Καντήλια για τον
Τσίπρα, τον Μητσοτάκη, τον Σαμαρά, τα χίλια μύρια για τον Βενιζέλο, τον
Τζοχατζόπουλο, που και που θυμόμαστε κανέναν Λαλιώτη και κάποιον Σουφλιά που
πέρασαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ και πολύ «έντεχνα» εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη,
την έκαναν επι το λαϊκότερο για να τους ξεχάσουμε και ξαφνικά εμείς όλοι οι
αγανακτισμένοι και αδικημένοι ανακαλύπτουμε τον ένοχο.
Τον συλλαμβάνουμε και
τον πάμε στο τμήμα.
Δακτυλικά αποτυπώματα,
οι εισαγγελείς γράφουν χαρτιά και η Ελληνική δημοκρατία «διάγει στιγμές δόξης
λαμπρές»
Εγώ παιδιά δύο φορές
όλο το χειμώνα ήρθα εδώ για να πουλήσω τα τερλίκια μου. Δεν θα έρθω άλλο,
δεν θα το κάνω ξανά.
Ενενήντα χρονών, χωρίς
σύνταξη, το ενοίκιο το πληρώνει η πρόνοια και η γιαγιά πλέκει τερλίκια
για να ζήσει αυτή και ο γέρος σύζυγός της.
Παρένθεση.
Έχουμε μπροστά μας τον
Σαλβαδόρ Νταλί. Ποιος αλήθεια αμφιβάλει ότι αν ο Νταλί αποφάσιζε να ζωγραφίσει
ένα ΣΚΑΤΌ το σκατό θα ήταν τέλειο;
Ασφαλώς κανένας καθώς
το πινέλο του Σαλβαδόρ θα απεικόνιζε με μεγαλειώδη τρόπο κάθε είδους απορρίμματα. Όμως το
περιεχόμενο του πίνακα θα ήταν πάντα ένα σκατό και εξαίρεση θα αποτελούσε ο
ένας που θα το απολάμβανε βλέποντας το αναρτημένο στο σαλόνι του σπιτιού του.
Μήπως τελικά
αποτελούμε εξαίρεση ως λαός; Μήπως ο ένας που θα αποτελούσε εξαίρεση δεν είναι ένας αλλά πολλοί; Γιατί πως αλλιώς μπορεί να δικαιολογηθεί η πράξη
αυτού που, εφαρμόζοντας το νόμο, έπιασε μία γριούλα ενενήντα χρονών γιατί πουλούσε τερλίκια.
Αυτός ο ένας εφάρμοσε κάτι που το ψήφισαν 300 και το είπαν νόμο, όπως νόμο έκαναν τα μνημόνια, το ξεπούλημα της Μακεδονίας, όπως με νόμο εξαφάνισαν τα λεφτά των ταμείων, μισθούς και συντάξεις και έκαναν κάτεργο την Ελλάδα. Αυτοί είναι οι γνωστοί άγνωστοι του κοινοβουλίου που θα πούλαγαν και τη μάνα τους όχι για τριάκοντα αλλά για ίχνος αργυρίου, όμως αυτός που εφάρμοσε τον νόμο τους τι είναι;
Αυτός και όλοι οι άλλοι που χασκογελούσαν γύρω του, ταλαιπωρώντας μια γριά γυναίκα ενενήντα χρονών, δεν είναι βλάκες, δεν είναι ηλίθιοι η απλά μπάτσοι.
Είναι ένας ολόκληρος λαός γιατί αν άλλος ήταν ο λαός, άλλοι θα ήταν οι μπάτσοι και άλλοι οι νομοθέτες.
Ανδρέας Κεσίδης.
Αυτός ο ένας εφάρμοσε κάτι που το ψήφισαν 300 και το είπαν νόμο, όπως νόμο έκαναν τα μνημόνια, το ξεπούλημα της Μακεδονίας, όπως με νόμο εξαφάνισαν τα λεφτά των ταμείων, μισθούς και συντάξεις και έκαναν κάτεργο την Ελλάδα. Αυτοί είναι οι γνωστοί άγνωστοι του κοινοβουλίου που θα πούλαγαν και τη μάνα τους όχι για τριάκοντα αλλά για ίχνος αργυρίου, όμως αυτός που εφάρμοσε τον νόμο τους τι είναι;
Αυτός και όλοι οι άλλοι που χασκογελούσαν γύρω του, ταλαιπωρώντας μια γριά γυναίκα ενενήντα χρονών, δεν είναι βλάκες, δεν είναι ηλίθιοι η απλά μπάτσοι.
Είναι ένας ολόκληρος λαός γιατί αν άλλος ήταν ο λαός, άλλοι θα ήταν οι μπάτσοι και άλλοι οι νομοθέτες.
Ανδρέας Κεσίδης.
Δημοσίευση σχολίου