«Σε αυτόν τον αγώνα (σ.σ. της ζωής) ο πιο δυνατός, ο
πιο ικανός κερδίζει, ενώ ο λιγότερο ικανός ο αδύναμος χάνει. Αυτό που βοηθάει
τον άνθρωπο να ζήσει ή να συντηρηθεί ενάντια στον κόσμο των ζώων δεν είναι οι
αρχές της ανθρωπιάς αλλά ο σκληρός αγώνας».
Φιλελεύθερες απόψεις από τον
Αδόλφο Χίτλερ
(Laurence
Rees The Nazis: A Warning from History Εκδόσεις BBC Books)
Είναι
γνωστό ότι στο φασιστικό Γερμανικό στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς, αλλά και
σε όλα τα άλλα στρατόπεδα τα οποία μηχανοργάνωσε η αμερικανική πολυεθνική ΙΒΜ,
οι ιθύνοντες είχαν αναρτήσει μια μεγάλη επιγραφή που έγραφε: «Η δουλειά απελευθερώνει». Πρέπει να
είμαστε σίγουροι ότι οι Γερμανοί δεν το έγραψαν με χλευαστική διάθεση, αντίθετα
ήταν το δόγμα τους, η σχεδόν θεολογική θεωρία τους, με ή χωρίς φασισμό.
Μόνο στην εταιρεία I.G. Farben, η οποία είχε εργοστάσιο εντός του
στρατοπέδου Άουσβιτς, «δούλεψαν» 85.000 κρατούμενοι και από αυτούς οι 25.000
άφησαν την τελευταία τους πνοή υπέρ του αναπτυξιακού στόχου της
εταιρείας. Αν αναλογιστούμε την μεταπολεμική πορεία της I.G. Farben, τότε
μπορούμε να υποθέσουμε ότι η «θυσία» αυτή δεν πήγε χαμένη… (CARTELS: I.G. Farben Comeback)
Άλλωστε,
η οικονομική διανόηση της Γερμανίας θεωρούσε τέτοιου είδους θυσίες οικονομικά
δικαιολογημένες. Οι οικονομικοί σχεδιαστές της φασιστικής Γερμανικής Ευρώπης
εξέταζαν κάθε χώρα, κάθε περιοχή ξεχωριστά, διατύπωναν μια θεωρία «βέλτιστου
πληθυσμιακού μεγέθους» και ανάλογα με τον πληθυσμό των κατοίκων
αποφαίνονταν κατά πόσο θα μπορούσε να προσφέρει οικονομικό όφελος ή ζημία. «Για
παράδειγμα ο οικονομολόγος και τραπεζίτης Helmut Meinhold, επικεφαλής του
φασιστικού «Ινστιτούτου Εργατικής
Ανάπτυξης» το 1941, υπολόγισε ότι στην Πολωνία υπήρχε ένα
εργατικό πλεόνασμα 5,83 εκατομμυρίων Πολωνών συμπεριλαμβανομένων των παιδιών
και των γέρων, που η ύπαρξή τους, σύμφωνα με τον εξαίσιο οικονομολόγο
Meinhold, συνεπαγόταν «πραγματική
διάβρωση κεφαλαίου» και χαρακτήρισε αυτούς τους ανθρώπους
ως Ballastexistenzen, δηλαδή περιττές
υπάρξεις». (Laurence Rees: Άουσβιτς Εκδόσεις Πατάκη)
Μετά τον πόλεμο, ο φασίστας Helmut Meinhold, αφού πρώτα ξεπλύθηκε στην αντικομμουνιστική κολυμβήθρα, έκανε λαμπρή καριέρα στην Γερμανική Ένωση Εργοδοτών Βιομηχανίας Σιδήρου και Χάλυβα.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να τονίσουμε πως τους ικανούς προς εργασία
κρατούμενους των φασιστικών Γερμανικών στρατοπέδων τους διαχειριζόταν, τους
τιμολογούσε και τους πουλούσε στους βιομηχάνους η εταιρεία που είχαν συστήσει
τα SS με την ονομασία: SS-Wirtschafts- und Verwaltungshauptamt , για συντομία: SS-WVHA.
