Η Εθνική Τράπεζα υπέβαλε αίτηση για διαγραφή της από το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης

Η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος («ΕΤΕ») ανακοινώνει την πρόθεση της να υποβάλει το Έντυπο 15F («Form 15F») στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ (“U.S. Securities and Exchange Commission (the “SEC”) ”, “SEC”) για τη διαγραφή και τον τερματισμό των υποχρεώσεων αναφοράς με βάση το Νόμο για τη Χρηματιστηριακή Αγορά των ΗΠΑ του 1934, όπως τροποποιήθηκε («Exchange Act»). Ως αποτέλεσμα της υποβολής του Form 15F, οι υποχρεώσεις υποβολής των αναφορών στην SEC, συμπεριλαμβανομένης και της υποχρέωσης υποβολής των ετήσιων αναφορών βάσει του Εντύπου 20F («Form 20F») και του Εντύπου 6-K («Form 6-K»), αναστέλλονται άμεσα.

Η υποβολή του Εντύπου 15F θα αναστείλει άμεσα και αυτόματα τις υποχρεώσεις της ΕΤΕ για την υποβολή αναφορών. Μετά από 90 ημέρες, και εφόσον η SEC δεν προβάλει αντιρρήσεις, η αναστολή καθίσταται οριστική και με παύση των υποχρεώσεων αναφοράς στην SEC. Μέχρι να τεθεί σε ισχύ η εν λόγω διαγραφή, η ΕΤΕ θα συνεχίσει να συμμορφώνεται πλήρως με όλες τις λοιπές απαιτήσεις όπως εφαρμόζονται σε ξένους ιδιώτες εκδότες σύμφωνα με το Exchange Act.

Στις 15 Νοεμβρίου 2017, η ΕΤΕ ανακοίνωσε ότι το Διοικητικό της Συμβούλιο αποφάσισε την οικειοθελή καταγγελία της από 28 Μαΐου 1998 τροποποιημένης και αναθεωρημένης σύμβασης κατάθεσης (η «Σύμβαση»), μεταξύ της ΕΤΕ και της Bank of New York Mellon, ως θεματοφύλακα (ο «Θεματοφύλακας»), σχετικά με τα πιστοποιητικά κατάθεσης αμερικανικού αποθετηρίου αυτής (ADRs), το καθένα από τα οποία αντιπροσώπευε μία κοινή μετοχή. Η ανωτέρω απόφαση υιοθετήθηκε κατόπιν της αναστολής διαπραγμάτευσης των ADRs από το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, και, σύμφωνα με το Έντυπο 25 (“Form 25”), που υπεβλήθη από το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης στις 12 Δεκεμβρίου 2015, τα ADRs έπαψαν να διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Μετά τη καταγγελία του προγράμματος ADRs της ΕΤΕ στις 15 Μαρτίου 2018, η διαπραγμάτευση των υποκείμενων κοινών μετοχών της ΕΤΕ γίνεται στο Χρηματιστήριο Αθηνών.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΤΕ στάθμισε τα οφέλη διατήρησης του προγράμματος ADRs έναντι του σχετικού κόστους και κινδύνων και αποφάσισε ότι η διακοπή του προγράμματος ADRs είναι προς το συμφέρον της ΕΤΕ λόγω του περιορισμένου μεγέθους του προγράμματος ADRs, τα κόστη που σχετίζονται με αυτό το πρόγραμμα, και τις υποχρεώσεις υποβολής αναφορών και συμμόρφωσης σύμφωνα με την Exchange Act.

Η ΕΤΕ αναμένει να συνεχίσει να εκδίδει τις ετήσιες και ενδιάμεσες οικονομικές καταστάσεις σύμφωνα με τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικών Αναφορών όπως έχουν υιοθετηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δελτία τύπου και άλλες πληροφορίες στην Ελληνική και Αγγλική γλώσσα, και να γνωστοποιεί τις εν λόγω πληροφορίες στην ιστοσελίδα της: www.nbg.gr, λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις του ισχύοντος νομικού και κανονιστικού πλαισίου στο οποίο υπάγεται η ETE.

new-economy

Το καταστροφικό ντόμινο που απειλεί την ανθρωπότητα - Κώστας Κουτσουρέλης

Για τη δραματική μείωση του πληθυσμού των εντόμων στον πλανήτη, αραιά και πού διαβάζει κανείς κάτι στον λαλίστατο διεθνή τύπο. Οι νεώτερες έρευνες, σε διάφορα μέρη του κόσμου, μιλούν για απώλειες μεταξύ 50-90%. Τα αίτιά τους δεν έχουν ακόμη διακριβωθεί. Ελλείψει εντόμων, σε περιοχές όπως η Κίνα η επικονίαση των καλλιεργούμενων φυτών και δέντρων γίνεται πλέον από εργάτες ενώ οι Ιάπωνες πειραματίζονται με δρόνους-επικονιαστές. Και επειδή η μεγάλη πλειονότητα των φυτών είναι εντομόφιλα, επικονιάζονται δηλαδή με τη βοήθεια εντόμων, ιδίως μελισσών, ο κίνδυνος που ανακύπτει είναι κατά τις πιο έγκυρες εκτιμήσεις πολύ μεγαλύτερος εκείνου της κλιματικής αλλαγής.

 

Στον δημόσιο λόγο το ζήτημα είναι, φυσικά, ανύπαρκτο. Καθώς όλη την προσοχή των δημοσιογράφων και των πολιτικών την απορροφά η κλιματική αλλαγή, κι αυτή πάλι συνδέεται εντελώς παραπλανητικά με το ζήτημα της “ήπιας” ενέργειας, είτε διαβάζεις τοποθετήσεις κόμματος είτε διαφήμιση εταιρείας είναι το ίδιο.

Αρκεί να απαλλαγούμε από τους ενεργειακούς πόρους τους βασιζόμενους στον άνθρακα, και μπορούμε να εξακολουθήσουμε να καταναλώνουμε ανέμελα και αφειδώς, αυτό είναι το μήνυμα που εκπέμπεται. Οι μπαταρίες της Τέσλα, ναι, αυτές θεωρούνται οικολογικές «επαναστάσεις», μήπως και στερηθεί ο αναξιοπαθείς κάτοικος του Πρώτου κόσμου την αυτοκίνησή του. 

