Ένα φάντασμα πλανιέται από πάνω μας: η κοινωνία χωρίς μετρητά

Θυμάστε που παλιά πηγαίναμε στο ταμείο και εκεί υπήρχε μια επιγραφή “No credit cards accepted here”; Αυτό που θα βλέπετε όλο και πιο συχνά στο ταμείο θα είναι ακριβώς το αντίθετο. Η επιγραφή θα λέει, “Νο cash accepted here”.

Στις δυτικές κοινωνίες αλλά και στις "εκδυτικισμένες", όπως είναι η δική μας, έχει αρχίσει ένας πόλεμος εναντίων του μετρητού χρήματος. Αλλού είναι φανερός, αλλού είναι εκλεπτυσμένος και δόλιος. Ο στόχος όμως είναι ένας. Αυτός είναι η εξαφάνιση του μετρητού χρήματος-cash- από την αγορά και η αντικατάστασή του με το πλαστικό ή το ηλεκτρονικό χρήμα, τον απόλυτο έλεγχο του οποίου θα έχουν οι κεντρικές τράπεζες.

Και, παρά την “παραμύθα” με την οποία μας βομβαρδίζουν καθημερινά -και στην οποία θα επανέλθω- μην έχετε απολύτως καμιά αμφιβολία γιατί γίνεται αυτό από τους “πεφωτισμένους” δυτικούς μας ηγέτες. Είναι διότι θέλουν τον απόλυτο έλεγχο πάνω στον κάθε ένα από εμάς. Θέλουν να έχουν “λογαριασμό” για τον κάθε ένα, για την κάθε μας κίνηση, για τα όποια γούστα και χούγια της συμπεριφοράς μας-και για να φορολογούν τα πάντα.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Πίσω από την υπό εξέλιξη πολυεπίπεδη εκστρατεία και την προπαγανδιστική καμπάνια υποκρύπτεται κάτι πολύ πιο ύπουλο και καταχθόνιο. Είναι για να αρπάζουν φασιστικά και αυθαίρετα τα χρήματά μας από τις τράπεζες- ακριβώς όπως αυθαίρετα και φασιστικά έγινε στην Κύπρο τον Μάρτιο του 2013- όποτε τους προκύπτει η ανάγκη να το πράξουν.

Πριν τη μεγάλη αυτή αρπαγή-ληστεία του 2013, υπήρχαν μόνο δυό τέτοια ιστορικά προηγούμενα στον 20ο αιώνα. Το πρώτο ήταν η αρπαγή από τους Ναζί του Χίτλερ των περιουσιών των Γερμανό-Εβραίων το 1937. Και το άλλο ήταν αυτό που οι Κεμαλιστές εφάρμοσαν το 1942 με τον φόρο Varlik Vergisi, αντιγράφοντας τους ομοϊδεάτες τους, τους Ναζιστές, και που τους επέτρεψε να δημεύσουν και να κατάσχουν τις περιουσίες Τούρκων πολιτών -πλην μειονοτικών- των Ελλήνων των Αρμενίων και των Εβραίων. (Σχετικά δες, Φαΐκ Οκτέ, “Varlik Vergisi : Ο Ληστρικός Νόμος του Φόρου Περιουσίας των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολις, Εκδόσεις Ηρόδοτος, 1998. Στα αγγλικά, Faik Okte, “The Tragedy of the Turkish Capital Tax”, London: Groom Helm Ltd, 1987).

Γιατί όμως να θέλουν να αρπάξουν τα λεφτά αφού θα τα έχουν υπό τον έλεγχό τους στις τράπεζες και θα τα εκμεταλλεύονται; Εδώ είναι που το παιγνίδι χοντραίνει, όπως λένε.

Με τη κυριαρχία του πλαστικού ή του ηλεκτρονικού χρήματος, αφαιρούν από τον καταθέτη την δυνατότητα να αποσύρει τα χρήματα του από την τράπεζα και να τα αποθηκεύσει στο σπίτι του . Και ο κάθε καταθέτης θα κάνει κάτι τέτοιο μόλις πάρει χαμπάρι πως η τράπεζά του βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης- κάτι που θα συμβαίνει όλο και πιο συχνά διότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα όπως είναι δομημένο παράγει , εξ ορισμού, διαφθορά και διεφθαρμένους τραπεζίτες, κεντρικούς και μη. Και αν όλοι οι καταθέτες κάνουν το ίδιο (“run on the bank“) θα υπάρξει η ολοκληρωτική κατάρρευση.

