Το αν οι νέες ιδέες ως κριτική των παλαιών της κληρωνομημένης μας σκέψης για βελτίωση της ζωής είναι η εμπειρία της σύγχρονης κοινωνικής πρακτικής που βιώνουμε , τότε η δυνατότητα της υλικής προόδου για μια κοινωνία ισότητας αποτελεί την μεγαλύτερη ψευδαίσθηση της ανθρώπινης ευτυχίας.
Και επειδή το ανθρώπινο μυαλό έχει την τάση να
σκέφτεται τις καταστάσεις στο σύνολο τους, ακόμα και όταν έχει την πρόθεση να
κάνει αφαίρεση για περαιτέρω εξέταση , πάντοτε θα υπάρχει μιά προβληματική που
θα φωτίζει ή θα συσκοτίζει την αληθή απεικόνιση ενός οράματος, από την προοπτική
του.
Τεχνολογία, πληροφορία και εξέλιξη, ελεύθερη
διακίνηση αγαθών με ταχύτατα συστήματα πληρωμών
σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά πλούτου, όλα επιτεύγματα μιάς υλικής
απογείωσης του ανθρώπου και σημείο
τριβής των πολιτικών με τους οικονομολόγους για τον βαθμό θυσίας της πολιτικής
έναντι της οικονομίας, σ' ένα απλό ερώτημα:
Είναι το όραμα για την παγκόσμια ευημερία των λαών ή η απληστία της ανθρώπινης φύσης που κρύβεται πίσω από τα μεγάλα λόγια που μαζικοποιούν ψεύτικα οράματα για να διαπραχθούν τα χειρότερα εγκλήματα εις βάρος της ανθρωπότητας ;
Ποτέ δεν πρέπει να ξεχάσουμε το δήθεν ''θρησκευτικό
όραμα'' της απελευθέρωσης των Αγίων
τόπων με τις Σταυροφορίες και το ''πολιτικό
όραμα'' του εθνικοσοσιαλισμού της άριας φυλής του Χίτλερ που αιματοκύλησαν τους λαούς για τον έλεγχο και την
κατοχή, για να κατανοήσουμε τα βαθύτερα κίνητρα της απληστίας για απόλυτη
εξουσία επί του ανθρώπου, όπως αυτή
παρουσιάζεται σήμερα από μια τραπεζική
ελίτ που προωθεί το ''οικονομικό όραμα'' της
παγκοσμιοποίησης .
Μοναρχία, Φεουδαρχία και απολυταρχισμός ως μορφές
εξουσίας που ανατράπηκαν από αγώνες των λαών για να εξελιχθούν σε Δημοκρατίες
χωρίς περιεχόμενο, ώστε να καταλήξουν στο χειρότερο αδιέξοδο ενός καθολικά
αποδεκτού Δημοκρατικού πολιτεύματος που άγετε από ένα καρτελοποιημένο πολιτικό
σύστημα υποχείριο του κεφαλαίου , που
ελέγχει, καθοδηγεί και ορίζει ακόμα και τα της Δημοκρατίας εκτός Βουλής και
Συντάγματος, παγιδεύοντας τους λαούς με
δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες σε συγκεκριμένες επιλογές χειραγωγώντας τους στα στημένα αδιέξοδα της
οικονομίας .
Το
πρόσφορο έδαφος για την υπονόμευση της πολιτικής η διεθνοποίηση της οικονομικής ζωής
των κρατών μετά τον πόλεμο, που κατέληξε στην άνοδο του διεθνούς εμπορίου να
αυξάνει με ρυθμό πολύ πιο ταχύ από αυτό της αύξησης του παγκοσμίου προϊόντος σ'
ένα αθέμιτο ανταγωνισμό άκρατης κερδοφορίας που μετέτρεψε την ιδέα της
πολιτικής σε εργαλείο της οικονομίας και την εξέλιξη του πολιτικού λόγου σε μιά
ασυνεχή σειρά αποπροσανατολισμού από φλύαρες θεωρίες για τα γενεολογικά
προβλήματα της Δεξιάς και της Αριστεράς σε σχέση με τα υπαρκτά που δημιουργεί η
επαφή με τον πραγματικό κόσμο.
Μονοπώλεια, Ολιγοπώλεια , μεγάλες κλίμακες
παραγωγής και μεγέθη της οικονομίας στις
διεθνείς αγορές σε μια άλλη διάσταση του επιχειρείν ακόμα και για τον ατομικό καπιταλιστή , ο οποίος
υποχρεούται να ευθυγραμμισθεί για να μην εκμηδενιστεί, στους στόχους και τις
απαιτήσεις μιας τραπεζικής ελίτ που
διαφεντεύει τη συγχώνευση συμφερόντων των ισχυρών της γης .
