ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ.

"Εδώ και λίγο καιρό, οι ραφτεργάτες του Λονδίνου ίδρυσαν μια γενική ομοσπονδία, για να υποστηρίξουν τα αιτήματά τους, εναντίον των εργοδοτών, που, στην πλειοψηφία τους, είναι μεγαλοκαπιταλιστές. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο να ανέβουν οι μισθοί ,στα επίπεδα των διαρκώς αυξανομένων τιμών των μέσων επιβίωσης, αλλά και να μπει ένα τέλος, στην υπερβολικά σκληρή μεταχείριση των εργατών, σε αυτόν τον κλάδο της βιομηχανίας.

Οι εργοδότες πίστεψαν ότι θα ματαιώσουν αυτό το σχέδιο, φέρνοντας εργάτες από το Βέλγιο, την Γαλλία, ή την Ελβετία. Πάνω σε αυτό το θέμα, το Κεντρικό Συμβούλιο της Διεθνούς Ένωσης Εργατών δημοσίευσε στις βελγικές, γαλλικές και ελβετικές εφημερίδες, μια προειδοποίηση, η οποία είχε πλήρη επιτυχία. Η μανούβρα των εργοδοτών του Λονδίνου απέτυχε. Αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και να ανταποκριθούν στα δίκαια αιτήματα των εργατών. 

Έχοντας ηττηθεί, στην Αγγλία, οι εργοδότες προσπαθούν τώρα να πάρουν αντίμετρα, ξεκινώντας από την Σκωτία. Σαν αποτέλεσμα των όσων συνέβησαν στο Λονδίνο, αναγκάστηκαν, αρχικά και στο Εδιμβούργο, να συμφωνήσουν, σε μια αύξηση μισθών 15%. Την ίδια στιγμή, όμως, μυστικά, έστειλαν, στην Γερμανία, ανθρώπους, για να στρατολογήσουν εργάτες, ειδικά, από τις περιοχές του Αννόβερου και του Μεκλεμβούργου και να τους φέρουν, στο Εδιμβούργο. Η πρώτη ομάδα έχει, ήδη, μεταφερθεί. Ο σκοπός αυτής της εισαγωγής εργατών είναι ίδιος, με την εισαγωγή Ινδών κούληδων στην Τζαμάϊκα, δηλαδή η διατήρηση της δουλείας.

Αν οι εργοδότες του Εδιμβούργου πετύχουν, μέσω της εισαγωγής Γερμανών εργατών, να εξουδετερώσουν τις παραχωρήσεις που, ήδη, έχουν κάνει, αυτό θα έχει, αναπόφευκτα, τον αντίκτυπό του και στην Αγγλία. Και αυτοί, που θα υποφέρουν περισσότερο, θα είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί εργάτες, που, στην Μεγάλη Βρετανία, είναι περισσότεροι, από τους εργάτες άλλων εθνών της ηπειρωτικής Ευρώπης. 

Αυτοί οι ίδιοι οι νεοεισαγόμενοι εργάτες, όντας τελείως αβοήθητοι, σε μια ξένη χώρα, θα βυθιστούν, σύντομα, στο επίπεδο ενός παρία. Είναι ζήτημα τιμής, για τους Γερμανούς εργάτες να αποδείξουν, στους εργάτες των υπολοίπων χωρών, ότι και αυτοί, όπως οι αδελφοί τους, στην Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Ελβετία, γνωρίζουν πως να υπερασπιστούν τα κοινά συμφέροντα της τάξης τους και δεν θα γίνουν υποτακτικά όργανα του κεφαλαίου, στον αγώνα του, εναντίον της εργατικής τάξης".

Για λογαριασμό του Κεντρικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης των Εργατών.

Καρλ Μαρξ,  Λονδίνο 4 Μαΐου 1866.

Εφιάλτης στο Διαδίκτυο - Απάτες και οικονομικές παγίδες για ανυποψίαστα θύματα

Επιτήδειοι στήνουν ιντερνετικές παγίδες και απάτες για αφελείς και ανυποψίαστους

Με ποια δολώματα μας αποσπούν στοιχεία λογαριασμών και καρτών / Προσοχή και στις... «δωροεπιταγές» 

Μια ωραία μέρα αρχίζει κάνοντας την περιήγησή μας στο Διαδίκτυο. Ανοίγουμε, λοιπόν, το προσωπικό μας e-mail και βλέπουμε στα εισερχόμενα μηνύματά μας ότι είμαστε οι νικητές μιας κλήρωσης και ότι κερδίσαμε πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ. 

Εκπληκτικό! Χωρίς ποτέ να λάβουμε μέρος σε οποιαδήποτε κλήρωση, ένα τεράστιο χρηματικό ποσό έρχεται ξαφνικά στην τσέπη μας. Γιατί λοιπόν να το χάσουμε; Δεν χάνουμε ούτε δευτερόλεπτο. Σπεύδουμε να απαντήσουμε στο e-mail δίνοντας τα απαραίτητα στοιχεία για να λάβουμε το πολυπόθητο έπαθλο. 

Στη συνέχεια ανοίγουμε τη σελίδα μας στο Facebook. Κι έτσι όπως κοιτάζουμε το Newsfeed, την αρχική σελίδα όπου εμφανίζονται αναρτήσεις φίλων μας και σελίδων που παρακολουθούμε, παρατηρούμε ότι μια γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα προσφέρει δωροεπιταγή ύψους 20 ή 100 ευρώ για τις αγορές μας. Αυτή κι αν είναι η τυχερή μας μέρα! 

Φυσικά, δεν θα αφήσουμε να πάει μια τέτοια ευκαιρία χαμένη, αφού μπορούμε να γλιτώσουμε έξοδα από τα ψώνια της εβδομάδας, πόσο μάλλον τώρα που οι μισθοί δύσκολα φτάνουν πλέον τα 1.000 ευρώ, τα οποία μπορούσαμε να παίρνουμε τις καλές εποχές. Σπεύδουμε να συμπληρώσουμε τα στοιχεία μας για να λάβουμε την πολυπόθητη δωροεπιταγή. 

Τι έχουμε κάνει μέχρι στιγμής; Στην πραγματικότητα 

● είτε έχουμε βρεθεί στο έλεος κάποιου διαδικτυακού ιού, που μπορεί να καταστρέψει αρχεία στον υπολογιστή μας, 

● είτε έχουμε δώσει προσωπικά μας στοιχεία, όπως τον αριθμό του κινητού μας τηλεφώνου, με αποτέλεσμα να μας έρχονται ανεπιθύμητα μηνύματα και χρεώσεις χωρίς τη συγκατάθεσή μας, 

● είτε έχουμε φροντίσει να πληρώσουμε κάποιο μικροποσό με την πιστωτική ή χρεωστική κάρτα μας για να λάβουμε το έπαθλο, με αποτέλεσμα να υποκλαπούν τα στοιχεία της κάρτας και να βρεθούμε χρεωμένοι με μεγάλα χρηματικά ποσά. 

Το συμπέρασμα είναι ότι όχι μόνο δεν κερδίσαμε απολύτως τίποτα, αλλά μια μέρα που άρχισε τόσο όμορφα καταλήγει να μετατραπεί σε «εφιάλτη». 

Ωστόσο τέτοιου είδους απάτες είναι αρκετά συχνές στο Διαδίκτυο και δεν είναι λίγοι οι χρήστες και καταναλωτές που πέφτουν θύματά τους. Μέχρι και τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ) εξέδωσαν πρόσφατα ανακοίνωση προειδοποιώντας τους καταναλωτές ότι δεν συμμετέχουν σε καμία προωθητική ενέργεια με δώρα ούτε αποστέλλουν ηλεκτρονικά μηνύματα μέσω των οποίων προσφέρουν συσκευές κινητής τηλεφωνίας στους πελάτες τους. 

Διαδικτυακές απάτες

Σύμφωνα με την αστυνομία, οι συνηθέστερες μορφές διαδικτυακής απάτης είναι: 

1. Χρεώσεις της πιστωτικής κάρτας πολιτών μέσω του Διαδικτύου για αγορές οι οποίες δεν πραγματοποιήθηκαν από τους ίδιους. 

Στις περιπτώσεις αυτές κάποιος κακόβουλος χρήστης του Διαδικτύου δημιουργεί μια πλασματική ιστοσελίδα και με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει να συγκεντρώνει στοιχεία κι αριθμούς πιστωτικών καρτών χρηστών, οι οποίοι, έχοντας εξαπατηθεί, νομίζουν ότι πρόκειται για κάποιο διαδικτυακό κατάστημα και κάνουν τις αγορές τους. 