Από την SS-WVHA αγόρασαν σκλάβους, εκτός από την I.G. Farben, οι εταιρείες
αεροσκαφών Heinkel,
Junkers και Messerschmitt, ο
όμιλος Friedrich Krupp AG(η
σημερινή ThyssenKrupp AG), η αυτοκινητοβιομηχανία BMW, η εταιρεία τσιμέντου Goleszow, η εταιρεία
ηλεκτρομηχανολογίας Siemens-Schuckertwerke κ.α.
Χαρακτηριστικά η I.G. Farben, η δημιουργός του αεριού Zyklon B με
το οποίο θανατώνονταν οι περιττοί για την οικονομία άνθρωποι, είχε συμφωνήσει
να καταβάλει στην εταιρεία WVHA των SS ημερομίσθιο 3 μάρκων στον ικανό προς
εργασία αλλά ανειδίκευτο εργάτη και 4 μάρκων για τον ειδικευμένο εργάτη.
Γενικά, η «ελαστικότητα» των ικανών προς εργασία, εγκλείστων, μόνο από το
στρατόπεδο του Άουσβιτς συνεισέφερε στην Γερμανική οικονομία καθαρό κέρδος
ύψους 30 εκατομμυρίων μάρκων.(Auschwitz 1940-1945 Central Issues in the History
of the Camp Τόμος I).
Ειρήσθω εν παρόδω, η οικονομική αυτοκρατορία των SS αριθμούσε 500
θυγατρικές που ειδικεύονταν σε ένα ευρύ φάσμα επιχειρήσεων, όπως την
εκμετάλλευση του μεταλλικού νερού Apollinaris, το οποίο σήμερα ανήκει στην coca
cola, την παραγωγή πορσελάνης Porzellan Manufaktur Allach, την προμήθεια και
την κατασκευή οικοδομικών υλικών DEST κ.α.
Καμιά εβδομηνταριά χρόνια μετά, το έγκλημα παραμένει έγκλημα…
Όπως έγραψε ο γκουρού του νεοφιλελευθερισμού Ludwig Heinrich von
Mises: «Κανείς δεν μπορεί να
αμφισβητήσει ότι ο φασισμός έχει ήδη καταξιωθεί στην ιστορία ως ο σωτήρας του
ευρωπαϊκού πολιτισμού (…) διότι κατάφερε να διασώσει την ατομική ιδιοκτησία και
το δικαίωμα στην ανταλλαγή»!
Συμφωνώ! Ο φασισμός, λοιπόν, είναι η επικράτηση συγκεκριμένων
επιθετικών παραγωγικών σχέσεων που εξασφαλίζουν την ταξική, ολοκληρωτική και
βίαιη εξουσία των φορέων της αγοράς και του καπιταλισμού.