Είναι βέβαιο μάλιστα ότι και αν ακόμη το θέμα των εντόμων τρυπώσει κατά λάθος σε καμιά υποσημείωση της ημερήσιας διάταξης μιας διεθνούς συνόδου, θα βρεθούν αμέσως κάποιοι, αυτοαποκαλούμενοι «συντηρητικοί» μάλιστα, που όπως και στην μεταβολή του κλίματος θα αμφισβητήσουν τα δεδομένα και θα τα αποδώσουν σε συνωμοσία κάποιων δολερών επιστημόνων. Λες και μπορεί να υπάρξει πολιτικός «συντηρητισμός», χωρίς συντήρηση και αυτοσυντήρηση πρώτα του πλανήτη…

Οι προβλέψεις του Ουίλσον

Στο βιβλίο του “The Creation: An Appeal to Save Life on Earth” (2006), ο κορυφαίος βιολόγος (και εντομολόγος) της εποχής μας, ο μεγάλος Έντουαρντ Ο. Ουίλσον ανέπτυξε ένα σενάριο των πιθανολογούμενων ήδη τότε εξελίξεων. Οι τωρινές μετρήσεις επιβεβαιώνουν, και μάλιστα επί τα χείρω, τις εκτιμήσεις του εκείνες. Το παραθέτω μεταφράζοντας από τις σελίδες 34-35:

«Οι άνθρωποι χρειάζονται τα έντομα για να επιβιώσουν, αλλά τα έντομα δεν μας χρειάζονται. Αν αύριο εξαφανιστεί ολόκληρη η ανθρωπότητα, είναι απίθανο ότι θα εξαφανισθεί έστω και ένα μόνο έντομο, εκτός από τρία είδη που ζουν στο ανθρώπινο σώμα και τις ψείρες της κεφαλής. Ακόμα και τότε όμως θα επεβίωναν οι ψείρες του γορίλα, στενοί συγγενείς με τα ανθρώπινα παράσιτα έτσι που να περισωθεί τουλάχιστον κάτι παραπλήσιο με το αρχικό είδος. 

Σε δύο ή τρεις αιώνες, με τους ανθρώπους φευγάτους, τα οικοσυστήματα του κόσμου θα αναγεννηθούν επιστρέφοντας σχεδόν στην κατάσταση της πλούσιας ισορροπίας που υπήρχε πριν από δέκα χιλιάδες χρόνια, μείον βέβαια τα πολλά είδη που έχουμε εξωθήσει στην εξαφάνιση. Αν όμως τα έντομα εξαφανιστούν, το χερσαίο περιβάλλον σύντομα θα καταρρεύσει χαοτικά.

Τα βήματα του κατακλυσμού

Φανταστείτε τα βήματα του κατακλυσμού, όπως πιθανότατα θα κλιμακωνόταν κατά τις πρώτες δεκαετίες:

·                     Η πλειοψηφία των ανθοφόρων φυτών, αφού στερηθούν τους επικονιαστές τους, θα πάψουν να αναπαράγονται.

·                     Τα περισσότερα ποώδη είδη θα οδηγηθούν στην εξάλειψη. Οι θάμνοι και τα εντομόφιλα δέντρα θα επιβιώσουν για μερικά ακόμη χρόνια, σπανίως για αιώνες.

·                     Η μεγάλη πλειοψηφία των πτηνών και των άλλων χερσαίων σπονδυλωτών, στερούμενα τα φύλλα, τα φρούτα και τα έντομα από τα οποία τρέφονται, θα ακολουθήσουν τα φυτά στη λήθη.

·                     Το χώμα θα παραμείνει σε μεγάλο βαθμό αργό επιταχύνοντας την παρακμή των φυτών, επειδή τα έντομα, και όχι όπως πιστεύεται οι γαιοσκώληκες, είναι οι κυριότεροι ανανεωτές και αναδευτές του χώματος.

·                     Οι πληθυσμοί των μυκήτων και των βακτηρίων θα αυξηθούν εκρηκτικά και θα παραμείνουν έτσι για λίγα χρόνια όσο θα μεταβολίζουν τα νεκρά φυτά και ζώα που θα σωρεύονται.

·                     Οι ανεμόφιλες πόες και μια χούφτα είδη φτέρης και κωνοφόρων θα εξαπλωθούν σε μεγάλο μέρος του αποψιλωμένου εδάφους και στη συνέχεια θα μειωθούν στο μέτρο που η ποιότητα του χώματος θα επιδεινώνεται.

·                     Το ανθρώπινο είδος θα επιβιώσει ξαναγυρνώντας σε μια διατροφή από ανεμόφιλα φυτά και θαλάσσια αλιεύματα. Αλλά εν μέσω της εκτεταμένης σιτοδείας των πρώτων δεκαετιών, οι ανθρώπινοι πληθυσμοί θα απομείνουν μικρό κλάσμα των αρχικών. Οι πόλεμοι για τον έλεγχο των μειούμενων πόρων, τα δεινά και η επεισοδιακή έκπτωση στη βαρβαρότητα των σκοτεινών αιώνων δεν θα έχει το όμοιό της στην ανθρώπινη ιστορία.

Αγωνιζόμενοι να τα βγάλουν πέρα σ’ έναν αφανισμένο κόσμο και παγιδευμένοι στον οικολογικό Μεσαίωνα, οι επιζώντες θα αναπέμπουν δεήσεις στα ζιζάνια και τα ζουζούνια να ξαναρθούν» .

slpress.gr

Βενεζουέλα: εκεί όπου οι θεωρίες συνωμοσίας βγαίνουν αληθινές - Άρης Χατζηστεφάνου

Οι καταγγελίες που εξαπολύει τις τελευταίες εβδομάδες ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, εναντίον των ΗΠΑ θυμίζουν θεωρίες συνωμοσίας της πιο νοσηρής φαντασίας. Το πρόβλημα είναι ότι η μία μετά την άλλη επιβεβαιώνονται από αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.

Κάθε φορά που οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να αρχίσουν έναν νέο πόλεμο», έλεγε πρόσφατα ο δημοσιογράφος Γκλεν Γκρίνγουολντ, «επινοούν ένα πραγματικά εμπρηστικό και συναισθηματικά φορτισμένο ψέμα. Στόχος είναι να κάνουν τον κόσμο να μισεί τόσο πολύ την κυβέρνηση που θέλουν να ανατρέψουν, ώστε να αφήνουν στην άκρη τη λογική και να στηρίζουν τις πολεμικές επιχειρήσεις».

Τα σχετικά παραδείγματα στη σύγχρονη Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι αναρίθμητα και συχνά εξαιρετικά χοντροκομμένα.

Ο πόλεμος του Βιετνάμ κλιμακώθηκε ύστερα από την υποτιθέμενη επίθεση που πραγματοποίησε το Βόρειο Βιετνάμ εναντίον αμερικανικών πλοίων στον κόλπο του Τόνκιν -μια επίθεση που κατά τα φαινόμενα δεν συνέβη ποτέ.

Πριν από τον πρώτο πόλεμο του Περσικού Κόλπου το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και όλοι οι embedded (ομοκρέβατοι) δημοσιογράφοι ορκίζονταν ότι στρατιώτες του Σαντάμ Χουσεΐν πέταγαν μωρά έξω από θερμοκοιτίδες και τα άφηναν να πεθαίνουν σε νοσοκομεία του Κουβέιτ. Οπως αποδείχτηκε, την ψευδή πληροφορία είχε παρουσιάσει μια 15χρονη κοπέλα, η οποία τύχαινε να είναι και κόρη του πρέσβη του Κουβέιτ στην Ουάσινγκτον.

Στην περίπτωση της Βενεζουέλας η εικόνα που θα έπειθε τη διεθνή κοινότητα για την ανάγκη έναρξης στρατιωτικών επιχειρήσεων ήταν ένα φορτηγό με ανθρωπιστική βοήθεια των ΗΠΑ, το οποίο τυλίχτηκε στις φλόγες.