Επιπλέον αρκετές είναι οι περιπτώσεις που επιτήδειοι καταφέρνουν να αποκτούν φυσική πρόσβαση στα στοιχεία πιστωτικών καρτών πολιτών, τα οποία εν συνεχεία χρησιμοποιούν σε διαδικτυακές αγορές, καθώς για τις αγορές αυτές δεν είναι απαραίτητη η φυσική κατοχή της πιστωτικής κάρτας, παρά μόνο τα στοιχεία της. 

Επιπροσθέτως, σε αρκετές περιπτώσεις, χρήστες του Διαδικτύου δίνουν οι ίδιοι άθελά τους τα στοιχεία σε άλλους, κακόβουλους χρήστες (phishing). 

Ειδικότερα ο ανυποψίαστος πολίτης λαμβάνει μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από πιστωτικό ίδρυμα, στο οποίο τηρεί λογαριασμό, με το οποίο του ζητείται να συμπληρώσει τα στοιχεία του (ονοματεπώνυμο, αριθμό λογαριασμού και πιστωτικής κάρτας κ.λπ.), για λόγους π.χ. ενημέρωσης των αρχείων της τράπεζας. 

Το μήνυμα, μέσω υπερσυνδέσμου, τους οδηγεί σε μια πλασματική ιστοσελίδα της τράπεζας, με αποτέλεσμα ο πολίτης να πείθεται και να χορηγεί τα επίμαχα στοιχεία. 

2. Ο τρόπος δράσης των κακόβουλων δραστών στη μορφή απάτης που περιγράφεται υπό τον όρο «Ισπανικό Λόττο» είναι η μαζική αποστολή μηνυμάτων ηλεκτρονικής αλληλογραφίας σε τυχαίους χρήστες του Διαδικτύου, με τα οποία τους ενημερώνουν ότι έχουν κερδίσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό της τάξεως εκατομμυρίων δολαρίων σε διαδικτυακή ηλεκτρονική κλήρωση. 

Οι δημιουργοί των μηνυμάτων αυτών, για να γίνουν πιστευτοί, χρησιμοποιούν παραπλήσια ονόματα μεγάλων εταιρειών (π.χ. Microsoft, Yahoo κ.λπ.) και συνοδεύουν τα μηνύματα που αποστέλλουν με πλαστά πιστοποιητικά όσον αφορά την υποτιθέμενη ηλεκτρονική κλήρωση. 

Η απάτη έγκειται στο γεγονός ότι ζητούν από τους υποτιθέμενους νικητές την προπληρωμή κάποιων φόρων ή/και εξόδων εκταμίευσης των χρημάτων, ποσό που συνήθως είναι της τάξεως μερικών χιλιάδων δολαρίων. 

3. «Απάτες 419» ή «Νιγηριανές Απάτες». 

Στις περιπτώσεις αυτές αποστέλλονται μηνύματα σε τυχαίους χρήστες του Διαδικτύου, με τα οποία τους πληροφορούν ότι κάποιος κάτοχος ιδιαίτερα μεγάλης περιουσίας έχει αποβιώσει και 

● είτε δεν υφίσταται κάποιος κληρονόμος και ο παραλήπτης του μηνύματος έχει επιλεγεί ώστε να κληρονομήσει αυτός την περιουσία,

● είτε, για να καταστεί δυνατόν να αποδεσμευτεί η περιουσία, χρειάζεται αυτή να μεταφερθεί σε τραπεζικό λογαριασμό του εξωτερικού και ο παραλήπτης του μηνύματος ενημερώνεται ότι, εάν διαθέσει τον δικό του λογαριασμό, θα αποκτήσει κάποιο ποσοστό επί της περιουσίας αυτής. 

Σε άλλες περιπτώσεις άτομα από τη Νιγηρία αναζητούν τη βοήθεια επιχειρηματιών ή ελεύθερων επαγγελματιών με σκοπό να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους, τα οποία προέρχονται από εγκληματικές πράξεις (λαθρεμπόριο, απάτες, δωροδοκία κ.λπ.), υποσχόμενοι υψηλό ποσοστό αμοιβής για τη συνεργασία αυτήν. 

Για τον σκοπό αυτόν κάνουν χρήση τίτλων επίσημων φορέων της χώρας τους (υπουργεία, κεντρική τράπεζα, εθνική εταιρεία πετρελαίων της Νιγηρίας κ.λπ.), χρησιμοποιούν τίτλους κυβερνητικών ή στρατιωτικών παραγόντων με υπαρκτά και ψεύτικα ονόματα ή προφασίζονται σχέση τους με «διάσημα» ή «σημαντικά» πρόσωπα. 

Η απάτη έγκειται στο ότι οι αποστολείς των μηνυμάτων ζητούν από τους παραλήπτες να τους αποστείλουν τα προσωπικά τους στοιχεία, τα στοιχεία του τραπεζικού τους λογαριασμού και της πιστωτικής τους κάρτας κ.λπ., προκειμένου να επιτευχθεί η συνεργασία τους και τα υποψήφια θύματα να αποκομίσουν τα χρηματικά ποσά που τους υπόσχονται. 

Από την πλευρά του ο Συνήγορος του Καταναλωτή έχει βρεθεί αντιμέτωπος με περιπτώσεις που αφορούν πενταψήφια νούμερα ύστερα από καταγγελίες καταναλωτών. Ο καταναλωτής νομίζει ότι συμμετέχει σε μια δωρεάν έρευνα ή έναν δωρεάν διαγωνισμό και τελικά ανακαλύπτει μέσα από τους λογαριασμούς κινητής τηλεφωνίας αδικαιολόγητες χρεώσεις για υπηρεσίες με χρέωση τις οποίες δεν είχε ποτέ παραγγείλει. 

Μάλιστα, κάποιοι από τους καταναλωτές ισχυρίζονται ότι η ενεργοποίηση των υπηρεσιών έγινε χωρίς οι ίδιοι να έχουν συμπληρώσει τον αριθμό του κινητού τους τηλεφώνου ή κωδικό ΡΙΝ σε κάποια ιστοσελίδα. 

Ειδικότερα, σε υποθέσεις που χειρίστηκε η ανεξάρτητη αρχή και για τις οποίες κινήθηκε αρχικά η αυτεπάγγελτη έρευνα, καταναλωτές, κατά την περιήγησή τους στο Διαδίκτυο, προσκλήθηκαν να συμμετέχουν σε έρευνα σχετικά με τις συνήθειες των Ελλήνων. 

Συγκεκριμένα κλήθηκαν να απαντήσουν σε σύντομες ερωτήσεις, ενώ συγχρόνως ενημερώνονταν ότι, με αυτόν τον τρόπο, και χωρίς να απαιτείται κάτι άλλο και ιδίως χωρίς καμία επιβάρυνσή τους, θα είχαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν, εντελώς δωρεάν, δωροεπιταγή υψηλής αξίας (500 ευρώ), συνήθως για αγορές σε γνωστές και αξιόπιστες αλυσίδες σούπερ μάρκετ. 

Κατά την έρευνα ζητήθηκε από τους καταναλωτές η συμπλήρωση του αριθμού του κινητού τους τηλεφώνου, καθώς και του ονοματεπωνύμου και του έτους γεννήσεώς τους, ώστε να εγγραφούν με αυτόν τον τρόπο σε συνδρομητική υπηρεσία με εβδομαδιαία χρέωση. 

Επισημαίνεται ότι η χρέωση για τη συνδρομητική υπηρεσία αναγραφόταν, μεταξύ άλλων στοιχείων, στο κάτω μέρος της οθόνης με μικρά, δυσδιάκριτα γράμματα, ενώ σε συσκευές κινητών τηλεφώνων ο χρήστης έπρεπε να μετακινήσει ο ίδιος το παράθυρο προς τα κάτω (scroll down) ή να το επεκτείνει, προκειμένου να δει τις εν λόγω πληροφορίες και, γενικότερα, έπρεπε να τις αναζητήσει για να τις βρει και να τις διαβάσει. 

