 |
| αντί προλόγου για την ιστορία. |
Ήταν της μοίρας
όμως γραφτό για την "θαλασσόβρεχτη" Ελλάδα ως σταυροδρόμι Ανατολής και
Δύσης να συναντηθεί ενεργά στην σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων , στην
αντιπαράθεση δύο διαφορετικών κοινωνικών σχηματισμών , που άλλες φορές την
βίωσε ως πανσλαυϊστική επεκτατική ιδεολογία , άλλες φορές ως Γερμανοφασιστικό
και όχι μόνο ιμπεριαλισμό, μήλο της έριδος σε ένα γεωπολιτικό ανταγωνισμό συμφερόντων ένθεν και εκείθεν για τα Βαλκάνια , που πέραν ημών , αφού
ταλαιπώρησαν τους λαούς του με πρόσχημα την κάθε μορφής ιδεολογία , συνεχίζουν
να τους ταλαιπωρούν μέχρι και σήμερα ,
με όχημα πλέον την ιστορία.
Ο λόγος ένας και
μοναδικός μετά την απομυθοποίηση της
κάθε παρωχημένης ιδεολογίας που υπηρέτησε την παγκόσμια οικονομική τάξη: - ο
έλεγχος των δρόμων του μεταξιού , που έγιναν αγωγοί ενέργειας.
Ανατολή και Δύση
, Αμερική-Ρωσία , Ν.Α.Τ.Ο. και Βαρσοβία .... , τώρα και η Γερμανική Ευρώπη ,
πρωταγωνιστές στα Βαλκάνια που άλλοτε δυτικοποιούνται και άλλοτε
ανατοληκοποιούνται κατά το δοκούν της δύναμης του καθενός , με μια Ελλάδα ειρηνική
και θύμα παντοτινό, από εχθρούς και φίλους.
Στις 2 Αυγούστου 1944 ιδρύθηκε στα Σκόπια η ''Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας'' ως κράτος
ομόσπονδο της Γιουγκοσλαβίας.
Το κράτος είχε πολλούς "νονούς" όμως πάντα, από την πρώτη στιγμή της γέννησής του, δύο σταθερούς σκοπούς έταξε στον εαυτό
του ως δικαίωση της παρουσίας του στον
κόσμο:
1. -Να πείσει τα υπόλοιπα έθνη του κόσμου ότι
οι σλαβόφωνοι κάτοικοί του ,που τους διεκδικούσαν ως ομοεθνείς τους, άλλοτε η Βουλγαρία και
άλλοτε η Σερβία, δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, αλλά ένας ιδιαίτερος
λαός που κατοικεί εδώ και τέσσερις χιλιάδες χρόνια την χώρα αυτή, όμαιμος
συνεχιστής της εθνότητας των αρχαίων Μακεδόνων, επομένως Μακεδόνες και το
κράτος αυτών Μακεδονία.
2. -Να πείσει τα υπόλοιπα έθνη ότι οι κάτοικοί
του ως Μακεδόνες δικαιούνται να θεωρούν εθνική κληρονομιά ολόκληρη την χώρα που
από την αρχαιότητα ονομάζεται Μακεδονία, δηλαδή όχι μόνο το μικρό σλαβόφωνο
τμήμα της Μακεδονίας του Πιρίν, αλλά ολόκληρη την Ελληνική Μακεδονία,
την ''Μακεδονία του Αιγαίου'' όπως την
ονόμαζαν τότε.
Η εθνική αποστολή
που (ως Δούρειος ίππος σκοτεινότερων δυνάμεων) απερίφραστα τάσσει στον
εαυτό του το κράτος των Σκοπίων, καθιστούν, τόσο την παρουσία του όσο και
κάθε του κίνηση, ζήτημα πρωτεύουσας σημασίας για την εθνική μας ζωή και
εξαναγκάζει την Ελλάδα, και ως έθνος και ως κράτος να κρατήσει απέναντί του,
ανένδοτη επαγρύπνηση και επιφυλακή, (
τόσο στο ίδιο , όσο και σε αυτούς που το υποκινούν ).
