Τα χρόνια των μνημονίων, με συγκριμένο και στοχευμένο σχέδιο αποψιλώνονται
όλες οι βασικές δομές κράτους και κοινωνικού από το ανθρώπινο δυναμικό τους και
ένας λαός παρακολουθεί την διάλυση χωρίς καμία αντίδραση χωρίς καμία
διαμαρτυρία
Ακούσαμε τις "αριστερές" προγραμματικές δηλώσεις οι
οποίες σε τίποτε δεν διέφεραν από τις "Σαμαρικές".
Ρητορική περί «δημοκρατίας», κενή περιεχομένου, είναι η κυρίαρχη
πολιτική όλων μνημονιακών κυβερνήσεων
και το ερώτημα είναι πού είναι ο λαός;
Τα γεγονότα δείχνουν ότι ο λαός δεν είναι πουθενά γιατί απλά ο
λαός δεν δικαιούται δια να ομιλεί,
Τελικά όλα συγκλίνουν στο ότι είχε δίκιο ο Πάγκαλος όταν έλεγε ότι
"μαζί τα φάγαμε" γιατί
μόνο έτσι μπορεί να δικαιολογηθεί η σιωπή.
Μία σιωπή ύποπτη που εκδηλώνεται επειδή υπάρχει ενοχή.
Στον ένοχο λαό λοιπόν που δεν δικαιούται δια να ομιλεί, οι
αφεντάδες φρόντισαν να δοθεί νέα διέξοδος, ένα νέο κουκλοθέατρο με καινούργιο
φασουλή που εμφανίστηκε στη σκηνή για να υποκαταστήσει τους Τσοχατζόπουλους, τους
Σημίτιδες, τους Καραμανλήδες, τους Παπανδρέου, τους Σαμαράδες και τους Τσίπρες
και ακούει στο όνομα Βασίλης Λεβέντης.
Ο νέος φασουλής οφείλει την ύπαρξή του στην εκκλησία η οποία όρθωσε
το ανάστημά της και είπε όχι σε Τσιτσιολίνα στη βουλή.
Με "όλους" στο κόλπο το τσίρκο Ελλάς τραβάει το δικό του
δρόμο περιφέροντας την ιστορία του στα σκλαβοπάζαρα του πλανήτη.
Λογικότατο είναι λοιπόν που ακούσαμε στη Βουλή ότι, αρκούσε ένα
τηλεφώνημα του Τσίπρα προς τον φασουλή για να αγγίξει η ψήφος εμπιστοσύνης προς
την κυβέρνησή του τους 165 βουλευτές.
Αυτοί είμαστε αγαπητοί μου φίλοι και έχουμε κυβερνήτες "φασουλή"
που με πολύ κόπο ποιήσαμε καθ' εικόνα και ομοίωση.
Ας μην παραπονιόμαστε λοιπόν γιατί το παράπονό μας είναι εύκολα
αντιμετωπίσιμο. Αρκεί να μας πετάξουν ένα κοκαλάκι και θα σκάσουμε.
Δημοσίευση σχολίου