Όπως, πολιτική ήταν η
απόφαση της ένταξης μας στην ευρωζώνη εκτιμώντας ότι τα βασικά οικονομικά
προβλήματα της κοινωνίας θα λυθούν επί τα βελτίω , πράγμα που δεν συνέβη ,
ομοίως, πολιτική απόφαση πρέπει να είναι και η απένταξη μας από αυτήν για να
αποφύγουμε τα χείρω .
Στην πολιτική οι λανθάνουσες εμμονές αποτελούν ηλιθιότητα ή σκοπιμότητα και πλην ελαχίστων περιπτώσεων για την πρώτη , ιστορικά και βιωματικά αδυνατεί να αναιρεθεί η κυριαρχία της δεύτερης .
Μία απλή επισκόπηση των
γεγονότων καθώς επίσης και η στάση των πολιτικών στα γεγονότα για το πώς και
γιατί επιλέγουν, ότι επιλέγουν, είναι αρκετή για να επιβεβαιώσει την ανωτέρω
υπόθεση .
Ψευτοπατριώτες να
κατηγορούν τους λαϊκιστές, λαϊκιστές να υποδύονται τους πατριώτες , ένα
συνονθύλευμα από κόμματα, πρόσωπα και φιλοδοξίες που κοκορομαχούν και
αλληλοκατηγορούνται για το ποιος θ' αφήσει το δικό του πολιτικό αποτύπωμα, την στιγμή που όλοι μαζί δεν
μπορούν να αποτυπώσουν την συγκεκριμένη πραγματικότητα χωρίς αναλήθειες στο λαό
.
Όλα τα παράδοξα λέγονται
και ακούγονται από αναίσθητους πολιτικούς αλλά τίποτα για την αντοχή του λαού
μας στην Ευρωζώνη ,την οποία δεν την αντιλαμβάνονται ως θλιβερή
πραγματικότητα γιατί οι ίδιοι δεν την
βιώνουν στα ειρηνοδικεία, τις τράπεζες και την εφορία , καθοριστικό μειονέκτημα
φιλόδοξων πολιτικών που ενώ δεν νιώθουν τον λαό θέλουν να γίνουν ηγέτες του , ώστε
να αναζητήσουν με τόλμη πολιτικές πέρα από τα μνημόνια και την λιτότητα .
Έχουν σκεφθεί ποτέ,
καθόλου απίθανο, ότι αυτοί που σχεδιάσανε την Ευρωζώνη για να ωφεληθούν
οικονομικά , ίσως σχεδιάζουν και την διάλυση της για να κερδίσουν περισσότερα ;
Μιά θεατρική παράσταση
που πληρώνεις στην αρχή και αφήνεις τα ρέστα σου στο τέλος ;
Τι Ελλάδα θα παραδώσετε
στον λαό της σε μια τέτοια εξέλιξη, που είναι πιθανή στην σφαίρα της ψυχρής
λογικής των αριθμών της Ευρώπης, που υπολογίζει τα κέρδη της στο ενδιάμεσο της
δημιουργίας ενός νομισματικού συστήματος , με την καταστροφή του ;
Μήπως στραβά αρμενίζουμε
και δεν βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας για να δούμε και άλλες εναλλακτικές για
το μέλλον της χώρας μας πριν είναι πολύ αργά, γιατί, εν τω Άδη ουκ έστι
μετάνοια ;
Ότι χειρότερο που
μπορούσε να συμβεί στους Έλληνες ως πολιτική κοινωνία και κοινωνία πολιτών ,
είναι αυτή η ανήθικη στάση που πάψαμε να θεωρούμε τους απογόνους μας ως
προέκταση της ζωής μας , μετακυλίοντας τις συνέπειες της τρέχουσας ατολμίας μας
στις μελλοντικές γενιές .
Αυτό θα το πληρώσουμε και μάλιστα πολύ ακριβά , διότι μια Καυκασιανή παροιμία λέει ότι όταν ρίχνεις μια πιστολιά στο παρελθόν να περιμένεις κανονιά από το μέλλον .
