η θάλασσα στο ακρωτήρι - του φωτη μισοπουλου

prose pour une corde tendue

.....και το νευρικό μου σύστημα δίχτυ που στεγνώνει στην παραλία !

ALVARO DE CAMPOS, Θαλασσινή ωδή [1α]

......η αγρύπνια της πόλης κυκλοφορεί στο αίμα μου σαν μέλισσα

OCTAVIO PAZ, O ποταμός [απόσπασμα] [1β]

.....αιώνες με το πρόσωπο στη γη αφουγκράζομαι τα ξέφτια του δια-Κόσμου παίζουμε κάθε νύχτα στα σωθικά μας την ίδια Πράξη τα δόντια χτυπούν πάνω στα χέρια σημείωνα το ανέβασμα του ποτού μέσα στο γυαλί που με ανασηκώνει θαμπό

μα ποιοι είναι τέλος πάντων αυτοί οι άνθρωποι ; με την πλάτη στον τοίχο κι όλη τη μακριά νύχτα μπροστά μου κάτι τραβάει το δρόμο του θ' ακολουθούσαν άλλες λέξεις περνώντας το σύνορο

να υποθέσουμε πως δεν υπήρξε που σημαίνει να βεβαιωθούμε ότι υπήρξε τον έπιανα απ' το χέρι και τον έσερνα στο μπαλκόνι όταν τέλειωνε να τρώει άναβε τσιγάρο τα σκυλιά άφηναν ένα πνιγμένο βογκητό απελπισίας αρχίζω να καταβροχθίζω λαίμαργα ψέμματα καυτά όσο διαρκεί η ζωή μου

.....και στον βυθό έχω κατεβεί πάνω από μια φορά με διαφορετικά ψευδώνυμα [παύση τόνος αφηγητή] θέλω ν' ακούσω τη θάλασσα οι φωνές έχουν ησυχάσει στοπ αρχίζω στοπ δεν θα είμαι πια εκεί μη φαντάζεσαι πως μου οφείλεις κάτι η δαντέλα δεν ήταν παρά ένα ξεφτισμένο κουρέλι παρακολούθησα την κίνηση του άλλου χεριού καθώς έκανε να σαλέψει ανεπαίσθητα το βαρύ αδιάβροχο

πάντα το ίδιο όνειρο η ίδια σιωπή παλιές έσχατες ερωτήσεις από την εποχή που το θέατρο ξέπεσε πριν τον κατακλυσμό χωρίς καμιά θωπεία

Α' ΓΛΑΡΟΣ : ......μέχρι τη μέρα της υποθετικής μου δυσμένειας δεν μπορώ να καταλάβω οι εσάρπες είναι διασκεδαστικά προκλητικές αλλά σκίζονται εύκολα με το παραμικρό στην κάθε περίπτυξη

Β' ΓΛΑΡΟΣ : .....σε λίγο με αδιάφορη χροιά στην ομιλία ανασηκώνοντας τα βλέφαρα θα έχουν χαθεί όλα Για τα υπόλοιπα θα δήλωνα αθώος

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ : .......ο άντρας εξακολουθεί να σκέφτεται ο άντρας εξακολουθεί να βλέπει τα χέρια του

........δεν ήμουν ποτέ παρών ξαναγυρνάω προς το παράθυρο σ' εκείνη την ατέλειωτη ισημερία όμως το τρένο λιγόστεψε ταχύτητα εμείς προχωράμε κι όταν έρθουν όσοι με ήξεραν βιαστικοί βιαστικοί θα υπάρξουν όλα πρώιμα ένα γέλιο βεβιασμένο και διαπεραστικό

παρ' όλο που δεν έβλεπαν συνήθως τα πράγματα με το ίδιο μάτι

.....έκανα την άμμο προσκέφαλο ύστερα ερχόταν η παλίρροια η φωνή που κάποτε γέμιζε το στέρνο χανόταν δεν άκουγα παρά μόνο τον άνεμο