Άλλωστε, η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία μόνο φραστικά τιμάει την
ελευθερία του ατόμου, ενώ ουσιαστικά στο ανταγωνιστικό κοινωνικό περιβάλλον
ανταμείβει τους νικητές, τους «άριστους», δηλαδή τους ισχυρότερους, ενώ τιμωρεί
του ηττημένους, τους «ανάξιους», δηλαδή τους ανίσχυρους και καταρρακώνει
καθημερινά την ανθρωπιά. Σε κάθε περίπτωση, οι «ανάξιοι», οι κοινωνικά
ηττημένοι, αφού στάθηκαν ανίκανοι να νικήσουν πρέπει να παραμερίσουν, για να
ζήσουν στο νεοφιλελεύθερο παράδεισο οι ισχυροί. Και ως γνωστόν, στον ηττημένο
του κοινωνικού ανταγωνισμού δεν αξίζει ούτε καν η συμπόνια…
«Το κράτος, σύμφωνα με αυτήν την φιλοσοφία,
δεν μπορεί να μειώνει τις ανισότητες με την βία, κόβοντας τα πόδια μερικών
πολιτών. Αυτό που μπορεί να κάνει, είναι αυτό που έκανε η κα. Θάτσερ: να αφήσει
το πεδίο ελεύθερο για τον καθένα μας να κερδίσει το ψωμί του σε έναν δίκαιο
αγώνα, χωρίς εμπόδια. […] (σ.σ: ο καθένας όχι
όλοι) Μπορεί και να μην
δουλέψει, μπορεί να στοχάζεται για την φύση του κόσμου σε ένα παγκάκι σε ένα
πάρκο. Είναι στο χέρι του να διαλέξει τι θα κάνει»
(Σωτήρη Γεωργανά: Τo κληροδότημα της Θάτσερ http://e-rooster.gr/04/2006/245 Βλέπε
και: Κώστας Λουλουδάκης: Άσπρα Μαντίλια στην Plaza de Mayo
Εκδόσεις ΚΨΜ)
Άλλες επιλογές εκτός του «στοχασμού σε ένα παγκάκι», του άχρηστου,
του ηττημένου από τον «δίκαιο αγώνα» εναντίον των συνανθρώπων του,
απαγορεύονται!
Μεθερμηνευόμενον, σημαίνει πως αυτό που απομένει για τους πολλούς
σε μια κοινωνία που τα πάντα μπορούν να πουληθούν και να αγοραστούν είναι η
βαναυσότητα της οργανωσιακής καπιταλιστικής βίας: απόλυτη ανέχεια, καθολική
στέρηση, δυστυχία του κόσμου, καθημερινή σκλαβιά και αποκτήνωση, γενικά,
εκποίηση της ζωής στην οικονομία και την αγορά. Άλλωστε, δεν υπάρχει φθηνότερο
εμπόρευμα στον κόσμο, από τα εργατικά χέρια!
Ένα παράδειγμα της βαναυσότητας του φασισμού της αγοράς αποτελεί
η Foxconn Technology Group,
η εταιρεία που παράγει το «μουράτο» τηλέφωνο iPhone, μα και διάφορες
συσκευές κατά παραγγελία για τις εταιρείες Motorola BlackBerry, Nintendo, Sharp, Microsoft, Apple, Intel και Samsung.
Πριν
ασχοληθούμε όμως με την Foxconn, είναι σημαντικό να τονίσουμε πως το όποιο
προϊόν τους που φτάνει στα χέρια σας είναι άνευ αξίας αν συγκριθεί με την
πραγματική παραγωγή του: την υπεραξία που παράγει το επωνύμιο τους, το brand
τους! Όπως επισημαίνει ο Πίτερ Σβάιτσερ, πρόεδρος του διαφημιστικού κολοσσού J.
Walter Thompson: «Η διαφορά ανάμεσα
στα προϊόντα και τα επωνύμια είναι ουσιαστική. Το προϊόν είναι κάτι που
κατασκευάζεται στο εργοστάσιο. Αντίθετα το επωνύμιο είναι κάτι που αγοράζεται
από τον πελάτη» (Peter Schweitzer People Buy Products Not
Brands και «No logo» Naomi Klein Εκδόσεις Λιβάνη)
Δηλαδή, εσύ, στην ουσία αποκτάς, με θρησκευτική λατρεία, την
εταιρική κουλτούρα του brand και όχι ένα απτό προϊόν. Το προϊόν παράγεται από
εργολήπτες αλλού, μακριά από την βιτρίνα του δυτικού κόσμου. Σε περιοχές όπου η
ζωή του εργάτη μπορεί να εκποιείται στο βωμό του κέρδους και του ανταγωνισμού.
