όταν συνάντησα τον Κιρίλοφ ή ένας δεκεμβριστής στο Purgatorio - του φωτη μισοπουλου

histoires pour

alphabets somnolents

Και για μια στιγμή του Λιτούμα του πέρασε η ιδέα πως όπου νάναι θ' άρχιζαν να μασουλάνε τα πόδια του πεθαμένου

ΜΑΡΙΟ ΒΑΡΓΚΑΣ ΓΙΟΣΑ [1α]

ΤΑΡΤΟΥΦΟΣ : Το κρίμα στο λαιμό μου. Το 'παμε. Ελάτε.

ΕΛΜΙΡΑ : Ρίξτε μια ματιά στην πόρτα μήπως ο άντρας μου παραφυλάει

ΜΟΛΙΕΡΟΣ [1β]

.......τα μπροστινά πέλματα λυγισμένα ξύνοντας τα σανίδια με γυμνά χέρια διασχίζουμε τον Παράδεισο η Θεία Κωμωδία σε τούτη τη μοναχική όχθη της λίμνης έντρομη ή το θέμα που με κουβάλησε στη ράχη του μέχρι τη γη αυτή όπου τις μέρες διάβαζα φωναχτά ξανάβαζε κανείς όταν ερχόταν προς το σπίτι το λεξικό στη θέση του με λύσσα που περίσσευε Η σκόνη κοσκινιζόταν σε ραβδώσεις στο φως του ήλιου συνεχίζοντας το μονοπάτι ως στο διάδρομο υπήρχαν πολλοί λόγοι για να σαστίσεις πόσο δεισιδαίμονες είναι οι άνθρωποι απόηχοι μαρτυρίων ή κάθε αμφιλεγόμενου εξιλασμού ευχάριστες στιγμές προτού το μάτι συνηθίσει το σκοτάδι έπειτα όλα σώπασαν το σκυλί μου γύρισε κοιτάζοντας προς το μέρος της σιταποθήκης γονατισμένος του πείραζα τ' αυτιά ανάμεσα απ' τα κάγκελα λέγοντας λόγια χαϊδευτικά γενικά δεν ανταμώναμε συχνά παρατήρησα οι μεγάλοι συνήγοροι είναι όλοι καταφρονεμένοι διαδρομιστές ένα βράδυ υπερασπίστηκα κάθε βεβαιότητα παρέμβασης αιχμάλωτος ενός συννεφιασμένου ουρανού απρόσμενων φαινομένων μαζί μ' εκείνες τις απατηλές αισθήσεις Επιτήδεια βιασύνη έπειτα από λίγο μια ψηλόλιγνη ακατάστατη γυναίκα κρατώντας ένα μυστικό σαν αντρικό παλτό με αναγνώρισε τώρα καταλαβαίνετε γιατί όλη αυτή η ταλαιπωρία χάρη σ' αυτά περίπου βρίσκω κάποιο νόημα έμοιαζε να έρχονταν απ' το κενό ενώ έβρεχε δυνατά και είχα ξοδέψει τόσο κόπο θάλεγες ολότελα τρέχοντας στη μέση του δρόμου προσπαθώντας να συρράψω τα ατέλειωτα κεφάλαια τρία ή τέσσερα τετράγωνα πιο πέρα φιλονίκησα μ' ένα μεθυσμένο η φόρμα βρώμικη από δω είπε η φωνή λιγότερη ευχαρίστηση παρά χρησιμότητα στο εκτυφλωτικό φως πράγματα και νεκροί ψιθύριζαν την εξαΰλωση βρες τους δολοφόνους αλλοιώς θα σε λιντσάρουν στο Purgatorio ωστόσο ήθελα να προστέσω πως περίμενα περισσότερη και δικαιότερη κρίση από σάς παρά από τους άλλους σύντροφοι έβγαλα λοιπόν το σακάκι τα παπούτσια ξεκούμπωσα το παντελόνι και γλίστρησα κάτω απ' τις κουβέρτες ξέροντας καλά ότι οι αποδράσεις μέσα στη νύχτα σε τούτη εδώ τη γη με το ξερό τοπίο ήταν όλες ίδιες σαν άγνωστη αξιομνημόνευτη Κυριακή του Αυγούστου που επιζεί τη φύση της ανωνυμίας μου δίχως φρίκη

