διήγημα
....δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια
ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, ΚΙΧΛΗ [1]
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
.....σε μια βροχή ή μάλλον από παντού ανοιχτή
χωρίς τοπίο επιζώ και με λιγότερη λατρεία το ξέρω ή απώλειες οδυνηρές όπως ο
άνεμος που απαιτεί ένα άρωμα για να συντελεσθεί ο ρεμβασμός - κατά κει θα
υπάρχουμε ο,τι ακριβώς κάνουν οι νεκροί με τις εφημερίδες στην πίσω τσέπη ή
όπως φυγαδεύεται αργά το καλοκαίρι κι αφήνει το λίγο φως για το μειδίαμα της
πέτρας - μη σάς νοιάζει και πολύ ποιος είναι τι είναι πώς απέγιναν τα γεγονότα
ή εγώ ανάμεσα σ' αυτό που χάνει την απελπισία και τη θηλιά που κουβαλάει
το δάσος μέχρι να βρούμε το ξέφωτο, κυρίως αυτό,
κάπου κάπου
η ανυπαρξία φανερώνεται σαν τη μεγάλη κατάρρευση με την ελπίδα ν' ακουστεί ο
τελευταίος χτύπος που μάς ορίζει την επιφύλαξη πόσες μορφές μπορεί να πάρει η
εξάντληση ο σκύλος δεξιά και το δέντρο όπως τα έβαλε γαλήνια η παρουσία της
ιστορίας ή το ψέμα της - σάς περιμένω συνήθως με το γύρισμα του πιο απρόσωπου
χρόνου όπου και να είσαι με υποδέχεται ο αγέρας στις γέφυρες τα τελευταία
λάφυρα της συναίνεσης όταν μετριούνται οι φωνές ή αναχωρώ συλλέγοντας τις
ωραιότερες φράσεις που σταμάτησαν μπροστά στα τρένα χαράματα - ''πρόκειται για
μια καινούρια ουτοπία'' μου λέει ''όλα τα έχω απομακρύνει'' απάντησα ''ακόμα
και τ' απογεύματα της Κυριακής που δείχνουν να μην τελειώνουν σε κάποιο κρεβάτι
εκστρατείας και με τσιγάρα φτηνά'' Η ΦΩΝΗ : .....πότε πότε έρχεται η
σιωπή που μεταδίδει ένα θάνατο μυστικό που δεν ξέρουμε ως την αιωνιότητα μέσα
στις ληκύθους - καθώς ναυάγησαν - έρπουν στην άμμο αμνήμονες, σανιδώνει τη
μέρα μ' ένα χαρτί βαρύ το περσινό ποίημα - τον αφαλό της Κίχλης [παύση] - θα
σταθούν ξαφνικά πίσω απ' την πόρτα τ' απομεινάρια της σελήνης να με κοιτάξουν η
κραυγή που κάποτε αντηχούσε μες στο κρανίο θα τραβήξει το δρόμο της
θρυμματισμένο χιόνι : I Tiresias have forsuffered all [2] - ύστερα το σπίτι
χάθηκε γύριζε από κάπου το παρελθόν : Do not imagine you can abdicate [3]
Ο ΗΔΟΝΙΚΟΣ ΕΛΠΗΝΩΡ ή ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
........τα πρωινά έφευγα με άκρα προσοχή δίπλα σε
φωνογραφίες λεπτών συναισθημάτων ή τα κύματα που εκσφενδονίζονται οι λογισμοί ο
Α. για παράδειγμα ήταν ένα όνομα βιβλικό που προδιέθετε για τα έσχατα όπως τ'
αχρονολόγητα ναυάγια οι γεροντικές φαντασιώσεις κάποτε η αθώωση που είναι
αβάσταχτη σαν να περνάς οριστικά στο περιθώριο κι έπειτα οι νύχτες δεν
χρειάζονται τίτλο ohne Titel η γυναίκα στέκει γυμνή προφητεύοντας τα επερχόμενα
την υπεράσπιση που έχει ανακληθεί σαν ultimatum - ανεύθυνη συνθηκολόγηση -
συνηθισμένο οι σωροί να είναι από νεκρούς ή και αναστημένους που δεν θα το
μάθουν
''ακούω έναν ρόγχο'' μου λέει ''προτίμησα την
- ηδονή - τόπος - από τις πικρόχολες σοφίες όσων έχουν σωθεί'' : ''This land,
cut off, will not comunicate, / Be not accessory content to one / Aimless for
faces rather there than here'' [4] μέρα τη μέρα πιο βαθιά στη Νεκρά Θάλασσα οι
ναυαγοί αποτελούν τη φιλήσυχη πλειοψηφία οι εύκρατες ζώνες θεοποιούνται ένα
βράδυ ο Ρασκόλνικοφ θα συλληφθεί με την κατηγορία μιας βαριάς θεολογικής
αλληγορίας κάποιος άλλος θα διαπράξει το έγκλημα ''εσείς παραμερίσατε από
ειλικρίνεια'' είπε ο ανακριτής όμως την ύστατη στιγμή παραδέχτηκε ότι το
λεξιλόγιό μου δεν ήταν κόσμιο αυλοκόλακες και τροβαδούροι γιόρταζαν ο,τι
επέδειξε η εξουσία στα δημόσια πάρκα και τους σταθμούς η εκπομπή τελείωνε
θυμάμαι τον εκφωνητή αλλάζει ο μύθος σε μια διάλεκτο αστρική το άγαλμα της
Αφροδίτης στον βυθό κυρτό-κοίλο μεταφράζει απόπειρες επιβίωσης άφωνα και
ημίφωνα - η Σόνια μεταφέρει αινίγματα τολμηρά πορθμεύει συλλογισμένη με
σημασίες περιπαικτικές - γύρω από τις δίνες θα μαζευτούν υποκοριστικά που
λαμπρύνουν τις τρυφερότητες με το πέρασμα του καιρού οι εραστές θα χάσουν το
συναίσθημα της πρωτοπορίας : Τhis land, cut , off.....
