como é ser cegο* : Τρία σχέδια για ένα σονέτο - του Φώτη Μισόπουλου

prose, - les hétéronymes sont plus que les nôtres - nous sommes nos propres

In the old sense. Wrong from the start -

EZRA POUND [1α]

.....αλλά δεν είχε όρεξη. Έκλεισε τα μάτια σαν να κλεινόταν στον εαυτό του και μπήκε αμέσως σε όνειρο

ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ [1β]

......ο,τι ισχύει για σένα ισχύει και για τους άλλους πάνω απ' όλους όμως θέλω να πιάσεις τη γάτα απ' την ουρά - αύριο η ζωή θα είναι αλλοιώς - Τώρα και την ώρα του θανάτου μας στο πλήθος η αλήθεια στέκει μετρήσιμη - φαίνεται να έλκει το τέρμα του δρόμου - οι ηθοποιοί αποκαμωμένοι απ' την αποθέωση πηγαίνουν ν' αναπαυτούν - προσμένουν τα πολυέξοδα θαύματα της νύχτας κι από χτες έχουν κυλήσει χίλιες μακρόσυρτες σιωπές - η Πρώτη Πράξη τελείωσε όπως οι θόρυβοι που ανεβαίνουν απ' την κοιλιά του κήτους σε δυσανάλογη υπερβολή - χρησιμοποιούμε παλιές εκφράσεις κανείς δε βρίσκεται να εξηγήσει : η οδύνη ήταν συγκεχυμένη ανάμεσα στους τοίχους διάσπαρτη σε λεωφόρους οποιαδήποτε παρέμβαση από πλευράς μου θα είχε μοναδικό αποτέλεσμα τη δυσχέρεια - να καθυστερήσει το έργο η συνάφεια - ανώφελο όμως να υπολογίζουν σε μένα - αποκλειστικά στα έργα της τύχης και μόνο σαν αιώνια λύτρωση εκείνη η ζωντάνια που μοιάζει με εγκατάλειψη - ξέρω omo é ser cegο *με την ελάχιστη περιγραφή που κάποιος μπορεί να κάνει στην παρούσα ή πρέπουσα περίσταση καθώς μετρώ τα κέρματα - δεν έπρεπε να διακινδυνέψω μια τέτοια πράξη - σύντροφε Κιρίλοφ του είπα - η τυφλότητα είναι το τηλεγράφημα της αθανασίας τοπίο μαύρο και λευκό μέσα στις πράξεις όπως το χάραμα - τόσο αγνότερο όσο πιο βρώμικος ο δρόμος - οι πόλεις δεν είναι για τα σκυλιά είναι γι' αυτό που σε περικυκλώνει μέσα στην αταξία του ή ο ένας μετά τον άλλον αποκοιμήθηκαν - η λέξη αυτή τα λέει όλα με τη γνωστή βραδύτητα που αποτρέπει τα έγκαιρα συμπεράσματα - συναντώ από τότε πολλά ξεσπιτωμένα αντικείμενα στον ίδιο τόπο είτε από πείνα είτε γιατί σε προσελκύει η άβυσσος - βρήκα επίσης τον καιρό για ένα ταξίδι στα πέρατα της νύχτας Η είδηση έφτασε την επόμενη μέρα απλώς ήθελα να υπενθυμίσω την ύπαρξή μου - ο σκύλος με τα δάκρυα για ένα θέμα που δεν τον αφορούσε - Το παιχνίδι συνίσταται στο τέλος του - τελευταία σιβυλλική φράση : Μετά φτάνει η ώρα των παραθυρόφυλλων Στοπ

....κι ανάμεσα στα δέντρα κοιτούσα σαν μέσα - το παρελθόν - το ξέφωτο - λαμπρή λεπτομέρεια που κερδίζει τελευταία στιγμή την υπόλειψη ή κατακτά την υστεροφημία κλειδωμένος στο μαγικό κλουβί της εξαφάνισης υπό το βλέμμα των άλλων - κι όλα θυμίζουν σα να δίνεις σημασία στην πιο μετανοημένη βεβαιότητα ή εκείνο το άγνωστο ευαγγέλιο που έγραψε ο πιο ασήμαντος μαθητής και χάθηκε γιατί περιείχε την αβάσταχτη αλήθεια -εδώ που τα λέμε σύντροφοι κάποτε θα σάς μιλήσω ελεύθερα για τη γυναίκα που κάνει τα πάντα να δείξει πώς με τη θέλησή της απέφυγε τον Φάουστ και πέρασε στην άλλη πλευρά - όσο να μάθει την αγωνία- ή αφήνουν κατά μέρος μια αφηρημένη γωνιά του πεπρωμένου μήπως και μπορέσουν να συναντηθούν ξανά σ' ένα τόπο ακατανόητο - λευκή γραμμή ανάμεσα σε ουράνιους Κενταύρους και τον παράλογο θόρυβο της τεμαχισμένης ησυχίας- για παράδειγμα ο κήπος των Πένροουζ και το γλυπτό του Μουρ πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο [2] Η ασάφεια που έσερνε μαζί του απ' την αρχή στο Ηugh Selwyn Mauberly ο ποιητής : In the old sense.....- ο ουρανός που σκέπαζε εκεί κάτω ήσουν εσύ - χαμηλή εκτίμηση για μένα σε κάποιον άλλον κόσμο διστακτικό - νομίζω εκεί γνώρισε ο Καπότε τη Μαίρη Σάντσεζ [3] - δε θα του πάρεις με κάποιο τρόπο το λόγο που έχει να ζει αλλά κατά βάθος είναι σαν να μη το πιστεύει σαν να περιμένει ότι θα εμφανιστεί μια παράκαμψη την κατάλληλη στιγμή για την σκέψη ή τη ζωή που αφανίζεται - προσεκτικοί με τις παρομοιώσεις αλλοιώς βγαίνουν επιπόλαιες χωρίς την Αποκάλυψη Mεγάλο ζήλο τώρα κρύβει l' apprentissage de la ville [4] ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ : ......εκεί καταντήσαμε - να διαβάζουν φωναχτά άλλοι για μάς [5] - τυφλοί όπως το δέρμα στα μέσα του Ιούλη - Πού είναι τώρα ο οίκτος επικατάρατε Φάουστους ; [6] ΑΛΛΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ : .....η συνοικία μιλάει με το στόμα μου - σαν το σκοτάδι παντού Μετά έρχεται ή άδεια ώρα κερδίζοντας μια συνηθισμένη στέρηση - ξέρω από μνήμης το τηλέφωνο αυτών που νομοθετούν το ιερό και την εξέγερση