Από τη σχετική έρευνα προέκυψε ότι ο χρήστης δεν είχε επιλέξει συνειδητά τη συνδρομητική υπηρεσία πατώντας το κουμπί «Συνέχεια». Η διαδικτυακή εφαρμογή επέλεγε αυτόματα και μάρκαρε ως αποδεκτό το τετραγωνίδιο δίπλα στη φράση «έχω λάβει γνώση των Όρων Χρήσης και αποδέχομαι να ενεργοποιήσω το συνδρομητικό διαγωνιστικό παιχνίδι διεκδίκησης επάθλων με χρέωση δύο ευρώ και οκτώ λεπτά ανά SMS, τρία SMS ανά εβδομάδα» και δεν διευκρινιζόταν σε κανένα σημείο ότι η χρέωση αφορούσε τα εισερχόμενα μηνύματα. 

Ο Συνήγορος του Καταναλωτή αναφέρει ότι πολλοί από τους χρήστες που έπεσαν θύματα της απάτης ανήκαν σε κατηγορίες καταναλωτών ευάλωτων είτε λόγω ηλικίας ή απειρίας είτε λόγω δυσχερούς οικονομικής κατάστασης, οπότε το έπαθλο δωρεάν προμηθειών ειδών καθημερινής ανάγκης από γνωστά σούπερ μάρκετ εν μέσω οικονομικής κρίσης γινόταν ακόμη πιο ελκυστικό. 

Παράλληλα υπήρξαν καταγγελίες και παράπονα σχετικά με επιβαρύνσεις προερχόμενες από πενταψήφια νούμερα που ενεργοποιήθηκαν κατόπιν πρόσκλησης των καταναλωτών να συμμετέχουν σε δωρεάν διαγωνισμούς με έπαθλο δωροεπιταγές υψηλής αξίας σε συγκεκριμένες αλυσίδες σούπερ μάρκετ (όπως ΑΒ Βασιλόπουλος Α.Ε., Σκλαβενίτης ΑΕΕ και Διαμαντής Μασούτης Α.Ε. ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ). 

Οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ ενημέρωσαν τον Συνήγορο του Καταναλωτή ότι ουδέποτε συνεργάστηκαν με τις εταιρείες αυτές, ενώ κάποιες έχουν ήδη κινηθεί νομικά εναντίον των εταιρειών που βρίσκονται πίσω από τις υπηρεσίες αυτές. 

Ο Συνήγορος του Καταναλωτή έχει αποστείλει το πόρισμά του για τα θέματα αυτά τόσο στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή όσο και στην Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, ενώ έχει ενημερώσει σχετικά και τον εισαγγελέα. Παρά το γεγονός ότι έχουν επιβληθεί πρόστιμα, η σχετική δραστηριότητα δεν έχει εξαλειφθεί, οπότε χρειάζεται μεγάλη προσοχή από τους καταναλωτές. 

«Θα ήθελα να επισημάνω ότι οι καταναλωτές που προσφεύγουν στην ανεξάρτητη αρχή Συνήγορος του Καταναλωτή στη συντριπτική τους πλειονότητα λαμβάνουν πίσω τα χρήματα που έχουν τυχόν καταβάλει ή με τα οποία έχουν χρεωθεί, ωστόσο υπάρχουν και αρκετοί καταναλωτές που είτε δεν έχουν προσφύγει και δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους είτε, επειδή τα ποσά δεν είναι πάντοτε υψηλά, δεν έχουν διαπιστώσει το γεγονός με τη λήψη του λογαριασμού από τον τηλεπικοινωνιακό τους πάροχο» δήλωσε στο «Π» η Αθηνά Κοντογιάννη, αναπληρώτρια Συνήγορος του Καταναλωτή.

topontiki.gr

Η δεδηλωμένη των δουλωμένων

Έξι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου δήλωσαν ότι θα ψηφίζουν ό,τι θέλει ο Τσίπρας, ό,τι τους πει ο Τσίπρας, βρέξει - χιονίσει, μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι ή δεν μας πέσει, μας πλακώσουν στις καρπαζιές τα βατράχια ή μας κλάψουνε οι ρέγκες. 

Δεν πρόκειται απλώς για κάρτα μπιάνκα, αλλά για κάτι πρωτοφανές (και αυτό) στα κοινοβουλευτικά χρονικά: έξι βουλευτές δηλώνουν δούλοι, σκλάβοι, σκλαβούνοι, υπομείονες του Μεγάλου Βασιλιά – ο Δαρείος θα τους περιφρονούσε και ο Ξέρξης θα τους εράβδιζε. Όχι ο Τσίπρας. 

Όρκο σε «ό,τι πει ο φύρερ» έδιναν μόνον οι σκλαβωμένοι στους ναζιστές Γερμανοί. Ουδείς βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει στον Τσίπρα τέτοιον όρκο! Μόνον οι έξι σκλάβοι. 

Ο επίλογος της τραγωδίας μας είναι κωμωδία. Κι αυτό είναι χειρότερη τραγωδία. 

Όταν ο Τσίπρας αποκαλεί βλάκες ή εθνικιστές, ακροδεξιούς και φασίστες όσους δεν στέργουν στη Συμφωνία των Πρεσπών, εννοεί και το 50% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ; Διότι τόσοι είναι εκείνοι που δεν μπορούν να καταπιούν τις υπαγορεύσεις του κ. Πάιατ και των ΗΠΑ. 

Ο ίδιος ο Τσίπρας, αν ήταν αριστερός, δεν θα έπρεπε να καταδεχθεί τη δουλόφρονα δήλωση των έξι. (Ακόμα-ακόμα, αν ο πρωθυπουργός ήταν στοιχειωδώς οξύνους, όλα αυτά θα τα διέπραττε εν κρυπτώ). Αντιθέτως απολαμβάνει τη δέσμευση των δουλικών και την αναγάγει σε υπόδειγμα πολιτικής συμπεριφοράς και πολιτικής σταθερότητας. Διότι τον Τσίπρα δεν τον απασχολούν «τα δύσκολα εύγε των σοφιστών», αλλά οι έπαινοι των Δυτικών Δυνατών και το γουργούρισμα των υποποδίων του καρεκλοκενταύρων. 

Και δεν φθάνουν αυτά τα πρωτοφανή (διαλυτικά όσον και αποκρουστικά) αλλά ο πρωθυπουργός και ο κ. Καμμένος εμφανίζονται μπροστά στα μάτια των Ελλήνων με τον πιο αποκαρδιωτικό τρόπο. Ως άλλος αποδιοπομπαίος τράγος εν υαλοπωλείο ο κ. Καμμένος κλαίει τώρα με κροκοδείλια δάκρυα (για το Σκοπιανό), απειλεί και κορυβαντιά, μια Αυλή των Θαυμάτων από μόνος του που πάει για αμόκ. 

Όσο για τον Τσίπρα, τόσα χρόνια που είμαι στο κουρμπέτι, πρώτη φορά βλέπω τέτοια γυριστή! Υποψιάσθηκε λέει ότι ο κ. Καμμένος θα έριχνε την κυβέρνηση και τον προφύλαξε από τέτοιο φτου-κακά-κακό. Με έναν λόγο ο Τσίπρας δολοφόνησε πολιτικώς τον συνέταιρό του για να μην κάνει ο τελευταίος καμιά μαλακία εναντίον του ιδίου αυτού εαυτού. 

