ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Αναζητώντας την ιστορική προέλευση της δημοκρατίας οδηγούμαστε στις αρχαίες ελληνικές πόλεις, ερευνώντας όμως τα αίτια διαμόρφωσης αυτής, σε τόπο και χρόνο, καταλήγουμε στην περίοδο της ανήσυχης ελληνικής σκέψης του πέμπτου αιώνα της εποχής του φιλαθήναιου Περικλή, όπου παρουσιάζεται ολοκληρωμένη στον κλασικό της τύπο, παράλληλα με τη γέννηση της φιλοσοφίας.

Η πνευματική έκρηξη και ο φιλοσοφικός στοχασμός της περιόδου εκείνης , - της ερώτησης και της επερώτησης, της αιτίας και του αιτιατού στην ερμηνεία των πραγμάτων βάση της λογικής πέρα από την θεοκρατική πίστη και την παράδοση για τον κόσμο, - δημιουργεί τις προϋποθέσεις να θεμελιωθεί μέσα στα πλαίσια μιας ηθικής θέσμισης της κοινωνίας και μιας πνευματικής θεώρησης της πολιτικής ένα άλλο σύστημα διακυβέρνησης ριζοσπαστικά ''ανθρωποκεντρικό'' ανώτερο των παρωχημένων της βασιλείας ή της μοναρχίας που ονομάσθηκε Δημοκρατία !

Το κράτος του Δήμου ! Η ισχύς του λαού !

Δημιούργημα πνευματικό στην πολιτική ζωή του ατόμου η Δημοκρατία, αποτέλεσμα πάθους για τα κοινά και την πόλη με αδιάληπτη συμμετοχή του πολίτη στο κοινωνικό γίγνεσθαι που τεκμέρεται από την φράση του Αριστοτέλη που αποκαλεί -άτιμο- όποιον δεν ασχολείται με αυτά , κατάκτηση των ίδιων των πολιτών με αγώνες, μάχες και εξεγέρσεις και όχι χάρισμα της εξουσίας, συνυφασμένη με τον λαό και όχι με ήρωες και ηγέτες πέραν της μοναδικής ταύτισής της στο πρόσωπο του Περικλή που ''αι Αθήναι ζουν την ζωή ενός ανδρός και ο ίδιος ζει την ζωήν της πόλεως των Αθηνών ως πολίτης αυτής'' ( Berve ), που επαινετικά περιγράφει και ο Θουκιδίδης στην ιστορική του αναφορά .

''Εγένετο δε η πολιτεία λόγω μεν Δημοκρατία, έργο δε υπό του πρώτου ανδρός αρχή ''.

Είναι η αγορά του δήμου όπου τα προβλήματα του μικροπωλητή συναντούν τα προβλήματα του αγρότη και του ναυτικού για να ζυμωθούν, να πολιτικοποιηθούν και να ενσωματωθούν στο κοινό συμφέρον της μεσαίας τάξης της κοινωνίας η οποία αποτελεί το θεμέλιο της Δημοκρατίας προκειμένου να εκφρασθεί το συμφέρον αυτό ως βούληση του λαού και υπέρτατος νόμος στους εκλεγμένους της πολιτείας προς υλοποίηση στην υπηρεσία της Δημοκρατίας.

Διακονείται από τον λαό, προστατεύεται από αυτόν και εμφορείται από την συμμετοχή του το τρισυπόστατο της.

Είναι η άμεση Δημοκρατία που έχει συνείδηση του εαυτού της, όπου το κοινό δημιουργεί τη μοίρα του αποφασίζοντας για μείζονος σημασίας θέματα που αφορούν τη ζωή του και την κυριαρχία του, αποκαλύπτοντας το είναι και την ψυχή του σε μια συμμετοχική διαδικασία προσωπικής εκπροσώπησης σε δημόσια θέα που κοινωνεί τον λαό στην ενεργούμενη δημοκρατία εν αντιθέσει της έμμεσης που τον αποξενώνει πολιτικά για να ζει την σκιά της από κόμματα, πρόσωπα και ολιγαρχίες που αποφασίζουν, όπως αποφασίζουν, κεκλεισμένων των θυρών στο όνομα της θεωρίας volonte generale του Rousseau της (γενικής θελήσεως) μιας πλασματικής πλειοψηφίας του λαού ερήμην αυτού και της κοινωνίας .