Σχεδόν το σύνολο των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης αλλά και ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μάικ Πενς, απέδωσαν το περιστατικό σε στρατιώτες της Βενεζουέλας, παρά το γεγονός ότι από τις πρώτες ώρες κυκλοφορούσαν στο ίντερνετ εικόνες με οπαδούς του πραξικοπηματία Γκουαϊδό που πετούσαν μολότοφ προς τα φορτηγά.

Οταν παρουσίασε σχετικά βίντεο και η εφημερίδα New York Times, ήταν πλέον αργά. Τα αποτελέσματα του επικοινωνιακού Αρμαγεδδώνα που είχαν εξαπολύσει χιλιάδες (αυτοανακυρηχθέντες;) δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο δεν μπορούσαν πλέον να ανατραπούν.

Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι αισθάνθηκαν τόσο ασφαλείς ότι μπορούσαν να λένε ό,τι τους κατεβεί στο κεφάλι και να το βλέπουν δημοσιευμένο σαν «είδηση», ώστε έχασαν κάθε επαφή με τη λογική και την πραγματικότητα. Ο γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο, ο αρχιτέκτονας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής για τη Βενεζουέλα, έφτασε να δηλώνει ότι άνθρωποι πεθαίνουν επειδή κατέρρευσε ένα «γερμανικό φράγμα» που χρησιμοποιούνταν γα την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Στη Βενεζουέλα βέβαια δεν υπάρχουν γερμανικά φράγματα. Υπήρχε όμως ένας δημοσιογράφος που ονομαζόταν German Dam (γερμανικό φράγμα), ο οποίος κάλυπτε τις εξελίξεις με το blackout.

Οπως ήταν προφανές, ύστερα από αυτές τις εξελίξεις η διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος σε όλη τη χώρα για τουλάχιστον τέσσερις ημέρες αποτέλεσε πρώτης τάξης ευκαιρία και για τις δύο πλευρές να διασταυρώσουν και πάλι τα ξίφη τους.

Για την Ουάσινγκτον ήταν άλλη μια απόδειξη πως ακόμη και μια πετρελαιοπαραγωγός χώρα μπορεί να οδηγηθεί στην καταστροφή υπό την ηγεσία ενός «σοσιαλιστικού» καθεστώτος. Για τον πρόεδρο Μαδούρο η κατάρρευση του δικτύου ήταν αποτέλεσμα κυβερνοεπίθεσης, ενώ οι πυρκαγιές και εκρήξεις, που συνέβησαν σχεδόν ταυτόχρονα σε θερμοηλεκτρικά εργοστάσια και εγκαταστάσεις άντλησης πετρελαίου, οφείλονταν σε φυσικό σαμποτάζ.

Η διαμάχη θύμιζε τον επικοινωνιακό πόλεμο που ακολούθησε την καταστροφή των φυγοκεντρητών από το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Αρχικά τα διεθνή μέσα ενημέρωσης μιλούσαν για αποτυχία του προγράμματος μέχρι τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι το πρόβλημα προήλθε από κυβερνοεπίθεση των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Παραδόξως στη περίπτωση της Βενεζουέλας ήταν ορισμένα αμερικανικά ΜΜΕ που έσπευσαν να στηρίξουν το σενάριο περί σαμποτάζ του Νικολάς Μαδούρο. Το περιοδικό Forbes εξηγούσε ότι «η ιδέα πως μια κυβέρνηση όπως αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών παρεμβαίνει εξ αποστάσεως στο δίκτυο ενέργειας είναι αρκετά ρεαλιστική. Σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις», συνέχιζε το κείμενο, «οι οποίες δεν απαιτούν φυσική παρουσία στην περιοχή, κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει πώς και από ποιον πραγματοποιήθηκαν».

Διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές ήταν προφανές ότι ο συντάκτης του κειμένου θα θεωρούσε μάλλον περίεργο να μην ευθύνονται οι ΗΠΑ για το blackout που μετατράπηκε σε ακόμη ένα επικοινωνιακό όπλο στα χέρια των υποστηρικτών του πραξικοπηματία Γκουαϊδό.

Οπως αποκάλυψε άλλωστε λίγες μέρες αργότερα ο δημοσιογράφος Μαξ Μπλούμενθαλ, η δεξιά αντιπολίτευση της Βενεζουέλας είχε ήδη από το 2010 στη διάθεσή της σχέδια για το πώς θα εκμεταλλευόταν τη λαϊκή αγανάκτηση σε περίπτωση ενός γενικευμένου blackout.

Ακόμη όμως και αν η κατάρρευση του δικτύου οφείλεται πράγματι στην αδυναμία συντήρησης και όχι σε κάποιο εξωγενή παράγοντα, οι New York Times παρουσίασαν ακόμη μια ενδιαφέρουσα πληροφορία που φαίνεται να δικαιώνει την πλευρά του Μαδούρο.

H εφημερίδα εξηγούσε ότι η χώρα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τη διακοπή ρεύματος σε λίγες ώρες θέτοντας σε λειτουργία μεγάλα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια. Λόγω των αμερικανικών κυρώσεων όμως η Βενεζουέλα δεν μπορεί να παράγει τα καύσιμα που απαιτούνται για τη λειτουργία αυτών των μονάδων. Με ή χωρίς σαμποτάζ δηλαδή το δολοφονικό black out ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής των ΗΠΑ.

Γιατί όμως τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης να δίνουν πληροφορίες που ανατρέπουν την επίσημη προπαγανδιστική γραμμή της Ουάσινγκτον; Η απάντηση είναι προφανής. Η σχετική επισήμανση των New York Times ήταν καταχωνιασμένη στη δέκατη παράγραφο ενός μακροσκελέστατου άρθου –εκεί που κανένας τηλεοπτικός συντάκτης δεν θα έφτανε για να τη διαβάσει. Η εφημερίδα έσωσε την τιμή της, ενώ οι ΗΠΑ είχαν προετοιμάσει το έδαφος για ακόμη μια στρατιωτική επέμβαση σε άλλη μία πετρελαιοπαραγωγό χώρα.

efsyn.gr

Η Θρησκεία του μίσους

Νίκος Καψάλης

Μιλώντας με χριστιανούς, εβραίους, μουσουλμάνους, βουδιστές, όλοι θα επιμείνουν πως η θρησκεία τους προάγει αρχές όπως την συμπόνια, την ταπεινοφροσύνη και τον ανθρωπισμό. Όλοι θα έχουν δίκιο. Οι επικριτές τους επίσης, θα επισημάνουν την προώθηση της βίας εναντίον των αλλοθρήσκων μέσα στα κείμενα αυτά και θα έχουν και αυτοί δίκιο. Οι αντιφάσεις στις διάφορες θρησκευτικές διδασκαλίες είναι παρούσες και μπορούν να δεχτούν κάθε ερμηνεία. Η βία ανάμεσα σε διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες, αν και έχει πολλές φορές χαρακτηριστεί ως βία υπαγορευμένη από τη θρησκεία, στην πράξη είναι το αντίθετο. Οι άνθρωποι αποδίδουν τις πράξεις τους στη θρησκεία. Η κάθε θρησκεία πρεσβεύει τελικά εκείνο που οι άνθρωποι της αποδίδουν πιθανότατα ως αποτέλεσμα της αντιεπιστημονικής προέλευσής της. 