Είναι προφανές ότι ο Τσίπρας δεν θεωρεί βλάκες μόνον όσους αντιτίθενται στη Συμφωνία Τσίπρα - Πάιατ - Ζάεφ, αλλά όλους μας. Ουδείς άλλος αν δεν θεωρούσε τους άλλους βλάκες θα κατέφευγε σε τέτοια παιδαριώδη επιχειρήματα. Το ερώτημα πλέον είναι πόσο χαμηλότερα μπορούμε να πέσουμε; Και με τι περαιτέρω κόστος; 

Έξι δούλοι και 145 βουλευτές (υβριζόμενοι και μόνον εξ αυτού του γεγονότος) συναποτελούν μια πράγματι «πρώτη φορά» τσιρκουλέτα – ούτε καν τσίρκο. Το ερώτημα του κυβερνάν παρέλκει. Το μόνον που απομένει να γίνεται έως τις εκλογές θα είναι η προσπάθεια του Τσίπρα να πείσει τους εγχώριους Δυνατούς (κυρίως τους διαπλεκόμενους) καθώς και τους ξένους Επικυρίαρχους, ότι είναι ακόμα χρήσιμος για τις δουλειές τους, ότι μπορεί ακόμα να κάνει το μαύρο άσπρο, να κάνει την κωλοτούμπα γυριστή και ότι μπορεί να εξαπατήσει για μιαν ακόμα φορά τον λαό. Όμως το πολλάκις εξαπατάν και το παμπολλάκις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού. Ο άνθρωπος αυτός (παιδαριωδώς μεν αλλά αποτελεσματικά, διότι σ’ αφήνει άναυδο) είναι ικανός να σε απολύσει και να ζητήσει την ευγνωμοσύνη σου που θα πάρεις επίδομα ανεργίας. Θυμίζει πλέον «τον πατροκτόνο που έκλαιγε στο δικαστήριο, επειδή έμεινε ορφανός». Έξι δούλοι κι ένας Δαναός που φέρει δώρα πονηρά – μπιχλιμπίδια, διορισμούς και επιδόματα – είναι ικανή συνθήκη για μια τραγωδία-μπουρλέσκ. Δηλαδή για μια τραγωδία ο σώζων εαυτόν σωθήτω…

topontiki.gr

Μας κάνει πλάκα ο Ερντογάν, θέλει μιναρέ στην Ακρόπολη για να ανοίξει την Χάλκη

Σε νέες προκλήσεις κατά της Αθήνας προχώρησε ο Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος μια προεκλογική συγκέντρωση στην Αδριανούπολη, και μάλιστα μόλις λίγες ημέρες μετά την επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία. 

Στην ομιλία του ο Ερντογάν υποστήριξε πως, όταν ο Αλέξης Τσίπρας του έθεσε το θέμα επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, εκείνος του ζήτησε ως αντάλλαγμα να ανοίξει το τζαμί Φετχιγιέ στην Πλάκα. Είπε μάλιστα ότι αναρωτήθηκε γιατί το τζαμί δεν έχει μιναρέ.

«Οι θρησκευτικές μειονότητες μπορούν να εξασκήσουν τα δικαιώματά τους με πολλούς τρόπους. Τους επιστρέψαμε ακόμη και την ακίνητη περιουσία τους. Αντίθετα, τα τζαμιά μας στη Δύση δέχονται βομβιστικές και εμπρηστικές επιθέσεις. Στη “Δυτική Θράκη” και στη Γερμανία», είπε ο Ερντογάν. 

Και πρόσθεσε: «Όταν συναντήθηκα με τον κ. Τσίπρα, του είπα το ίδιο. Είπα “κοίταξε, θέλετε κάτι από εμάς. Θέλετε τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης”. Είπα “ας ανοίξουμε το Φετχιγιέ Τζαμί στην Πλάκα. Και όταν μου απάντησε “θα ανοίξουμε το τζαμί” ρώτησα γιατί δεν υπάρχει μιναρές; Θα μπορούσαν οι εκκλησίες να είναι χωρίς καμπαναριό; Ποιο είναι το ουσιαστικό μέρος ενός τζαμιού; Οι μιναρέδες που φτάνουν ως τον ουρανό». 

Ο Ερντογάν ανέφερε μάλιστα ότι η απάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού σε όλα αυτά ήταν ότι δέχεται επικρίσεις από την αντιπολίτευση. Και στην συνέχεια σχολίασε: «Ας κριτικάρουν όσο θέλουν».

Και για να μην ξεχνιόμαστε, αναφερόμενος στην Θράκη μίλησε και πάλι για «Τούρκους» προσθέτοντας ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να το δεχθούν αυτό, ενώ οι Τούρκοι όπως είπε δεν έχουν πρόβλημα να χρησιμοποιείται ο όρος «Ρωμιός».

slpress.gr

Τα όπλα Ρωσίας - Κίνας τρομάζουν τη Δύση

Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι δυτικοί γεωστρατηγικοί αναλυτές, οι οποίοι παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή την εξέλιξη στις σχέσεις μεταξύ Κίνας και Ρωσίας σε κυρίως σε ό,τι αφορά το στρατιωτικό επίπεδο. Κάποιοι από αυτούς τείνουν στο συμπέρασμα πως οι εν λόγω δεσμοί δεν έχουν μέλλον, καθώς από τη μια εκτιμούν πως τροφοδοτείται αποκλειστικά και μόνο από τις κοντόφθαλμες επίλογες των ΗΠΑ, ενώ από την άλλη υπονομεύονται από τα διαφορετικά εθνικά συμφέροντα και τη συνεχιζόμενη αμοιβαία δυσπιστία. Χαρακτηριστική είναι η αποστροφή του Αμερικάνου πρώην υπουργού Άμυνας, Τζέιμς Μάτις, ο οποίος σε συνέντευξη τύπου τον Σεπτέμβρη είχε σημειώσει: «Δε βλέπω μακροπρόθεσμα να ευθυγραμμίζονται η Ρωσία με την Κινα».

Αποκλίνοντα συμφέροντα, αλλά...

Όπως αναφέρει μάλιστα σε ανάλυσή του το ηλεκτρονικό περιοδικό Stratfor η παραπάνω εκτίμηση ίσως και να έχει κάποια βάση και χρησιμοποιεί διάφορα επιχειρήματα σε αυτή την κατεύθυνση. Όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι η Ρωσία διατηρεί στενούς στρατιωτικούς δεσμούς με την Ινδία και το Βιετνάμ , κάτι που εκτός των άλλων περιλαμβάνει και την πώληση προηγμένου στρατιωτικού εξοπλισμού. Και οι δύο αυτές χώρες θεωρούν το Πεκίνο ως την κύρια μακροπρόθεσμη στρατιωτική απειλή.

Επιπλέον, όπως αναφέρεται στην ανάλυση, η Ρωσία παρέμεινε εμφανώς ουδέτερη στις πρόσφατες θαλάσσιες διαμάχες στις οποίες ενεπλάκη Κίνα, ενώ από τη μεριά του το Πεκίνο δεν υποστήριξε δημοσίως την Μόσχα στην ουκρανική κρίση. Παράλληλα, η Ρωσία αισθάνεται ότι απειλείται από την διείσδυση της Κίνας στην Κεντρική Ασία με την πρωτοβουλία Belt and Road, η οποία υπονομεύει τη ρωσική επιρροή στην περιοχή.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τη στρατιωτική διάσταση αρκετοί θεωρούν πως πρόκειται για μια άβολη σχέση. Ειδικότερα, τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία δεν δεσμεύονται στη συλλογική άμυνα. Τα δύο κράτη δεν έχουν ένα επίσημο σύμφωνο ασφαλείας που τους δεσμεύει να υπερασπιστούν ο ένας τον άλλον σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης. Παράλληλα, και οι δύο πλευρές εξακολουθούν να βλέπουν το ένα το άλλο ως μια απίθανη, αλλά εν τούτοις υπαρκτή στρατιωτική απειλή. Για παράδειγμα, η Ρωσία έχει επανειλημμένα εκφράσει την ανησυχία της για το μεγάλο -πυρηνικής αλλά και συμβατικής φύσης- οπλοστάσιο της Κίνας, ενώ η Κίνα δείχνει να τρομάζει στην ιδέα ότι θα ενισχυθεί ο στόλος του Ρωσικού Ναυτικού στον Ειρηνικό Ωκεανό.

...η στρατιωτική συνεργασία διευρύνεται εδώ κα μια δεκαετία

Παρ’ όλα αυτά, όπως επισημαίνεται στο άρθρο του Stratfor, αν εξετάσει κανείς λίγο καλύτερα τα δεδομένα μάλλον θα διαπιστώσει ότι Κίνα και η Ρωσία θα μπορούσαν πράγματι να δημιουργήσουν σταδιακά μια ισχυρότερη στρατιωτική στρατηγική εταιρική σχέση.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η βάση των στρατιωτικών σχέσεων μεταξύ Κίνας και Ρωσίας είναι η διμερής συνθήκη που υπογράφτηκε το 2001. Στο άρθρο 9 λοιπόν αναφέρεται ότι «σε περίπτωση που ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη θεωρεί ότι η ειρήνη απειλείται και υπονομεύεται ή εμπλέκεται στα συμφέροντά της ασφάλειας ή όταν αντιμετωπίζει την απειλή επιθετικότητας, τα συμβαλλόμενα μέρη οφείλουν να προβούν άμεσα σε επαφές και διαβουλεύσεις για την εξάλειψη αυτών των απειλών». Αυτό αρκετοί εκτιμούν ότι θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως σιωπηρή δέσμευση για αμοιβαία υπεράσπιση.