Με την κοινωνία χωρίς μετρητά (“cashless society“) κάτι τέτοιο θα αποκλείεται. Τι θα αποσύρουν οι καταθέτες, ηλεκτρονικές μονάδες για να τις αποθηκεύσουν στους ηλεκτρονικούς τους υπολογιστές;

Όμως δεν έχουμε τελειώσει ακόμη. Είναι όντως καταχθόνιοι οι σχεδιαστές και οι σχεδιασμοί τους. Όπως μας πληροφορεί η Ellen Brown (δες, “Hang on to your Wallets, Bankers are Coming After your Cash”, Web Debt blog, 20/11/15) με την αμερικανική νομοθεσία Dodd-Frank Act, οι αμερικανικές τράπεζες θα επιτρέπεται να κατέχουν μέχρι 10 (δέκα!) δις δολλάρια (προσπάθησε να μετρήσεις 1 εκ. δολλάρια, ένα ανά δευτερόλεπτο- θα σου πάρει 12 μέρες. Και 32 χρόνια για να μετρήσεις 1 δίς!-έτσι μπορεί να γίνουν κατανοητά τα μεγέθη) σε παράγωγα στα χαρτιά τους. Ηλεκτρονικό χρήμα, δηλαδή. Και η δικλείδα ασφάλειας τους θα είναι οι (ηλεκτρονικές) καταθέσεις και οι φορολογούμενοι!

Κάθε φορά δηλαδή που ο κάθε ανεπαρκής, ανίκανος και, σε τελική ανάλυση κουτοπόνηρος-διεφθαρμένος τραπεζίτης, κεντρικός ή μη, θα τα κάνει “μαντάρα”- όπως διαχρονικά αποδεικνύεται- θα πατά ένα ηλεκτρονικό κουμπί και θα γίνεται αυτόματα “bail in”. Και κάθε απλός άνθρωπος που δουλεύει και ιδρώνει καθημερινά , που δεν κλέβει και που δεν εξαπατά, θα πληρώνει την νύφη χωρίς να μπορεί να κάνει το οτιδήποτε. Μέσα στην κοινωνία χωρίς μετρητά θα είναι ανίσχυρος και πολιτικά ευνουχισμένος. Θα του αφαιρεθούν οι επιλογές. Δεν θα είναι πλέον αφέντης του εαυτού του.

Έρχομαι τώρα και στην “παραμύθα” η οποία λειτουργεί σε δυο επίπεδα. Το ένα είναι η στοχευμένη προπαγάνδα έναντι στον μέσο πολίτη και κυρίως στους ηλικιωμένους. Το άλλο στοχεύει τους δήθεν “ψαγμένους” που νομίζουν πως γνωρίζουν τι συμβαίνει γύρω τους και που πολλές φορές γίνονται οι φορείς υλοποίησης της “παραμύθας”. Το γενικό πρόβλημα με αυτή την κοινωνική τάξη δεν είναι αυτά που δεν γνωρίζουν αλλά αυτά που γνωρίζουν και που δεν έχουν έτσι.

Εδώ και μήνες στη Ελλάδα, και σε μια περίοδο οικονομικής δυσπραγίας χωρίς προηγούμενο σε ευρωπαϊκή χώρα, ο κόσμος βομβαρδίζεται καθημερινά από προπαγανδιστικές καμπάνιες ως προς το πόσο πιο ευχάριστη και εύκολη θα γίνει η ζωή του και η καθημερινότητά του, αν εγκαταλείψει τις παλιές του συνήθειες, και αν αρχίσει να κάνει όλες του τις συναλλαγές με πλαστικό χρήμα. Διαφημίζονται “μηχανάκια” για όλες τις ηλεκτρονικές δουλειές, για όλες τις πιστωτικές κάρτες. Λένε στους ηλικιωμένους πόσο πανεύκολο είναι να μάθουν να κάνουν όλες τους τις συναλλαγές ηλεκτρονικά, από το σπίτι τους ή από το καφενείο με το κινητό τους τηλέφωνο. Βάζουν τα παιδάκια να κλαίνε και να χτυπιούνται επειδή κάτι “λείπει” από το σπίτι ή από το κατάστημα, διότι δεν μπορεί να γίνει κάποια συναλλαγή με πλαστικό χρήμα.

Στην άλλη ομάδα η προσέγγιση γίνεται πιό…”σοφιστικέ”. Μέσω του πλαστικού χρήματος, λέει το μήνυμα, θα θεραπευθούν όλα τα δεινά που μαστίζουν την κοινωνία. Θα καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή, το μαύρο χρήμα, ο χρηματισμός, η διαφθορά, η μαφία, τα ναρκωτικά, η πορνεία και η εκμετάλλευση, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, θα νικηθεί η διεθνής τρομοκρατία (μεγάλο μήνυμα αυτό σε τέτοιους καιρούς) και ναι, με τη “σωστή” διαχέριση του ηλεκτρονικού χρήματος θα ξεφύγουμε από την ύφεση και θα πάμε στην πολυπόθητη ανάπτυξη.