Σε περιοχές που δεν ξέρεις καν που βρίσκονται στο χάρτη, που δεν βλέπεις, και
στην τελική ίσως και να μην σε νοιάζει κιόλας. Εσύ ένα επώνυμο smartphone
θέλεις να αγοράσεις χωρίς να σε απασχολούν οι εργασιακές συνθήκες που
επικρατούν στην παραγωγή, έστω και αν αυτές ομοιάζουν με αυτές των στρατοπέδων
συγκέντρωσης της φασιστικής Γερμανίας.
Ο εργοληπτικός κολοσσός Foxconn διαθέτει 12
εργοστάσια-κάτεργα σε εννέα περιοχές της Κίνας. Διαθέτει όμως εργοστάσια και
στην Ινδία, την Μαλαισία ακόμα και στο Μεξικό. Πρόσφατα, στις 26 Ιουλίου 2017,
ανακοινώθηκε ότι η Foxconn θα κατασκευάσει εργοστάσιο παραγωγής επίπεδης
οθόνης στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ. Για την επένδυση αυτή χρηματοδοτήθηκε από το
αμερικανικό δημόσιο με 3 δισεκατομμύρια δολάρια!
(Reuters: Wisconsin governor defends $3 billion deal for Foxconn
plant https://www.reuters.com/article/us-foxconn-wisconsin-incentives/wisconsin-governor-defends-3-billion-deal-for-foxconn-plant-idUSKBN1AC39I)
Στην μισθοδοσία της Foxconn υπάγονται 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι και
οι περισσότεροι διαμένουν στα στρατόπεδα εργασίας της, τα επονομαζόμενα Foxconn City. Περιμετρικά των
στρατοπέδων υπάρχουν φυλάκια και φρουροί ασφαλείας σε κάθε ένα από τα σημεία
εισόδου-εξόδου. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να εξέλθουν χωρίς άδεια και
χωρίς να δείξουν την ειδική ταυτότητά τους. Όσοι προμηθευτές εισέρχονται στα
στρατόπεδα είναι υποχρεωμένοι να υπόκεινται σε σαρώσεις των δακτυλικών
αποτυπωμάτων τους. (Τheguardian: Life and death in Apple’s
forbidden city https://www.theguardian.com/technology/2017/jun/18/foxconn-life-death-forbidden-city-longhua-suicide-apple-iphone-brian-merchant-one-device-extract)
Οι εργάτες μένουν σε μικρά δωμάτια, όπου στοιβάζονται 8-10
άτομα μαζί, δουλεύουν 12, ακόμα και 16 ώρες την ημέρα, για έξι μέρες την
εβδομάδα και με αναγκαστικές μη πληρωμένες υπερωρίες. Όλα αυτά χωρίς διακοπές, χωρίς
ασφάλεια χωρίς σύνταξη, χωρίς τίποτα και με ένα μισθό πείνας…Είναι όμως
ελεύθεροι αν δεν θέλουν να δουλέψουν, να στοχάζονται «για την φύση του κόσμου σε ένα παγκάκι σε
ένα πάρκο». Άλλες επιλογές σύμφωνα με τον φιλελεύθερο
καθηγητή Σωτήρη Γεωργανά απαγορεύονται, εκτός από μια: την αυτοκτονία. Από το
2010 έως σήμερα 26 εργάτες έχουν αυτοκτονήσει λόγω των απάνθρωπων συνθηκών
εργασίας. Μάλιστα πάνω από 150 εργάτες απείλησαν να αυτοκτονήσουν ομαδικά σε
ένδειξη διαμαρτυρίας. (Τelegraph: ‘Mass suicide’ protest at Apple
manufacturer Foxconn factory http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/asia/china/9006988/Mass-suicide-protest-at-Apple-manufacturer-Foxconn-factory.html)
Ο πρόεδρος της Foxconn, Terry Gou, αηδιασμένος προφανώς από τις
