....είχα μια παράπλευρη ιδέα, όσο έβλεπα την κοσμοσυρροή
στην τηλεόραση και χτές, και στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης που πήγα : κάποτε οι υπήκοοι, ο κόσμος , ο λαός μαζεύτηκε εξω απ' το σεράι και φωναζε, ζητούσε απ' τον Σουλτάνο ψωμί και κάποιες ελευθερίες. Τότε ο Σουλτάνος κάλεσε τον Μεγάλο Βεζύρη ανήσυχος και του είπε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για την ικανοποίηση του λαικού αισθήματος, να δώσουμε....Ο Μεγ. Βεζύρης ήταν ανένδοτος ''άσ' τους '' έλεγε και ξανάλεγε και μια μέρα ξαφνικά δεν βγήκε
στο δρόμο ούτε ένας πολίτης, τότε ο Σουλτάνος τον ξανακάλεσε και τον ρώτησε
''γιατί η αδιαφορία του λαού'';; Ο Μεγ. Βεζύρης υποκλίθηκε και του είπε
''Εφέντη, είναι καιρός να δώσεις κάτι, γιατί κανείς δεν ξέρει τι απεργάζονται''
Έτσι και τώρα η μόνη διαφορά ειναι ότι δεν θα γίνει τίποτε στις συνολικές
απαιτήσεις, δεν υπάρχουν καχύποπτοι Σουλτάνοι και βέβαια πονηροί Βεζύρηδες, -
στο χάσμα που υποβόσκει, στη σκληρότητα των ημερών-, διότι όταν κάτι δε
γεννιέται στην εποχή του, στους καιρούς που όφειλε, που έπρεπε και στην ώρα
του, ''έφτασε η εποχή των τεράτων'' [Μπένγιαμιν, Φάσμπιντερ]
Δημοσίευση σχολίου