Παρομοίως, στην κοινή κινεζορωσική δήλωση που δόθηκε στη δημοσιότητα το 2018 αναφέρεται ότι οι δύο χώρες θα «αναπτύξουν συνεργασία σε όλους τους τομείς και θα αναπτύξουν περαιτέρω στρατηγικές επαφές και συντονισμό μεταξύ των ενόπλων δυνάμεών τους, θα βελτιώσουν τους υφιστάμενους μηχανισμούς στρατιωτικής συνεργασίας, το πεδίο της πρακτικής στρατιωτικής και στρατιωτικο-τεχνικής συνεργασίας και αντιστέκονται από κοινού στις προκλήσεις για την παγκόσμια και περιφερειακή ασφάλεια».

Μολονότι είναι αλήθεια ότι καμία από αυτές τις συμφωνίες δεν περιγράφει de jure ή de facto αμυντική συμμαχία, η γλώσσα που χρησιμοποιείται αφήνει ξεκάθαρα ανοιχτή τη δυνατότητα για στενότερη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών και ενδεχομένως κοινών στρατιωτικών επιχειρήσεων στο μέλλον.

Θα πρέπει να σημειωθεί Κίνα και Ρωσία διεξάγουν εδώ και πάνω από μια δεκαετία διμερείς στρατιωτικές ασκήσεις: πιο συγκεκριμένα πρόκειται για τη λεγόμενη Αποστολή Ειρήνης, μια κοινή στρατιωτική άσκηση μεγάλης κλίμακας που περιλαμβάνει κυρίως αεροπορικές και επίγειες δυνάμεις και των δύο χωρών καθώς και τις λεγόμενες ναυτικές ασκήσεις Joint Seas. Συμπεριλαμβανομένων των μικρότερων ασκήσεων όπως ασκήσεις προσομοίωσης βαλλιστικών πυραύλων και ασκήσεις εσωτερικής ασφάλειας, ο συνολικός αριθμός των κινεζο-ρωσικών στρατιωτικών ασκήσεων που πραγματοποιούνται ετησίως έχει εκτοξευθεί σε τέσσερις ή πέντε και είναι όλο και πιο διευρυμένες.

Είναι ενδεικτικό ότι τον περασμένο Σεπτέμβριο, 3,500 μέλη του κινεζικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (PLA), μαζί με 900 βαριά όπλα και 30 αεροσκάφη πήραν μέρος στη μεγαλύτερη στρατιωτική ρώσικη άσκηση εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες στη Σιβηρία.

Παρά το γεγονός πως οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι Κίνα και Ρωσία δεν κινούνται στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός οργανισμού αντίστοιχού του ΝΑΤΟ, είναι σαφές πως η συμμετοχή σε τέτοιου είδους ασκήσεις, εκτός από τον πολιτικό συμβολισμό που ενέχουν, δίνουν και πολύτιμες εμπειρίες και στις δυο δυνάμεις, οι οποίες ανέπτυξαν κοινούς κώδικες.

Συγκεκριμένα, όλες οι κοινές ασκήσεις που πραγματοποιήθηκαν την τελευταία δεκαετία διεξήχθησαν στη ρωσική γλώσσα χρησιμοποιώντας κοινούς κώδικες εντολών του ρωσικού συστήματος διοίκησης. Αυτό κατέστη εν μέρει δυνατό λόγω του γεγονότος ότι ένας μεγάλος αριθμός κινέζων αξιωματικών έχουν σπουδάσει σε ρώσικες στρατιωτικές ακαδημίες, έχουν όμως την ίδια στιγμή και άλλα απότοκα. «Μαζί με τις στενά εξειδικευμένες τεχνικές γνώσεις, οι αξιωματούχοι του κινέζικου αποκομίζουν τις γνώσεις των ρωσικών στρατιωτικών παραδόσεων, στρατηγικών και τακτικών, οι οποίες είναι πιθανό να επηρεάσουν σημαντικά την στρατιωτική οργάνωση και την οργάνωση στρατού της Κίνας» σημείωνε χαρακτηριστικά Ρώσος αξιωματούχος σε πρόσφατο άρθρο του για την ασιατική ασφάλεια.

Ταυτόχρονα, Κίνα και Ρωσία συνεχίζουν επίσης να εμβαθύνουν τη συνεργασία στον τεχνικό τομέα. Μετά από την επίπτωση των κινεζικών μη εγκεκριμένων πρακτικών αντίστροφης μηχανικής το 2006 και το 2007, η τεχνική συνεργασία αυξήθηκε σταδιακά με την πάροδο των χρόνων, με την Κίνα να διατηρεί το καθεστώς ενός «ειδικού» ή «προνομιούχου εταίρου». Τα μεγαλύτερα προγράμματα αφορούν αμυντικά συστήματα και μηχανές αεροσκαφών, ενώ η Κίνα δεν θεωρείται πλέον απλώς εξαγωγική αγορά για τη Ρωσία, αλλά ως πραγματικός εταίρος της αμυντικής της βιομηχανίας. Ρώσοι και Κινέζοι αξιωματούχοι άλλωστε έχουν επανειλημμένα τονίσει ότι η στρατιωτικο-τεχνική συνεργασία αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ των δύο χωρών.

Η στρατηγική των ΗΠΑ τις φέρνει ακόμη πιο κοντα

Σύμφωνα πάντως με μια εσωτερική μελέτη του Κρεμλίνου που ήρθε πρόσφατα στη δημοσιότητα, σε λιγότερο από δέκα χρόνια η Κίνα θα έχει ελάχιστη χρησιμότητα για το ρωσικό στρατιωτικό υλικό, δεδομένης της μαζικής εγχώριας έρευνας και ανάπτυξης της χώρας. Είναι λοιπόν λιγότερο περίεργο το γεγονός ότι η Ρωσία πωλεί στην Κίνα μερικά από τα πιο εξελιγμένα στρατιωτικά του εξοπλισμού, δεδομένου ότι η συγκεκριμένη αγορά αναμένεται, σύντομα θα στεγνώσει για ρωσικές εισαγωγές. Επίσης, η μελέτη εξηγεί γιατί και οι δύο χώρες κινούνται προς στρατιωτική τεχνολογική συνεργασία.

Από την άλλη, οι κοινές ανησυχίες σχετικά με τις ενέργειες και τις πολιτικές των ΗΠΑ - η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας των Η.Π.Α. υποστηρίζει ότι η Κίνα και η Ρωσία "επιχειρούν να εξαλείψουν την αμερικανική ασφάλεια και ευημερία" - είναι πιθανό να ενισχύσουν περαιτέρω τους δεσμούς μεταξύ των δύο χωρών. Για παράδειγμα η δεύτερη κοινή άσκηση αντιπυραυλικής άμυνας από Ρωσία και Κίνα, ήταν άμεσο αποτέλεσμα των ανησυχιών Πεκίνου και Μόσχας σχετικά με την ανάπτυξη αμερικάνικων αμυντικών συστημάτων στην Κορεατική Χερσόνησο. Και οι δύο χώρες είχαν χαρακτηρίσει την εν λόγω ενέργεια ως "απερίσκεπτη" και είχαν επισημάνει πως είναι πιθανό να καταστρέψουν "τη στρατηγική ισορροπία" στην Κορεατική Χερσόνησο. Οι ανησυχίες σχετικά με τις ενέργειες των ΗΠΑ θα μπορούσαν να ενισχυθούν περαιτέρω από τον πιθανό τερματισμό μέσα στο τρέχον έτος της συνθήκης πυρηνικών δυνάμεων ενδιάμεσης εμβέλειας (INF), που ισχύει από το 1987.

Καταλήγοντας το άρθρο του Stratfor επισημαίνει ότι την επόμενη δεκαετία, δεν πρέπει μόνο να αναμένουμε να αυξηθεί το μέγεθος και το εύρος των κινεζορωσικών στρατιωτικών ασκήσεων, αλλά και να προβλεφθεί η αυξημένη συνεργασία σε στρατιωτικό τεχνικό επίπεδο μεταξύ των δύο χωρών. Οι εν λόγω στενότεροι στρατιωτικοί δεσμοί δεν πρέπει, ωστόσο, να συγχέονται με μια πραγματική στρατιωτική συμμαχία. Η Κίνα έχει ιστορικά αποφύγει κάθε είδους επίσημη συμμαχία και πιθανότατα θα συνεχίσει να το κάνει. Ταυτόχρονα, δεδομένης της απουσίας ενός κοινού θεσμικού οργάνου στο πρότυπο του ΝΑΤΟ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο τα αποκλίνοντα εθνικά συμφέροντα αν να οδηγήσουν σε τέλμα την εκκολαπτόμενη εμβάθυνση των στρατιωτικών σχέσεων.