Η Μακεδονία
σήμερα , όρος καθαρά γεωγραφικός και όχι εθνολογικός δεν μπορεί να νοηθεί ως κρατική οντότητα με
εθνολογική και γλωσσική υπόσταση , διότι Έθνος Μακεδονικό ιδιαίτερα δεν υπήρξε
ποτέ αφότου οι αρχαίοι Μακεδόνες μαζί με τις άλλες ελληνικές φυλές χώνεψαν μέσα στο πανελλήνιο και στον μεγάλο ελληνισμό των αλεξανδρινών , των ρωμαϊκών
και των βυζαντινών χρόνων.
Πολύ περισσότερο
δε, να δημιουργηθεί μια νέα Μακεδονία από μεταγενέστερους αλλοεθνείς και
απόμακρους της ιστορικότητάς της, μόνο και μόνο , επειδή η θέληση της ιστορίας
ήταν να βρεθεί σήμερα το έδαφος της μεγάλης αρχαίας Μακεδονίας μοιρασμένο σε
τρείς λαούς, Έλληνες, Νοτιοσλάβους και Βουλγάρους .
Αυτή η εθνολογική
κατανομή της Μακεδονίας που συντελέστηκε υπό το βάρος των πραγμάτων εις βάρος
των ελληνικών ιστορικών δικαίων και με θυσία τμημάτων του νέου Ελληνισμού που
βρέθηκαν κλεισμένα μέσα στα σύνορα της Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας για να
αφομοιωθούν ή να εκσλαβισθούν .... , όσο και αν μας στοίχισε ως Ελλάδα , την
αποδεχθήκαμε με πνεύμα πολιτικού ρεαλισμού ελπίζοντας στην αντίστοιχη ιστορική
κατανόηση των Σλάβων γειτόνων μας , γιατί πιστέψαμε ότι ρίχνοντας στην λήθη τις
σλαβικές αδικίες του παρελθόντος θα εξασφαλίζετο η ειρηνική συνύπαρξη του
μέλλοντος .
Παρ' όλα αυτά ,
τα γεγονότα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου έδειξαν πόσο έξω είχαμε πέσει και (
πόσο ο ανειρήνευτος ιμπεριαλισμός που συμπαρασύρει λαούς και έθνη αναβιώνοντας
εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς ζούσε θαμμένος κάτω από τα νέα συνθήματά του ): - αφ' ενός με τους Βούλγαρους που
ακολούθησαν τους Γερμανούς εισβολείς για να πλημμυρίσουν την ανυπεράσπιστη Α.
Μακεδονία και Δ. Θράκη , - και με την
τακτική του νέου κράτους των Σκοπίων που σήκωσαν το λάβαρο του επεκτατισμού εις
βάρος της ελληνικής Μακεδονίας - αφ'
ετέρου .
Με άλλα λόγια
δηλαδή , η απειλή κατά του Ελληνισμού στην ευαίσθητη περιοχή
των Βαλκανίων (που
καθοδηγείται και μορφοποιείται κατά την βούληση των ισχυρών με εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς , με
αφανίσεις και εμφανίσεις νέων κρατών που αναζητούν ταυτότητα), φαίνεται ότι δεν θα λάβει τέλος ποτέ !!!
Αυτά υποστήριζε
το - 1959 - ο αείμνηστος καθηγητής της γλωσσολογίας του
πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Νικόλαος Ανδριώτης πριν τα διατυπώσει γραπτώς σε
εκδοθέν του βιβλίο προτρέποντας με ιστορικό στοχασμό και χωρίς πολιτικές
σκοπιμότητες στους ιθύνοντες του λαού μας , την δέουσα προσοχή στους πολιτικούς
χειρισμούς τους .