τα θαλασσινά πουλιά τα μεταλλικά χτυπήματα μακριά ενώ έσπαζαν πέτρες τα φώτα της πόλης θα κοίταζα τη νύχτα που χαμήλωνε μπροστά μου σαν πέπλο ο καιρός την άλλη μέρα ήταν τεφρός προχώρησα αρκετούς αιώνες μέσα από στενά χωρίς ούτε μια δημοσιά εκ φύσεως αυτο-ηττημένος

ΜΕΝΤΒΕΝΤΕΝΚΟ [2] : ......[γελάει] χρωστώ στην ομήγυρη δυο χιλιάδες χρυσά νομίσματα και το πιστόλι για τις σωστές αποφάσεις Πηγάζουν κατευθείαν απ' τη ματαιοδοξία των περιοίκων [παύση τόνος αφηγητή]

......κάπου κάπου ασκεί γοητεία επάνω μου με στείρες αναμνήσεις ξαναπήγα στο σπίτι με την ελπίδα να βρω την ομπρέλα

δε θα μιλήσω για τα εμπόδια που μάς έτυχαν στο δρόμο az üresség elpusztíthatatlan spirálja [3]

ΝΙΝΑ ΖΑΡΕΤΣΝΥ [4] : ....ανοιχτό μαύρο για όλη την οικουμένη σε μια προσπάθειαπαλιννόστησης εκ των υστέρων για να προλάβουμε τον έξοχο μηδενισμό ή την απελπισία [μεγάλη παύση]

Α' ΓΛΑΡΟΣ : ......ο καιρός ήταν ωραίος ξεκινήσαμε από μικρά ηλιόλουστα σημεία λιγοσύχναστα εκείνος σπρώχνοντας όμορφα το ποδήλατό του ντύθηκε με μεγαλύτερη προσοχή απ' όσο συνήθιζε δείχνοντας ιδιαίτερη φροντίδα στην επιλογή της γραβάτας

.......αστεία νύχτα καιροφυλαχτούν οι υστεροφημίες ή θα στοιχειώνουν τα οράματα ομολόγησε πέρα για πέρα κυνικά ο Ουάιλντ στοπ ο Μπάζιλ δεν είχε εχθρούς και πάντα φορούσε απλό ρολόι Waterbury γιατί να τον δολοφονήσουν [5] μόνο μια φορά μου κίνησε το ενδιαφέρον

[παύση τόνος αφηγητή]

Β' ΓΛΑΡΟΣ : .....προσπάθησα για μια ζωή ολότελα δική μου θα εξαντλήσει τον εαυτό του μέχρι θανάτου εξαιτίας μου δεν θα μιλήσει σε κανέναν αγαπημένος και ανέφικτος εις τον αιώνα αγαπημένη και ανέφικτη εις τον αιώνα

........ασπάζεται τους πάντες σύντροφοι στοπ θα γεράσει με κάποιο θαλασσοπούλι στα χέρια υποχρεωμένος να σταματάει όλο και πιο συχνά καθημαγμένος ξαναβρίσκει την άγνοιά του έπρεπε να μπορούν να εξηγήσουν τα πολλά πρόσωπα Ανάμεσα τους κι εμένα ποιος ήμουν Αlla fin dei conti έτσι επέζησα μέχρι σήμερα χαμηλόφωνα και κρυφά σ' αυτό το κομμάτι της θάλασσας που ήμουν ριγμένος Μέσα σ' ένα βαθύ αδειανό πηγάδι

......ύστερα ψάχνοντας αργά μπαίνουν ξανά στη γη και σωπαίνουν οι θεοί έχουν αρχή αλλά όχι τέλος ή ένα τραύλισμα νερού και πέτρας παλεύει την ιστορία με τον τρόπο που αφηγούνται οι γυναίκες θα έχουν ένα πέτρινο κορμί στη ραφή του κροτάφου μου ανώνυμα δέντρα θα κουνάνε τα μυστικά τους σε τεράστια σταυροδρόμια

ΝΙΝΑ ΖΑΡΕΤΣΝΥ : [χρησιμοποίησε τα λόγια της Σύμπιλ Βέην σε αντίστιξη] ......Ντόριαν Ντόριαν μη μ' αφήνεις λυπάμαι πολύ που δεν έπαιξα καλά

