ο Τζόυς της πλατείας Μαντλέν - του φωτη μισοπουλου

farce en un acte pour rien 

en trois images

....ζήτησε να του φέρουν μια φορητή βιβλιοθήκη, με μια βιβλιοθηκάριο για να δανείζεται βιβλία, και γράφτηκε συνδρομητής. Κι επειδή τη βιβλιοθηκάριο τη λέγανε Ανζέλ, απέκτησε τη συνήθεια να πηγαίνει στο σπίτι της κάθε τρεις μέρες για να περνάει το βράδυ του [1α]

ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ

.....η κατάσταση θα μπορούσε να ήταν χειρότερη από τις στιγμές που ζήσαμε την προηγούμενη μέρα [1β]

ΣΑΛΒΑΝΤΟΡ ΝΤΑΛΙ

la descente

[ΣΚΗΝΙΚΌ :......δε λέω πως τα πράγματα πάνε άσχημα μυθιστορηματικές προμετωπίδες εκείνα τα παράγωγα με τα ρομαντικά κατάλοιπα όταν βγήκαμε η βροχή είχε σταματήσει βλέμματα αταίριαστα μπορεί να θελήσουμε την αποτυχία για να επιτρέψουμε το μυστηριώδες η θέση μου θα είναι στο μουσείο αν εξακολουθώ να υπάρχω Κατακτήστε με χωρίς να συντριβώ [γέλια] [μικρή παύση] ο καθένας φαίνεται προαποφασισμένο να έχει καθορισμένο ρόλο σήμερα θα χαϊδεύω το μοναδικό χαρτί που έχω να γράφω τα σκυλιά στο πάρκο περικυκλώνουν τις νύχτες σαν αντίστροφη μέτρηση ''το βιβλίο σας είναι γραμμένο όπως μιλάτε'' ''ναι αλήθεια τελικά έρχομαι κάθε φορά με άλλο όνομα Στοπ'' ''Ακινησία'' ''Δεν ξέρω αν κοιμούνται έκανα ένα καταπληκτικό σχέδιο μετά το συμπλήρωσα μοιάζει σαν κάτι ελάχιστο συρρικνωμένο δυστυχώς ακόμα πιο μικρό απ' το πρώτο όπως αυτό το ψίχουλο ή μια ντουλάπα τεράστια μ' εκείνο τον καθρέφτη στη μέση που λαμπυρίζουν τέρατα'' αυτή η ώρα είναι η καλύτερη για πολλούς μήνες αγγίζει σαν χρέος την εκβολή ενώ πηγαίνεις] ΤΖΌΥΣ : ......ο Ζιντ στέλνει την Ανζέλ ακολουθούν άλλα δέκα χρόνια συνειδητής εξαντλητικής πενίας σημάδια χωρισμού λακωνικά πέρα ως πέρα διορίζεται βιβλιοθηκάριος και νοσοκόμα τα βιβλία αποστέλλονται στο σπίτι χάριν του Τίτυρου ΤΊΤΥΡΟΣ : .....Όχι Όλα συντελούνται σαν εκκάλυψη στη δεινότητα του Αντρέ [μικρή παύση] Ζιντ [παύση] ο ήλιος δύει όπως ζητούν ελεημοσύνη κάποιος κατηφορίζει απ' την πλατεία Μαντλέν στην Οπερά πικρή αφοσίωση δίχως στοργή ξαναγεννιούνται οι λέξεις μέσα στην αυριανή ηδονή τους γκριζογάλανα δάκρυα προσκεκλημένος επίσημα σε δείπνο θεοφαγίας με άγνωστες ιέρειες όλη νύχτα το φεγγάρι φώτιζε τον νεκρό Αντρέι Εφήμιτς [2] θύμα της Επανάστασης Με τα μάτια ανοιχτά ύστερα από τη Μεγάλη Σιωπή Καταποντίζεται [ακούγεται ο κλαυθμός της Ανζέλ] ΤΖΌΥΣ : .....''η κατάσταση θα μπορούσε να ήταν χειρότερη από τις στιγμές που ζήσαμε την προηγούμενη μέρα'' [σκοτάδι-φως]      

