ένα κείμενο τσέπης - του φωτη μισοπουλου

sans ça épithète

Ήμουν μαζί ο ποιητής και ο εχθρός

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ [1α]

In a half savage country, out of date ;

EZRA POUND [1β]

.......η προβλήτα είχε σταματήσει το λίκνισμα Έκαιγε και τα δικά μου χείλη μιλούσαν στο τζάμι κάμποση ώρα ώσπου ν' αποφασίσω Απάντησα ακούγοντας το μυστικό ψίθυρο του αίματος δεν μπορούσα ν' ανεχτώ έναν οίκτο που δεν είχα προκαλέσει κι ούτε τον περίμενα Aπό κάπου ήρθε το νιαούρισμα της γάτας όπως ο ρυθμικός παφλασμός της σιωπής η πόρτα ακούστηκε δυνατά ανάμεσα στα διαπεραστικά ξεσπάσματα της γυναικείας φωνής με παιδεύουν είπα και την χαιρέτησα δυο λόγια από μακριά αυτό ήταν όλο δε με άκουγε πια υπήρχε εμπιστοσύνη και απόρριψη την ίδια στιγμή Θυμάμαι μια μέρα που μπήκα σ' ένα τρένο δεν είχα ξαναδεί ηλικιωμένους με αραιές γενειάδες

-Mήπως έχετε κάποιο περισσευούμενο δωμάτιο ;

Περισσότερο από τηλεπάθεια έμοιαζε με θαύμα υπήρχε κείνη η εποχή που χρονολογούσε αποτυπώματα με τα γυμνά πέλματα οποιουδήποτε

Σχημάτιζαν τυχαία καφεκόκκινα μωσαϊκά στη σκουρόχρωμη γη

-Σάς ορκίζομαι θα κάνω τα πάντα πνιγόταν στη συγκίνηση είχα ένα θέμα κοινό να συζητήσω με σταμάτησε πάνω στην ώρα δυστυχώς το ραδιόφωνο στη διαπασών ξαπλωμένος ανάσκελα στο αγκάλιασμα του αιώνα που έφευγε Tης βροχής ή όταν έκλαιγε και ζητούσε συγνώμη μάλλον τη μισούσα περίεργα η φωνή του εκφωνητή μεγάλωνε συγκεχυμένη έτσι αφήσαμε την πραγματική αθώωση για άλλη φορά Άρχισα ν' ακούω θορύβους μέσα στο σπίτι φωνές γέλια μια παλιά πιανόλα που έπαιζε Την ακούς ; ψιθύρισα

Το άνοιγμα στον τοίχο έχασκε περισσότερο περνούσαν οι σκιές ανενόχλητα ύστερα απ' τ' ανώφελα ξενύχτια στο πέλαγος

-Ώστε είστε κι εσείς πελάτης του συνηγόρου έκανε με προκατασκευασμένη ματαιότητα

-Αυτά που διηγούμαι θα σάς κρατήσουν ξύπνιο ολόκληρη τη νύχτα Απλή εφευρετικότητα Δικαιοσύνη

......κι αυτοί οι θόρυβοι πότε υψώνονται πότε βυθίζονται στο ακαθόριστο σούρσιμο των ποδιών στο διάδρομο ή στις σκάλες Άλλοτε χάνονται στον καθρέφτη όπως ένα έγκλημα προπατορικό κάνοντας μια περίεργη γκριμάτσα υποψίας ή η γυναίκα που αλλάζει όψη βιαστικά μετά την απώλεια ή πάλι δεν ξέρω ποιος είναι αυτός το έλεγε συχνά και άπλωνε τα χέρια αδύναμα

-Με γνωρίζετε αρκετό καιρό μπορείτε να είστε βέβαιος αλλά την άλλη στιγμή επιστρατεύτηκε κάποια μεγαλόσχημη δουλοπρέπεια οι κουρτίνες τραβήχτηκαν και τις διαπερνούσε ένα χρώμα κίτρινο βαθύ σώπασα επειδή η σκιά είχε κάνει μια κίνηση ανυπομονησίας άφησα το σημείωμα στη χαραμάδα Eγκατάλειψη [Παύση]

-Συγχωρέστε με είπε υπεισέρχομαι τώρα σε θέματα που δε με αφορούν

Αυτό ήταν Πλησίασε Νοιώθω τα σώματα να συσπώνται ανεπαίσθητα εξαφανίζομαι στην απόλυτη απομόνωση ασήμαντες οπές που κάνουν το δρόμο αμφίβολο όλοι αυτοί οι συνόμοιοί μου νόμιζαν πως θα υπάρχουν ανέσπεροι υγιέστεροι

