Την άποψη ότι ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει με τον Ανδρέα Παπανδρέου «τουλάχιστον ως προς το μπαλκόνι και το δημόσιο λόγο του, χωρίς τη βαρύτητα την πολιτική και την επιστημονική βαρύτητα που είχε ο Ανδρέας» διατύπωσε σήμερα μιλώντας στο Βήμα FM ο Θοδωρής Ρουσόπουλος.
Οπως είπε ο κ. Ρουσόπουλος «ο Τσίπρας έχει αναδειχθεί σε ηγέτη και αναδεικνύεται σταθερά, με κάθε ευκαιρία που του δίνεται. Τα κατάφερε πάρα πολύ καλά, στο παράδειγμα με τον Λαφαζάνη και τους άλλους στη διάσπαση. Το ότι έχει καταφέρει στα προεκλογικά μπαλκόνια να συνεγείρει τα πλήθη. Αυτά είναι ηγετικά χαρακτηριστικά, είναι χαρακτηριστικά ηγέτη, ενός ανθρώπου που τα αξιοποιεί αυτά και τα εκμεταλλεύεται. Ενώ οι τεχνικές δυνατότητες μπορεί να μην ήταν όταν πρωτοβγήκε τόσο φανερές, τώρα ξετυλίγονται δυνατότητες που πραγματικά εντυπωσιάζουν».
Και συνέχισε συγκρίνοντας τον κ. Τσίπρα με τον Ανδρέα Παπανδρέου: «Θα έλεγα ότι σε πολλά στοιχεία, τουλάχιστον ως προς το μπαλκόνι και το δημόσιο λόγο του, μοιάζει με τον Ανδρέα Παπανδρέου, χωρίς τη βαρύτητα την πολιτική και την επιστημονική που είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου, σε καμία περίπτωση, διότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ένας μεγάλος καθηγητής στη διακυβέρνηση. Και εκεί μπορεί κάποιος να κάνει αντίστιξη για το παλιό και το νέο. Διότι το νέο αυτό πιστεύω ότι είναι, δεν είναι ιδεολογία, ας το δούμε εν πάση περιπτώσει αυτό. Δεν είναι νέο να υπόσχεσαι κάτι και να κάνεις κάτι άλλο. Αυτό είναι παμπάλαιο. Δεν είναι να λες ότι θα σκίσεις τα μνημόνια και να κάνεις μνημόνια, αυτό είναι παμπάλαιο. Δεν είναι να λες ότι δεν θα κάνεις ιδιωτικοποιήσεις, με όσο πόνο ψυχής και να έχει ο αρμόδιος υπουργός, και μετά να κάνεις. Είναι και αυτό παμπάλαιο. Αυτό είναι μια ενδιαφέρουσα κοινωνιολογική προσέγγιση. Ότι «δεν πιστεύω σε κάτι, αλλά το κάνω». Ενας άνθρωπος που κατάφερε σ’ αυτήν την ηλικία να γίνει αρχηγός κόμματος, να πάρει ένα κόμμα του 3% που έμπαινε-δεν έμπαινε στη Βουλή, να το φτάσει στο 35-36%, να γίνει κυβέρνηση, να καταφέρει να κερδίσει 3-4 αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις και να χτυπιέται ο άλλος με το κεφάλι του στον τοίχο και να λέει «δεν είναι δυνατόν», δεν είναι ηγετική προσωπικότητα; Ε, τι να λέμε τώρα; Στοιχειωδώς να μην έχει παρωπίδες – κι εγώ δεν είμαι στο ίδιο κόμμα με τον Τσίπρα ούτε τον ψηφίζω – θα πει τότε ότι έχει ηγετικές ικανότητες. Τελεία!».