au-delà du monastère jésuite / ΝΕΚΥΙΑ

ΤΖΌΥΣ : .......ερωτικές τυφλόμυγες της αυτοεκπληρούμενης προφητείας των είναι σχεδόν χρόνια που δεν σάς βλέπω [γέλια] απόλυτα εξαϋλωμένη συγκινησιακή ακεραιότητα με την λυρική φαντασία του Τίτυρου ανάμεσα στη θεοδικία και την άλγεβρα μού αρέσει πολύ να μού τηλεφωνείτε τα βράδια η ανωνυμία είναι το αγαπημένο μου βουλεβάρτο προφανώς έχω ακόμα κάποιες ελπίδες το ποίημα το διάβασα την άλλη μέρα στο τρένο η μαγεία της αποψινής κοπέλας φοβισμένη θα χαθεί στην ομίχλη σαν να μην υπήρξε αδειάζει ακόμα κι απ' τα μάτια των ποιητών σαν εκμυστήρευση ξημερώνει παραμονή που το αυτοκίνητό μου δεν υπάρχει θα το μάθει αύριο σ' ένα Δείπνο Μυστικό ο καθένας [μικρή παύση] ερμητική ψηλάφηση του απόρθητου ή εκείνο το νόημα μέσα στη νύχτα καθώς η επανάληψη των άστρων καθώς μπορεί να επιστρέψω όπως οι γλάροι μέσα στα κρύσταλλα καθώς με ακολουθώ στο δρόμο όπως ένα σκοτεινό δωμάτιο καθώς. [μεγάλη παύση] ΤΊΤΥΡΟΣ : .......τα δέντρα ξεχνούν απαριθμούνται άπειρες κλίνες δε χρειάζεται η φωνή βουβοί τα χέρια ή τα πόδια το σώμα προ πάντων το σώμα το Σώμα είμαστε εμείς ξαπλωμένοι συνδαιτυμόνες θεατές και σερβιτόροι έχουμε έναν τρόπο τραγικό να υπάρχουμε μόνοι κελεύσματα της άλλης όχθης Ανήκουν στην εξορία [παύση] ΤΖΌΥΣ : .....κάποτε έρχονται τ' αληθινά Χριστούγεννα η διάψευση ανήκει στα κλοπιμαία αλλάζουν πλευρό οι ναυαγοί παλιές χρονολογίες που επιδείνωσαν τους πόθους μας για το ανεμπόδιστο δεν θα μου ξαναγράψει υποψιάζομαι η Ανζέλ αν ποτέ συναντήσω τους νεκρούς μου φίλους θα είναι Κυριακή απόγεμα έτοιμοι για κάτι ακόμα πιο μακρινό οι σάλπιγγες της Αποκάλυψης ηχούν σε ξένα χέρια έτσι θ' αντιληφθούμε τον επίλογο από πριν 

ΤΙΤΥΡΟΣ : .....αφού όλα άρχισαν με την βροχή αλλοτινοί έρωτες όπως το έλεος του Παντοδύναμου ''είμαι αθώος'' φώναζα κι ένα βράδυ στάθηκα με το κηροπήγιο ακουμπισμένο στη γη γιατί πώς να το κάνουμε πρέπει να φέξουμε τον ερχομό μας στα έγκατα 