απαιτήσεις των εργατών, ανακοίνωσε πως θα θέσει σε λειτουργία την πρώτη πλήρως
αυτοματοποιημένη μονάδα παραγωγής μέσα στα επόμενα χρόνια. Θα το κάνει αυτό: «Επειδή οι άνθρωποι είναι ζώα, η διαχείριση ενός
εκατομμυρίου ζώων μου προκαλεί πονοκέφαλο». (New York Times: Skilled Work, Without the Worker
:http://www.nytimes.com/2012/08/19/business/new-wave-of-adept-robots-is-changing-global-industry.html )
Όπως έχω γράψει άλλοτε, η πραγματικότητα, το μυστικό, αν
προτιμάτε, του καπιταλισμού είναι ότι ουδέποτε οργανώθηκε γύρω από καμία
ελευθερία. Η επιβολή του στηρίχτηκε στην μαζική υποδούλωση ανθρώπων και εδαφών
και ορθοπόδησε με νόμους που επέβαλαν ποικίλες μορφές δουλοπαροικίας και
δουλείας. Επίσημα, δηλαδή, στο νομικό του οπλοστάσιο και στα νομικά έγγραφα της
καπιταλιστικής παράδοσης, η υποδούλωση και οι δουλοπαροικίες δεν θεωρήθηκαν ως
κάτι μεμπτό, αντίθετα εξυμνήθηκαν ως «πολιτιστική
προσφορά» σε αμόρφωτους και κατώτερους ανθρώπους και οι
δούλοι χαρακτηρίστηκαν «ως επί
σύμβαση εργάτες».
Όμως, η δουλεία δεν εξαλείφθηκε και η πολιτιστική προσφορά του
καπιταλισμού στην ανθρωπότητα συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Ας
ανοίξουμε, λοιπόν, μια πόρτα στην κόλαση: Το ταντάλιο αποτελεί το νέκταρ και
την αμβροσία της βιομηχανικής παραγωγής, γιατί χρησιμοποιείται στην κατασκευή
των smartphone, ηλεκτρονικών υπολογιστών, πολύπλοκων γκάτζετ, συσκευών οικιακής
διασκέδασης όπως το Nintendo , στα μικροτσίπ, στα ηλεκτρονικά κυκλώματα και
στις μπαταρίες. Είναι εκείνο το ορυκτό που μας επιτρέπει να επικοινωνούμε, να
κρατάμε για πάντα τις ευτυχισμένες μας στιγμές με τις ψηφιακές κάμερες, να
στήνουμε blogs και να εκμεταλλευόμαστε όλα τα σύγχρονα μέσα που μας προσφέρει
το διαδίκτυο, μα και να παρακολουθούμε από τους δέκτες μας την ΑΕΚ, τον ΠΑΟ,
τον ΟΣΦΠ, τη σύγχρονη παραλλαγή δηλαδή του «άρτος και θέαμα».
Το 80% των κοιτασμάτων αυτού του ορυκτού βρίσκονται στο Κονγκό.
Βέβαια,
η αξία αυτού του ορυκτού έχει μια διαφορετική σημασία για τον Κονγκολέζο, ο
οποίος σφάζει το διπλανό του για λίγα γραμμάρια ορυκτού Τανταλίτη για να τα
πουλήσει μετά σε μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή εταιρεία, που έχει σε πρώτο πλάνο
την κοινωνική ευαισθησία, για να μπορέσει ο ελεύθερος Ευρωπαίος πολίτης, να
απολαύσει το κινητό τηλέφωνο, την plasma τηλεόραση και προπαντός τον
ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος θα του επιτρέψει κιόλας να κατακρίνει,
διαδικτυακά, την πρακτική αυτή.
«Στο
Ανατολικό Κονγκό άνθρωποι δολοφονούνται για χάρη “αναβαθμίσεων” όλο και
μικρότερης χρησιμότητας στα δικά μας smartphones», γράφει
σε ρεπορτάζ του ο βραβευμένος δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας
«Guardian», Τζορτζ Μόνμπιοτ.