ΠΗΓΗ 

Προκαταρκτική εξέταση για την ιδιωτική χρηματοδότηση των κομμάτων

Προκαταρκτική εξέταση με αφορμή τις αναφορές του Θεοδ. Τσουκάτου στην απολογία του, την περασμένη εβδομάδα, περί εκτεταμένης ιδιωτικής χρηματοδότησης των κομμάτων , έδωσε η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου.

Με παραγγελία της στην επικεφαλής της Οικονομικής Εισαγγελίας, Μαριάννα Ψαρουδάκη ζητεί να διερευνηθεί αν έχουν διαπραχθεί αυτεπαγγέλτως διωκόμενες πράξεις. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, η κ. Δημητρίου ζητεί να υπάρξει συσχετισμός με την ήδη "ανοικτή" δικογραφία για τα δάνεια των κομμάτων.

Αφορμή στάθηκαν τα όσα είπε απολογούμενος στη δίκη της Siemens το πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Θεοδ. Τσουκάτος. Ο κ.Τσουκάτος περιγράφοντας το καθεστώς χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων έδωσε ως παράδειγμα (με δικούς του υπολογισμούς) πως μόνο το ΠΑΣΟΚ στην προεκλογική περίοδο του 2000 πήρε «ιδιωτική χρηματοδότηση» περί τα 16 δις δρχ. Μάλιστα αναφέρθηκε στα εκτεταμένα έξοδα που ηταν π.χ μετακινήσεις ετεροδημοτών, διαφήμιση σε ΜΜΕ, προεκλογικές συγκεντρώσεις, μετακινήσεις φίλων κόμματος, υλικά εκτύπωσης.

Διαβάστε ακόμα: Η κατάθεση Τσουκάτου δείχνει ποιοι είναι οι "μαζί τα φάγαμε"

Απολογούμενος, ο άλλοτε στρατηγός του ΠΑΣΟΚ, είπε πως ένα από τα μεγάλα λάθη του ήταν πως εξαρχής δεν πολέμησε όπως έπρεπε την ιδιωτική χρηματοδότηση των κομμάτων από εταιρίες κάτι που αποτελούσε και αποτελεί πάγια πρακτική: «Κανείς όμως δεν ήθελε και δεν θέλει να ερευνήσει την ιδιωτική χρηματοδότηση των κομμάτων». Επικαλέστηκε μάλιστα και σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του Κ.Σημίτη που εκδόθηκε το 2015 και μιλά για την ιδιωτική χρηματόδότηση ως πάγια πρακτική των πολιτικών σχηματισμών.

Ο διάλογος μεταξύ του προέδρου του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων και του απολογούμενου κ. Τσουκάτου είχε ως εξής:

Πρόεδρος: Είπαμε ένα νούμερο για το 2000; 16 δισεκατομμύρια δραχμές από ιδιωτική χρηματοδότηση εταιριών;

Τσουκάτος: Ναι, υπήρχαν εθνικές εκλογές τότε, αλλά εγώ δεν ήμουν στην επιτροπή.

Πρόεδρος: Ποιες είναι αυτές οι εταιρίες;

Τσουκάτος: Δεν μπορώ να αναφέρω ονόματα, υπάρχει κώδικας εχεμύθειας γιατί αυτές οι εταιρίες δεν ήθελαν να βγαίνουν τα ονόματά τους. Πολλές από αυτές χρηματοδοτούν και σήμερα πολιτικά κόμματα από κονδύλια για δημόσιες σχέσεις που έχουν.

Η ψυχρή αλήθεια: Γιατί ο Σόρος καίγεται ΤΟΣΟ πολύ για τη ‘Μακεδονία’;

Ένα εξαιρετικά επίκαιρο ρεπορτάζ του έγκριτου αμερικανικού περιοδικού New Yorker, απ’ το 1995

Άρης Δημοκίδης

Αποσπάσματα απ’ το The World According to George Soros, της Connie Bruck, 23 Ιανουαρίου, 1995. / Απόδοση: Μικροπράγματα LIFO

*ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όπου το New Yorker ανέφερε το γειτονικό κράτος ως Μακεδονία, για λόγους σαφήνειας και για αποφυγή σύγχυσης το αναφέρουμε ως πΓΔΜ.  Επίσης, καθώς σήμερα υπάρχουν πολλές θεωρίες συνωμοσίας για το ρόλο του Σόρος, παρουσιάζουμε μια πηγή κι ένα ρεπορτάζ που μόνο «ψεκασμένα» δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Αντιθέτως, πρόκειται για μια ψυχρή και ψύχραιμη αποτύπωση μιας βραβευμένης ρεπόρτερ για το πώς ο Σόρος άρχισε να νοιάζεται για την πΓΔΜ στις αρχές της δεκαετίας του ’90:

Πουθενά δεν έριξε ο Σόρος περισσότερη ενέργεια και χρήματα για να ενισχύσει μια χώρα και κυβέρνηση απ’ ό,τι στην «Μακεδονία».

«Ο George είναι ο σωτήρας της Μακεδονίας» δήλωσε ο φίλος του Morton Abramowitz. Και η εκπρόσωπος της πΓΔΜ στην Ουάσιγκτον Ljubica Acevska αναφέρει δύο χωριστά δάνεια ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίων του Soros: « Να θυμάστε ότι τα 25 εκατομμύρια δολάρια στη Μακεδονία είναι σαν δισεκατομμύρια εδώ… Το γεγονός ότι το έκανε ο Soros βοήθησε πολύ την κυβέρνηση».

Με επιθετικό ποντάρισμα στην πΓΔΜ, ο Soros μπήκε σε μια από τις σιγοβράζουσες βαλκανικές διαμάχες των οποίων οι φαινομενικές απλότητες έκρυβαν θανάσιμες επιπλοκές. Η χώρα που ενθουσίασε τον Σόρος ήταν μια επαρχία της Γιουγκοσλαβίας κάποτε γνωστή ως Vardar Banovina. Μετονομάστηκε σε Δημοκρατία της Μακεδονίας το 1945 από τον στρατάρχη Τίτο. Ο πληθυσμός της ήταν ποικίλος, με το μεγαλύτερο μέρος να είναι Σλάβοι, των οποίων οι πρόγονοι είχαν φθάσει στην περιοχή σχεδόν χίλια χρόνια μετά τους πιο διάσημους Μακεδόνες όλων, τον Φίλιππο Β ‘και τον γιο του, τον Μέγα Αλέξανδρο.

Ωστόσο, ο Τίτο, που επιβουλευόταν τη μεγάλη ελληνική περιοχή της Μακεδονίας, ενθάρρυνε την αλυτρωτική ιδέα ότι όλοι οι Μακεδόνες μοιράζονται μια ξεχωριστή εθνοτική ταυτότητα. Στη συνέχεια υποστήριξε τον Κομμουνιστικό Δημοκρατικό Στρατό στον Εμφυλίο Πολέμο, μια σύγκρουση που διέλυσε τη χώρα από το 1946 έως το 1949.

Οι φόβοι της Ελλάδας αναζωπυρώθηκαν το 1991, όταν το κομμάτι αυτό της Γιουγκοσλαβίας κήρυξε την ανεξαρτησία του ως «Έθνος της Μακεδονίας». Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος, Κίρο Γκλιγκόροφ, ήταν ένας από τους Κομμουνιστές προϊστάμενους του Τίτο και είχε βοηθήσει να διαδοθεί η ιδέα μιας ξεχωριστής εθνοτικής ταυτότητας για τους Μακεδόνες. Ο Γκλιγκόροφ έλεγε ότι η χώρα του δεν έχει εδαφικές φιλοδοξίες, αλλά αυτές οι δηλώσεις δεν καθησύχαζαν τους Έλληνες. Το 1992 και το 1993, η κυβέρνηση Γκλιγκόροφ δημοσίευσε νέα σχολικά εγχειρίδια που έδειχναν «γεωγραφικά εθνικά όρια» τα οποία περιελάμβαναν ολόκληρη την ελληνική Μακεδονία στην πΓΔΜ. Η σημαία της χώρας είχε το σύμβολο της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ένα προοίμιο του Συντάγματός του 1991 δεσμεύεται να προστατεύσει τους Μακεδόνες παντού.

