Δεν γνωρίζω, αν η φερόμενη ως σοβαρή μορφή της “δημοκρατικής αριστεράς” της χώρας και σημερινός Πρόεδρος της Ε.Κ.Ε.Α., (Ενωτική Κίνηση Ευρωπαϊκής Αριστεράς) Φώτης Κουβέλης, δεν μπορεί – όπως ο ίδιος αναφέρει σε συνέντευξή του – να μελλοντολογεί, προφανώς αρνούμενος να απαντήσει σε ερώτηση για ενδεχόμενη συμμετοχή του ιδίου σε ενδεχόμενο ανασχηματισμό, στην Κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, κυβέρνηση που και επίσημα πλέον στηρίζει με δημόσιες τοποθετήσεις.
Σίγουρα, ο πάλαι ποτέ πρόεδρος και ιδρυτής – για συγκεκριμένους λόγους- της Δημαρ, βρίσκεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του -πρόσφατο η μη-, αντιμέτωπος με τις δικές του πολιτικές πράξεις, πράξεις που κάλλιστα ο ιστορικός του μέλλοντος – αν ασχοληθεί ποτέ με τη συγκεκριμένη περίπτωση ισοδύναμη του πολιτικού οπορτουνισμού -, μπορεί να τις χαρακτηρίσει ακόμα και ως πολιτικά επικίνδυνες για τη νεότερη ιστορία της χώρας ειδικά για την περίοδο της μεταμνημονιακής Ελλάδας.
Άλλωστε, όσο και αν σ ` αυτή τη χώρα του μνημονίου μας αρέσει – έχοντας ή όχι το δικαίωμα- να μελλοντολογούμε, παρελθόν υπάρχει, δεν σβήνει και ουδείς δεν βρίσκεται στην Ελλάδα του 2016 προερχόμενος από παρθενογένεση.
Στην χώρα αυτή, μελλοντολογούμε κάνοντας πολιτικές αναλύσεις από την απλή γραφική αλλά συμπαθή νοικοκυρά, μέχρι και τον άνθρωπο που έφερε την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, με τα γνωστά επακόλουθα, αρνούμενος να αποδεχθεί τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας όταν του προτάθηκε.
Τον ευγενή – αναμορφωτή της πάλαι ποτέ Ε.Δ.Α. σε συνθήκες πρώτου μνημονίου, κ. Φώτη Κουβέλη. Η πολιτική καριέρα στη κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας, του πάλαι ποτέ νεολαίου του Ρήγα Φεραίου, Φώτη Κουβέλη -προερχόμενο από τη Νεολαία Λαμπράκη-, αρχίζει το 1989 με την εκλογή του στη θέση του Γραμματέα της Ε.Α.Ρ., την συμμετοχή μέσω της Ε.Α.Ρ στον νεοσύστατο Συνασπισμό και τη κομματική άνοδο στην Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού.
Στην κυβέρνηση “κάθαρσης” του Τζανή Τζαννετάκη το 1989, συγκυβέρνηση ΝΔ – Συνασπισμού, ο Φώτης Κουβέλης συμμετέχει ως Υπουργός Δικαιοσύνης στη παραπομπή του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου στο ειδικό δικαστήριο.
Τον κ. Κουβέλη τον συναντάμε ξανά πολιτικά τον Φλεβάρη του 2010, όταν απέτυχε να εκλεγεί στην προεδρία του Συνασπισμού, με τον ίδιο να λαμβάνει το 28 % και τον Αλέξη Τσίπρα να εκλέγεται στην Προεδρία του Συνασπισμού, μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ με 70 %.
Ο Φώτης Κουβέλης, έχοντας χάσει την εκλογή για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ από τον νυν πρωθυπουργό, διαφωνεί στην οραματιζόμενη από τον Αλέξη Τσίπρα μετεξέλιξη του Συνασπισμού σε ΣΥΡΙΖΑ και στο συνέδριο του Συνασπισμού του 2010 ανακοινώνει την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας προχωρώντας στην κοινοβουλευτική ανεξαρτητοποίηση, μαζί με μια ομάδα ελεγχόμενων από τον ίδιο βουλευτών.
Τον Ιούλιο του 2010 ιδρύει την Δημοκρατική Αριστερά, στην οποία ορίζεται Πρόεδρος, έχοντας ως σχέδιο την αναβίωση της πάλαι ποτέ Ε.Δ.Α., μέσω της ΔΗΜΑΡ, με μια διαφορά. Αυτή τη φορά η ΔΗΜΑΡ με κάθε τρόπο θα είναι κυβερνητικός εταίρος.