Η Κίχλη αναπνέει σιωπηλή γύρω από μια βυθισμένη
ανεμώνη
ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ''ΚΙΧΛΗΣ'' ή ΤΟ ΦΩΣ
.......η δέηση ήταν εσπερινή ή ο βουβός μάρτυρας
χρόνια παλεύοντας τις καλαμιές μυστήριο πράμα αυτό ποιος θα μπορούσε να
επιβάλλει τιμωρία για μια παράτολμη πράξη ''δε βρήκε τον θάνατο στα λουτρά του
Φρέντς Λικ'' ομολόγησε ο Φώκνερ [5] δεν έχω να σάς πω πολλά για την μυστηριώδη
καταγωγή μου κάποτε τα ίχνη των ερειπίων καταλήγουν στα ρουθούνια των
λουλουδιών θα είμαι έτοιμος λοιπόν τα πανιά θα κυνηγούν επιτέλους γαλήνια πρόσωπα
τ' αγάλματα μήνες φευγάτα από τους θρήνους των λιβαδιών και τις θαλασσινές
σπηλιές με τα σωσμένα αγκαλιάσματα
στερεύει η σιωπή σαν το σχοινί που καταμέτρησε την
πρόσφατη εκείνη ματιά κατάχαμα απ' το στενό παράθυρομπροστά στο
χώμα [παύση] Φως Πολύ φως Ο ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ : .....σύντροφοι, περπάτησα πολλά
χρόνια για να ζήσω το αξημέρωτο τόσες και τόσες γωνιές σε δρόμους άγνωστους κι
ένα γράμμα κλειστό στο τραπέζι με το κερί αναμμένο απ' τον προηγούμενο αιώνα
για να μάς δείχνει το αζημίωτο ή πάλι ερχόμουν νεκρός απ' όλα τα ναυάγια της
γης που αντηχούσαν σαν φέρετρα κι έτσι έμεινα μόνος σαν τη βαθύτερη ουσία της
σάρκας ή τα μεγάλα ενυδρεία με τον τρόμο του κωμικού μια απλή παρηγοριά θα
γεμίσει μ' αναφιλητά τη θυμέλη πράγματι ικέτεψα να με θεωρήσουν ένοχο
αφού η αθωότητα μάς γέμιζε ντροπή
- όταν τελείωσα την αφήγηση κατέβηκα από αυτό το
ψωραλέο άθλιο άλογο Ήμουν ο Θερβάντες [παύση] [6] Έβηξα όπως ο Δον Κιχώτης κατά
μήκος του ποταμού που έβγαζε στο ακρογιάλι μέσα στο υπερβολικό φως μόλις είχα
τελειώσει το βιβλίο με τις άκοπες λευκές σελίδες για όλους ''είμαι βέβαιος ότι
αυτό το δεύτερο έγκλημα διαπράχτηκε από σένα'' - της είπα - ''με εξαιρετική
τρυφερότητα όπως όταν παραβιάζεται μια προφητεία'' [7 ]
This land cut, off, will not
comunicate...............I
Tiresias, have forsuffered all [8]
ΤΕΛΟΣ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Γιώργος Σεφέρης, Κίχλη, / Ποιήματα, 10η έκδοση,
Ίκαρος, 1972
[2] Εγώ ο Τειρεσίας [να] τα 'χω όλα υποφέρει από την
αρχή [T.S.Elliot - H Έρημη Χώρα] στο Seamus Heaney Η κυβέρνηση της γλώσσας,
Πατάκης, μτφρ. Ερωτόκριτος Μωραίτης, 2008 στο κεφ. Ο βαθύς ήχος στον
Όντεν
[3] [Mη φανταστείς πώς δύνασαι να παραιτηθείς] Γ.
Όντεν, ο.π.
[4] [Αυτή η γη αποκομμένη δεν επικοινωνεί, / Μη
γίνεσαι ευτυχισμένος δούλος κανενός / Άσκοπα ψάχνοντας για πρόσωπα εκεί κι όχι
εδώ] ο.π.
[5] Γουίλιαμ Φώκνερ Η βουή και η μανία Καστανιώτης
μτφρ. Παύλος Μάτεσις 2010
[6] πρφρ. πάνω σε μια πρόταση του Martin Walser από
το ''Αμφιβολίες κατά το γράψιμο'' Η λέξη τ.40/ - 12/1984
[7] στίχοι του γράφοντα 2016-17
[8] T.S.Elliot Η Έρημη Χώρα ο.π. ///
Δημοσίευση σχολίου