Οι Έλληνες δεν προσποιούνται ότι η μικρή πΓΔΜ, με τους δύο εκατομμύρια ανθρώπους της, είναι αυτή τη στιγμή απειλή γι ‘αυτούς, αλλά η ιστορία τους έχει διδάξει να κοιτούν μακριά. Σε ένα σενάριο που προβάλλουν ορισμένοι Έλληνες, για παράδειγμα, οι βόρειοι γείτονές τους θα μπορούσαν κάποια μέρα να επιχειρήσουν μια εχθρική εισβολή, σε συνεννόηση με τους συμπατριώτες τους στη Βουλγαρία, οι οποίοι κατέλαβαν μέρος της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τώρα ο Σόρος βρίσκεται σε μια κατάσταση όπου δεν υπάρχει σωστό και λάθος, οπότε λέει: «Αν ξοδέψω αρκετά χρήματα, θα το κάνω εγώ να θεωρείται σωστό»».

Αυτή ήταν η κατάσταση στην οποία ο Σόρος έφτασε στα Σκόπια, την πρωτεύουσα της πΓΔΜ, τον Σεπτέμβριο του 1992, κατά τη διάρκεια μιας περιπετειώδους περιόδου για το ίδρυμα του. Είχε έρθει απευθείας από τη Βουλγαρία, όπου ένα μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ιδρύματός του στη Σόφια του έδωσε την επικρατούσα βουλγαρική άποψη: ότι δεν υπάρχει έθνος Μακεδόνων και ότι οι έντονες προσπάθειες της πΓΔΜ για την καθιέρωση αυτής της ταυτότητας ακολουθούν τις αλυτρωτικές φιλοδοξίες του Τίτο. «Ο Σόρος δεν γνώριζε τίποτα για τη Μακεδονία», δήλωσε η Acevska. «Όταν έφτασε στα Σκόπια, το κεφάλι του ήταν γεμάτο με προπαγάνδα από τη Βουλγαρία, πιθανότατα δυσφορούσε που ήταν εδώ. Στη συνέχεια, είχε μια συνάντηση με τον Πρωθυπουργό, τον οποίο ο Σόρος συμπάθησε πραγματικά. Ο Πρόεδρος οργάνωσε ένα γεύμα γι ‘αυτόν και μ’ αυτά που του είπε του άλλαξε γνώμη».

Ξαφνικά το ίδιο απόγευμα, ο Σόρος πραγματοποίησε συνέντευξη Τύπου, στην οποία ανακοίνωσε ότι θα έδινε ένα εκατομμύριο δολάρια επιπλέον στον προϋπολογισμό του ιδρύματός του στην πΓΔΜ και επιπλέον -και αυτό έχει μεγάλη σημασία- ότι άλλαζε αυτόματα το όνομά από Ίδρυμα Ανοικτής Κοινωνίας των Σκοπίων σε Ίδρυμα Ανοικτής Κοινωνίας της Μακεδονίας.

Όταν περιέγραψα την απότομη αλλαγή του Σόρος στο Μακεδονικό ζήτημα σε κάποιον που δούλευε γι’ αυτόν στις χρηματοπιστωτικές αγορές, αυτό το άτομο μου είπε ότι αυτή η αλλαγή ήταν «τυπικός Σόρος». «Ως διευθυντής κεφαλαίων, κοιτάζεις τη ζωή και την απλοποιείς για να βρεις προγνωστικές ιδιότητες. Πήρε τη «σύσταση του μεσίτη» –δηλαδή την άποψη της Βουλγαρίας- και στη συνέχεια φτάνοντας στην πΓΔΜ, αντί να βεβαιωθεί τι ίσχυε, αποφάσισε ότι η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική και σκέφτηκε: «Αν ‘χτυπήσω’ την πραγματικότητα, θα πάρει πάρει τη θέση της η ψευδαίσθηση.» Αυτή είναι η συνηθισμένη στρατηγική του για τις αγορές».

Αυτό το άτομο σημείωσε επίσης ότι ο Σόρος είναι πάντα πιο χαρούμενος όταν πηγαίνει ενάντια στο κοπάδι. Υπογράμμισε, ωστόσο, ότι στις αγορές «ξέρεις αν έχεις δίκιο ή όχι, οι αγορές σου το λένε. Τώρα ο Σόρος βρίσκεται σε μια κατάσταση όπου δεν υπάρχει σωστό και λάθος, οπότε λέει: «Αν ξοδέψω αρκετά χρήματα, θα το κάνω εγώ να θεωρείται σωστό»».

Οι Έλληνες για τον Σόρος έγιναν οι «κακοί». Δεν πήγε στην Ελλάδα για να πάρει την ελληνική άποψη. Σε λίγες ώρες πείστηκε ότι η «Μακεδονία» είναι το μοναδικό πολυεθνοτικό κράτος των Βαλκανίων με κυβέρνηση αφιερωμένη στον πλουραλισμό και στις δημοκρατικές αρχές

Όσον αφορά το θέμα των «καλών και των κακών», οι Έλληνες έγιναν οι «κακοί». Δεν πήγε στην Ελλάδα για να πάρει την ελληνική άποψη. Στις λίγες ώρες με τον Γκλιγκόροφ, πείστηκε ότι η «Μακεδονία» είναι το μοναδικό πολυεθνοτικό κράτος που έμεινε στα Βαλκάνια με μια κυβέρνηση αφιερωμένη στον πλουραλισμό και στις δημοκρατικές αρχές (μια άποψη που αμφισβητείται από πολλούς Αλβανούς, οι οποίοι λένε ότι οι πράξεις του Γλιγκόροφ έρχονται σε αντίθεση με τα λόγια του και ότι υφίστανται διακρίσεις στην εκπαίδευση, την απασχόληση και την πολιτική εκπροσώπηση).

Ο διευθυντής του Ιδρύματος Soros στα Σκόπια, Vladimir Milčin, υποστηρίζει ότι και αυτός δεσμεύεται από τις αρχές της Ανοιχτής Κοινωνίας, αλλά είναι δύσκολο να συνδέσουμε την αφοσίωση στον πλουραλισμό με το δημαγωγικό πάθος που παρουσιάζει ο Milčin σχετικά με το ζήτημα της μακεδονικής εθνοτικής ταυτότητας. Μου έδωσε προπαγανδιστική λογοτεχνία για την Μακεδονία και την Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένου ενός φυλλαδίου με τίτλο «Οι Νεοέλληνες δεν κατάγονται από τους Αρχαίους Έλληνες»). Οι προσπάθειες επίλυσης της τρέχουσας διαμάχης με την Ελλάδα περιελάμβαναν συζητήσεις για την αλλαγή του ονόματος της πΓΔΜ σε κάτι σαν Μακεδονία του Βαρδάρη ή Νέα Μακεδονία. Αλλά σε μια συνέντευξη που είχα με τον Πρωθυπουργό, Branko Crvenovski, οι δύο άνδρες επέμειναν ότι το όνομα δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Ο Milčin δήλωσε: «Αν αλλάξουν το όνομα, θα πάω στα βουνά και θα πολεμήσω με τους αντάρτες!».

Τέτοια έντονη πολιτικοποίηση δεν είναι η συνηθισμένη για ιδρύματα. Ως οργανώσεις που απαλλάσσονται από φόρους και εισπράττουν φορολογικές εκπτώσεις και τα μέλη του ιδρύματος Σόρος, δεν πρέπει να εμπλέκονται σε πολιτικές δραστηριότητες. Δεν επιτρέπεται, για παράδειγμα, να υποστηρίξουν ένα συγκεκριμένο κόμμα ή μια εκστρατεία ή να ασκήσουν πιέσεις. Ο Σόρος, όπως έκανε συχνά στην οικονομική του ζωή, κινείται επιθετικά σε μια γκρίζα περιοχή, τόσο στην άσκηση πίεσης όσο και στο έργο του ιδρύματος του. Δεν κράτησε μυστική την προθυμία του να στηρίξει τον Γκλιγκόροφ, ακόμη και στο πλαίσιο μιας προεκλογικής εκστρατείας. Τον Νοέμβριο, ο Γκλιγκόροφ και ο συνασπισμός του κέρδισαν την πλειοψηφία (στις εκλογές που οι δύο βασικές αντιπολιτευόμενες πλευρές κατήγγειλαν ως πλαστές).