Αρχικά, ο Φώτης Κουβέλης προχωράει στην υλοποίηση του σχεδίου αθόρυβα, ως μη υπολογίσιμος αντίπαλος από την τότε πολιτική ηγεσία της χώρας και τον τότε πρωθυπουργό Γ.Α. Παπανδρέου. Καταφέρνει με αριστοτεχνικό πολιτικό σχεδιασμό, να διαδραματίσει ο Φώτης Κουβέλης με τη ΔΗΜΑΡ, σημαντικό ρόλο στο τέλος της προμνημονιακής περιόδου της χώρας, αλλά και στη πρώιμη μεταμνημονιακή Ελλάδα, με τη συμμετοχή η μη στις κυβερνήσεις.
Τον Απρίλη του 2010, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ανακοινώνει από το Καστελόριζο την ένταξη της χώρας στο IMF. O πολιτικός χρόνος αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς, οι πολιτικές εξελίξεις του καλοκαιριού του 2011 είναι γνωστές και στις 4 Νοέμβρη του 2011, ο Γιώργος Παπανδρέου λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή των Ελλήνων με την “κλειστή συμφωνία”, να παραιτηθεί και να παραδώσει την εξουσία σε μια μεταβατική, εθνικού σκοπού, κυβέρνηση συνεργασίας.
Σημαντικό ρόλο για την πτώση της Κυβέρνησης Παπανδρέου διαδραματίζει ο Φώτης Κουβέλης Ο ίδιος και η ανεξάρτητη “ομάδα“ βουλευτών που ελέγχει στη Βουλή, βρίσκονται μετά από τα γεγονότα του καλοκαιριού του 2011 σε πλήρη συνεννόηση με βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ανήκαν σύμφωνα και με τα λεγόμενά των ιδίων, ψυχικά και οργανωτικά στο “Παπανδρεϊκό” εριβάλλον.
Η συγκεκριμένη ομάδα βουλευτών “αδυνατούν” όπως αποδεικνύεται να στηρίξουν μνημόνια κοντά σε εκλογές, έχοντας όμως ψηφίσει και μνημόνιο και στη συνέχεια το μεσοπρόθεσμο της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Υπερισχύει για τους ιδίους η με κάθε τρόπο επανεκλογή που έρχεται μέσω της συνεργασίας τους με τη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, παρά με την ψυχική και οργανωτική δέσμευση στο καράβι που βουλιάζει.
Οι πέντε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Αμοιρίδης, Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Ηλίας Θεοδωρίδης, Γιώργος Παπαμανώλης και Οδυσσέας Βουδούρης υπό το βάρος της μη εκλογής τους με το ΠΑΣΟΚ σε ενδεχόμενες εκλογές, δεν ψηφίζουν το δεύτερο μνημόνιο, διαγράφονται και ανεξαρτητοποιούνται από την Κ.Ο. ΠΑΣΟΚ.
Στις 20 Μαρτίου 2012, λίγο πριν από τις δίδυμες εκλογές του 2012, οι νέο αποστάτες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ -έχοντας ολοκληρώσει τις συζητήσεις με τον Φώτη Κουβέλη- εντάσσονται στη Δημαρ.
Η Δημαρ, δύο σχεδόν μήνες πριν τις εκλογές του Μαΐου του 2012, καταφέρνει και συγκεντρώνει τον αριθμό που απαιτείται στη Βουλή για τη συγκρότηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αποκτώντας τα ίδια δικαιώματα με τις υπόλοιπες Κοινοβουλευτικές Ομάδες. Το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου δεν “πέφτει” από βουλευτές που βρίσκονται κοντά στον Ευάγγελο Βενιζέλο – όπως κάποιοι ισχυρίζονται-, αλλά από βουλευτές που δεν ψηφίζουν το δεύτερο μνημόνιο, στη συνέχεια αποστατούν και στο τέλος εντάσσονται στον νεοσύστατο φορέα του Φώτη Κουβέλη.
