ένα υπόγειο για τον Γκρέγκορ - του φωτη μισοπουλου

impossibility,

you have to dare

Την αυγή μονομαχούμε, αυτό είναι πια αποφασισμένο. Κι η υπηρεσιακή σταδιοδρομία μου τελειώνει

Φ. ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ [1α]

Η νύχτα δεν έχει τέλος, η αυγή την προδίδει χωρίς να την υπερβεί

PIERRRE SANSOT [1β]

ΣΚΗΝΙΚΟ ή Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ : .......πώς είναι δυνατό να φανταστώ μια πόλη χωρίς την ομολογία της ή τα λόγια ενός τόπου ουδέτερου ανάμεσα σε ικεσίες που κουράζουν είχα παραμελήσει υπερβολικά τον εαυτό μου κόντευε η πραγματικότητα που μεγαλοποιούσε τρομαχτικά το Υπόγειο βυθισμένος σε όνειρα δέχομαι ανεπιφύλακτες μαρτυρίες μέρες ή χρόνια στην ίδια θέση θάβω τις μνήμες - μόνο φόβοι της στιγμής Επίσκεψη σ' ένα γέρο ασθματικό Προλαβαίνω να ζήσω το αρχικό σημάδι της ιστορίας τις κατακλυσμιαίες βροχές που ρημάζουν το λιθόστρωτο προς το βράδυ ο αέρας γινόταν χλιαρός ύστερα κοίταξα προσεχτικά τα χέρια Ένας άνθρωπος που διασχίζει το κρεβάτι του κινήσεις καθορισμένες ακριβώς ταξιδιώτης που ζει σαν κατάδικος κι οι ρεμβασμοί μου έφταναν σ' ένα είδος εναγκαλισμού με κάποιον παντοτινό μοναδικό γνώριμο Με χωρίζουν ελάχιστα χρόνια απ' τη ζωή του πιθήκου καθόμουν ανάμεσα στα σκονισμένα δέντρα όπως βόλευε ή σκούπιζα τον ιδρώτα που κυλούσε στα μάτια μου Θυσιάζω τη ζωή σ' αυτήν την αναζήτηση αύριο θα ειδοποιήσω μ' ένα γράμμα τον σύντροφο Φιόντορ Μιχαήλοβιτς οι ταξιδιώτες ήταν αναγκασμένοι να καταπνίγουν το μειδίαμα είχα προσχωρήσει σε μια αλληλεγγύη πολιορκημένων Θα 'ναι ένα σύντομο χειρόγραφο για την αυτονόητη κι εύθυμη συμφωνία με το σύνολο του κόσμου μια παραδοχή που κάνει τον λαιμό να τεντώνει και το σώμα να υψώνεται Σε κανέναν δεν αρέσει η ιδέα της συλλογικής ποινής Χαμογέλασε Θα έχωνε το γράμμα στην τσέπη με την όποια έννοια δεν θα μπορούσε ν' ανταποκριθεί στην πρόσκληση Σπίτια καμμένα ή κλειστά για άγνωστους λόγους λεηλατήθηκαν κανείς δεν έμαθε ποτέ λεπτομέρειες τραβούσε πέρα το χέρι του τρομαγμένος γιατί αμέσως κυλούσε μια άλλη ρόδα σαν ειμαρμένη Αμείλικτη Θα έραβε ένα καινούριο γούνινο γιακά στο πανωφόρι του Επικρατούσε φόβος και περισυλλογή ως ασθενής ήμουν υποχρεωμένος να κάνω αναρίθμητες κινήσεις Χιόνια λάσπες μίλησα πολύ παρασύρθηκα Χάνει κι εκείνος καμιά φορά τα βήματά του σαν βραδιάζει