-Σύντροφοι δεν ξέρετε πόσο υπέφερα αυτές τις τελευταίες μέρες Η οργισμένη αποσύνθεση της Επανάστασης Η πορσελάνη των δοντιών της το σάλιο ανάμεσα στα δάχτυλα υπολείπεται Εκείνο το δίβουλο χαμόγελο του ανθρώπου που μετανιώνει με μισόλογα Σύντομα θα χρειαστώ πραγματικά τη βοήθειά σας δηλαδή τη θάλασσα Ίσως τώρα με το βραδινό τρένο

THIS IS THE PLACE ....GENTLEMEN

συνεχίζουμε την περιοδεία μας / πολλές οργιές κάτω απ' την επιφάνεια του Αιγαίου [2]

.....ο Cocteau συνοδεύει την κυρία του Μόντε-Κάρλο [3] έχω να υπομείνω το κυριακάτικο πρωινό όπως γίνεται όταν είμαι μεθυσμένος Ο γέρος καθόταν στον ήλιο η μικρότητα διδάσκει τις κυριολεξίες celle du reste ils n'existent pas έκανε ο,τι έκανε κι ύστερα τρελός από φόβο και τύψεις έτρεχε στην ίδια πάντα γυναίκα η βουβή αμηχανία που φαινόταν μονάχα σαν πείσμα είπε η άλλη

-Η πρώτη γραφή είναι κάτι εικονικό που πρέπει να ξεχάσουμε [μικρή παύση] Δεν ήταν όμορφος ο νεκρός ; Δεν ήταν όμορφος ; έκλαιγε φωναχτά σχεδόν ούρλιαζε τα φτερά του καπέλου της σε τέτοιες περιπτώσεις πηγαινοέρχονται με στόμφο ο πόνος την καθιστούσε γελοία

Η μοίρα απαντάει απ' το στομάχι όπως οι εγγαστρίμυθοι στο αναμεταξύ ξανάκουσα τη φωνή εκείνη τη στριγκιά φωνή της ανθρώπινης προφητείας ερχόταν από μακριά σκεπασμένη με χιόνι έφερε το γύρο του σπιτιού λυγίζοντας τα καλάμια έχω ήδη μιλήσει για τη χορογραφία που πρέπει να ξεχάσουμε έστω και το πιο ασήμαντο σημάδι της Βασανιστικό ακόμα και στη λησμοσύνη του

Θα έβγαινα ωφελημένος αν αυτή η συνάντηση είχε πραγματωθεί - ένα βράδυ μου λέει στο δωμάτιο θα είναι ολοσκότεινα τα έπιπλα παλιά γα να ταπεινωθούμε περισσότερο οι πόρτες κλειδώνουν εύκολα να μην αποδράσει το Μεγάλο Μυστικό περιμένω ένα γνέψιμο ζωής του κατηγορουμένου -σύντροφοι-εκτός κι αν είχε προνοήσει να στραφεί στους επισκέπτες μ' ένα τίναγμα του χεριού σα να συνοψίζει την ιστορία

Γιατί συνήθισε να χώνεται ολόκληρος στο πουπουλένιο πάπλωμα κατά την τελευταία απογραφή

Εξιλεωμένος Μετά την Επανάσταση Και νεκρός

ΤΕΛΟΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΑΝΑΦΟΡΕΣ

[1α] Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ, 2η έκδοση, ΚΕΔΡΟΣ 1990

[1β] ΧΙΟΥ ΣΕΛΓΟΥΙΝ ΜΩΜΠΕΡΛΥ, Εστία 1987, εισαγ.-μτφρ.-σημ. Χάρης Βλαβιανός [= σε μια ημιάγρια χώρα, παράκαιρα]

[2] Γιώργος Σεφέρης, Ο ΣΤΡΑΤΉΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΌΣ ΣΤΗ ΝΕΚΡΉ ΘΑΛΑΣΣΑ, [Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ, ΠΟΙΉΜΑΤΆ, 16η έκδοση, ΊΚΑΡΟΣ 1976]

[3] Jean Cocteau, ΘΕΑΤΡΟ ΤΣΕΠΗΣ / μονόπρακτα / Άγρα 1999 / μτφρ. Νίκος Ναχμίας