εσένα είχα συνέχεια στο μυαλό μου αλλά θα προσπαθήσω ναι θα προσπαθήσω [6]

Α' ΓΛΑΡΟΣ : ....γι' αυτό τίποτε δεν είναι φανερό όλα είναι σιωπηλά ματαιοπονεί κανείς στη γέννησή του θα γίνω όπως κάτι που δεν ήμουν ανυποψίαστα [μικρή παύση]

Β' ΓΛΑΡΟΣ : ....μπορώ να πω ότι είμαι πιο ελεύθερος τώρα ; δεν ξέρω θα μάθω η βροχή χτυπάει τα τζάμια μιλούσα με μια άλλη φωνή που έλεγε αυτό ή το άλλο σταμάτησα να θαυμάζω απολάμβανα την ήττα μου

[ΣΚΗΝΙΚΟ για το τέλος : .....ως θάνατος περιέχει τουλάχιστο μία αδυναμία προσαρμογής χαμογελούσα σαν να ήμουν κιόλας αλλού ο καιρός μάς ευνοούσε κάποτε έφευγα χωρίς να πω λέξη απερίσπαστος όλ' αυτά είναι μια εξομολόγηση γιατί η ζωή δεν επαρκεί προτού μπω στην κάμαρά μου σκεφτόμουν κάθε παραδοξότητα που αναστάτωνε ή το μόνο που έβλεπα ήταν το ερειπωμένο μου χάραμα έπρεπε να ζήσω με τους ανθρώπους και τη λεία σκιά που εκπέμπουν ένα άρωμα από οσμή λάκας και βερνικιού οι πόλεις των παιδικών θαλασσινών δρόμων ίσως να τραγουδιόταν το πιο μετέωρο τραγούδι του χρόνου]

Α' ΓΛΑΡΟΣ : .....μείνε θα σου φέρω να φας αρκεί να ξεφορτωθώ τα χειρόγραφά μου

Β' ΓΛΑΡΟΣ : [κάθεται στο τραπέζι ξεφυλλίζοντας κάποιο βιβλίο τάχα αδιάφορα] Στοπ

Οι υπόλοιποι έπαιζαν χαρτιά πυροβόλησε ολωνών τις φωνές από το πάτωμα του δωματίου χαμηλά ο ποταμός έλαμπε πέρα απ' τη στροφή έχουμε ζήσει και καλύτερα μ' ένα νεκρό ΓΛΆΡΟ στα μετόπισθεν Στο νυφικό κρεβάτι Ήταν μια άλλη εκδοχή

ΤΕΛΟΣ

[τα πρόσωπα]

Α' ΓΛΑΡΟΣ

Β' ΓΛΑΡΟΣ

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ

ΜΕΝΤΒΕΝΤΕΝΚΟ

ΝΙΝΑ ΖΑΡΕΤΣΝΥ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1α] ετερώνυμο του Φερνάντο Πεσσόα, μτφρ. Μαρίνα Παπαδήμα, Ποίηση τ. 11 βλ. και εισαγωγή σΤα πολλά πρόσωπα της μεγαλοφυΐας - μετάφραση Χάρη Βλαβιανού : FERNANDO PESSOA, Ηρόστρατος, Εξάντας 2001

[1β] απόδοση Κώστας Μαυρουδής / ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ τ.33 / 1983

[2] πρόσωπο στον Γλάρο του Τσέχωβ

[3] l' interminabile spirale del vuoto, από την δίγλωσση έκδοση italiano-ungherese : ALBERTO SAVINIO, Il signor Muenster / Primo amore di Bompasto, forditas U. Panczel Eva, NORAN, Budapest 2000 [= η άφθαρτη (ατέλειωτη) σπείρα του κενού]

[4] ο έρωτας του Κονσταντίν Γαβρίλοβιτς, Γλάρος / Τσέχωβ, ο.π.

[5] OSCAR WILDE, Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ, μτφρ. Βασιλική Κοκκίνου, ένθετο εφημ. ΑΓΟΡΑ, αχρονολόγητο

[6] ο.π.