Σε αντίθεση με την επιστημονική θεμελίωση των φυσικών επιστημών, αλλά και τον διαχρονικά αναλλοίωτο χαρακτήρα των Νόμων τους, που δεν αφήνει περιθώρια αμφιταλάντευσης και παρερμηνειών, η λογική των θρησκευτικών κειμένων βασίζεται στην υποκειμενική πίστη. Κάθε θρησκεία μεταβάλλεται με τις κοινωνικές συνθήκες οδηγώντας σε μεταβολές και εσωτερικές διασπάσεις, σαν αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτοσυντήρησης και της διατήρησης της ζωντάνιας των θεμελιακών αξιών της. Η θρησκεία δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο και επέστρεψε πάλι μέσω των κοινωνικών νορμών που επιβάλλει σε ένα διαρκές και ανατροφοδοτούμενο μετασχηματισμό. Όμως πάντοτε είναι η κοινωνική επίδραση ο καθοριστικός παράγοντας που καθορίζει την δυναμική αυτής της διαδικασίας. 

Ο Μαρξ πίσω στο 1844 στην εισαγωγή της “Συμβολής στην Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφίας του Κράτους και του Δικαίου”, διατύπωνε την περίφημη φράση του πως ”Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού” . Το όπιο εκείνη την εποχή χρησιμοποιούταν ως παυσίπονο και όχι ως ναρκωτικό, και ακριβώς αυτή ήταν η έννοια αυτής της φράσης δεδομένου πως το παυσίπονο ανακουφίζει από τον πόνο δίχως να καταπολεμά την αιτία του. Αντιλήφθηκε τη θρησκεία ως την εύκολη διέξοδο στην ανθρώπινη αναζήτηση απαντήσεων, διαπιστώνοντας ωστόσο πως αποτελεί μία ανεστραμμένη συνείδηση του κόσμου, δείχνοντας κατανόηση στην διαμορφωθείσα κατάσταση αφού οδηγείται στο συμπέρασμα ότι “Ξεπέρασμα της θρησκείας ως απατηλής ευτυχίας του λαού σημαίνει την απαίτηση της πραγματικής του ευτυχίας […] Η κριτική της θρησκείας είναι λοιπόν εν σπέρματι η κριτική της κοιλάδας αυτής των δακρύων, που η θρησκεία αποτελεί το φωτοστέφανό της.” Η θρησκεία δεν είναι το πρόβλημα, αλλά το παραβάν που κρύβει την πραγματικότητα, προσφέροντας ταυτόχρονα και “θαλπωρή” ενώ καθορίζεται από τις παραγωγικές σχέσεις, ή προσαρμόζεται κατάλληλα σε αυτές διαμορφώνοντας κοινωνικούς κανόνες, όπως π.χ. η Προτεσταντική Ηθική που είναι το αποτέλεσμα της επικρατούσας οικονομικής αντίληψης και όχι το αντίστροφο. 

Η κοινωνική βία δεν αποτελεί εγγενές συστατικό καμίας θρησκείας. Οι κοινωνικές συνθήκες, που χαρακτηρίζονται κυρίως από τις οικονομικές, είναι εκείνες που διαμορφώνουν την θρησκευτική ηθική σύμφωνα με τις αξίες τους. Για άλλη μια φορά η ανάλυση του Μαρξ επιβεβαιώνεται με όσα βλέπουμε σε ολόκληρη την ιστορική πορεία. Οι στρατιές φανατικών στο όνομα της Πίστης είναι αποτέλεσμα ενός προϋπάρχοντος κοινωνικού μετασχηματισμού. Η κοιλάδα των δακρύων χρειάζεται πάντα το φωτοστέφανό της και αυτό θα παραμένει όσο υπάρχουν τέτοιες κοιλάδες. Η εύκολη εξήγηση ανάγεται πάντοτε στο μεταφυσικό, χωρίς έτσι να υπάρχει κανένας κίνδυνος να διαταραχτούν τα πραγματικά αίτια των δακρύων. Είναι απόλυτα εύστοχος ο Μαρξ όταν λέει ότι η “Θρησκεία δεν είναι παρά ο απατηλός ήλιος που περιστρέφεται γύρω από τον Άνθρωπο όσο ο Άνθρωπος δεν περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του” . 

Οι επιθέσεις σε εκκλησίες, τεμένη ή συναγωγές είναι πολύ συχνά φαινόμενα, στο πλαίσιο των κοινωνικών συνθηκών που έχουν επικρατήσει αλλά και της φασιστικής ρητορείας που εντατικοποιείται συνεχώς. Η κινητοποίηση ενός θρησκευτικού και φυλετικού πέπλου συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών της παγκόσμιας οικονομικής κατάστασης είναι εμφανής, για όποιον θέλει να το δει. Το αφήγημα θέτει τον “προηγμένο” Δυτικοχριστιανικό πολιτισμό ενάντια στο “επικίνδυνο” Ισλάμ και οι φωνές αυτές δεν προέρχονται μόνο από περιθωριακές ομάδες αλλά και από πιο μετριοπαθείς φωνές. Η δραστηριοποίηση φονταμενταλιστών σε όλα τα θρησκευτικά δόγματα είναι συχνή και θα γίνεται ολοένα και συχνότερη καθώς η αδυναμία διαχείρισης και αντιμετώπισης της οικονομικής πραγματικότητας θα στρέφει όλο και περισσότερους σε μανιχαϊστικές προσεγγίσεις, με την θρησκεία να βρίσκεται στο επίκεντρο ακόμα και στον χαρακτηρισμό της φυλετικής διαφορετικότητας.

Η ερμηνεία της σημερινής κατάστασης με όρους θρησκευτικού ιμπεριαλισμού εξυπηρετεί διπλά τον καπιταλισμό καθώς πέρα από τον αποπροσανατολισμό που διατηρεί με την εστίαση στο αιτιατό και όχι στο αίτιο, αφήνει πεδίο δράσης σε φασιστικές πρακτικές με αποτέλεσμα την επικράτηση του φόβου και την περαιτέρω καλλιέργειας της μισαλλοδοξίας. Το μίσος φέρνει περισσότερο μίσος και σε τελική ανάλυση όσοι εκτίθενται σε αυτό υποτάσσονται στον σύγχρονο σκοταδισμό αδυνατώντας να οδηγηθούν σε ορθά συμπεράσματα. Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια ώστε να εξαφανιστεί το Επέκεινα της Αλήθειας και να καθιερωθεί η Αλήθεια του Ενθάδε και ο άνθρωπος να αρχίσει να περιστρέφεται πάλι γύρω από τον εαυτό του.

imerodromos.gr

«Είμαι πουτάνα – και λοιπόν;»

Αυτή η φράση της, κάποτε, εθνικής μας πορνοστάρ, που την είχαν αναπαράγει όλα τα ΜΜΕ της εποχής, δεν είναι τυχαία. Εκφράζει όλη την χυδαία, ισοπεδωτική νοοτροπία του συρμού, ή οποία με ένα «και λοιπόν;» ή “και τι έγινε;” αξιώνει ό,τι αξίζει να απαξιωθεί και απαξιώνει ό,τι είναι αξιωμένο.