Τεχνολογική εξέλιξη, διεθνές εμπόριο, περισσότερη
κατανάλωση, ενεργειακές πηγές και ανάγκες για επί πλέον πλουτισμό, ανοίγουν
νέους δρόμους διακίνησης του ιδιωτικού κεφαλαίου μέσω του πιστωτικού συστήματος
των τραπεζών που ορίζουν το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο κυρίαρχο παίκτη στις
διεθνείς σχέσεις, διαμορφωτή της πολιτικής για να προσαρμόσει ακόμα και τις
συμπεριφορές των κρατών στις δικές του παράλογες απαιτήσεις.
Οι οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού ως
παροδικά φαινόμενα της πτωτικής τάσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου που
αναρρώνουν από την ύφεση και την ανεργία μ' ένα καινούργιο συμβόλαιο πείνας με
την άνεργη εργατική τάξη, αλλάζουν μορφή, ρόλο και στόχο , παρατείνονται ,
μονιμοποιούνται και πολιτικοποιούνται με μνημόνια λιτότητας και συμβόλαια
υποταγής ολόκληρων κρατών στα πλαίσια
της παγκοσμιοποίησης.
Η συσσώρευση κεφαλαίων στο παγκόσμιο
καπιταλιστικό ταμείο των Κεντρικών Τραπεζών που δεν βασίζεται πιά στην σχετική
υπεραξία αλλά στην απόσπαση της απόλυτης υπεραξίας, αποκαλήπτει στην πορεία ολοκλήρωσης το πραγματικό πρόσωπο
της παγκοσμιοποίησης που εκφράζεται μέσα από τον αντιφατικό χαρακτήρα των
κρατικών πολιτικών που επιβάλει:
ανεργία, ύφεση και πληθωρισμό που απειλούν την
κοινωνική σταθερότητα , ανύπαρκτο
κρατικό σχεδιασμό που την εντείνει , υποχρεωτικές δημοσιονομικές
προσαρμογές για χρεωμένα κράτη που οδηγούνται σε αδιέξοδα , απόλυτο έλεγχο της
ποσότητας χρήματος στις διεθνείς αγορές με ισοδύναμα δανεισμού εξαθλίωσης ή
αποκλεισμό από αυτές που βυθίζουν τις εθνικές οικονομίες σε μιά ιδιότυπη μορφή
του φαινομένου της ''παγίδας ρευστότητας
'' για έλεγχο και επιρροή, ένα
μελετημένο σχέδιο υποταγής που προωθείτε ως μεταρρυθμιστική εξυγίανση η
πολιτική πρακτική της παγκοσμιοποίησης
με ρόλο δορυφόρου στις απαιτήσεις της, το κράτος .
Κράτος ιδιωτικοποιημένο, αποκλεισμένο από δομές δικής του παραγωγής και συσσώρευσης κεφαλαίου για αναδιανομή του εθνικού πλούτου στον λαό του , Κράτος που θα φροντίζει θα διατηρεί και θα προστατεύει από κάθε είδους απειλή που τείνει να διαταράξει το υφιστάμενο σύστημα συσσώρευσης τρίτων.
Κράτος ανύπαρκτο και εξαρτημένο , ευθυγραμμισμένο κατ' εντολή ως μόνη του δράση τα έσοδα από την φορολογία για να κοινωνικοποιεί τα έξοδα συντήρησης της εργατικής τάξης και να ιδιωτικοποιεί το κέρδος της εργασίας της στον τραπεζικό λογαριασμό ενός ατελέσφορου εξωτερικού χρέους , κράτος - απάτη που θα προσπαθεί συνεχώς μέσω ποικίλων θεσμών να εγχαράσσει στο λαό την ψευδαίσθηση ότι υπηρετεί το γενικό συμφέρον της κοινωνίας για να νομιμοποιεί την πολιτική του εξουσία.
Η ισορροπία πολιτικής και οικονομίας διαταραγμένη
σε ιεραρχία σκοπό και ρόλο για να καταλήξουν αμφότερες από πυλώνες κοινωνικής ευημερίας τροχοπέδη της
Δημοκρατίας με αποτέλεσμα τα ανθρώπινα
δικαιώματα να παραβιάζονται από τις απαιτήσεις της οικονομίας που κυριαρχεί και
διαμορφώνει το δικό της γίγνεσθαι στον πλανήτη, με μόνη αντίσταση την βούληση
των λαών όπου και όταν αυτή εκφράζεται στις διαδικασίες της άμεσης Δημοκρατίας
με τα Δημοψηφίσματα ,που εμμέσως πλήν σαφώς θα τονίζει την μεγάλη ''αντίθεση συμφερόντων'' των λαών με την παγκοσμιοποίηση .
Όχι από τους Έλληνες , brexit από τους Άγγλους ,
εκλογή Τrump στις Η.Π.Α και όχι στην αναθεώρηση του συντάγματος από τους
Ιταλούς τόσο σαφές μήνυμα και κάποιοι στο διεθνές περιβάλλον αδυνατούν να το
διαβάσουν με όνειδος την Ελληνική κυβέρνηση που εξαπάτησε καί τον λαό της , με
απροκάλυπτο θράσος να χρεώνουν στην οργή των λαών τις δικές τους ευθύνες για την
άνοδο της ακροδεξιάς στον πλανήτη.
