Όταν τα νεόπτωχα αφεντικά αγοράζουν σταθμούς και απολύουν κόσμο.
Στα νάιντις φόραγε τον Τσε Γκεβάρα σε μπλουζάκι και χαϊμαλί στο
λαιμό, και γυρνούσε με ύφος αυτοκράτορα στις αποικίες του έντυπου κιτς που είχε
στήσει.
Αργότερα, το σοκαρισμένο πανηλίθιο -που επί δύο δεκαετίες
επιθυμούσε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, ο οποίος χαλίφης, είχε και μια
Τζενάρα «ΝΑ!» με το συμπάθειο, και είχε μπουκώσει το σύμπαν απ’ το πολύ
γκλάμουρ- το σοκαρισμένο πανηλίθιο λοιπόν, πληροφορήθηκε πως όλο αυτό
κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. (Ξες για τα τότε Πασόκια που μαζευτήκανε τώρα
όλα στο Συριζα μιλάω.) Μπαμ και κάτω αχ μωράκι μου φευγάτο, κι έτσι βάρεσε
φαλιμέντο ο κωλο-σος. Οπότε «ο αλήτης με την αρχόντισσα» αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν
τα ογδόντα χιλιάδες τετραγωνικά στα οποία ζούσαν και να αναζητήσουν
ταπεινότερους όρους διαβίωσης.
Θα’λεγε κανείς πως αυτή η σκληρή υπαρξιακή δοκιμασία μοντελικής
αποδόμησης (ανάθεμα κι αν ξέρω τι λέω, αλλά παριστάνω τη θεά της γλώσσας για να
σας ψαρώσω, κατά το μοντέλο-Κωστο) θα εμφύτευε ένα έστω και μικρής ισχύος
chip ενσυναίσθησης μέσα στο καρνέ επιταγών που όλοι αυτοί έχουν για μυαλό, και
θα έκανε τον αυτοκράτορα να αναθεωρήσει τα χυδαία εργασιακά πρότυπα σχέσεων του
καπιταλιστικού μοντέλου. Σωστά. Θα’λεγε «κανείς». Οπότε «κανείς» δεν το είπε.
Κι έτσι ο πάλαι ποτέ εκδότης των στρασάτων αιδοίων των
πουπουλένιων βυζγιών και των δαντελένιων πωπωπωπών, με την καινοτομική
γλώσσα-που-κόκαλα-δεν-έχει-και κόκαλα-τσακίζει επανέρχεται ξανά ως
αφεντικό, αγοράζοντας αυτή τη φορά ένα ραδιοφωνικό σταθμό, στον οποίο και
ξεκίνησε αμέσως το φονικό. Οι απολύσεις θα πέσουν βροχή. Οι άνθρωποι που
κράτησαν το σταθμό όρθιο στα δύσκολα, παίρνουν π…όδι, διότι ο καπιταλισμός
είναι η ελεύθερη αγορά με το σκλαβωμένο ήθος. Οι παραγωγοί του Σαββατοκύριακου
του Galaxy 92, λοιπόν, τον οποίο αγόρασε ο πρώην μεγι-στάνης λήξανε και τους
πετάει άρον-άρον πριν βρωμίσουν. Όσο για τους υπόλοιπους θα «οσφρανθεί» την
κατάσταση, ακούγοντας τις καθημερινές εκπομπές τους και θα δει αν θα τους κάνει
επικήδειο, ή αν θα τους κάνει σκέτο κιμά για τη μακαρονάδα του Σάκη –αυτουνού
με την ακίνδυνη τρέλα που γυρνάει γύρω-γύρω τραγουδάει «ένα το χελιδόνι» και
ψηφίζει «ναι».
Αυτά θα κάνει λοιπόν ο χρεοκοπημένος όχι μόνο οικονομικά αλλά
και εικονολαγνικά, επιχειρηματίας σκοπεύοντας να αναβιώσει την ταλαιπωρία μας
ως ραδιοφωνικό κοινό αυτή τη φορά, μαζί με όλες τις αρετές γλωσσικού,
κοινωνικού, εργασιακού και πολιτικού ήθους που καταφέραμε για λίγο να ξεχάσουμε
αυτά τα χρόνια.
Δημοσίευση σχολίου