«Επειδή το είπε ο Μαρξ, δηλαδή;» «Το είπε ο Βολταίρος – και λοιπόν;» «Και ποιός είναι ο Όμηρος, δηλαδή;”» «Και τι έγινε που το τραγούδησε ο Ρήγας Φεραίος, δηλαδή...» «Και που το έγραψε ο Σολωμός, τι έγινε δηλαδή; Σιγά...» είναι φράσεις που ακούγονται καθημερινά σε πραγματικούς ή διαδικτυακούς καφενέδες, με αποκορύφωμα το «Γιατί, είναι πιο ξύπνιος από μένα αυτός;» όπου «αυτός» μπορεί να είναι ο Αϊνστάιν.

Μέσα στην μεταμοντέρνα υποκουλτούρα που έχει κατακλύσει μυαλά και νοοτροπίες, ο,τιδήποτε μπορεί να συμπυκνωθεί σε κλισεδάκια που δεν απαιτούν καμμια γνώση, καμμια κριτική σκέψη και καμμια νοητική λειτουργία. «Επειδή το είπε ο τάδε, δηλαδή;»

Είναι ο γρήγορος και άκοπος τρόπος να περάσει την δική του «θέση» ο κάθε απολίτικος μπουχέσας, αλλά και όποιος νομίζει ότι έχει «πολιτική άποψη».

Είναι ο τρόπος να περάσει την άποψή του κάποιος, όχι επειδή αυτή έχει αξία, αλλά επειδή την λέει ΑΥΤΟΣ!!! Είναι ένας καθημερινός, «κρυμμένος» φασισμός, που βάζει στο ίδιο τσουβάλι τον Σπαλιάρα με τον γιατρό Παπανικολάου, που διαγράφει ο,τιδήποτε δεν «συμφέρει», εκφράζεται με κλισεδάκια παντός καιρού και, σε τελευταία ανάλυση, αναπαράγει και στηρίζει τον ανοιχτό φασισμό.

Έτσι φτάνουμε στο να μην μιλάει κανένας, παρά μόνο ο Πορτοσάλτε, η Στεφανίδου, ο παρατρεχάμενος «παράγων» και η Λίτσα Στριγγλίτσα.

Προκόπης Μπίχτας

Ο χυμός που καίει το λίπος στην κοιλιά

Ο χυμός αυτός καίει το λίπος καθώς είναι εξαιρετικά ενεργειακός και ενεργοποιεί το μεταβολισμό. Ο χυμός καίει το λίπος εκεί που το συσσωρεύουμε. Αν εσύ συσσωρεύεις το λίπος στην κοιλιά, θα κάψεις λίπος στη συγκεκριμένη περιοχή.

Ο χυμός που καίει το λίπος στην κοιλιά - Τα υλικά που θα χρειαστείς:

• Φουντούκια - σούπερ αντιοξειδωτικά και πλούσια σε βιταμίνη E
• Χυμός πορτοκάλι - πλούσιος σε βιταμίνη C
• Μήλο- Πλούσιο σε πηκτίνη και φυτικές ίνες
• Μπανάνα- πλούσια σε κάλιο
• Μέλι- χαρακτηρίζεται ως αντισηπτικό και μικροβιοκτόνο
• Κανέλα- αντιοξειδωτικό με μηδέν θερμίδες
• Πάγος

Ο χυμός δεν υπερβαίνει τις 150 θερμίδες/ ποτήρι. Δοκίμασέ τον ως πρωινό ή δεκατιανό γεύμα.

Πού καταλήγουν οι φόροι στην Ελλάδα

Οι κρατικές δαπάνες στην Ελλάδα ως ποσοστό του ΑΕΠ εξακολουθούν να είναι υψηλότερες του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό όμως που πρέπει να ενδιαφέρει περισσότερο είναι το πού κατευθύνονται και εάν αποδίδουν. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι ύστερα από τρία μνημόνια και πληθώρα «μεταρρυθμίσεων», η Ελλάδα εξακολουθεί να μην δίνειτη δέουσα σημασία σε τομείς εξαιρετικά κρίσιμους για την ποιότητα της ζωής των πολιτών και το μέλλον της χώρας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, η χώρα μας είναι ουραγός στην κοινότητα στις δαπάνες για παιδεία και υγεία, ενώ εξαντλεί την κοινωνική προστασία σε συντάξεις, προσφέροντας ελάχιστα για τη στήριξη της οικογένειας και των παιδιών, καθώς και των ανέργων. 

Στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι κρατικές δαπάνες ανέρχονται στο 45,8% του ΑΕΠ (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του 2017), με το ποσοστό να μειώνεται σταθερά από το 2012, όταν και βρισκόταν στο 48,9% του ΑΕΠ.   Στην Ελλάδα είναι στο 47,3%, το όγδοο υψηλότερο ποσοστό μεταξύ των 28.   Η Γαλλία έχει τα πρωτεία (56,5%), ενώ ακολουθούν σκδανδιναβικές χώρες, όπως η Φινλανδία (54,2%), η Δανία (51,2%) και η Σουηδία (49,4%). 

   Η μερίδα του λέοντος στις συντάξεις   

 Το μεγαλύτερο κομμάτι καλύπτουν σε όλα τα κράτη μέλη οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας. Στη χώρα μας ανέρχονται στο 19,4%, την ώρα που ο μέσος όρος της κοινότητας είναι 18,8%. Το 19,4% προκύπτει από δαπάνες ίσες με το 13,8% του ΑΕΠ για συντάξεις και επιδόματα γήρατος, 2,1% για επιζώντες,  μόλις 0,6% για τη στήριξη οικογένειας και παιδιών  , 0,5% για επιδόματα ανεργίας και 0,9% για «άλλες δαπάνες», που δεν προσδιορίζονται. Οι συντάξεις στην Ελλάδα καλύπτουν το 29% των συνολικών κρατικών δαπανών, με το ποσοστό να είναι το υψηλότερο στην Ε.Ε. των 28. 

   Ουραγός σε υγεία και παιδεία   

 Η υγεία απορροφά το 11,1% του συνόλου των κρατικών δαπανών στη χώρα μας, με το ποσοστό να μας κατατάσσει στην 25η θέση μεταξύ των 28. Ακόμη χαμηλότερα, στην 27η θέση, είμαστε στις δαπάνες για εκπαίδευση, οι οποίες καλύπτουν το 8,2% του συνόλου. 

 Ως ποστοσό του ΑΕΠ οι δαπάνες για την παιδεία είναι 3,9%, την ώρα που στην Κύπρο για παράδειγμα το ποσοστό είναι 5,7% και στην Πορτογαλία 5%. Το υψηλότερο ποσοστό καταγράφεται στη Σουηδία και είναι 6,8% ενώ ο μέσος κοινοτικός όρος είναι στο 4,6%. 

 Οι δαπάνες για την υγεία καλύπτουν το 5,2% του ελληνικού ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι  7%.   

   Ακριβές οι «γενικές δημόσιες υπηρεσίες»   

 Αξίζει να σημειωθεί ότι στην κατηγορία «γενικές δημόσιες υπηρεσίες» κατευθύνονται στην χώρα μας δαπάνες, που αντιστοιχούν στο 17,6% του συνόλου των κρατικών δαπανών (δεύτερουψηλότερο στους 28)και στο 8,3% του ΑΕΠ (το υψηλότερο μεταξύ των 28). Ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι 5,8% του ΑΕΠ. 