ΧΟΡΙΚΟ : Το πιο μεγάλο παράπονο εντούτοις ήταν που δεν μπορούσα ν' αφήσω αυτό το τόσο μεγάλο σπίτι για τις σημερινές δυνατότητες το σκέφτομαι συχνά αλλά μια φορά το χρόνο που λένε θέλω ν' αποδείξω τη φροντίδα μου στο βάθος καθώς τα εκπληκτικά γεγονότα που μάς έπλητταν με λίγα λόγια βρισκόταν σε αναμονή - οι ανακαλύψεις και οι συζητήσεις είχαν κάτι το παράταιρο η αφήγηση των πρώτων ημερών της Εξέγερσης απαιτεί κάποια σχολαστικότητα σύντροφε Φιόντορ Μιχαήλοβιτς κι η παρουσία ενός ψόφιου ποντικού με δυο λόγια θα μπορούσε να ήταν φάρσα της εξουσίας ή ο Γκρέγκορ Σάμσα [2] την εποχή ξέρετε που δεν έτρωγε σχεδόν τίποτε αλλά κυρίως τον ενοχλούσε η θέση του Δάσους και του Ξέφωτου ανάμεσα σ' ένα ουσιαστικό και σ' ένα επίθετο που χωριζόταν αυθαίρετα βασανιστικά σαν αγκάθια στο κορμί του [παύση-ακούγεται μακρινό γέλιο] Να πάρουν την εικόνα σου και το ομοίωμά σου Αυτό είναι το Μεγάλο Καθήκον

Α' ΕΡΓΕΝΗΣ : Μιλάτε σαν από βιβλίο κάτι ανάμεσα σε δειλία κι εξομολόγηση

Β' ΕΡΓΕΝΗΣ : Έξαρση φτηνού θεατρινισμού ο ηρωισμός έχει δευτερεύουσα θέση σύντροφοι

ΓΚΡΕΓΚΟΡ ΣΑΜΣΑ : ''Οι αλέες του Δάσους γεμάτες με λουλούδια'' [3] πώς σάς φαίνεται η φράση που με απασχολεί ;

Γ' ΕΡΓΕΝΗΣ : Το πρώτο βιολί της ορχήστρας δωματίου βουβάθηκε ο θολός φωτισμός της αίθουσας υπονομεύει την ικανότητά μου να κάνω ο,τιδήποτε σχετίζεται με τους καλούς τρόπους απέναντι σε μια κυρία που ακολούθησε την πεπατημένη

ΓΚΡΕΓΚΟΡ ΣΑΜΣΑ : Σύντροφοι δεκεμβριστές οδηγούμαστε στο Purgatorio [4] μόνο εμείς οι ελάχιστοι τον αριθμό μυημένοι ξέρουμε ότι ο ύπνος των ανθρώπων είναι πιο ιερός απ' τη ζωή των φυλακισμένων [μικρή παύση]

Α' ΕΡΓΕΝΗΣ : Η ποιητική συλλογή που συνέθεσα στη φυλακή κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά την εκτέλεσή μου [5][παύση]

Β' ΕΡΓΕΝΗΣ : Μεσολαβούν άπειρες σιωπές οι γονείς μας έχουν πεθάνει πριν τη γέννηση των ίδιων Ή τη δική μας απειροελάχιστη αχτίδα

[φως σκοτάδι φως]

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΕΓΚΟΡ

......ως την αιωνιότητα χωρίς να συνθηκολογώ από νύχτα σε νύχτα μού φάνηκαν τόσο μυστικά ετούτα τα οράματα προορισμένα να κερδίζουν τις φωνές χαράζοντας πάντα πιο βαθιά το ίχνος στα σώματα στις γλώσσες στο χαρτί δε θα 'ταν παρά μια ανώδυνη διευθέτηση