Είναι η Δημοκρατία που απηλλαγμένη από τις ίντριγκες και τις μηχανοραφίες της εξουσίας στον ρόλο που αυτή καθ' εαυτή διαδραματίζει για την απόδοση της πολιτικής ελευθερίας και της κοινωνικής ισότητας σε όλους τους ανθρώπους -μια ισότητα σεβασμού που υπερφαλαγγίζει την κοινωνική θέση, τον πλούτο και την ισχύ , ισότητα ενδιαφέροντος που επιζητεί για κάθε άνθρωπο την πληρέστερη εκπλήρωση των δυνατοτήτων της προσωπικότητας του, σύμφωνα με ορισμένα κριτήρια της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας.

Είναι η παρθένος Δημοκρατία που αποστρέφεται όποιον δεν την πλησιάζει με παρθενική ψυχή !

Είναι η άμεση Δημοκρατία όπου ο λαός βούλεται και η ηγεσία του -υπό την επισφάλεια της ανάκλησης από την εξουσία της άλλως αποφασίζουσα- εκτελεί.

Εάν λοιπόν στην ευρύτερη έννοια της δημοκρατίας θεωρείται ότι το άτομο δικαιούται να ενδιαφέρεται για τις δυνατότητες της ανεμπόδιστης συμμετοχής του στις αξίες της κοινωνίας επί ίσοις όροις, τότε στη στενότερη σημαίνει η ευχέρεια που πρέπει να έχει στην ανεμπόδιστη συμμετοχή των αποφάσεων που επιδρούν προσωπικά ή συλλογικά στη ζωή του σε οποιοδήποτε τομέα της διαβιώσεως του .

Σε ποια κοινοβουλευτική δημοκρατία Δυτικού τύπου υπάρχει συμμετοχή και σε ποια δημοκρατία έμμεσης αντιπροσώπευσης υπάρχει ισότητα και ισονομία ;

Σίγουρα σ΄' αυτή την κουτσουρεμένη δημοκρατία του σήμερα πρέπει να αναφέρθηκε περιφρονητικά ο Σωκράτης όταν του ζητήθηκε να την περιγράψει :

''άναρχος και ποικίλη ισότητα τινά ομοίως ίσοις τε και ανίσοις διανέμουσα'' .

Μήπως ζούμε τίποτα διαφορετικό από αυτό που πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια είπε ο Σωκράτης;

Όσο για την Ελληνική Δημοκρατία και τον πρόεδρο της.... τα σχόλια περιττεύουν.

Το τραγελαφικό της ιστορίας που αποτελεί την μεγάλη ειρωνεία, είναι που οργανώθηκε η κοινωνία μας με πολιτικά κόμματα και θεσμούς εκπροσώπησης των λαϊκών συμφερόντων για δήθεν θωράκιση των συμφερόντων του λαού ως σύστημα δημοκρατίας στο ψευδεπίγραφο του πλουραλισμού της και στα δήθεν ανύπαρκτα αδιέξοδα της ομώνυμής της ατάκας, τη στιγμή που η ίδια ως έχει αποτελεί το μεγαλύτερο αδιέξοδο στα συμφέροντα του λαού, γιατί τα πάντα έχουν εξαργυρωθεί, από τους "εκλεκτούς" που το σύστημα εκλέγει, στη γοητεία της εξουσίας !

