφέρει μόνο το αντίτυπο που διάβαζε τα χαμηλόφωνα βράδια ο Πεσσόα Astrology and Birth Control ελπίζοντας σε μια καλύτερη ενσάρκωση ή ακόμα εκείνη την περίφημη επιστολή του Adolfo Casais Monteiros με ημερομηνία 13.1. 1935 καταχωρημένη στ' Αρχεία του Σύμπαντος εσείς έγραφε θα ζήσετε την παραχάραξη τη σκιά μιας Σίβυλλας ενός Προφήτη καλύτερα μιας ιερής εταίρας η συντροφιά που συγχωρεί τη βλασφημία σας στο Σύμπαν την έλλειψη ενόρασης τα ετερώνυμα πενθούν φοβούνται γεγονότα όπως το συγκεχυμένο τέλος του αιώνα ή το χάος που θα γεννήσει έστω κι ένα ποίημα ώστε δολοφόνησα την Σύμπιλ Βέην μονολόγησε ο Ντόριαν Γκρέυ [2] δεν ήταν γέλιο μα άλλωστε κανείς δεν το πέρασε για γέλιο Αναλαμπή Τώρα αναγνώριζε την απεραντοσύνη οι εραστές κάνουν πάντα μια ματαιόδοξη προσπάθεια να βρούνε το διαμάντι του Πιερ ντε Μπονιφάς [3] τους καθιστά αόρατους παρατηρούν αθέατοι τον πυκνό άνετο αβίαστο συνωστισμό leur vie a révélé son dernier miracle [*]