Ως προς το ζήτημα της ανάπτυξης εδώ έχουμε και τη μεγαλύτερη οργανωμένη πλάνη. Τί είναι αυτό που προσπαθείται από τους κεντρικούς τραπεζίτες ; Προσπαθούν, τάχατες, μέσω του “στρατηγήματος” του πλαστικού/ηλεκτρονικού χρήματος και των αρνητικών επιτοκίων, να αυξήσουν την κατανάλωση ώστε να “τζιράρει” η αγορά. Για τον λόγο αυτό μεγάλες ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες (η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Ελβετική, η Σουηδική, η Δανέζικη) χρεώνουν τις τράπεζες τους αρνητικά επιτόκια. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και αυτή της Ιαπωνίας προσφέρουν, προς το παρόν, μηδενικά.

Προς αρνητικά ή μηδενικά επιτόκια κινούνται και ιδιωτικές τράπεζες στην Ελβετία και στις Σκανδιναβικές χώρες. Όπως όμως υπογραμμίζει η Ellen Brown η θεωρία τους, πως έτσι θα προκύψει, τάχατες, ανάπτυξη συγκρούεται με την πραγματικότητα. Ο κόσμος δεν ξοδεύει. Πρώτον διότι έχουν περιοριστεί τα εισοδήματά του και, δεύτερον, δεν εμπιστεύεται το χρηματοπιστωτικό σύστημα στο σύνολο του και, ατομικά, τους τραπεζίτες του που τους έχει μάθει σαν τον κάλπικο παρά. Εφόσον υπάρχουν λεφτά, προτιμά να τα φυλάει στο σπίτι του.

Εάν όμως επικρατήσουν οι κεντρικοί τραπεζίτες και μαζί τους το cashless society, (κάτι που ήδη συμβαίνει στην Σουηδία για παράδειγμα όπου για καφέ ή μια σοκολάτα πληρώνουν με κάρτα και όπου το χρήμα που κυκλοφορεί βρίσκεται στο 50% της προηγούμενης δεκαετίας και συνεχώς συρρικνώνεται), τότε ο καταθέτης θα καταντήσει και “δαρμένος και κερατωμένος”. Και θα πληρώνει για να διατηρεί τα “λεφτά” του στην τράπεζα- με τους τραπεζίτες να πλουτίζουν παρασιτικά με τα αρνητικά επιτόκια- και η κάθε του κίνηση θα φακελώνεται. Για το καλό και την ασφάλεια του, πάντοτε!

Δεν αμφιβάλω για την πρακτική χρησιμότητα του πλαστικού χρήματος και πως μπορεί να θεραπεύσει πολλές από τις παθογένειες τις κοινωνίας, εφόσον όμως συντρέχουν και μια σειρά από άλλες προϋποθέσεις. Εφόσον κυριαρχεί στην κοινωνία η διαφάνεια, εφόσον υπάρχει ευθυνοδοσία και λογοδοσία, εφόσον λειτουργούν οι δημοκρατικές διαδικασίες, εφόσον γίνονται σεβαστά τα αναφαίρετα δικαιώματα των ανθρώπων- πολιτικά, οικονομικά, προσωπικά- και, ίσως πάνω από όλα, εφόσον λειτουργούν θεσμικές δικλείδες και κράτος δικαίου. Αν τα παραπάνω δεν ισχύσουν κανένα μέτρο δεν θα φέρει αποτέλεσμα. Η ανθρώπινη ευρηματικότητα θα βρίσκει κάθε φορά τρόπους, π.χ. για φοροδιαφεύγει – που στην Ελλάδα ήδη εφαρμόζονται κατά κόρο. Και δεν αναφέρομαι καν στον ευρέως διαδεδομένο αντιπραγματισμό.

Αν όμως ολοκληρωθεί αυτό που η εξουσιαστική ελίτ επεξεργάζεται, με αιχμή του δόρατος τους κεντρικούς τραπεζίτες, αν εξαφανιστεί τα μετρητά από τη αγορά και πάμε στις ηλεκτρονικές συναλλαγές, οι εξουσιαστές θα κατέχουν το απόλυτο εργαλείο ελέγχου για αυτούς, και ανελευθερίας για εμάς. Τότε είναι που θα ακυρωθεί η κάθε δικλείδα ασφαλείας και θα θριαμβεύσει η χειρότερη μορφή του ολοκληρωτισμού, που είναι η φασιστική.