Περίπου ένα μήνα πριν από τις εκλογές, ο Σόρος μού είπε ότι θα είχε πάει στην πΓΔΜ για να βοηθήσει τον Γκλίγκοροφ αν τυχόν ο εκλεκτός του είχε πρόβλημα με τις εκλογές. Ο Ljupčo Georgievski, ο δεξιός επικεφαλής του κόμματος της αντιπολίτευσης V.M.R.O. (Κόμμα Διεθνούς Μακεδονικού Επαναστατικού Οργανισμού) κατηγόρησε το ίδρυμα Soros πως είναι «μηχανή υποστήριξης της κυβέρνησης». Σχεδόν όλες οι επιχορηγήσεις των ιδρυμάτων πηγαίνουν σε εκείνους που συνδέονται κατά κάποιο τρόπο με το κυβερνών κόμμα. Σε δηλώσεις του στον τηλεοπτικό σταθμό A1, ο οποίος λαμβάνει στήριξη από τον Σόρος, ο Georgievski δήλωσε: «Είναι μια εναλλακτική λύση όσον αφορά στον πολιτιστικό προγραμματισμό της. Ωστόσο, στην πολιτική, βλέπετε τους υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης της Μακεδονίας πιο συχνά εκεί απ ‘ό, τι στην κρατική τηλεόραση».

Από το φθινόπωρο του 1992, ο Soros ασκεί πιέσεις για την αναγνώριση της πΓΔΜ ως Δημοκρατία της Μακεδονίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ η Ελλάδα υποστηρίζει πως η αναγνώριση δεν θα πρέπει να έρθει πριν από τις παραχωρήσεις της πΓΔΜ στο όνομα, τη σημαία και το σύνταγμά της. Τον περασμένο Φεβρουάριο [1994], ο Πρόεδρος Clinton συμφώνησε να αναγνωρίσει τη χώρα με την επωνυμία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, μια προσπάθεια να άρει τις προκαταλήψεις και στις δύο πλευρές. Η Ελλάδα απάντησε με εμπάργκο και ο Clinton, μετά από συνάντηση με εκπροσώπους του ελληνοαμερικανικού λόμπι, πάγωσε την αναγνώριση.

Σε αυτό το σημείο, ένας καλά ενημερωμένος άνθρωπος στη διοίκηση Clinton μου είπε ότι ο Σόρος κινήθηκε με ταχύτητα. «Έγραψε μια έντονη επιστολή στον Πρόεδρο με παραλληλισμούς με το 1938». Ο Σόρος έγραψε και ένα κάπως πιο μετριοπαθές άρθρο για τη σελίδα Op-Ed των Times. Στις δημόσιες εμφανίσεις του, καταδίκασε την Ελλάδα και το ελληνοαμερικανικό λόμπι. Άσκησε πίεση στον Strobe Talbott και άλλους στο Υπουργείο Εξωτερικών και στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και στη διάσκεψη του Bretton Woods στην Ουάσιγκτον και εργάστηκε σκληρά στους διαδρόμους προσπαθώντας να πείσει τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να βοηθήσουν την πΓΔΜ. (Η Ελλάδα, η οποία κατείχε την προεδρία της Ε.Ε., άσκησε βέτο σε οποιαδήποτε βοήθεια).

Δεν ήταν όλες του οι ενέργειες τόσο φανερές. Το χρηματοδοτούμενο από το Σόρος «Συμβούλιο Δράσης για την Ειρήνη στα Βαλκάνια» ξεκίνησε μια σημαντική προσπάθεια για την πΓΔΜ. Τον Φεβρουάριο του 1994 εξέδωσε τη «Λευκή Βίβλο της Μακεδονίας», υποστηρίζοντας ευθέως τη θέση της πΓΔΜ έναντι της Ελλάδας και την κυκλοφόρησε στον Λευκό Οίκο, στα γραφεία του Υπουργικού Συμβουλίου, στο Κογκρέσο και σε εκατοντάδες ανθρώπους των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Λίγους μήνες αργότερα, τον Μάιο, εξέδωσε άλλη έκθεση, η οποία υποστήριξε επίσης την πΓΔΜ. Η έκθεση καταρτίστηκε, σύμφωνα με τον ισχυρισμό της συνοδευτικής της επιστολής, από «μια διμερή ανεξάρτητη αντιπροσωπεία».

Το πρόβλημα με τον Σόρος είναι το ακραίο των απόψεών του. Η τάση του να υποστηρίζει μόνο τη μια πλευρά και να δαιμονοποιεί την άλλη, και ο τρόπος με τον οποίο αυτό αντικατοπτρίζεται στον ακτιβισμό του.

Λίγοι θα διαφωνούσαν ότι ο Σόρος επένδυσε πολλά για την επίτευξη μιας σταθερής πΓΔΜ για να αποτραπούν εντάσεις μεταξύ της σλαβικής πλειοψηφίας και της μεγάλης αλβανικής μειονότητας. Μια τέτοια σύγκρουση θα μπορούσε να προκαλέσει έναν ευρύτερο βαλκανικό πόλεμο, έναν πόλεμο που θα μπορούσε να περιλαμβάνει την Αλβανία, τη Σερβία, τη Βουλγαρία, την Τουρκία και την Ελλάδα. Οι καταγγελίες του προς το ελληνικό εμπάργκο δεν ήταν μακριά από το στόχο. Πολλοί που καταλαβαίνουν την ευαισθησία της Ελλάδας στο μακεδονικό ζήτημα αναγνωρίζουν ότι η Ελλάδα, επιβάλλοντας το εμπάργκο, χειρίστηκε την κατάσταση αδικαιολόγητα.

Αλλά το πρόβλημα με τον Σόρος είναι το ακραίο των απόψεών του. Η τάση του να υποστηρίζει μόνο τη μια πλευρά και να δαιμονοποιεί την άλλη, και ο τρόπος με τον οποίο αυτό αντικατοπτρίζεται στον ακτιβισμό του. Εάν ο Σόρος είχε αρχίσει με μια πιο μετριοπαθή, διπλωματική πορεία από την αρχή, ακούγοντας και τις δύο πλευρές, είναι κατανοητό ότι, με την επιρροή και τους πόρους του, θα μπορούσε να μεσολαβήσει σε μια διευθέτηση πριν το θέμα γίνει τόσο μεγάλο στην πολιτική και των δύο χωρών. Εντούτοις, στην περίπτωση αυτή, η παρέμβαση του, ως αυτοανακηρυσσόμενος Από Μηχανής Θεός, δεν έχει κάνει τίποτα για να οδηγήσει τη σύγκρουση προς την επίλυση. Αν μη τι άλλο, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι ο ζήλος του (και τα κεφάλαιά του) συνέβαλαν στην αδιαλλαξία της πΓΔΜ.

Σύμφωνα με πρόσωπο που γνωρίζει την κατάσταση, οι Έλληνες έχουν γίνει κάπως πιο ευέλικτοι, ενώ ο Γκλιγκόροφ – μετά την πρόσφατη εκλογική του νίκη – έχει σκληρύνει. Σημειώνει επίσης ότι η δύναμη του Σόρος ήταν πάντα η χρήση αφηρημένων εννοιών, ενώ η αδυναμία του είναι η κρίση χαρακτήρα και η αναγνώριση κινήτρων.

Όπως μου είπε ένα άτομο με σημαντική διπλωματική εμπειρία: «Ο Γκλιγκόροφ είναι πολύ έξυπνος, αλλά πέρασε τριάντα πέντε χρόνια στην κυβέρνηση του Τίτο και για να επιβιώσεις σε αυτό το σύστημα πρέπει να είσαι σκληρός μπάσταρδος. Δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις γι ‘αυτόν. Ο Σόρος είναι ρομαντικός, εμπιστεύτηκε τον Γκλιγκόροφ και βλέπει την κατάσταση σαν να είναι ασπρό-μαυρο», συνέχισε. «Αλλά κατά την άποψή μου, όχι. Σε αυτήν την περιοχή, δεν υπάρχει ασπρό – μαυρο και είναι λάθος να το βλέπουμε έτσι».