Ο κ. Ρουσόπουλος αναφέρθηκε και στην επικοινωνία που έχουν Τσίπρας-Καραμανλής: «Ξέρω ότι έχουν υπάρξει – είναι, άλλωστε, γνωστά και δεν λέω κάτι καινούργιο – στο παρελθόν μία-δύο επικοινωνίες και έχουν δημοσιοποιηθεί. Αυτές ξέρω. Οι όποιες επαφές έχουν κάποια πολιτικά πρόσωπα τέτοιας πολιτικής κατάταξης ή πολιτικού βεληνεκούς, για το καλό της χώρας, μόνο θετικές είναι».
Αναφερόμενος στα εσωκομματικά της Ν.Δ. και το μέλλον της είπε «ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να συνυπάρξουμε. Φάνηκε, άλλωστε, από τη μέρα της ατυχούς εκείνης εκλογικής διαδικασίας. Ο ένας άρχισε να στρέφεται εναντίον του άλλου και ξαφνικά ένα τεχνικό πρόβλημα μετατράπηκε σε βασικό πολιτικό πρόβλημα για τη Ν.Δ.». Και συνέχισε: «Παραιτήθηκε ο Μεϊμαράκης και υπήρξε από όλους μια εικόνα όχι ψύχραιμης αντιμετώπισης ενός προβλήματος και αυτό είναι που σε βάζει και σε διαδικασίες να αναρωτηθείς εάν έχουμε μια σημαντική κρίση όχι μόνο στη Ν.Δ., αλλά και στο κράτος. Διότι είτε στο Προεδρικό Μέγαρο ως αρχηγός της αντιπολίτευσης είτε ως πρωθυπουργός αύριο-μεθαύριο – διότι αυτός που επιλέγεται για αρχηγός της Ν.Δ. είναι πιθανό να είναι πρωθυπουργός – είναι απογοητευτικό. Όχι ότι μπορεί να διασπαστεί από μόνη της η Ν.Δ… Το έχει κάνει, άλλωστε, και στο παρελθόν πολλές φορές, από μόνη της. Το έχουν κάνει και τα υπόλοιπα κόμματα. Αλλά επειδή νομίζω ότι εδώ και ένα χρόνο το παιχνίδι το ορίζει στο πολιτικό πεδίο με απόλυτο τρόπο ο σημερινός πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας, το επόμενο βήμα που ενδεχομένως θα προωθούσε τάσεις διάσπασης στη Ν.Δ. και δημιουργίας νέων κομμάτων θα είναι από τον κ. Τσίπρα και όχι από το ποιος θα βγει αρχηγός. Εάν φέρει δηλαδή, όπως έχει υποσχεθεί η Αριστερά, την απλή αναλογική, αυτό είναι πιθανό να δημιουργήσει συνθήκες σε κάποιους εκ των υποψηφίων αρχηγών ή σε κάποιους άλλους που δεν φαίνονται τώρα, φιλοδοξίες, να φτιαχτεί ένα κόμμα – γιατί το 3% για την είσοδο στη Βουλή δεν θα το καταργήσει για εθνικούς και άλλους λόγους, γνωστούς – που με 3% βγάζει 10, 12 ή 15 βουλευτές. Είναι πιθανό αυτό να οδηγήσει λοιπόν σε διασπάσεις. Άλλο λάθος είναι ότι πάμε στη μία εκλογή στις 20 Δεκεμβρίου και στην άλλη στις 10 Ιανουαρίου, δηλαδή μετά από 20 μέρες. Δεν είμαστε δυτική Ευρώπη που μπορεί να κάνει σε βάθος χρόνου διαδικασίες χωρίς να έχει τρωθεί εσωτερικά. Η Ν.Δ. έχει τρωθεί εσωτερικά πάρα πολύ. Ποιος μπορεί να πείσει σήμερα ότι η Ν.Δ., που δεν οργάνωσε μια εκλογική διαδικασία, μπορεί να κυβερνήσει τον τόπο αύριο; Πιστεύω και το έχω πει και δημοσίως και το επαναλαμβάνω ότι ο Μεϊμαράκης κράτησε τη Ν.Δ. και την ανέβασε. Με άλλη ηγεσία, θα ήταν πιο χαμηλά».
Δημοσίευση σχολίου