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ : .......η απουσία δεν ενδιαφέρει εξίσου δεν ενδιαφέρει η παρουσία υπάρχει μόνο η Νεκρή Επανάσταση κάποιος να κλείσει τα μάτια στον Αντρέι Εφήμιτς αποκομίζει την ύπτια αυταπάρνηση σαν μητρικός ηρωισμός που τρέφεται με πρωτόγονες μελωδίες Στο τραπέζι Εμπρός όλοι στο τραπέζι κύριοι σερβιρισθείτε εις ανάμνηση του εκλιπόντα περιδιάβαζε παιδί απ' άκρη σ' άκρη τον προηγούμενο κόσμο στον οποίο είχε πρόσβαση κι απέραντη σχέση αμοιβαιότητας όπως οι μεγάλοι καθεδρικοί πριν τον Σαγκάλ στα ατελιέ του Βιτέμπσκ [3] όλοι περιμένουν κάτι που μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή η έλευση του σωτήρα ο ήλιος ή μια ιστορία που αγνοούμε όπως το παραλήρημα στο βάθος ενός ωραίου κήπου νύχτα που θα περάσει ο αρχαίος έφηβος με τ' άδεια μάτια θα μείνει δίπλα του μέχρι την ταφή δίνοντας κουράγιο στους μεταπράτες όλη η απελπισία στηρίχτηκε σε μια ανεκπλήρωτη λύτρωση επιμένω πως το έργο δεν είναι τραγικό ή τα πουλιά που βαλσαμώνονται θα 'χουνε να θυμούνται πάντοτε μιαν άκρη  

ΤΖΌΥΣ : ......μιλάς σαν τον αέρα που λείπει ή όταν φεύγουμε κι ένα σκυλί ξαπλώνει στο δέντρο κερδίζοντας την τύχη του στην αγρύπνια [παύση]

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ : .......άλλοτε πάλι ζητάς ένα βλέμμα ένας τόπος λείπει για να θυμηθούμε πρόκειται για περίεργο είδος ευχαρίστησης [παύση]

ΤΖΌΥΣ : .....στα τελευταία ήταν όλοι εδώ κι εκείνη η σημασία εξαρτιόταν προς τα πού κοίταζες ''ποιος είσαι ;'' μου λέει ''είμαι ο Ιούδας  ο Ισκαριώτης'' του λέω ''ετοιμάσου λοιπόν να προδοθείς γι' αυτό θα σε φιλήσουμε ο καθένας χωριστά πρέπει με κάποιο τρόπο να μαρτυρήσεις πού είναι θαμμένα τα αργύρια ο αγρός του αίματος για να σωθείς για να σωθεί για να κυλήσει το πανάρχαιο δράμα ανάμεσα στις μυλόπετρες''  

[ΣΚΗΝΙΚΟ: .....και το ίδιο βράδυ κάτι βλέπαμε στα οστεοφυλάκια των φτωχών όλου του κόσμου ένα σύνορο σαν κάποιος να έζησε για λίγο αθόρυβα χωρίς ψωμί αφημένος στα νύχια της νεροποντής στον φαγωμένο τοίχο από την άλλη μεριά της ζωής με το ασχημάτιστο γκρίζο] 

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1α] ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ, Η ιστορία του Τίτυρου στο ''Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ'', νουβέλες, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010 

[1β] ΣΑΛΒΑΝΤΟΡ ΝΤΑΛΊ, ΟΙ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΈΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΏΝ ΤΕΧΝΏΝ, μτφρ. Κατερίνα Σουμπασάκου, η λέξη, τ.24, 1983

[2] σημαντικό πρόσωπο στο Θάλαμο Νο 6 του Αντόν Τσέχωβ - αλληγορία στη γραφειοκρατικοποίηση της Επανάστασης ως επέκταση 

σε μια υποτιθέμενη ''αρχαιολογία'' ενός νέου πολιτικού λαϊκού παρόντος / αγαπημένη νουβέλα του Λένιν

[3] η ονομαστή Λαϊκή Σχολή Καλών Τεχνών του Βιτέμπσκ - διατηρήθηκε μέχρι περίπου το θάνατο του Λένιν, με πρώτο διευθυντή τον Μαρκ Σαγκάλ και διάδοχό του τον Καζιμίρ Μάλεβιτς [βλ. Διαδίκτυο]