Την ίδια χρονιά
το - 1959 - μεταξύ Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας υπογράφεται
σύμφωνο αμοιβαιότητας όπου σε συγκεκριμένο άρθρο της συμφωνίας εγένετο λόγος
για την '' Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας ''.
- υπογράφων ως
Πρωθυπουργός : Κωνσταντίνος
Καραμανλής
- συνυπογράφοντες
ως Υπουργοί : Αβέρωφ , Κανελλόπουλος , Τσάτσος και Κεφαλογιάννης .
Σίγουρα μια
τέτοια υπογραφή έπεσε υπό το βάρος των συμφερόντων της Δύσης και οπωσδήποτε με
ανταλλάγματα που δεν είχαν διευκρινισθεί ως εθνικό όφελος , εκτός .... εαν , το αντάλλαγμα ήταν η προετοιμασία της
Ελλάδας για την πορεία προς την Ευρώπη , ένας από τους τρεις άξονες της πολιτικής στρατηγικής του Καραμανλή.
Το κουτί της
Πανδώρας όμως άνοιξε , φέρνοντας το 1977 τον Ο.Η.Ε. στην Αθήνα να μας
προετοιμάζει και για την μακεδονική γλώσσα.
Εξέλιξη που μας
διδάσκει ότι , όσο και αν απέχει η θεωρία "συγκεκριμένων" ακαδημαϊκών από
την πολιτική πρακτική , η απόσταση αυτή πρέπει να αξιολογείται και να
προσμετράται με διορατικότητα από τους πολιτικούς, όταν αποφασίζουν να κάνουν
πολιτική με υποχώρηση στην ιστορία .
Κανείς βέβαια δεν
θέλει να διανοηθεί ή να υπαινιχθεί για τον εθνάρχη Καραμανλή και τους επώνυμους
υπουργούς του την πρόθεση για κάποια εθνική μειοδοσία , κάτι που έστερξε να
διορθώσει "εκ των υστέρων" ως πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας στην συνδιάσκεψη των πολιτικών αρχηγών το
1992 προσπερνώντας την διγλωσσία του τότε Πρωθυπουργού Μητσοτάκη για να
ταυτήσει την θέση του με τον Ανδρέα Παπανδρέου στο κοινό ανακοινωθέν : ''κανένα όνομα στα Σκόπια με τον όρο
Μακεδονία'' .
Τί μεσολάβησε στην συνέχεια για να αλλάξουμε πολιτική στάση στο Μακεδονικό ;
- που πρέπει να
αναζητηθούν και να αποδοθούν οι ευθύνες που συνήθως χάνονται στο ''συλλογικό''
για το πως φθάσαμε σήμερα στην ονομασία των γειτόνων μας , ως Βόρεια Μακεδονία
;
- μήπως θα είταν λάθος να κατηγορήσουμε συλίβδην όλους και όλα , πρόσωπα και πράγματα μιας άλλης
εποχής χωνεύοντας μέσα στο ''όλοι τους
είναι ίδιοι'' τις μεταγενέστερες εγκληματικές ευθύνες μερικών ...... γιατί όλοι
τους δεν ήταν και δεν είναι ίδιοι ;
- ή μήπως το
''όλοι τους είναι ίδιοι'' , όλους ... μας βολεύει , κρίνοντες και κρινόμενους , αντίληψη που σχηματοποιεί κυρίως στον
λαό , συνείδηση εσφαλμένη στην κρίση των
πραγμάτων ;
Σίγουρα θα τα
κρίνει η ιστορία , αφού εμείς ... αποφεύγουμε την βάσανο της κριτικής στα πράγματα για τα οποία το ενδιαφέρον μας
ουδέποτε προχωρά σε εμβάθυνση , πέρα από το να τα προσεγγίζει .
Πέραν αυτών όμως
'' η συμφωνία παράγει αποτελέσματα '' , και ισχύει για όλους και για όλα .
