...θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.

Από το 2009 ...φτάσαμε στην κάλπη.

Τότε, το λεφτά υπάρχουν του ΠΑΣΟΚ, έδωσε στον Παπανδρέου την εξουσία ο οποίος, προκειμένου να εντάξει την χώρα στο μνημόνιο, ξεκίνησε δηλώνοντας πως το έλλειμμα του προϋπολογισμού ήταν πολύ μεγαλύτερο και ότι ο Καραμανλής και η κυβέρνησή του είχαν παραποιήσει τα στατιστικά στοιχεία.

Ακολούθησε μια ερμαφρόδιτη κατάσταση με τον Σαμαρά να σκούζει και να φωνάζει στο Ζάππειο ότι η χώρα οδηγείται στην καταστροφή με τις πολιτικές των μνημονίων, μέχρις ότου ανέλαβε την εξουσία και έκανε ακριβώς ότι και οι προηγούμενοι.

Ο μεγάλος σχηματισμός ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ που ξεβράστηκε από την κάλπη, είχε πορεία δύο χρόνων. Ο χρόνος που άντεξε ήταν αρκετός για να φέρει πραγματική καταστροφή και χωρίς υπερβολή, θάνατο.

Την εγκληματική συμπεριφορά των μνημονιακών κυβερνήσεων, αλλά και του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου θα την κρίνει η ιστορία όμως τα στοιχεία βάση των οποίων μας οδήγησαν σε αυτή την κρίση πρέπει να τα διατηρούμε στη μνήμη μας, ειδικά τώρα που "ΠΑΜΕ ΚΑΛΠΗ"

Το 2008 το δημόσιο χρέος ήταν της Ελλάδας ήταν 106%. Το αντίστοιχο της Ιταλίας ήταν 132% και της Πορτογαλίας 130% το δε δημόσιο και ιδιωτικό χρέος της χώρας, ήταν από τα μικρότερα χρέη στη Δύση.

Με αυτά τα στοιχεία τα πολιτικά δουλικά μας οδήγησαν στα μνημόνια για έναν και μοναδικό λόγο. Να βάλουν στο χέρι τις εμπράγματες αξίες της χώρας σώζοντας ταυτόχρονα τα τοξικά καλούδια που το τραπεζικό σύστημα της Δύσης δημιούργησε.

Ομόλογα, δομημένα και μη, CDs και όλα τα άχρηστα παράγωγα μιας αρρωστημένης παγκόσμια οικονομίας μπήκαν στη ζωή μας και έγιναν όπλο με το οποίο μας εκβίαζαν καθημερινά και έβαζαν κάγκελα παντού.

Σε ένα τέτοιο καθεστώς τρόμου η ελπίδα ήρθε από αριστερά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που θα έσκιζε τα μνημόνια και που θα επανέφερε την χώρα στην ομαλότητα.

Ο κόσμος πίστεψε και για πρώτη φορά στην Ελλάδα δόθηκε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, στην αριστερά.

Η κυβέρνηση αυτή στην οποία ο λαός εναπόθεσε τις ελπίδες του, έδωσε μία πεντάμηνη μάχη διαπραγματευόμενη την αξιοπρέπεια και τα δίκια ενός λαού και κατάφερε να αναδείξει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την Ευρώπη των λαών, την Ευρώπη της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.

Δύσκολο το δίλημμα της κάλπης και δύσκολη η πρόβλεψη του αποτελέσματος.

Δυσκολότατη όλων όμως θα είναι η επόμενη μέρα όποια κι' αν είναι η επιλογή.

Όμως ήρθε η ώρα που πρέπει να τεθεί ο λαός μπροστά στις ευθύνες του ενθυμούμενος ότι όλα αυτά τα χρόνια με την ψήφο του, εκκόλαπτε το αυγό του φιδιού.

Σκοπός αυτών των γραμμών δεν είναι να τροφοδοτηθούν οι φοβίες και οι ανασφάλειες κανενός, ούτε να υποδειχτεί η σωστή η η λάθος επιλογή ψήφου, αλλά μόνο να τονιστεί ό στοίχος του ποιητή ...θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.