Να με συμπαθάτε, αλλά
σήμερα δεν έχω καμιά διάθεση ν' ασχοληθώ με τα «σοβαρά».
Άσε τον Μπαλτά, (τον
υπουργό Πολιτισμού, ο οποίος ως υπουργός Παιδείας παλιότερα, είχε... κηρύξει
υπό διωγμό την αριστεία, γιατί είναι “ρετσινιά”!) να μας εντυπωσιάζει με με την
διαπίστωσή του ότι “η εικόνα στην Ειδομένη, είναι τιμητική για την Ελλάδα...”.
Του πολιτισμού είναι ο άνθρωπος, κάτι περισσότερο μπορεί να ξέρει, ν'
αντιλαμβάνεται, κάτι που δεν πιάνει ολόκληρος ο ...υπόλοιπος κόσμος!
Άσε και τον βουλευτή
Γιώργο Κυρίτση, (εκπρόσωπο τύπου του Συντονιστικού για το προσφυγικό,
επικεφαλής του οποίου είναι ο υφυπουργός άμυνας κ. Δημήτρης Βρίτσας, αλλά...
υπουργός Μεταναστευτικής πολιτικής είναι ο κ. Γιάννης Μουζάλας- όχι, όχι, τον
ειδικό σύμβουλο του πρωθυπουργού για θέματα στρατηγικού σχεδιασμού κ. Νίκο
Καρανίκα, σερβιτόρο -αδιόριστο εκπαιδευτικό, δεν τον έχουν εμπλέξει ακόμη στο
προσφυγικό, τον κρατάνε ως χρυσή εφεδρεία...), να λέει τα δικά του. Όπως ότι η
χώρα μας “θα εξετάσει” το αν θα δεχθεί πίσω τους 1500 πρόσφυγες που κατέφυγαν
στα Σκόπια (είμαστε υποχρεωμένοι να τους δεχθούμε, γι' αυτό και... τους
δεχθήκαμε ήδη, άλλωστε), ασκώντας τον αριστερό, ανυπότακτο, εθνικό τους
τσαμπουκά...
Όχι. Σήμερα, επηρεασμένος
από το κλίμα που εισέπραξα κατά την τετραήμερη... κουλουμιάτικη απόδραση μου
στην πανέμορφη Αρκαδία από τις κουβέντες μου με τους ντόπιους (και, ξέρετε,
στην επαρχία δεν είναι εύκολο να κρυφτείς, οι πάντες γνωρίζουν τους πάντες...),
θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια τεράστια απορία μου:
Που χαθήκατε, συντρόφια;
Εγώ σας θυμάμαι να
κουβεντιάζουμε πολιτικά (τι άλλο;) και το προεκλογικό καλοκαίρι του '14, και
στα μετεκλογικά κούλουμα του '15, αλλά και στις προεκλογικές καλοκαιρινές
διακοπές μου, πριν έξη μήνες. Αποφασισμένους, σίγουρους, αισιόδοξους, ταγμένους
στο “νέο” που έρχεται. Κάπως πιο... ήρεμους και σκεπτικούς,πέρσι τον Αύγουστο,
αλλά πάντως “ντούρους” και στρατευμένους...
Τι έγινε από πέρσι τον
Σεπτέμβρη μέχρι τις φετινές απόκριες; Που χαθήκατε; Όχι εσείς... αυτοπροσώπως,
εσάς σας είδα και ξανακουβεντιάσαμε πολιτικά (τι άλλο;) με τα τσιπουράκια μας.
Τους... “άλλους” εαυτούς σας δεν συνάντησα πουθενά, τους “δαγκωτούς”
συριζαίους, τους φανατικούς “αριστερούς” (όπως ήσασταν άλλωστε, και φανατικοί
της “Αλλαγής” της παλιάς καλής εποχής, στους “μπαξέδες της 3 του
Σεπτέμβρη...”), όλους αυτούς που διαδηλώνατε με πείσμα “Τσίπρας και ξερό
ψωμί...”! Ρώταγα τον Πάνο (συνταξιούχο ΔΕΚΟ από... τα 50 του!) που διαδήλωνε
για τον ΣΥΡΙΖΑ , “και τώρα τι κατάλαβες που τον ψήφισες δυο φορές;”, κι' αυτός
έτρεχε... προς νερού του. Ο Μήτσος, που έκανε προπαγάνδα στο χωριό ότι “μόνο ο
Τσίπρας μπορεί να μας βγάλει από το τέλμα!”, τις προάλλες ψέλλιζε “έλα μωρέ,
πλάκα έκανα, δεν με ξέρεις; Εγώ να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ; Τσίγκλαγα τους άλλους ν'
ανάψει η κουβέντα...”!
