πρόζα για τρία πρόσωπα και μια υποψία
......εκείνος ζαλισμένος νόμισε ότι ονειρευόταν
εκείνη γέλασε και του είπε τώρα θα ζούμε μαζί θ' απατούμε τον Δορυμέδοντα
MAXIM GORKY [1α]
.....καμμιά φορά, όταν σκέφτομαι όλον αυτόν το χρόνο
που έχω ξοδέψει χωρίς να μάθω να κάνω διάφορα πράγματα
WILLIAM FAULKNER [1β]
 |
| η εικόνα από πίνακα του αρθρογράφου. |
[ΣΚΗΝΙΚΟ : ......την ίδια στιγμή εξασκημένοι
ακροβάτες σε βαριετέ σαν ένας πέρασαν με το ίδιο αριστερό πόδι πάνω απ' το φράχτη
η πόλη ο κόσμος ο τυφλός κατέβαινε την πλαγιά με τον αδέξιο βηματισμό του
ακούγοντας τη σιωπή εσύ είσαι που μάς πρόδωσες του λέω έκανε πως δεν ήταν αυτός
μα είχα γυρίσει άσκημα τη φράση μου δουλεύοντας πάλι μ' αυτήν την πλήρη
χορογραφημένη ομοφωνία ολότελα αγνοώντας τα δέντρα και με το άλλο χέρι στη μέση
κρατώντας ένα μέρος του παντελονιού μου δε σάλεψε μπορούσε να σκύβει πάνω απ'
το κρεβάτι και να ροχαλίζει το δωμάτιο έβλεπε στην πλατεία εύκολο ν' ακούει τις
φωνές των ανθρώπων που αγόραζαν αναπαυτικά πράγματα για τα σπίτια τους να φάνε
σε ήσυχα τραπέζια μια αντανάκλαση έπαιζε πάνω στο τζάμι του κάδρου κι αυτό
είναι ένα πράγμα που δεν κατάφερα ποτέ να μάθω η απόγνωση της συζύγου που
ρίχνει το νεγκλιζέ της πάνω απ' το ξεχασμένο γάντι του εραστή ο πόνος με
προειδοποίησε πολλές φορές ησύχασα πλαγιασμένος μπρούμυτα καθρεφτίστηκα πριν
πλύνω το πρόσωπο και τα χέρια χρεοκοπημένος από χρόνο εξόριστος κινούμενη άμμος
έμεινα στο φως του φεγγαριού ξέρεις πού βρίσκεται πού είναι ακούμπησε τη
φωτογραφία βιαστικά και πήγε στο μπάνιο] O ΑΙΩΝΙΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ [2] : ......θέλετε
ένα κουτί σαρδέλες ; Στοπ Με ανακούφιση βλέποντάς τον από τη ράχη αυτή η
ταπεινωτική παράκληση με προφορά ξένου όταν κάποιος χάνει τη συνήθεια να μιλάει
και φοβάται Το αυτοκίνητο ήρθε η γυναίκα φορούσε ένα φόρεμα από γκρίζο μεταξωτό
το τραγούδι ακολούθησε στεγανά τους τοίχους Εκείνη στάθηκε ήσυχα ανάμεσα στο
σύμπαν των πραγμάτων που είχε αντιληφθεί αναπαράγοντας εποποιίες Ο ΕΡΑΣΤΗΣ :
......θα σάς πάω πίσω στο σπίτι Στοπ Βυθίστηκε κάτω απ' το θόλο των κλαδιών με
τις θαμμένες αλύγιστες μορφές Ο ΕΡΑΣΤΗΣ : ......θα το θυμηθείς αυτό ; Στοπ
Κουραζόμουν αργά πειθαρχημένα ή παγερά Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ : .....το παράθυρο
ήταν ίδιο με της κοινής αίθουσας καθώς η σκιά του συμπλήρωνε το φράχτη και το
φως Και τότε βγήκα έξω
εικόνα
.....άκουσε στο τηλέφωνο ένα κλικ μα η αποσύνδεση
δεν έγινε αμέσως Ο ΤΥΦΛΟΣ : .....δεν μπορείς να μάθεις πού πήγαν ; μπορεί να
την χρειαστώ Στοπ Έπρεπε να βασιλεύει μια αξεδιάλυτη σύγχυση τέλος τόσο ήσυχος
όσο μπορούσε να είναι κανείς σ' αυτό το είδος βροχερά καλοκαίρια αρκετά υγρά
που τα έχω ανάγκη να είναι έτσι σαν αποσύνθεση γιατί κινδύνεψα με προφύλαξη τη
ζωή μου το μάτι σαν την κουκουβάγια ή την ερμίνα ή ο,τι άλλο κυνηγάει τη νύχτα
είχε αποτύχει να διακρίνει αντίκριζε ολόκληρη τη γενέθλια γη το σπίτι ακίνητα
χωρίς ν' αλλάζουν θέση αργόσυρτη σιωπή έκανα αυτό το λίγο σημειωτόν προσπάθειας
κι ύστερα δεν ήξερα ή δε μπορούσα βυθιζόμουν και ξανάβρισκα την άγνοιά μου
καλοπροαίρετα κι ακόμη παραπονιάρικες ευέξαπτες κραυγές σαν πουλί κάποιο
αχαρακτήριστο πουλί δεν απόμεινε μέρος για περιέργεια κι ο Φιόντορ Μιχαήλοβιτς
είχε προκύψει σταθμήσιμος αμετακίνητος σαν από ομάδα αγαλμάτων παλεύω με φόντο
την απεραντοσύνη σύντροφε του λέω η συγκλονισμένη έλλειψη μ' αυτήν θα
ξεκινήσει η Επανάσταση Ο ΤΥΦΛΟΣ : .......εκείνη ταξίδεψε χίλια μίλια χωρίς