.....σταυροκοπήθηκε ξανάρχισε το κλάμα τους οδήγησε έξω απ' το σπίτι διαπεραστικές φωνές και βήματα μέσα απ' την ανοιχτή πόρτα στο δωμάτιο πότε πότε ερχόταν κάποιος για να βεβαιωθεί ότι υπάρχουμε η γυναίκα μού έκανε προσφορά μια λάμπα πετρελαίου να φέγγω το αντικρινό ημικύκλιο των δέντρων η νύχτα αφήνει μερικά κλειδιά από σκόπιμη εγκατάλειψη το τραπέζι σαν ερήμωση σκοτεινό πρέπει να είχα αλλάξει από την έξωσή μου έτσι λογίζεις την εξορία όταν δεν έχεις ένα ονομαστό συνήγορο έβγαλα το καπέλο επιστρατεύοντας τις δυνάμεις μου ζώντας στην ύπαιθρο απομονωμένος και τα ελάχιστα ισχυρά πρόσωπα που γνωρίζεις σ' εγκαταλείπουν υπονόμευση με τι αντίτιμο θα πορευόμουν στο τέλος αυτού του αιώνα είμαστε σύμφωνοι άκουσα που έλεγε η πολιτική αγωγή βράδιαζε συχνότερα η αναμονή κρατούσε πολύ περισσότερο μ' έπιανε ένα νευρικό ασυγκράτητο συναίσθημα με την βαριά αναπνοή του ανθρώπου που βρισκόταν στην άλλη άκρη του σύρματος κρατώ σημειωμένα τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια και λυρισμό είχε φεγγάρι τα νυχτοπούλια κλαψούριζαν το γνωστό επαναληπτικό τρέμουλο και φυσούσε ίσα στο αυτί μου θα έρθω να σε βρω απόψε έκανε έστριψε την καγκελόπορτα ήρεμες πεθαμένες βασίλισσες από τριμμένο μάρμαρο ακίνητες το επικαλέστηκα να με λυπούνται στο μέλλον ή το αγκάλιασμα μιας εποχής με το κομψό καινούριο καπέλο της φαινόταν να παρακολουθεί την εξέγερση γυμνή γινόταν πιο αλλήθωρη όπως ο άντρας της απόλυτα ξένοι κοίταζαν κατάματα την αλήθεια σωρός πέτρες κυριολεκτώντας το μαρτύριο όπως η αναπαράσταση του εγκλήματος ή όταν πάλι μπορεί και να έχεις αγαπήσει στο ίδιο μέρος εκεί που τελειώνουν τα φώτα της πόλης σε άκρα επιφύλαξη φθινόπωρο κόστιζε όσο οι ξεροί θόρυβοι στην παγίδα μιας αγχόνης όταν κάνει κρύο σύντροφοι βάζω μπουκάλια με ζεστό νερό στο στρώμα Ομολόγησα Βάδιζαν Τα πόδια τους βούλιαζαν στο μαλακό έδαφος να προχωρήσει ακόμα λίγο στα κλεφτά η Επανάσταση

.......στην ίδια παραλία στις αραγμένες βάρκες μεσημέρι συνάντησα τον Κιρίλοφ [2] αλλά και τώρα ήταν πάλι Κυριακή όχι μονάχα είχε σταματήσει η βροχή αυτό το ήξερα πήγε κατά την πόρτα συνηθίζει στην εκμάθηση της πόλης πάνω απ' όλα [3] έβλεπα το πλήθος να κατηφορίζει τους δρόμους τώρα και την ώρα του θανάτου μας οι πόλεις είναι ίδιες καθώς γίνονται ένα ξένο κορμί

- εσύ μάς πρόδωσες του λέω θέλω μονάχα να ξέρω τι ακριβώς συνέβη δεν πρόκειται να πάθεις κακό

- μια τυχαία παρατήρησή μου τελευταία την πήρατε στα σοβαρά είπε μετά έρχεται η άδεια ώρα όπου κερδίζεις τη σιωπή

- μπορώ να χρησιμοποιήσω διαφορετικό όνομα ή να φορέσω ρούχα και γυαλιά που με κάνουν αγνώριστο σύντροφε Κιρίλοφ είναι γιατί η εκπνοή του ανθρώπου πηγαίνει κατεβαίνοντας με ορμή κατά κάτω περίεργα νομίζεις πως πάει κατά πάνω αλλά δεν είναι έτσι αποφάσισα να μεταβληθώ ουσιαστικά μπας και με την προσευχή προκύψει κάτι απροσχημάτιστο Σκέφτηκα Συχωρέστε με

- πέρα από μια ορισμένη στιγμή στη δουλειά σου τίποτα πια ουσιαστικά καινούριο δε συμβαίνει απάντησε

- η υπόθεσή μου είναι ξέρετε αρκετά σοβαρή κι είναι ανάγκη να καταπιαστώ με τη δίκη μου περισσότερο έτσι έρχεται η στέρηση η αγρύπνια η ύλη πηγαινοέρχεται σύντροφε Κιρίλοφ όπως ένα ασθματικό τραύλισμα νερού Ήταν τόσο Γλυκός Νεκρός Κοίταζε με τα μεγάλα μάτια Του σαν ηλιοτρόπια Ακόμα και οι Θεοί πεθαίνουν χαμογέλασα [μεγάλη παύση]

- δεν έχω τίποτα εναντίον της μετακίνησης το αντίθετο αντί να ζούμε ένα μοναδικό τόπο αναζητώντας μάταια την όποια συγκέντρωση γιατί να μη ζούμε εμείς και τ' ακρωτηριασμένα μέλη μας αθέλητα αναίτια εθισμένοι όλο και λιγότερο σε πολλαπλασιασμένες επιμονές

- ας μην ματαιοπονούμε μέσα στην απουσία της αυτο-διαίρεσης που δεν εμφανίζεται ούτε πρόσκαιρα ούτε οι στοές που θέλω να διασχίζω με δεμένα μάτια ή νυσταλέα αλφάβητα [παύση] καραδοκούν την ευτυχία καθίστε καθίστε άκουγα που έλεγε κι έσπρωξε μπροστά τις καρέκλες σωριάστηκα σε μια απ' αυτές σύντροφοι κι έσκυψε με λυγμούς κατά τα πόδια μας Αυτός Ένας ολόκληρος Θεός μακρύς σαν ποτάμι απ' το λευκό Του πανόραμα

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1α] Ποιος σκότωσε τον Παλομίνο Μολέρο ; - μτφρ. Τασία Παναγοπούλου, Εξάντας 1997

[1β] Ταρτούφος, απόδοση στα καθ' υμάς Κ.Χ. Μύρης, Ηριδανός 2006

[2] σημαντικό πρόσωπο στους Δαιμονισμένους του Ντοστογιέφσκι

[3] βλ. Luc Dietrich, L' apprentissage de la ville, απόδοση Ευγενία Παπαθωμά σΤΟ ΔΕΝΤΡΟ τ.33 / 1983