Αμφισβήτηση
Διεθνών συνθηκών και εθνικών συνόρων με μεταναστεύσεις λαών να ανοίγουν
τον διάλογο του πολέμου για το statous qwo της μεταπολεμικής περιόδου,
περιοδικές πολιτικές πλέγματος συμφερόντων με παραβιάσεις και θερμά επεισόδια
που οξύνουν τον ανταγωνισμό για εξοπλισμό προς όφελος του ''στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος'' , αδύναμοι λαοί έθνοι και κοινωνίες υπό το βάρος του φόβου
και της τρομοκρατίας να αναζητούν
προστάτες και αφεντικά σε λυκοσυμαχίες υπογράφοντας την υποταγή τους πρίν κάν
αντισταθούν , όλοι και όλα , χρεωμένοι και υποταγμένα σ΄ένα παγκόσμιο τραπεζικό
σύστημα γένημα - θρέμα της Δύσης από ευφυή μυαλά χωρίς πρόσωπο, που ο βαθμός
απληστίας τους τα εμποδίζει να δουν τον κίνδυνο της επόμενης μέρας .
Κοινές χρηματικές κυκλοφορίες και νομισματικές
ενοποιήσεις που διαιωνίζουν τα αναπτυξιακά προβλήματα στις αδύναμες χώρες με
μετανάστευση του ανθρώπινου δυναμικού στα κέντρα οικονομικής δραστηριότητας για
να παραμείνουν αυτές στην υπανάπτυξη και προγράματα οικονομικής βοήθειας για
δήθεν ενθάρρυση της ανάπτυξης που καταλήγουν σε δάνεια υποταγής αντί
αναγνώρισης διαφορετικού νομίσματος για ομαλή επιτάχυνση του ρυθμού οικονομικής
τους ανάπτυξης .
Χρηματιστές, τραπεζίτες, οικονομολόγοι και
πληρωμένοι κονδυλοφόροι όλοι τους απολογητές μιάς '' χυδαίας οικονομίας '' με
εμπροσθοφυλακή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
να παζαρεύουν με χρήματα βγαλμένα από
τους λαούς την εξαγορά τους, με τεχνοκράτες πολιτικούς που εξέλεξαν για να τους
ξεπουλήσουν , το τραγελαφικό της Δημοκρατίας.
Ισοτιμίες, συναλλαγματικές διαφορές , τράπεζες
επενδύσεων , αγορές κεφαλαίων , αποικισμός και ιμπεριαλισμός όλα για την
κερδοφορία με προϋπόθεση - κλειδί την ύπαρξη ενός ενιαίου συστήματος πληρωμών
με δύο νομίσματα , δολάριο της Αμερικής και ευρώ της Γερμανίας , που οδήγησαν
στο brexit την άλλοτε ηγεμονεύουσα Αγγλία .
Κανόνας συναλλάγματος αντί κανόνα του χρυσού, σύστημα Μπρέττον Γούντς
και σταθερές ισοτιμίες που αδυνατούν ως
αναχρονιστικά συστήματα να στηρίξουν το οικοδόμημα στην διεθνή αγορά χρήματος ακόμα και με την
μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χάρτινο χρυσό που κατέληξε σε έλλειμμα στο
ισοζύγιο της Αμερικής με την υπερπροσφορά του,
για να φθάσουμε στο τραπεζικό σκάνδαλο της Goldman sucks που θα το
μεταφέρει ως κρίση στην Ευρώπη.
Μία από τις πτυχές της Παγκοσμιοποίησης στο
ποικιλόμορφο περιεχόμενο της , να μεταφέρει τα βάρη μετατρέποντας τα τραπεζικά
σκάνδαλα σε ανθρωπιστικές κρίσεις, επιβάλλοντας στους Λαούς με την συνδρομή των
ηγεσιών τους τις πολιτικές της λιτότητας και των μνημονίων .
Το αν η Αμερική και η Ευρώπη ή άλλως οι
τραπεζίτες του Δ.Ν.Τ και της Ε.Κ.Τ με εργαλεία το ευρώ και το δολάριο ως δύο
συγκοινωνούντες νομισματικές αφετηρίες με ισοτιμίες το μεταβλητό σύστημα της
νοθευμένης διακύμανσης για τον ίδιο προορισμό αυτό της παγκοσμιοποίησης είναι
το όραμα τους ,τότε η λαϊκή βούληση αποδόμησης που ξεκίνησε από τους
εξαπατημένους Έλληνες το 2015 είθε να ολοκληρωθεί για σωτηρία της ανθρωπότητας
από τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης !!
Ασλανίδης Ματθαίος.
Δημοσίευση σχολίου