Έχουν διαλυθεί όλες οι
υπηρεσίες του κράτους , έχει ξεπουληθεί ο εθνικός πλούτος , αλλάξανε πολίτευμα
καταργώντας το σύνταγμα , υποτάξανε την πολιτική στην οικονομία και καταντήσανε
τους πολιτικούς αποδημητικά πτηνά που
αναζητούν ευφορότερους τόπους από κόμμα σε κόμμα για επιβίωση και εμείς
αποχαυνομένοι ελπίζουμε στις αγορές και
τις επενδύσεις του Τσίπρα και του Μητσοτάκη για να σωθεί η χώρα ! κάτι δεν πάει καλά !
Μήπως είναι καιρός να
ξεκινήσει αυτή η απαγορευμένη συζήτηση για το εθνικό νόμισμα ως πολιτική
επιλογή με οικονομικό περιεχόμενο για
μιά νέα αρχή και όχι προσβλητική επιστροφή στην δραχμή που δολίως χλευάζουν
ανόητοι πολιτικοί, που άλλοι εξ' αυτών έχουν άγνοια από εθνική οικονομία ,
άλλοι κόπτονται για την μακροημέρευση της δικής τους οικονομίας, με τους
υπόλοιπους που ηγούνται να παζαρεύουν στα οικονομικά παιχνίδια των τραπεζών,
την ανέλιξη τους, στο πεδίο της πολιτικής εξουσίας ;
Η παρουσία και μόνο του
εθνικού νομίσματος στον διεθνή στίβο υποδηλώνει άμεσα την πολιτική κυριαρχία
ενός λαού στον τόπο του και έμμεσα την οικονομική δυνατότητα να αμυνθεί στις
οικονομικές κρίσεις και τις κερδοσκοπικές επιθέσεις , με προϋπόθεση ένα
πολιτικό προσωπικό που όχι απλώς να ξέρει , αλλά και να θέλει να το χειριστεί
προς όφελος του λαού .
Όσο στερούμεθα εθνικού
νομίσματος που θα υποτιμάτε στα πλαίσια μιας ελαστικής νομισματικής πολιτικής
για την αντιμετώπιση των κρίσεων , τόσο θα υποτιμάτε η ζωή μας από το σκληρό
ευρώ της ανελαστικής πολιτικής της ευρωζώνης .
Δεν είναι μίσος, κακία
και εκδίκηση της ευρωζώνης, είναι κανόνες απαράβατοι μιας νομισματικής ένωσης
που έχει απομακρυνθεί από το πολιτικό όραμα της οικονομικής βελτίωσης των λαών
της Ευρώπης, που συμβιβάστηκε με το όραμα των τραπεζών , που ορίζουν
Πρωθυπουργούς υπουργούς και κλητήρες στα κράτη μέλη της Ευρώπης , όπως και στην
χώρα μας .
Μη αναζητάμε πρόσωπα
κόμματα και σωτήρες μέσα στους πολύπλοκους μηχανισμούς της εξουσίας και τις
ατέρμονες φλυαρίες των ταγών της για το τι πρέπει να κάνουμε και ποιους να
πιστέψουμε σ' ένα οικονομικό αδιέξοδο
που πρωτίστως είναι πολιτικό.
Ένα απλό ερώτημα είναι
αρκετό για να ξεκαθαρίσουμε τα ερίφια από τα πρόβατα εάν ειλικρινά το
στοχασθούμε : ποιοι μας έβαλαν στο ευρώ για να φθάσουμε ως εδώ και ποιοι
συνεχίζουν και επιμένουν .
Εάν η πίστη τους είναι
τόσο ισχυρή ότι σωτηρία μόνο εντός της Ευρώπης , γιατί δεν ενώνονται στον κοινό
σκοπό , μήπως δεν επαρκούν οι καρέκλες ;
Τι τους χωρίζουν , τα
μνημόνια ή η λιτότητα;
του Ασλανίδη Ματθαίου.
Δημοσίευση σχολίου