Καθημερινές σκηνές ντροπής εκτυλίσσονται στα εκατοντάδες παράνομα ορυχεία του
αχανούς Ανατολικού Κονγκό: μικρά παιδιά «δουλεύουν» μέσα σε επικίνδυνες στοές
για 12-14 συνεχόμενες ώρες. Με αξίνες και φτυάρια βγάζουν και κατόπιν
κοσκινίζουν το χώμα με τα γεμάτα κάλους χέρια τους. Αν αρνηθούν να εργαστούν ή
προσπαθήσουν να διαφύγουν και πιαστούν, τότε ακολουθούν μαστιγώματα, βιασμοί,
ακόμη και αποκεφαλισμοί «για παραδειγματισμό». (Τheguardian
: Children of the Congo
who risk their lives to supply our mobile phones
Ενώ ο Kristof Nicholas αναφέρει: «Ποτέ δεν αντίκρισα πιο βάρβαρο πόλεμο από αυτόν του Κονγκό. Όσα είδα με
στοιχειώνουν. Εκεί είδα γυναίκες ακρωτηριασμένες, παιδιά που εξαναγκάστηκαν να
φάνε τη σάρκα των γονιών τους, κορίτσια που βιάστηκαν σε βαθμό που να
καταστραφούν τα εσωτερικά γεννητικά τους όργανα. Οι πολέμαρχοι χρηματοδοτούν εν
μέρει τη δράση τους πουλώντας σε ξένες εταιρείες ορυκτά που περιέχουν ταντάλιο,
βολφράμιο, κασσίτερο και χρυσό. Για παράδειγμα, το ταντάλιο από το Κονγκό
χρησιμοποιείται για την κατασκευή πυκνωτών που μπαίνουν σε τηλέφωνα,
υπολογιστές και παιχνιδομηχανές». (Το Βήμα: Τα ματωμένα μεταλλεύματα
των γκάτζετ
Τον
καιρό της μισθωτής εργασίας επινοήθηκαν σύγχρονα εργαλεία επιβολής των νόμων
της αγοράς, που στην ουσία τους, εκτός του ότι περιγράφουν ξεκάθαρα την
συνάφεια μεταξύ της δουλείας και της μισθωτής εργασίας, εντυπωσιάζουν λόγω του
εύρους των αναφορών τους στις ταξικές και φασιστικές δομές της καπιταλιστικής
κοινωνίας.
Λόγου χάρη, ο κολοσσός ηλεκτρονικού εμπορίου «Amazon» έβαλε κατσίκες να βόσκουν γύρω από μια αποθήκη. Η επιχείρηση τις μάρκαρε με την ίδια κάρτα που υποχρεώνει να φοράνε οι εργαζόμενοι στον λαιμό τους και με ακριβώς τα ίδια στοιχεία: όνομα, φωτογραφία, γραμμωτό κώδικα! Οι εργάτες, που στην γλώσσα της «Amazon» αποκαλούνται “hands”, έπρεπε να έχουν υπόδειγμα την υπακοή των κατσικών…
Στην
Γερμανία η «Amazon», που απασχολεί ενοικιαζόμενους εργαζόμενους από όλες τις
χώρες της Ευρώπης, κυρίως από την εταιρεία προμήθειας δουλοπάροικων Trenkwalder, αφού πρώτα επιδοτήθηκε
με δημόσιο χρήμα πάνω από 7 εκατομμύρια ευρώ, κατασκεύασε οκτώ εργοστάσια
συσκευασίας προϊόντων, τα οποία προστατεύονται από μια σειρά αγκαθωτά
συρματοπλέγματα. Σε πολλά σημεία των εργοστασίων δεν υπάρχει ούτε ένα παράθυρο,
ούτε και κλιματιστικό κάνοντας τις συνθήκες εργασίας τρομακτικές ,ενώ όλοι οι
εργάτες, καθώς θεωρούνται ενδεχόμενοι κλέφτες, υπόκεινται σε σχολαστικούς
ελέγχους που επιβλέπονται από φρουρούς : περνούν από ανιχνευτές μετάλλου
πριν από το σχόλασμα ή το διάλειμμά τους! (Μonde-diplomatique: Η Amazon πίσω