 Πρωταθλητισμό ως γνωστό κάνουμε και στις αμυντικές δαπάνες, που καλύπτουν το 2,5% του ΑΕΠ. 

   naftemporiki.gr 

«Ιερός Πόλεμος» για τα αργύρια του κλήρου

Δεύτερο «όχι» από τους Ιεράρχες κατά τη σημερινή έναρξη συνεδρίασης της Ιεραρχίας, οι οποίοι τονίζουν προς την κυβέρνηση ότι «θα συζητήσουμε ό,τι θέλετε εκτός μισθολογικού», ενώ επισημαίνουν προς την κυβέρνηση και κυρίως προς τον υπουργό Παιδείας Κ. Γαβρόγλου ότι δεν τήρησε την υπόσχεσή του και δεν τους έδωσε νομοσχέδιο, αλλά μόνο κείμενο διαλόγου χωρίς νομική βαρύτητά.

Με τη σημερινή του ομιλία, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος «τορπιλίζει» ο ίδιος τη συμφωνία Εκκλησίας-Πολιτείας καθώς ουσιαστικά παραπέμπει το θέμα για συζήτηση μετά τις εκλογές. Ο Αρχιεπίσκοπος στην ομιλία του ουσιαστικά αρνείται να γίνει η Εκκλησία και οι κληρικοί τα εξιλαστήρια θύματα και η εργαλειοθήκη στα χέρια οποιουδήποτε προς την κατεύθυνση προεκλογικών μικροπολιτικών και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων στο πλαίσιο μάλιστα μιας χρονικά παρατεταμένης εκλογικής περιόδου.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ζητά ουσιαστικά τη συνέχιση του διαλόγου παραπέμποντας ουσιαστικά το όλο ζήτημα στην κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εθνικές εκλογές.

Ο Αρχιεπίσκοπος ρητά και επανειλημμένα τονίζει ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την συναίνεση και την συγκατάθεση των κληρικών, οι οποίοι μάλιστα από τη μία άκρη έως την άλλη της Ελλάδας στήριξαν και στηρίζουν, και μάλιστα τους πιο αδύναμους, όλα αυτά τα χρόνια της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.

Στην πρόταση του προτάσσονται ρητά η διασφάλιση μισθολογικού καθεστώτος κληρικών και διασφάλιση των εργασιακών ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων τους.

Ο Αρχιεπίσκοπος «φωτογραφίζει» και τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας, Χρυσόστομο και υπαρχηγούς του, ο οποίος μάλιστα ασκούσε όψιμη κριτική την ώρα που ήταν υποστηρικτής της Συμφωνίας των Πρεσπών απαξιώνοντας τα συλλαλητήρια, όπως χαρακτηριστικά λένε Ιεράρχες.

protothema.gr

Θάνατος Θανάση Γιαννακόπουλου: Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι δεν ήξεραν πώς να ζήσουν ο ένας χωρίς τον άλλον

Σε εννέα μήνες 'χάθηκαν' και οι τρεις αδελφοί. Πρώτα ο Κώστας, μετά ο Παύλος και έπειτα ο Θανάσης. Ένα χρόνο νωρίτερα, ωστόσο είχε 'φύγει' η αδελφή τους, Βασιλική. Ήταν τόσο δεμένοι που και οι ίδιοι έλεγαν πως όταν πεθάνει ο πρώτος, θα ακολουθήσουν οι άλλοι. Είχαν μάθει μαζί τη ζωή. Μαζί πορεύτηκαν από την αρχή έως το τέλος, ίσως γιατί δεν ήξεραν πώς να ζήσουν ο ένας χωρίς τον άλλον. Και τώρα που ο Θανάσης πήγε κοντά τους (στα 88), είναι πάλι όλοι μαζί.

Η είδηση έγινε γνωστή μέσω της ανακοίνωσης Τύπου του "Υγεία" όπου νοσηλευόταν ο αποθανών.

Σήμερα Τρίτη 19 Μαρτίου 2019 κατέληξε στο ΥΓΕΙΑ ο Αθανάσιος Γιαννακόπουλος μετά από μακρά νοσηλεία στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Είχε υποστεί βαρύ θρομβωτικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο από το οποίο, παρά την έγκαιρη και επιτυχή θρομβεκτομή, δεν μπόρεσε να συνέλθει

"Το δουλευτή σου πρόσεχε και ψυχικά μη κάνεις"

Όταν πέθανε ο πατέρας τους, Δημήτρης ο μεγαλύτερος γιος, Παύλος ήταν εκείνος που αναγκάστηκε να ωριμάσει απότομα, να αναλάβει τα μικρότερα αδέλφια του, το φαρμακείο και τον εαυτό του. Ήταν ο Σπαρτιάτης. Ο Θανάσης είχε την πολυτέλεια να ζήσει τα συναισθήματα του. Είχε το χρόνο να τα διαχειριστεί. Έγινε πιο συναισθηματικός. Όρισε δυο φράσεις ως αυτές που θα ακολουθούσε απαρεγκλίτως στη ζωή του.

Όπως συνήθιζε να επαναλαμβάνει στους ανθρώπους που ήταν κοντά του “πάντα στη ζωή μου με καθοδηγεί η συμβουλή της μητέρας μου 'το δουλευτή σου πρόσεχε και ψυχικά μην κάνεις'. Μαζί με τα αδέλφια του, κράτησαν στη ψυχή τους και το “αν δεις στο δρόμο σου μυρμήγκι, μη το πατήσεις, γιατί κάποτε μπορεί να το χρειαστείς” του πατέρα τους.

Ο πατέρας τους, τους έμαθε πως αν δουλέψουν σκληρά, μόνο χαμένοι δεν θα βγουν. Όταν ήταν παιδιά αυτό μεταφραζόταν στο να είναι άριστοι μαθητές. Αν ήταν, τους έδινε χαρτζιλίκι. “Εγώ το έδινα για καραμέλα “Τσάρλεστον”, ένα κουλούρι και αυτά που έμεναν, τα κρατούσα για να δω τον Παναθηναϊκό” με τον οποίον έμπλεξαν όλοι, από το 1974. Τα χρόνια που εξέλισσαν την ομάδα μπάσκετ σε αυτοκρατορία, όλα τα αδέλφια είχαν μερτικό στην επιτυχία, αφού όλα έδιναν χρήματα που 'έβγαζαν' από τη ΒΙΑΝΕΞ.

Παρεμπιπτόντως, στη ΒΙΑΝΕΞ η σημαία πνέει μεσίστια, από την ημέρα που 'έφυγε' ο Παύλος, με απόφαση του Θανάση

Με ατελείωτες ώρες δουλειάς, το φαρμακείο όχι μόνο επιβίωσε, αλλά τους επέτρεψε να διεκδικήσουν την είσοδο στις αντιπροσωπείες και μετά στη φαρμακοβιομηχανία. Το πρώτο βραβείο ποιότητας προϊόντων, από το ιατρικό και βιομηχανικό επιμελητήριο της Αθήνας, ήταν πάντα σε περίοπτη θέση.