Από την άλλη κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς που αντί να συγκλίνουν πολιτικά τις κρίσιμες στιγμές στον οργασμό των αντιθέτων ώστε να γίνουν η γέφυρα που συνδέει τη λαϊκή βούληση με την πολιτική απόφαση ισορροπώντας την Δημοκρατία, πιστά του δόγματος διαίρει και βασίλευε διχάζουν πολιτικά τους πολίτες, εντείνοντας το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ λαού και εξουσίας, γιατί προ πολλού Αριστερά και Δεξιά με τις ουρές τους έχουν υποταχθεί σ' ένα πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο που κατάφερε να κομματιάσει σε κόμματα και ταμπέλες τη συνείδηση του λαού για να μην υπάρχει βούληση, ώστε να αποδέχεται παθητικά την όποια πολιτική-κομματική απόφαση που αναιρεί την έννοια κάθε μορφής Δημοκρατίας .

Κομματικοί σχηματισμοί, καθεστωτικές ολιγαρχίες, ψευτοκινήματα και οικογενειοκρατίες αδύναμες να αντισταθούν στη νέα τάξη πραγμάτων με αποτέλεσμα την υποταγή τους γιατί ποτέ δεν ήθελαν ως σύμμαχο την ισχύ του λαού, το Κράτος του Δήμου και ας λέγονται Δημοκρατίες.

Το μόνο που υπάρχει σ' αυτόν τον τύπο της έμμεσης δημοκρατίας είναι η ισοπέδωση της κοινωνίας από ένα πολιτικό σύστημα ελεεινού τυχοδιωκτισμού που όσο αυξάνει ''υποκριτικά'' την επίκληση του στους δημοκρατικούς θεσμούς άλλο τόσο δεν τους εφαρμόζει στο ουσιαστικό τους περιεχόμενο.

Απόδειξη στην πολιτική μας ιστορία και αντιπροσωπευτικό παράδειγμα παραβίασης της γενικής θελήσεως του λαού στον σημαντικότερο θεσμό που ενσαρκώνει την Δημοκρατία το Δημοψήφισμα του 2015 .

Αυτή είναι η αντιπροσωπευτικού τύπου αστική μας δημοκρατία, είναι η -έμμεση- δημοκρατία που τη στηρίζουν και τη συντηρούν -άμεσα- όλα τα κόμματα της Βουλής για να ψηφίζει ο λαός ΟΧΙ και στη θορυβώδη σιωπή όλων, μια ολιγομελής συμμορία της αριστερίζουσας πλουτοκρατίας σε συναίνεση με τη δεξιά ολιγαρχία κεκλεισμένων των θυρών στο Μαξίμου να το κάνει ΝΑΙ .

Κεκλεισμένων των θυρών Δημοκρατία γιατί οι αργοπορούντες Έλληνες δεν αποφάσισαν ακόμα να γκρεμίσουν τις θύρες της φυλακής της .

Πού είναι η βούληση της πλειοψηφίας; και αν αυτή όπως εκφράστηκε δεν έγινε δεκτή από την εξουσία γιατί το αποδέχθηκε ο λαός και η κοινωνία; για να καταλάβουμε ποιος είναι ο υπεύθυνος τελικά για την έλλειψη δημοκρατίας.

Αυτοί...... τη δουλειά τους κάνουνε και αδρά τους πληρώνουμε γιατί πολύ "καλά την κάνουνε", όλοι τους μηδενός εξαιρουμένου με αντιθέσεις , συναινέσεις και βατραχομυγομαχίες που καταλήγουν σε καφεδάκι στο καφενείο της Βουλής.

Εμείς που ξευτελιζόμαστε, ξεπουλιόμαστε και εξαθλιωνόμαστε τί κάνουμε; που έχουμε αποχαυνωθεί στην αναπαυκτική απραξία του τηλεοπτικού μας αυνανισμού ;

Όσο οι ηγεσίες μας θα πολιτεύονται σε έγκλιση υποτακτική και ο λαός ως υποκείμενο θα ευρίσκεται εις διάθεση παθητική τότε οι όποιες αοριστολογίες τους για σωτηρία εις στο διηνεκές νομοτελειακά θα αποτελούν την εθνική καταστροφή ενός τετελεσμένου μέλλοντος .