Ο αγώνας του λαού σήμερα είναι και πάλι εθνικός και απελευθερωτικός

του Ανδρέα Κεσίδη.

Αυτό για το οποίο ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς είναι υπόλογο, αν ο ΣΥΡΙΖΑ ή και άλλοι σχηματισμοί ανήκουν ακόμα στις τοπογραφίες του αριστερού χώρου, αφορά τον μεσσιανισμό και την σωτηριολογία των ηγετών της, οι οποίοι όταν δεν οδηγήσουν κανέναν στην γη της Επαγγελίας, δεν απολογούνται πουθενά, γιατί μεθόδευσαν, σε κομματικούς δοκιμαστικούς σωλήνες, την απουσία της οργανωμένης αντίδρασης, μεθόδευσαν την λοβοτομή και τον εξοστρακισμό της σκέψης ψάχνοντας απλά και μόνο για αριστερούς χορωδούς χαμηλού τόνου.

Εάν τα καινούρια σχήματα, όπως η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, δεν ανοιχτούν πλατιά στα ζητούμενα των εποχών, τα ακούσματα της φωνής του μέσου και αδύναμου Έλληνα, κλεισμένα μέσα στα ιδεολογικά τους "κουτιά", θα μείνουν χωρίς ερείσματα.

Οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί πρέπει να αποδεικνύουν ότι έχουν κοινωνική βάση, που λειτουργεί κι ελέγχει, με μηχανισμούς, τα στημένα πρόσωπα και τις παρεκκλίσεις των οργάνων σε αποφάσεις, γιατί ο σκοπός κύρια της συντροφικότητας και της μαχητικότητας , είναι η χειραφετημένη σκέψη, η αμφισβήτηση των ειδώλων και η ερμηνεία της πραγματικότητας, στα πλαίσια των όρων που μάχονται καπιταλιστικές ακρότητες του νεο-φιλευθερισμού.

Ο αγώνας του λαού σήμερα είναι και πάλι εθνικός και απελευθερωτικός, γιατί, κατά κύριο λόγο, η επίθεση που δέχεται θέλει να του στερήσει αγαθά αυτονόητα και να τα επαναπροσφέρει ανατιμημένα με τρόπους και πρακτικές μεσαίωνα. (ΤΟ ΝΕΡΟ, ΤΟ ΡΕΥΜΑ, ΤΙΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ, ΤΗΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ, ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ).

Εάν οι κομίζοντες το νέο δεν βαθύνουν και δεν διευρύνουν την δημοκρατική έκφραση και συνεργασία, τότε τα Τsipras - gate θα βρουν μιμητές, η δε μη συμμετοχή, με πολιτικούς όρους ισοτιμίας, θα είναι η καινούρια καταδίκη του λαϊκού αισθήματος στην απομόνωση.

Ο λαός θέλει να παλέψει γι' αυτό που του παίρνουν και τα νέα πολιτικά σχήματα οφείλουν να το κάνουν ορατό και προσβάσιμο.