Τους είχε στοιχίσει τόσο η αδυναμία να πάρουν τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, που το μνημόνευαν ως γεγονός (είχαν πει πως έπεσαν θύμα του τότε προέδρου, Απόστολου Νικολαΐδη), ακόμα και τις χρυσές εποχές. Δεν σταμάτησαν ποτέ να προσφέρουν, όπως μπορούσαν και όσο τους επέτρεπαν και στην ασπρόμαυρη μπάλα. Φυσικά, τα ποσά εκείνα δεν μπαίνουν καν σε καθεστώς σύγκρισης με αυτά που έδωσαν για το μπάσκετ.

Στην οικογένεια πάντα υπήρχε ιεραρχία. Ο καθένας έκανε τις κινήσεις του, στον τομέα του (ο Παύλος είχε τη γενική επίβλεψη, ο Θανάσης τα οικονομικά και ο Κώστας τα εργοστάσια), όταν ωστόσο ερχόταν η ώρα για μια απόφαση, έκαναν οικογενειακό συμβούλιο. Παρουσία και της αδελφής τους.

Η Βασιλική ήταν και η λευκή σημαία για όλους τους. Όπως είχε πει ο επίσης αείμνηστος, Τάσος Στεφάνου, η 'ραχοκοκαλιά' του μπασκετικού τμήματος, επιστήθιος φίλος των αδελφών επί δεκαετίες που 'έφυγε' το Δεκέμβρη του 2018 “τους έβλεπες να τσακώνονται όλη μέρα, με τρόπο που θα έλεγες ότι δεν πρόκειται να ξαναμιλήσουν ποτέ και το βράδυ έτρωγαν όλοι μαζί στην αδελφή τους”.

Στις οικογενειακές αποφάσεις άνηκαν ζητήματα που αφορούσαν την επιχείρηση, αλλά και τον Παναθηναϊκό. Και ο Παύλος είχε τον τελευταίο λόγο. Ως προς τα media έχει γραφτεί και στο παρελθόν πως είχαν μια ιδιότυπη τακτική. Ο ένας έλεγε 'μαύρο', ο άλλος 'άσπρο', οι ρεπόρτερ έγραφαν άλλα αντ' άλλων και εκείνοι έκαναν τη δουλειά που ήθελαν ευθύς εξ αρχής.

Στην περίπτωση του Γιάννη Ιωαννίδη, φέρεται να ήταν ο Θανάσης αυτός που τον είχε προσεγγίσει, που δούλευε για αυτήν τη 'μετακόμιση', η οποία δεν έγινε ποτέ. Είχε πει χρόνια μετά ότι “έκανα τα πάντα να πείσω τον αδελφό μου να κάνουμε τα πάντα για να πάρουμε τον τίτλο” τα χρόνια που έβλεπαν άλλους να σηκώνουν τις κούπες. Είχε καταλήξει στο “λυπάμαι, αλλά δεν τον έπεισα. Και του πρέπει ένα 'μπράβο', γιατί όποτε πάνω στην πίκρα μου προσπάθησα να ξεστρατίσω, εκείνος πάντα μου θύμιζε το σωστό δρόμο” και ο αγώνας συνεχιζόταν, γιατί αυτό είχαν μάθει: να μη σταματούν να προσπαθούν έως την επιτυχία. “Είμαστε από την Σπάρτη κι έχουμε μάθει στη ζωή μας να παλεύουμε” έλεγε.

Συναισθηματικός γαρ, ένιωθε και τους παίκτες ως μέλη της οικογενείας. Ήταν εκείνος που κρατούσε μισθωμένο το διαμέρισμα και το αυτοκίνητο του Βασίλη Σπανούλη, για τον καιρό που είχε πάει στο ΝΒΑ. Ήξερε πως θέλει να γυρίσει ο παίκτης και αρνείτο να 'δώσει' ό,τι ήταν δικό του. Αγάπη είχε και για τον Βράνκοβιτς, για τον οποίον είχε πει στην εφημερίδα “Φως” το 1997 πως “έχει δεθεί μαζί μας και τρέφει αγάπη, εκτίμηση και σεβασμό σε εμένα και τον αδελφό μου”.

Στην ίδια συνέντευξη τον είχαν ρωτήσει αν τα παιδιά της οικογενείας (ο Δημήτρης του Παύλου και η Κατερίνα του, αλλά και οι γιοι της Βασιλικής) αντιδρούσαν με τη λατρεία και την προσήλωση στον Παναθηναϊκό -τότε-, ήταν ξεκάθαρος: “Όχι μόνο δεν αντιδρούν, αλλά δεν εκφέρουν και άποψη. Πιστεύω ότι στην Ελλάδα η πρώτη γενιά φτιάχνει, η δεύτερη μισοχαλάει και η τρίτη καταστρέφει. Βέβαια, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Γενικά, δεν είναι δυνατόν να 'χουν τα παιδιά μας λόγο στα χρήματα που βγάλαμε με το δικό μας κόπο”.

Είχε ξεκαθαρίσει πως εν αντιθέσει με όσα γράφονταν, για πακτωλούς χρημάτων “επειδή ξεκινήσαμε από χαμηλά, έχουμε μάθει στη ζωή μας να είμαστε συντηρητικοί. Δεν έχουμε ακριβά χόμπι, δεν διάγουμε μεγάλη ζωή και είμαστε μια πολύ σφικτά δεμένη οικογένεια. Το μόνο χόμπι είναι ο Παναθηναϊκός”. 

Είχε αποκαλύψει πως ο Παύλος είχε κλείσει τον Σαμπόνις, για δυο χρόνια επί Πολίτη “αλλά τον χάσαμε για λόγους που δεν θέλω να πω”. Αναγνώριζε στον Ντόμινικ Ουίλκινς τη συμβολή του στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού, δίχως να τον ψέγει για την αποχώρηση του πριν τον πέμπτο τελικό του ΣΕΦ.

Μολονότι είχαν μια από τις πιο επιτυχημένες επιχειρήσεις της χώρας -ου μην της Ευρώπης- δεν έκαναν ποτέ ακρότητες. Η μόνη τρέλα τους -πλην του Παναθηναϊκού- ήταν τα αυτοκίνητα. Συνήθιζε να περνά τους χειμώνες στο σπίτι στο Κεφαλάρι (έμεναν όλοι κοντά) και τα καλοκαίρια στη Βουλιαγμένη. Τις διακοπές του τις περνούσε με τη σύζυγο και την κόρη του, όπου ένιωθε άνετα, για χρόνια. Μετά την Κυλλήνη, τελευταία είχε βρει την ηρεμία του στο Νυδρί της Λευκάδας. Πάντα ήταν πρόσχαρος με όσους τον πλησίαζαν. Ουδείς συνειδητοποιούσε αμέσως πως ήταν ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, μέσα στην απλότητα και το ευπροσήγορο του.