Μην σας λέω τώρα με πόσους
“Πάνους” και “Μήτσους” κουβέντιασα το τετραήμερο...Συνταξιούχους, αγρότες,
φαρμακοποιούς,(που είχαν κάνει-όπως και στην Αθήνα- τα φαρμακεία τους...
προεκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ!), μηχανικούς εμπόρους, γιατρούς και δικηγόρους,
μόνιμους κάτοικους της επαρχίας ή παιδιά της που καζάντισαν στην πρωτεύουσα και
σ' άλλες πόλεις, και στις διακοπές, τις γιορτές και αργίες, γυρνάνε στα πατρώα
εδάφη. Που πήγαν εκείνες οι... ζουμερές κι μαχητικές “ζυμώσεις” που γίνονταν,
που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ από τα... χαμηλά στα ψηλά-και τα δύσκολα;
Όχι, δηλαδή, πως και στην
Αθήνα δεν κουβεντιάζω με φίλους και γνωστούς που κάπου... έχουν χάσει το “άλλο”
τους κομματικό-πολιτικό εαυτό που κραύγαζε “πρώτη φορά αριστερά!”, και τους
έπιανε... σιελόρροια. Αλλά αυτοί, σε περιβάλλον πιο “ανοικτό”, με μειωμένη
έκθεση στον κίνδυνο της δημόσιας καζούρας που ανθεί στην κλειστή επαρχία, “επιχειρηματολογούν”
με την απολογητική διάθεση του κοψοχέρη (“που να φαντασθώ”, “αφέθηκα και
πίστεψα”, “δεν τον είχα σαν και τους άλλους...”, “άσε μη μου το θυμίζεις...”),
ή οι πιο υπεύθυνοι και λογικοί, με το αφοπλιστικό (για να σταματήσουν την
ενοχλητική κουβέντα...) “ τώρα τι κάνουμε”.
Που χαθήκατε, συντρόφια;
Μην μου πείτε ότι η...13η
που δεν ήρθε, ο βασικός που δεν πήγε κοντά στο χιλιάρικο, η διάψευση της
επιστροφής στα προνόμια, η απογοήτευση γιατί και τούτοι διορίζουν... τα από
παλιά “δικά τους παιδιά” και όχι τους νεόκοπους καιροσκόπους, είναι οι μόνες αιτίες
που απαρνιέστε, τρέχετε μακρυά, καταριέστε την “Αριστερά” που θα... άλλαζε
πρώτα την Ευρώπη, μετά τον κόσμο και στο τέλος και την Ελλάδα...
Είναι άδικο να την
εγκαταλείπετε τώρα, τώρα που στην Ειδομένη και ολόκληρη την υπόλοιπη Ελλάδα
δίνει την μάχη για τα “ανθρώπινα δικαιώματα” των δύστυχων ανθρώπων που με τις
σαχλαμάρες της κ. Τασίας... προσκαλούσε στην Ελλάδα! Τώρα που βρίσκεται στο
τελευταίο στάδιο της ανεξαρτησίας της πατρίδας από το ΝΑΤΟ (μην βλέπετε που το
καλοδέχτηκε στο Αιγαίο, σατανικό κόλπο είναι...), τώρα, σε ενάμιση μήνα δηλαδή,
που όπως πρόσφατα δεσμεύθηκε ο “μεγάλος τιμονιέρης”, “το Πάσχα θα έρθει μαζί με
την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας;
Είστε άδικοι και
αγνώμονες, συντρόφια...
ΘΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ
Πηγή: iefimerida.gr
Δημοσίευση σχολίου