.....έχουμε να κάνουμε με υπόθεση απλή - στην ησυχία διέσχισε το απέραντο χολ ευχάριστο στρογγυλό πρόσωπο απαλό και χλωμό ο αναγνώστης θα περάσει σιγά σιγά από τις όψεις στα πράγματα ο Ζολά έλεγε πως ήταν το ξαφνικό κόκκινο σπίτι βαμμένο στο κατακάθι του κρασιού - η Μαίρη Σάντσεζ διαθέτει ένα παπαγάλο που με γοήτευε μέσα στον εξωτικό παραλογισμό του αλλά ο Τρούμαν δεν το είχε υποσημειώσει ποτέ έμενε στατικός στους διαλόγους - Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ : .....το Τέλος έρχεται την άλλη Κυριακή για τους μεταμοντέρνους χιλιαστές ΤΡΟΥΜΑΝ ΚΑΠΟΤΕ : .....η άνοδος των αστών είναι άνοδος των ατόμων - ο Σιάτοφ [7] έρχεται τα βράδια στον ύπνο μου ως εκπεσούσα ολιγαρχία -/ [Μπαίνει ο ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ] : .....με περιφρόνησες για τα πρωινά - αρκετές φορές το έχω ανάγκη - η στέρεη μνήμη σ' ένα χώρο που τον φωτίζει το ηλεχτρικό είναι τόσο λίγος ο χρόνος που έχουμε για να υπάρξουμε όλοι μαζί - πεθαίνεις και δεν είμαστε πια οι ίδιοι που ζούσαμε Αφροντισιά Η ενσυνείδητη συνενοχή - τοπίο με την αλόγιστη εξαπάτηση των σκιών - θέατρο μέσα στο θέατρο - θ' ακολουθήσουν ο Άμλετ που μεταφέρει την επίμονη μνήμη της Ηλέκτρας για εξιλέωση - θα ξαναγίνει σιωπή - το μισοφώτιστο αδύναμο κερί σ' ένα δωμάτιο γράφοντας το διάδημα του Κόσμου η πόλη πηγαινοέρχεται οι καθοριστικοί άξονες του εαυτού μας η χαμηλή κορυφή με την εξατμισμένη ιδέα της φρενοβλάβειας η πόλη ερωτοτροπεί με κάθε άδειο υποκείμενο η άπειρη αυτοκρατορία των σημείων για παράδειγμα ή η υπέροχη προσμονή της πραγματικότητας - θα μπορούσε να μάς εντάξει στο θίασό του ο Άμλετ ή ο Ορέστης μετανάστης δεύτερης γενιάς στο Αστόρια μονάχα ο Θεός μάς βλέπει ή μονάχα εγώ μπορώ να ψηλαφίσω τη σάρκα μου ΤΡΟΥΜΑΝ ΚΑΠΟΤΕ : ......Είναι άδικο δεν το δέχομαι δεν υπαινίσσομαι καμιά επανόρθωση - για τα μελλούμενα τα τωρινά τα περασμένα - Πλέοντας προς το Βυζάντιο [8] βροντοφώναξε ο Yeats στο κατάστρωμα

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

* πώς είναι να είσαι τυφλός [ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ, Περί τυφλότητος, μτφρ. από τα πορτογαλλικά Αθηνά Ψυλλιά, Καστανιώτης 2000

[1α] = με την παλιά έννοια. Λάθος εξ αρχής [EZRA POUND, Hugh Selwyn Mauberley, μτφρ.-εισαγωγή-σημειώσεις Χάρης Βλαβιανός, Εστία 1987

[1β] Η σπηλιά, μτφρ. από τα πορτογαλλικά Αθηνά Ψυλλιά, Καστανιώτης 2005

[2] Ελίας Κανέτι, Πάρτι και αερομαχίες, αφήγημα, μτφρ. Αλεξάνδρα Παύλου, Καστανιώτης 2010

[3] Τρούμαν Καπότε, Μιας μέρας δουλειά, μτφρ. Ρούμπη Θεοφανοπούλου, Η ΛΕΞΗ τ. 38 / 1984

[4] Luc Dietrich, Η εκμάθηση της πόλης [αποσπάσματα] / απόδοση Ευγενία Παπαθωμά / ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ τ. 33 / 1983

[5] Ζ. ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ, ο.π.

[6] Christodher Marlowe, Δόκτωρ Φάουστους, / εισαγωγή Jan Kott, μτφρ. Κλείτος Κύρου, Άγρα 1990

[7] πρόσωπο στον Ντοστογιέφσκι [Οι Δαιμονισμένοι]

[8] W.B. Yeats, Πλέοντας προς το Βυζάντιο, απόδοση Μάριος Βύρων Ραίζης, ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ τ.33 / 1983