Και για την
ιστορία , αν τα δεδομένα του 1959 ήταν η
υποχώρηση , σήμερα το 2018 είναι η εκχώρηση , με αποτέλεσμα να έχει παραχθεί
τελικά < από συμφωνίες .... > μια εθνική προδοσία και το κράτος των
σκοπιανών να δικαιώνεται στους < εθνικούς > σκοπούς του , με όνομα ,
γλώσσα και εθνότητα μιας ψευτομακεδονίας .
Εδώ ταιριάζει μια
καυκασιανή παροιμία που λέει : ''εάν ρίξεις μια πιστολιά στο παρελθόν , να
περιμένεις μια κανονιά στο μέλλον''.
Και η κανονιά
έπεσε στην λίμνη των Πρεσπών όπου τα έδωσαν όλα , εκείνο δηλαδή που πρότεινε
στην συνδιάσκεψη των αρχηγών ο
Μητσοτάκης και απέρριψαν Καραμανλής , Παπανδρέου , το Βόρεια Μακεδονία ,
γιατί σε εκείνο το στρατόπεδο του πολιτικού μας συστήματος ανήκει η σημερινή
κυβέρνηση της Αριστεράς Τσίπρας και
Καμένος , εκτίμηση πολιτικά αληθής, διότι κριτήριο της αλήθειας οι πράξεις .
Μητσοτάκης ,
Σημίτης και Μπακογιάννη το στρατόπεδο
της υποχώρησης πριν φθάσουμε στην εκχώρηση Τσίπρα-Καμένου για το Μακεδονικό , σχέδιο προαποφασισμένο
από τα αφεντικά της Δύσης και συννάμα , φορτίο βαρύ για τους απόγονους του εκσυγχρονισμού και του Κυριάκου την νέα δημοκρατία .
Δυστυχώς η
διαπλοκή δεν αποτελεί χαρακτηριστικό μιας ορισμένης περιόδου στην πολιτική
ιστορία και φαίνεται ότι στην χώρα μας μια νέα μορφή διαπλοκής λόγω ειδικών
συνθηκών , κατοχής και αυταρχισμού να κάνει την εμφάνισή της ως πρώτη φορά Αριστερά , προσβάλλοντας το
δημόσιο αίσθημα με λόγο προκλητικό και περίεργη επιχειρηματολογία .
Εσείς κάνατε την υποχώρηση και εμείς την εκχώρηση , εσείς το ξεκινήσατε και εμείς το ολοκληρώσαμε , αυτό δεν είναι ουσιαστικά το επιχείρημα των συριζανέλ για τα
πραχθέντα ;
Ίσως ... με
περισσή γενναιοδωρία , έναντι υμών που εκ του ασφαλούς αντιπολιτευόμενοι σήμερα
, το παίζετε ..... καί γενναίοι !
Το αν εσείς υποχωρήσατε στα ιστορικά κεκτημένα χάριν της ευρωπαϊκής προοπτικής στις επιταγές της Δύσης που ήθελε να εμβολίσει τις επιρροές της Ρωσίας στα ζωτικής
σημασίας Βαλκάνια , εμείς τα εκχωρήσαμε για τους ίδιους λόγους , αξιολογώντας ότι η διαφορά υποχώρησης και εκχώρησης μετριάζεται στον βωμό της εξυπηρέτησης του Δυτικού ιμπεριαλισμού εφόσον πάνω από όλα "ανήκομεν εις την Δύση".
Όσο για εθνική
προδοσία που μας κατηγορούν , μικρό το κακό για τα δικά μας εθνομηδενιστικά ήθη
.... απλώς μια λεπτομέρεια ... σε 10 χρόνια το πολύ θα τάχουμε ξεχάσει .
Σε αυτό το
στρατόπεδο του πολιτικού μας συστήματος ανήκει η σημερινή κυβέρνηση και σε αυτό
το άρμα της πολιτικής αθλιότητας ισχύει κατ' εξαίρεση '' το όλοι τους είναι ίδιοι '' !!!
του Ασλανίδη Ματθαίου.
Δημοσίευση σχολίου