Σύμφωνα με πληροφορίες Αθήνα και Ουάσιγκτον εδώ και
αρκετό καιρό βρίσκονται σε μυστικές διαπραγματεύσεις προκειμένου Ελλάδα και ΗΠΑ
να καταλήξουν σε μια νέα αμυντική συμφωνία.
Οι διαπραγματεύσεις αφορούν τη ριζική αναθεώρηση της
Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (Mutual Defense Cooperation
Agreement- MDCA) του 1990, γνωστής ως “Συμφωνία για τις βάσεις” που θεωρείται
σήμερα παρωχημένη λόγω των ραγδαίων εξελίξεων στην περιοχή, κυρίως η κάθοδος
της Ρωσίας στη Μεσόγειο, του Ιράν στη Συρία και η αυξημένη αυτονομία της
Τουρκίας.
Ο χρόνος υπογραφής
της συμφωνίας τοποθετείται στο προσεχές φθινόπωρο και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο
όπου και θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα αυτή τη φορά, ο δεύτερος γύρος των
διαπραγματεύσεων ( ο πρώτος πραγματοποιήθηκε στην Ουάσινγκτον τον περασμένο
Δεκέμβριο).
Επικεφαλής της αμερικανικής αντιπροσωπείας που θα έρθει στην Αθήνα
φαίνεται πως θα είναι ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο.
Βέβαια, “παίζει” και η συντηρητικότερη και
προσεκτικότερη άποψη να μην υπάρξει βιασύνη, να ανανεωθεί για έναν ακόμη χρόνο
η υπάρχουσα MDCA και οι διαπραγματεύσεις να προχωρήσουν πιο αργά για να
καταλήξουν σε ουσιαστικότερες αλλαγές που θ’αντέξουν στο χρόνο.
Η αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων
που θα επιφέρει η υπογραφή της συμφωνίας αυτής εντάσσεται στο ευρύτερο
αμερικανικό στρατηγικό σχέδιο που θέλει την Ελλάδα ως κρίκο μιας αλυσίδας
“μετωπικών κρατών” (front states) με την Πολωνία, το Ισραήλ και την Ελλάδα να
διαμορφώνουν ένα “νοητό τόξο ανάσχεσης” σ’ ένα γεωπολιτικό περιβάλλον επιστροφής
στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων.
Το σχέδιο αυτό το έχει ήδη περιγράψει ο
πρώην βοηθός ΥΠΕΞ Γουές Μίτσελ ο οποίος και διεκδικεί την πατρότητα του σχεδίου
αυτού.
Όσον αφορά τις βάσεις οι ΗΠΑ
ζητούν την εκ νέου περιγραφή της χρήσης και των δυνατοτήτων της βάσης
της Σούδας, του “διαμαντιού της Μεσογείου” όπως την αποκαλούν αμερικανικοί
παράγοντες, με το ενδεχόμενο επέκτασης χρήσης της προβλήτας του Μαραθιού.
Στην εξίσωση της αμερικανικής στρατιωτικής
παρουσίας μπαίνουν οι αεροπορικές βάσεις Στρατού της Λάρισας, η βάση Αεροπορίας
Στρατού στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, όπου οι
Αμερικανοί θέλουν να "παγιώσουν" την παρουσία τους.
Αντικειμενικός σκοπός της αμερικανικής
πλευράς είναι ο μεν Βόλος (Στεφανοβίκειο) να χρησιμοποιηθεί για υποστήριξη
επιθετικών και μεταφορικών ελικοπτέρων στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και της
βαλκανικής, γενικότερα, η δε Αλεξανδρούπολη θα αποκτήσει μία βάση
συναρμολόγησης μεταφορικών ελικοπτέρων επίσης για επιχειρήσεις στα Βαλκάνια και
την Μαύρη Θάλασσα.
O όλος σχεδιασμός έχει συμφωνηθεί από το
2018 σε συζητήσεις των ΗΠΑ με τον υπουργό Εθνικής Αμυνας Πάνο Καμμένο.
Στις 10 Οκτωβρίου
2018, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος -ευρισκόμενος στην Ουάσιγκτον-
είχε δηλώσει δημοσίως ότι «είναι σημαντικό για την Ελλάδα οι
ΗΠΑ να αναπτύξουν στρατιωτικές δυνάμεις στη χώρα σε μία πιο μόνιμη βάση όχι
μόνο στον Κόλπο της Σούδας, αλλά επίσης στον Βόλο, στη Λάρισα και στην
Αλεξανδρούπολη».
Η αμερικανική πλευρά, σύμφωνα με το
ρεπορτάζ, επιδιώκει μια “ολιστική προσέγγιση” της παρουσίας της στην Ελλάδα και
των χρήσεων που θα κάνει στους χώρους.
Το θέμα φυσικά δεν είναι απλό και οι
δυσκολίες του δεν περιορίζονται στο πεδίο της διαπραγμάτευσης μεταξύ των δύο
πλευρών.
Σύμφωνα με πληροφορίες το πιο πιθανό είναι η
ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει οικονομικές διευκολύνσεις στην αγορά των
μεταχειρισμένων, ανακατασκευασμένων οπλικών συστημάτων που της δίνουν οι ΗΠΑ
και οικονομική βοήθεια για την αγορά των πανάκριβων ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων
(κάπου 60 εκατ. δολάρια το ένα, μαζί με τον οπλισμό του) που θέλουμε να
αγοράσουμε.
Σύμφωνα με το Σύνταγμά μας η συμφωνία αυτή
μετά την υπογραφή της πρέπει να κυρωθεί από την ελληνική Βουλή αν και μπροστά
στις ατλαντικές γεωπολιτικές αναγκαιότητες όλοι γνωρίζουμε τη... δύναμη των
κοινοβουλίων (βλ. Συμφωνία των Πρεσπών)
Βέβαια ένα ερώτημα ίσως και το
σημαντικότερο, είναι και τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει η ελληνική
πλευρά.
Τώρα τελευταία πληθαίνουν οι φωνές στη χώρα
μας που ζητούν να δοθούν στην Ελλάδα ως αντάλλαγμα στις βάσεις εγγυήσεις
ασφαλείας,συνδέοντας την παραμονή των βάσεων με την εδαφική
ακεραιότητα της χώρας, κάτι τέτοιο όμως φαίνεται απίθανο να το δεχτούν
οι Αμερικανοί.
Αφενός γιατί δεν θέλουν να δεσμευτούν,
αφετέρου η συμφωνία αυτή δεν γίνεται για την Τουρκία - η οποία όπως
επισημαίνουν στην Ουάσινγκτον είναι μέλος του ΝΑΤΟ- αλλά για τη Ρωσία η
οποία πλέον έχει αποκτήσει παρουσία στη Μεσόγειο και απειλεί την αμερικανική
κυριαρχία.
Δημοσίευση σχολίου