από την οθόνη τους φρουρούς των εργατών η «Amazon» τους προμηθεύεται ή τους
προμηθευόταν από την εταιρεία H.E.S.S. Security, η οποία στην ουσία είναι
μια νεοφασιστική Γερμανική οργάνωση. (Dailymail: Fury over Amazon’s ‘neo-Nazi, black-clad’
German security staff who ‘intimidate foreign workers’ Read more:
Οι κάμερες παρακολουθούν κάθε κίνηση των εργατών που εργάζονται
από 55 έως 60 ώρες την εβδομάδα και αντιμετωπίζουν κυρώσεις αν δεν πιάσουν τους
στόχους, ακόμη και ο χρόνος για την τουαλέτα προσμετράται, και αν είναι
μεγαλύτερος από τον επιτρεπτό υπάρχουν επιπλήξεις. (Μirror:
Timed toilet breaks, impossible targets and workers falling asleep on feet:
Brutal life working in Amazon warehouse (http://www.mirror.co.uk/news/uk-news/timed-toilet-breaks-impossible-targets-11587888)
Γενικά, οι εργαζόμενοι της πολυεθνικής, πολλοί από τους οποίους
απασχολούνται ως ενοικιαζόμενοι, δουλεύουν ασταμάτητα, με ελάχιστα δικαιώματα
και πενιχρούς μισθούς, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Μάλιστα τους
υποχρεώνουν να υπογράφουν «χαρτιά εχεμύθειας», τα οποία τούς απαγορεύουν
αυστηρά να εκφράζονται και να μιλάνε σχετικά με τη δουλειά τους, στην
οικογένειά τους, στους φίλους τους ή σε δημοσιογράφους. Αυτές οι μέθοδοι έβαλαν
το χέρι τους, ώστε ο ιδρυτής της «Amazon» Τζέφρι Πρέστον Μπέζος να εκτοξευθεί
στη 19η θέση των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη. Να σημειώσουμε ότι ο ιδρυτής
και πρόεδρος της εταιρείας «Amazon», τον Αύγουστο του 2013, αγόρασε 250
εκατομμύρια ευρώ την εφημερίδα Washington Post.
Αποτελεί
νομοτέλεια το γεγονός πως το οικονομικό και πολιτικό σύστημα κυριαρχείται από
τις κεφαλαιοκρατικές σχέσεις παραγωγής και διανομής πλούτου. Επομένως, οι
συνθήκες ζωής που βιώνουν οι εργαζόμενοι εξαρτώνται από τις ανάγκες συσσώρευσης
κεφαλαίου και από τις στρατηγικές που εκπονούν οι εκπρόσωποί του. Την ένταση
και την έκταση αυτών των στρατηγικών των κατόχων κεφαλαίων, θα τις πραγματώσει
το πολιτικό προσωπικό, το οποίο γνωρίζει πολύ καλά πως ο καπιταλισμός και
ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι υπόθεση ιδεολογικών αρχών, αλλά
συμφερόντων.
Εντάξει!
Πέρασε η ώρα διαβάζοντας ένα κείμενο που ίσως οδηγεί τον αναγνώστη
στην οργή, την απόγνωση, ακόμα και στην, γιατί όχι, αδιαφορία. Άλλωστε, ο
ιστός και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν εκτιμηθεί υπερβολικά. Είναι το
άσυλο όσων διστάζουν να αντιμετωπίσουν την πραγματική ζωή. Την ζωή που γεννά
την αισιοδοξία, την αλληλεγγύη και τη δύναμη των ανθρώπων όταν μαζί
αντιστέκονται.
Εμπρός λοιπόν…
Δημοσίευση σχολίου