εισιτήριο έλεγε ήταν σα να καθόταν μπροστά από τις σελίδες ενός βιβλίου
που ο αέρας τις γύριζε με ιλιγγιώδη ταχύτητα πέρασε μια στιγμή είχε ξεχάσει τα
πάντα και το κείμενο και την εξήγηση μιλούσε για τα παιδικά χρόνια όλων να
υπάρχει κανείς ο μόνος που θα μπορεί να διαβάσει τον εαυτό του Ακατανόητο μυαλό
ούτε θάλασσα ούτε φάρος όταν σήκωνε το κεφάλι παραδινόταν στα σχόλια υπερβολικά
πολλοί όχι γιατί πιάνουμε πολύ χώρο αλλά γιατί είμαστε διατεθειμένοι να ξεπουλήσουμε
την ελευθερία μισοτιμής πεθαίνοντας εγκλωβισμένοι Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ :
......φορούσε γυαλιά από ταρταρούγα αδύνατο να υπερασπιστεί κανείς το δικαίωμά
της το δικαίωμά του με όποιο τίμημα [παύση] Είναι ο γιατρός χρυσή μου Στοπ Πίσω
του ερχόταν Ο ΤΥΦΛΟΣ η φωνή λαχανιασμένη και βραχνή η σταύρωση κάποιου που δεν
μάς αρέσει άμα ζύγωσα έκλεισε απότομα το στόμα κατάλαβα τι σκάρωνε
μια άλλη εικόνα
......δεν ήταν όπως τα σκεφτήκαμε εσείς κι εγώ το
θανάσιμο αμάρτημα του κυνηγημένου από τα σκυλιά που συνέχιζαν να ουρλιάζουν στο
κατόπι μου και η απύθμενη νύχτα αν είσαι αγγελιοφόρος πρέπει να έχεις ξεχωριστά
χαρίσματα δεν άφηναν στο νου παρά μια σειρά από ακατάληπτες αναμνήσεις Ο ΤΥΦΛΟΣ
ξαναείπε : .....εκείνη ταξίδεψε χίλια μίλια χωρίς εισιτήριο με μοναδικό σκοπό
να μάς κάνει να έχουμε την ίδια αυταπάτη φτάνει να θελήσουμε την αποτυχία για
να μετατραπεί σε πολύτιμη πορσελάνη που σπάζει στα χέρια μας Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ
: ......ο Καντ δεν ταξίδευε ως το τέλος της ζωής του έκαμνε τον ίδιο περίπατο
τα χαμηλά σύννεφα μετέβαλλαν τα σκοτάδια των δρόμων σ' επιθετική φαντασίωση
Στοπ Λιγάκι αργότερα απ' το συνηθισμένο η Ιερή Επανάσταση διανθισμένη με
αδράνεια και θωπείες οδοφραγμάτων έβγαλα λοιπόν το σακάκι και προαισθανόμουν το
σφύριγμα του τρένου ο ελεγκτής απομακρύνθηκε στεκόταν όρθιος στο διάδρομο εσείς
ποιος είστε με ρώτησε διασχίζω το βαγόνι των καπνιστών διευκρίνισα απλά αύριο
θα συναντήσω το πεισματικό βλέμμα των παραθύρων μετά την αναχώρηση και πρέπει
να προετοιμαστώ Στοπ Και μάλιστα κατάλληλα Στοπ Είκοσι ή τριάντα χρόνια μετά :
Ο ΕΡΑΣΤΗΣ : ......οι νύχτες έχουν ασυλία νοιώθουμε σα να είμαστε οι μόνοι
ζωντανοί [στοπ έχει το ελεύθερο να μπει σε μακρά παύση στοπ] μεγάλες
ιδεολογικές συλλήψεις ή προϊόντα του πάθους είμαι το σταυροδρόμι όπου
συναντώνται οι γραμμές του καθρέφτη στο σημείο που πέφτει η πέτρα comme
une vérité tu peux comprendre la valeur de l'oubli [3] Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ :
......θα μου χρησιμεύσει σαν συνέχεια δεν ήταν ένας άγνωστος άκουσα τη βροχή
κατακόρυφα δυνατά δεν ξέρω το σκοπό της δεν είχε βγάλει εισιτήριο θαυμάστε την
αξιοσύνη μου η πόλη στέκει στο ικρίωμα τα χρωματιστά μπουκάλια επιπλέουν στα
απόνερα ήρθε η ώρα να σβήσει το λύχνο του Ο ΤΥΦΛΟΣ : .....εκείνος
ζαλισμένος νόμισε ότι ονειρευόταν εκείνη γέλασε και του είπε τώρα θα ζούμε μαζί
θ' απατούμε τον Δορυμέδοντα [4]
ΤΕΛΟΣ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1α] βλ. και σημ. [4]
[1β] ΤΟ ΙΕΡΟ, πρόλογος Αντρέ Μαλρώ, μτφρ. Γιάννη
Λάμψα, Οι Εκδόσεις των Φίλων 1965
[2] ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ, Ο αιώνιος σύζυγος, μτφρ.
Γ. Καστανάκης, ARS BREVIS παρά πέντε 2008
[3] ως αλήθεια μπορείς να εννοήσεις την αξία της
λήθης
[4] MAXIM GORKY, ο Χαφιές, μτφρ. Ορέστης Ορλώφ, ARS
BREVIS παρά πέντε, αχρονολόγητο
[τα πρόσωπα]
Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ
Ο ΕΡΑΣΤΗΣ
Ο ΤΥΦΛΟΣ
Δημοσίευση σχολίου