αυτού που είναι αναγκαίο ερανίζομαι παραστάσεις ενός κόσμου ανερμήνευτου κι αδιάφορου στις όψεις Το δέντρο όλο το δειλινό μιλάει με το στόμα μου όπου προβάλλεται το πρόσωπο και οι πόθοι που δεν παραδέχτηκα Θα επιβεβαιώνω την εγρήγορση απέναντι στην εγκατάλειψη να συλλάβουμε την άβυσσο χωρίς να ξέρουμε τι κοστίζει Το κέντρο που ζήσαμε ακτινοβολεί μια ιδέα εξατμισμενης εξουσίας το ίδιο στόμα η ίδια ιριδίζουσα ομίχλη πριν κοιμηθώ Το Υπόγειο υψώνει μπροστά στα κλειστά μου μάτια τις ασβεστωμένες επιφάνειες με τα τυφλά παράθυρα ή εκείνο το γυμνό σώμα σε στάση προσφοράς που με σέρνει μέχρι εδώ many sorrows you tried before you died υψώνεται πίσω μου ο Έρωτας ή ο Πολιτισμός δεν έχει μακρύτερα τι είναι η αθωότητα των πρώτων ηλικιών τι είναι η ανυπαρξία γραφής που κουβαλώ στην πλάτη από έμβρυο το είδωλό μου στο κρύσταλλο του σύμπαντος κόσμου η παλίρροια που μιλάει την τελική λέξη Το Υπόγειο στο απόγειό του σύντροφε Φιόντορ Μιχαήλοβιτς ένα βράδυ θα σου κρύψω τα λιγομίλητα φωνήεντα της νιότης ή τον οίκο ανοχής που πανικοβάλλουν τα μεσάνυχτα στις πλατείες οι τελευταίοι ασθματικοί το σάλεμα της πέτρας καθώς μεταναστεύουν τα κομμάτια του κροτάφου μου τα δέντρα έλεγα και η γκρεμισμένη πόλη μιλάνε με το στόμα της μοίρας οι θόρυβοι ανεβαίνουν σαν μυστικά στα χείλια της άβυσσος όλη τη νύχτα εξιστορείται το ακατανόητο διασχίζω με δεμένα μάτια ο,τι μετακινείται προς το αντίθετο οι μεγάλοι μήνες του χειμώνα συναντούν τα ερείπια ξαπλωμένα - αντικείμενα χωρίς αλληγορίες παραμένω ένα ξένο κορμί ένας κόκκος άμμου ένα συνηθισμένο παιχνίδι στέρησης και προσμονής στο σκοτάδι

ΑΥΛΑΙΑ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1α] ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ, μτφρ. από τα Ρωσικά Κοραλία Μακρή, Γκοβόστης / αχρονολόγητο

[1β] O νυχτερινός περίπατος ως αυτοαναζήτηση μέσα στην πόλη, στο ΔΕΝΤΡΟ / απόδοση Δημήτρης Γρατσίας τ. 33 /1983

[2] Ο κεντρικός ήρωας στην Μεταμόρφωση του Φραντς Κάφκα [''.....ξύπνησε ένα πρωινό από εφιαλτικό όνειρο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε μια πελώρια κατσαρίδα''] / Φραντς Κάφκα, Η Μεταμόρφωση, Γράμματα 1982, μτφρ. Κώστας Προκοπίου

[3] Αλμπέρ Καμύ, Η Πανούκλα, μτφρ. Δημ. Γιαννόπουλος, Ζήτρος 2004

[4] του ιδίου : Όταν συνάντησα τον Κιρίλοφ ή ένας δεκεμβριστής στο Purgatorio, 2.9.2019 Διαδίκτυο [neinnewsgr.blogspot.com]

[5] [η αναφορά γίνεται στον Πιερ Φρανσουά Λασενέρ 1800-1836 / Γάλλος εγκληματίας με λογοτεχνικές ανησυχίες, ο οποίος στη φυλακή συνέθεσε ένα βιβλίο ποιημάτων, που κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά την εκτέλεσή του // βλ. Φερνάντο Πεσσόα [σημειώσεις], ΗΡΟΣΤΡΑΤΟΣ, εισαγ.-μτφρ.-σημ. Χάρης Βλαβιανός / Εξάντας 2001]