Ο άνθρωπος που 'χε δεκαετίες δίπλα του ο Θανάσης, ο Κώστας Χουλιάρας υποτίθεται πως ήταν ο οδηγός του. Μόνο που ο Θανάσης οδηγούσε μόνος, πάντα. Ο κ. Χουλιάρας είχε προσδιοριστεί και ως σωματοφύλακας. Μόνο που δεν υπήρχε κάποιος να πειράξει τον Θανάση. Τουναντίον, υπήρχαν καθημερινά κάποιοι που ήθελαν να του σφίξουν το χέρι. Φίλαθλοι του Παναθηναϊκού και μη. “Δεν φοβηθήκαμε ποτέ” είχε πει “γιατί μια ζωή προσπαθούμε να κάνουμε μόνο φίλους. Μπράβους έχουν εκείνοι που τους έχουν ανάγκη. Εμείς δεν τους έχουμε”.

Η πιο σωστή λέξη για να περιγραφεί η σχέση του Θανάση με τον κ. Χουλιάρα, είναι 'οικογένεια'. Ο συνοδός του, πρώην αστυνομικός, ήταν εκείνος που τον είχε σώσει στο Ζάγκρεμπ, το 2000, όταν έπαθε ισχαιμικό σοκ σε ματς με την Τσιμπόνα, πριν το Ευρωπαϊκό της Θεσσαλονίκης. Από τότε οι γιατροί του 'χαν πει να προσέχει περισσότερο τον εαυτό του και να αποφεύγει το έντονο στρες. Το αυτό του έλεγε και η μονάκριβη κόρη του, Κατερίνα. Εκείνος ψέλιζε “τα 'χω δώσει όλα για τον Παναθηναϊκό. Η κόρη μου, μου λέει πως θέλει να περνάμε πια περισσότερο χρόνο. Το αξίζει. Αλλά τι να κάνω;”. Πάντα είχε το άγχος της Κατερίνας και του πότε θα αποκατασταθεί. Αυτό έγινε πριν λίγα χρόνια, με τον Θανάση να προλαβαίνει να δει και εγγονάκι: τη μικρή Ιωάννα που πήρε το όνομα της γυναίκας του.

Τα ξεσπάσματα του, του έδωσαν το προσωνύμιο 'τυφώνας'. Τα πιο γνωστά ήταν τα σπριντ από το χώρο των VIP στον πάγκο της ομάδας, όταν κάτι πήγαινε πολύ λάθος -πριν τοποθετηθούν οι πολυθρόνες στις γραμμές του αγωνιστικού χώρου.

Είναι γνωστές οι ιστορίες για το γαλαντόμο του χαρακτήρα του. Το δεδομένο ωστόσο, είναι πως δεν πετούσε άσκοπα λεφτά. Ναι, τα φιλοδωρήματα ήταν μισθοί, αλλά στις επαγγελματικές του συμφωνίες ήταν προσεκτικός και οξυδερκής (όλοι του αναγνώριζαν πως προηγείτο της εποχής του). Φαινόταν αυθόρμητος, αλλά δεν ήταν όσο θα ήθελε να δείχνει. Όσο αποκάλυπταν κάποιες γκάφες του.

Οι γραβάτες του άφησαν ιστορία. Σε μια από τις συνεντεύξεις Τύπου του Παναθηναϊκού, τον είχα ρωτήσει πώς ακριβώς κάνει την επιλογή -από καθαρή περιέργεια. Μου έδειξε το brand της γραβάτας. Ήταν οίκου. Τον ρώτησα πώς μπορεί και επιλέγει πάντα, την πιο φανταχτερή από μια σειρά με γραβάτες. Γέλασε και μου είπε ότι απλά, αυτές του άρεσαν. Σε σχόλιο για ένα εκπληκτικό καμηλό παλτό που είχε, μου είπε “ζεστό να είναι και όλα καλά”.

Χαρακτηριστικές στιγμές με τα αδέλφια του

Ο Παναθηναϊκός έπαιζε σε τουρνουά στη Ρόδο, όταν ο Παύλος και ο Θανάσης πήραν ταξί, για να πάνε από το ξενοδοχείο στο γήπεδο. Το κόμιστρο ήταν 4 ευρώ. Ο Παύλος έβγαλε νόμισμα των 50 ευρώ, το έδωσε στον οδηγό και του ευχήθηκε καλή συνέχεια. Πριν κατέβει ο Θανάσης, του έδωσε νόμισμα 100 ευρώ (το συνόδευσε με το “πάρε κι αυτό από μένα”) και πήγε να συναντήσει τον αδελφό του.

Στις εκλογές του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού, στις οποίες ο Θανάσης ήταν ο μόνος υποψήφιος, είχε υπολογίσει πως θα πάρει 316 ψήφους. Στην καταμέτρηση βγήκαν 315. Ξεσήκωσε τον κόσμο για να βρει ποιος δεν τον είχε ψηφίσει, ώσπου κάποια στιγμή ακούστηκε ο Κώστας να λέει “εγώ δεν σε ψήφισα”, πριν σκάσει στα γέλια. Βλέπεις, είχε πάει στις εκλογές με μοναδικό στόχο να μην τον ψηφίσει, για να του κάνει πλάκα.

Πλάκες έκανε και ο Θανάσης και κυρίως με όσους περνούσε τις ώρες που προηγούνταν του όποιου τζάμπολ στο ΟΑΚΑ, στην καφετέρια κάτω από το χώρο των VIP. Η παρέα ήταν πάντα μεγάλη και εκείνος φρόντιζε πάντα να τους περιποιηθεί όλους (εντός και εκτός εισαγωγικών).

Ένα άλλο στιγμιότυπο της διάθεσης με την οποία αντιμετώπιζε τα πράγματα, αφορά τον Παναγιώτη Κολλημένο, γνωστό φαν του Παναθηναϊκού που έχει κάνει tattoo τον Θανάση, καθώς όπως είχε πει τον θεωρεί πατέρα του. Σε μια από τις φορές που ζήτησε ενίσχυση, του είπε “ο πατέρας μου είναι άρρωστος”. Άνθρωπος του Παναθηναϊκού τον προκάλεσε να το αποδείξει. Ο αστικός μύθος θέλει τον Κολλημένο να πήγε στον Άγιο Σάββα και στην επιστροφή να είχε μαζί του έναν ηλικιωμένο, με ορό και τη ρόμπα του νοσοκομείου. Ο Θανάσης του είπε “χαλάλι οι 20.000 δραχμές” και του της έδωσε.

Τον Σεπτέμβρη του 2015, όταν η ΚΑΕ Παναθηναϊκός διοργάνωσε το 'Honouring Our Legacy' είχε πάρει το μικρόφωνο και είχει πει πως “όταν πεθάνω, θέλω να με θάψετε με τη σημαία του Παναθηναϊκού”.

Δεν υπήρχε άνθρωπος στο κατάμεστο ΟΑΚΑ που να μην ανατριχιάσει, πριν χωθεί στην αγκαλιά του Στόικο. Όπως δεν υπάρχει άνθρωπος που ξέρει τι έχει συμβεί στην οικογένεια τα δυο τελευταία χρόνια και δεν σκέφτεται πως τελικά, δεν είναι τα λεφτά αυτά που φέρνουν την ευτυχία, αλλά το αίσθημα του ολοκληρωμένου. Αίσθημα με το οποίο 'έφυγε' ο Θανάσης Γιαννακόπουλος.

 Νίκη Μπάκουλη