Η ιστορία της συνέχειας της Δημοκρατικής Αριστεράς γνωστή, με την Δημαρ, να συμμετέχει με στήριξη και υπουργούς στη συγκυβέρνηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ,ΔΗΜΑΡ -πρόταση άλλωστε της Δημαρ-, έχοντας όμως ο Φώτης Κουβέλης στηρίξει στις διερευνητικές εντολές, ενδεχομένως για λόγους τακτικής, την άκαρπη προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα για το σχηματισμό κυβέρνησης. Στις 22 Ιουνίου του 2013 η Δημαρ, αποσύρει τη συμμετοχή της στη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ- Δημαρ, στηρίζοντας τα νομοσχέδια, με βουλευτές να διαφωνούν, να αποστασιοποιούνται και να αποχωρούν με αποτέλεσμα τη διάσπαση, τη πολιτική συρρίκνωση αλλά και την περιθωριοποίηση του κόμματος που ο Φώτης Κουβέλης ίδρυσε.
Ο Φώτης Κουβέλης, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη νυν κατάσταση της χώρας Δεδομένο πως το “αν” δεν χωράει στην πολιτική, σίγουρα η κατάσταση θα ήταν διαφορετική, εφόσον ο ίδιος είχε δεχτεί την τιμητική πρόταση Σαμαρά- Βενιζέλου, ώστε να ήταν υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Η χώρα δεν θα πήγαινε σε πρόωρες εκλογές, ενδεχομένως θα υπήρχε πολιτικός χρόνος -έστω και μικρός- για να κλείσει η διαπραγμάτευση με τους εταίρους, ίσως η Ελλάδα κατάφερνε να βγει από τα μνημόνια και να μη συζητούσαμε ακόμα και σήμερα το έτσι κι αλλιώς μη αποδεκτό email Χαρδούβελη.
Σήμερα, ο Φώτης Κουβέλης, με τη στήριξή που ανοιχτά παρέχει στον Αλέξη Τσίπρα, επικροτεί και την οικονομική πολιτική που η κυβέρνηση ασκεί αλλά και νομιμοποιεί το προηγούμενο διάστημα της μη διαπραγμάτευσης, μη διαπραγμάτευση που οδήγησε στο τεταμένο πολιτικά περασμένο καλοκαίρι (δημοψήφισμα, capital controls, αλλαγή πλεύσης).
Ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, έχοντας μπει πλέον στη μνημονιακή λογική αλλά και στη παραμονή της χώρας στο euro – πάγια αιτήματα της πάλαι ποτέ Ανανεωτικής Πτέρυγας-, να αποτελεί για τον Φώτη Κουβέλη τον μόνο πολιτικό φορέα που του εξασφαλίζει όχι μόνο την πολιτική επιβίωση, αλλά και με προϋποθέσεις τη συμμετοχή στο κυβερνητικό σχήμα.
Η Γ` Ελληνική Δημοκρατία πάντοτε ξέρει να προσέχει τα παιδιά που την “υπηρετούν”, ανεξάρτητα από κομματικούς χρωματισμούς και τον πολιτικό χρόνο που απαιτείται για την δικαίωση της υστεροφημίας των δικών της πολιτικά τέκνων. Ο πάλαι ποτέ αντίπαλος του Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία του Συνασπισμού Φώτης Κουβέλης θα ήταν ιδιαίτερα ευτυχής, αν ο νυν πρωθυπουργός έδινε στον ίδιο ρόλο με τον οποίο θα μπορούσε να συμμετάσχει αλλά και να διαμορφώσει το πολιτικό παιχνίδι στην προς το παρόν σε συζήτηση Συνταγματική Αναθεώρηση, η οποία θα οδηγούσε τη Γ` Ελληνική Δημοκρατία στην Δ` Ελληνική Δημοκρατία, στην απαρχή της μετά της μεταπολίτευσης εποχής, καθώς συγκεντρώνει αρκετές φωνές η αλλαγή πολιτεύματος, εφόσον προκριθεί η απευθείας από τον λαό εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ένα μεγάλο όνειρο για τον Φώτη Κουβέλη έστω και αν σε πρώτο πολιτικό χρόνο ο Φώτης Κουβέλης, αρνήθηκε να το κάνει πράξη. Άλλωστε, όπως είναι γνωστό η ιστορία κύκλους κάνει, επανερχόμενη πάντα σε πολιτικά γεγονότα που για κάποιους λόγους μια δεδομένη στιγμή δεν τελεσφόρησαν.
Δημοσιογράφος – Andreas.tsilogiannis@gmail.com
Πηγή: mignatiou.com
Δημοσίευση σχολίου